Hallo,

Hoe had mij dit kunnen overkomen. Altijd verwacht dat dit niet bij jou zou gebeuren maar toch. 

Bijna al mijn vriendinnen hadden gescheiden ouders. Ik had nooit verwacht dat de mijne dat ook ooit zouden doen.  Maar plotseling was het zover. Ze hadden dan wel af en toe ruzie maar niet dat ik dit verwachte. Ik wist niet dat de ruzies zo erg waren om te moeten gaan scheiden. Maar voordat ik het me echt besefte was het al zover.

6-5-2018 was het zover. Alsof het in scène was gezet. Voor mijn gevoel ging het allemaal zo snel.  Ik lag nog te slapen ergens verweg hoorde ik wel ruzie maar niet met het idee dat het mijn ouders waren. Totdat mijn zusje huilend mijn kamer binnen kwam. Dat moment vergeet ik nooit meer. Ze huilde en vertelde me dat papa en mama ruzie hebben en dat papa mama weg stuurt.  Ik probeerde haar gerust te stellen en met haar mee te lopen naar beneden. Ze had gelijk. Het ging precies zoals ze me verteld had. Toen vond ik het ook heel logies dat ze huilde. Ik kan er zelf niet om huilen. Soms voelt het wel alsof het vanbinnen huilt. In mijn hart, maar dan komt het er niet uit.  Is het raar dat ik niet om de situatie kan huilen?

Ze maakte er steeds een grotere puinzooi van. Alsof we de scheiding nog niet genoeg vonden. Papa stuurde mama dan wel weg maar ze wou niet. Toen is papa zelf maar weg gegaan en heeft wel een week lang in de auto geslapen. Halverwege die week kwam hij met spijt thuis en zat hij huilend op de bank. Dat zag er zo zielig uit dat ik medelijden kreeg. Mama zag het niet meer zitten om verder te gaan en papa ging weer weg.

De hele week hebben we bij mama in het grote tweepersoonsbed geslapen. Maar ergens midden in de nacht kwam papa weer thuis. Mama had de avond van te voren de deur opslot gedaan. Voor het geval dat. Maar papa was zo boos, aan het schreeuwen en tegen de deur aan het trappen dat het bijna leek alsof hij zo de deur open brak. We waren allemaal bang. Papa heeft nooit zo gedaan. Niet dat ik weet tenminste. Mama vertrouwde het niet en wou de deur voor de zekerheid nog op het extra slot doen, maar dat durfde ze niet. Ze gaf mij de opdracht om dat maar even te doen. Mijn eigen vader buiten sluiten. Zo voelde dat.  Politie en alles is er uiteindelijk bijgekomen omdat mama te bang was dat papa zou doordraaien. Gelukkig was mijn vader al weg voordat de politie kwam.

In deze week kregen ik en mijn zusje te horen dat mijn moeder een nieuwe vriend had. Hij kwam steeds vaker en vaker toen mijn vader weg was tot dat het incident gebeurde en mama de volgende ochtend overstuur hem opgebeld heeft. Hij is haar komen halen en tot woonde ik met mama bij hem en mijn zusje nog bij papa. Mijn moeder had nooit bij die vriend moeten gaan wonen. Dat heeft alles alleen nog maar erger gemaakt.

Zijn huis was een grote bende toen heb ik ook nog de eerste nacht in de woonkamer op de grond moeten slapen bij de hond.  

Uiteindelijk moest de hond in de keuken blijven. Die hond is bijna nooit uitgelaten en poepte en plaste daar in de keuken. Mama en die vriend zaten steeds vaker in de kroeg. Die man is alcoholverslaaft. 

Ik mocht die man niet hij was echt eng. Hij heeft ook een zoontje waar het niet goed mee ging. Ging niet naar school en had veel gedoe met zijn vader en zijn moeder is dood. Doordat mijn moeder zich verdedigde omdat die zoon haar begon te schoppen en slaan heeft ze hem vast proberen te houden. Hij heeft zij opa om hulp geroepen. Zijn opa woont daarnaast. Toen heeft hij de deur opengebroken en hem meegenomen.

Sinds wij daar wonen bedreigden de buren ons (opa). We worden echt bang. Vooral toen mij verteld werd dat hij in de gevangenis heeft gezeten en waarom. 

Mama en die vriend kregen ook steeds vaker ruzie. Één keer liep het zo uit de hand dat we zijn weg gegaan. We hebben twee weken gelogeerd bij vrienden. Maar dat kon ook niet te lang toen hebben we nog een poosje in een daklozen opvang gezeten. Dat was niet leuk maar nog altijd beter dan... 

Tot op een dag had ik een feestje en bleef ik bij een vriendin slapen. Mama vind het leuk om even via een appje te mededelen dat we weer terugkwamen bij die vriend. Ik dacht echt wat gaan we nu krijgen. Ik was echt oprecht bang voor hoe het verder zou gaan. 

 Tussen door had ook papa een nieuwe relatie. Hij vond het blijkbaar leuk om eer maanden te wachten voordat hij het me vertelde. En mijn zusje wist het al wel. Ook die heeft niks gezegd.

Ik woonde dus weer samen met mama bij die vriend. Dat was een hel. Bedreigingen door de buren. We hadden te maken met politie maar ook met het wijteam. Eerst vanwege de zoon maar een paar maanden later kregen we er ook zelf mee te maken. 

Het liep weer uit de hand tussen mama en die vriend.  Mama heeft geregeld dat ik ‘tijdelijk’ bij een vriendin mocht slapen. Ze heeft er eerst ook nog een week geslapen maar langer kon echt niet. Mama is toen alleen naar een andere daklozen opvang gegaan. Mijn zusje kwam bij haar wonen, ze kregen een huisje en alles bleek stukje bij beetje beter te gaan. 

Behalve het contact tussen mij en mijn ouders. Dat werd steeds minder en minder goed. 

Er is nog een hoop meer gebeurd en nog geen twee jaar gelden dat ze bij elkaar weg gingen. Ik woon nu bijna een jaar bij die vriendin wat nu langzaam aan (tijdelijke) netwerkpleegzorg wordt. Het wij team is aan het bekijken hoe de situatie  nu is en wat ze er aan kunnen doen zodat ik over een tijdje weer bij papa of mama kan gaan wonen. Er gaat vanalles door mijn hoofd. Wil ik dat wel, hoe zou het gaan als ik bij hun woon al het nu al niet goed gaat.  Soms hoop ik dat ik hier nog heel lang mag blijven.  Zo nu en dan gaat de gedacht van zelfmoord door mijn hoofd. Maar durf ik het niet. Ik heb een poosje mijn armen open gekrabd omdat ik het allemaal even niet meer aan kon. 

Nu zijn er veel instanties bij betrokken en heb ik regelmatig gesprekken bij het wij team en bijna wekelijks een gesprek op school.

Ik zou het fijn vinden om jullie ervaringen te lezen. 

Groetjes,

WeetIkNiet