Ik word volgens mij mishandels

  • 20 January 2019
  • 7 reacties
  • 243 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hallo mensen ik ben S 17 jaar en heb wen probleem waar ik me erg voor schaam. ( srry voor dit tt lange verhaal )Ff kleine uitleg van mn leven: toen ik 7 was, is mijn vader overleden aan kanker mijn moeder was toen ofc heel verdrietig en ze reageerde der woede af op mij. Nieg slaan ofs maar wel met woorden ik zat toen in groep 3/4 en kwam regelmatig met huilende ogen op school.

toen ik 11 was kwam mijn stiefvader in mijn leven. In t beging was t hee hezellig ens totdat hij me begon te kleineeren. Ik ben wat steviger dus dat was kaassie voor hem. Zo rond groep 7 begonnen de ruzies tussen mijn moeder en mij heftiger waarop mijn stiefvader zij dat mijn moeder me harder aan moest pakken hii zij (ik was boven moest slapen maar kon dat niet) dat ze me eerst maar is een klap in mn gezicht moest geven en daarna s met een riem me moest straffen. Helaas echt na 3 dagen daarna gebeurde het dan.. de eerste x echt geslagen worden. Mijn moeder gaf me de eerste klap in mmn gezicht en mn stiefvader begon met een riem en zn vuisten te slaan.

Nu ben ik 17 en het erge is.. het gebeurt nog steeds. Alleen veeele malen erger en meer. Ik loop nu sins de brugklas (zit nu in de 4e) met baluwe plekken en krassen op mn armen en in mn gezicht op school rond. Ik heb in de 1e, 2e en 3e een gesprek gehad meg mijn mentor. (Heb nu een andere die het niet weet). Mijn moeder moest zelfs in de 2e op school komen hiervoor om te praten met mn teamlijder en mn mentor. Maar daarna is het alleen maar erger geworden. Mn moeder en stiefvader noemen me een vuile nsbr. Nu ben ik dus 17 en word nog om de 2 dagen geslagen door ze. Ik heb natuurlijk wel is terug geslagen maar daarna werden de klappen steeds heftiger. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen en schaam me ook heel erg omdat ik 17 ben. Iemand tips?

Groetjes S

7 reacties

Hey,

wat vervelend dat je mishandelt wordt.

Heb je al eens contact gehad met de organisatie veilig thuis? Ik denk dat zij je wel kunnen helpen.

Kan je niet uit huis geplaatst worden of iets in die richting? Ik weet niet precies hoe dat zit dus kan je daar niet mee helpen, sorry.

Ben je al eens langs de huisarts geweest? Als hij/zij je blauwe plekken ziet gaat hij/zij wel actie ondernemen om te zorgen dat het stopt.


Sterkte!
Wat ontzettend erg dat je hier al zolang onder lijdt!!! Ik ben nu serieus aan het huilen.
Zoek onmiddellijk hulp!! Geef het aan bij de politie / ga naar de kinderbescherming / ga naar je buren of familie? Zorg er in ieder geval voor dat je wegkomt uit dat huis! Ga zelf uit huis desnoods. Wil je alsjeblieft zeggen wat je mentor heeft gedaan en hoe hij had gereageerd toen jij dit vertelde?

Het is helemaal niet raar dat je 17 bent en in deze situatie zit, het is ontzettend kut maar jij kunt er niets aan doen!! Vergeet dat niet! Ik ben trouwens ook 17 🙂 De situatie waar je in zit, zegt niets over hoe veel waard je bent of hoe sterk je bent of wat dan ook. Je bent tot veel meer in staat dan je nu waarschijnlijk denkt!

Zoek alsjeblieft onmiddellijk hulp en ik en de anderen van het forum en de kindertelefoon staan altijd voor je klaar! Ik steun je. Je kunt het! Succes!
hey,

hoe moeilijk het ook is, Praat er met iemand over, of meer mensen. je vrienden/vriendinnen, andere familie, mentor.
daarnaast, schakel proffesionele hulp in, veilig huis is al genoemd maar zou ik zeker contact mee opnemen, ik denk dat het de beste manier is om hiervan af te komen.

daarnaast, ondanks dat ze van alles zeggen, je verdiend dit niet. niemand verdiend dit en waarom ze dit doen is ook een grote vraag.
hey,
wat een heftig verhaal!
Praat erover met iemand die je vertrouwd. Ik kan me voorstellen dat je dat heel erg moeilijk vindt. Dit is niet iets wat je zomaar verteld. Maar het is denk ik wel de beste optie.

Is er een mogelijkheid dat je uit huis zou kunnen? Op kamers, of misschien bij familie of vrienden?
Dan woon je tenminste in een veilige omgeving, dit lijkt me absoluut niet fijn.

Ik hoop dat er snel een oplossing komt!
Xxjee
Wat ontzettend erg dat je hier al zolang onder lijdt!!! Ik ben nu serieus aan het huilen.
Zoek onmiddellijk hulp!! Geef het aan bij de politie / ga naar de kinderbescherming / ga naar je buren of familie? Zorg er in ieder geval voor dat je wegkomt uit dat huis! Ga zelf uit huis desnoods. Wil je alsjeblieft zeggen wat je mentor heeft gedaan en hoe hij had gereageerd toen jij dit vertelde?

Het is helemaal niet raar dat je 17 bent en in deze situatie zit, het is ontzettend kut maar jij kunt er niets aan doen!! Vergeet dat niet! Ik ben trouwens ook 17 🙂 De situatie waar je in zit, zegt niets over hoe veel waard je bent of hoe sterk je bent of wat dan ook. Je bent tot veel meer in staat dan je nu waarschijnlijk denkt!

Zoek alsjeblieft onmiddellijk hulp en ik en de anderen van het forum en de kindertelefoon staan altijd voor je klaar! Ik steun je. Je kunt het! Succes!



Hey awh ten eertste iedereen en ook jii bedankt voor jullie lieve berichtjes. Ik zit er al lange tijd over na te denken om weg te lopen wat ik waarschijnlijk ook wel ga doen op een dag. Maar ja om even der op terug te komen, in de 1e (was einde leerjaar in de zomer) dus liep met korte mouwens met een bomber jack er over aan. Mijn mentor zij altijd dat ze een bomber als jas vond en geen vest. Dus moest ik hem uit doen. Ze liep toen langs me en zag alle blauwen plekken waarop ze uiteraard vroeg hoe ik er aan kwam. Gelijk een smoes verzonnen.

Een paar dagen later had ik een 10 min gesprek op school waarbij ik ook moest zijn. Ik stond 1 onvoldoende dus daar was mijn moeder niet bepaald blij mee. Ze begin me waar mn mentor bij was uit te schelden. Niet belaapd handig.

2 weken later had ik echt een gesprek met mn mentor daarover. Ze zij dat ze vermoeden dat ik werd geslagen. Weer onkent en smoesjes verzonnen.

Begin 2e zijn 4 vriendinnen van me naar mn mentor gegaan en hebben gezegd dat ze zich zorgen om me makte. 3 dagwn laters hadden ik en mn vriendinnen en mentor een gesprek en ja toen kon ik der niet meer omheen. Ze reageerde heel geschokt ze moest zelfs huilen omdat ze het zo erg en zielig vond.

Ze bood aan om ge helpen maar daardoor moest mn moeder dus wel op school komen en ka dat ging ook niet bepaald goed. Het werd daarna alleeen nog maar erger. In de 3e heb ik alleen nog gesprekjes met haar gehad om mn verhaal kwijt te kunnen maar heb gezegd dat het al bijna niet meer gebeurt wat dus eignl niet waar is.

dit was een beetje het verhaal van mn mentor ens.
srry weer voor dit langer verhaal.
X S
hmmm moeilijk! Ik snap je heel goed. Misschien kan je als je een dagboek hebt, het aan haar laten lezen? Of bepaalde stukjes waarin je schrijft dat je ouders zo agressief zijn? Dat is misschien minder eng dan het in haar gezicht te zeggen. Want je moet het echt aan iemand vertellen, via een brief of via praten of desnoods met gebaren! Je zult zien dat dat heel erg oplucht ook al voelt dat nu totaal niet zo.
Wat wil jij het liefste? Zou jij ergens anders willen wonen? Of in een pleeggezin komen? Of zou je wel thuis willen wonen maar dat je ouders misschien een psycholoog krijgen ofzo? Ik ben benieuwd 🙂
Dit is echt erg je moet zorgen voor een veilige omgeving en geslagen worden is echt erg ik zou zorgen dat je bij familie of vrienden kunt slapen en ik zou er ook niet over liegen want hoe meer mensen het weten hoe beter het is misschien wordt je dan ook eerder geholpen want je kunt zelfs de gevangenis in gaan voor kindermishandeling ik zou naar de politie gaan of kontakt opnemen met kindertelefoon want dan kun je ook anoniem worden geholpen want niemand verdient het geslagen te worden zorg voor hulp zo als je het beschrijft kan het niet langer zorg voor hulp praat er met mensen over die je vertrouwt
Ik hoop voor je dat je zo snel mogelijk hulp zoekt

Reageer