Mijn ouders zijn echt lief en leuk af en toe, maar vaak zijn ze ook toxic (dat merken ze niet eens)
Als ik hun dat probeer te vertellen dat hoe ze soms doen, slecht is voor mijn mentale gezondheid dan gaan ze door het lint. Ze zeggen dan ook dat het mijn fout is.
Daardoor heb ik ook het gevoel dat ik niks meer tegen hun kan zeggen, want straks is het weer mijn fout of maar een fase.
Ik merk dat ik al best lang geleden zo snel mogelijk uit huis wil, het liefst zelfs in een ander land wonen, want daar (vooral in engeland) voel ik me het gelukkigst.
Het is een raar gevoel, Ik vind mijn familie wel leuk (opa, oma, tante etc). Ook mijn ouders en broer en zus zijn soms wel leuk en aardig, toch heb ik ook het gevoel dat ik niet bij hun pas. Ik ben ook best anders dan hun, heel soms denk ik ook dat mijn moeder (vooral) wilt dat ik net zoals hun word , dus zelfde kleding stijl en gedragen.
Mijn broer is vaak het meest okay van hun allemaal, alleen is hij zo'n pro-life, andrew tate type,
het word een beetje lang dus stop ik er voor nu mee (misschien een part 2 voor meer info)
dankjewel voor het lezen 
. Het moest er even uit
groetjes,
HalloMensjes
