Hoi, ik ben net 16 geworden en heb al een paar jaar veel problemen thuis. 3 jaar geleden heb ik een poging tot zelfmoord gedaan. ik heb altijd tegen mijzelf gezegd dat ik nog maar 5-4-3-2 jaartjes hoef en dan eindelijk 18 ben, dan kan ik eindelijk weg!! ik ben nu 16 en houd het niet langer uit hier. ik heb al met meerdere mensen over mijn problemen thuis gepraat maar niets helpt. ik kreeg wel het goede advies dat mijn ouders niet meer zullen veranderen omdat zij nu eenmaal zo zijn. ik kan nog wel veranderen. tuurlijk moet ik mijzelf blijven maar ik zal het vanuit de ogen van een ander moeten bekijken. dat heb ik gedaan en het ging allemaal weer iets beter. tot ik kapot ging en niet meer kon doen alsof. alles werd mij teveel. ik kan mijzelf niet meer zijn in mijn eigen huis. mijn oudere broer (net 18) is net een 2e vader en mijn jongste broertje is heilig in huis. ik heb er vaak aan gedacht nog een keer zelfmoord proberen te plegen, maar ik wil zelf niet dood, de pijn wil ik doden. ik praat met iemand die ik vertrouw en ik bel hem zodra ik boos/verdrietig ben. helaas woont hij ver weg en kan vaak niet veel doen. ik heb hem beloofd niks stoms te doen.. ik ben de laatste tijd veel uit huis want ik ben bang. bang dat het weer zoals vroeger word. mijn vader sloeg mij altijd net zolang totdat ik zou toegeven dat ik iets gedaan had (terwijl dat niet eens deed, maar ik had zoveel pijn dat ik maar zei dat ik het was.) mijn ouders hebben afgelopen maanden zoveel gezegd dat mij écht raakt dat ik er helemaal klaar mee ben. ze zeggen dingen zoals: 'het enigste probleem hier dat ben JIJ!' of 'jij bent goed in overdrijven jij aansteller' en nog heel veel meer... Mijn moeder heeft spijt dat ze mij hebben gekregen, terwijl ik nog zo mijn best doe ALLES te doen wat ze vragen. zonder mij doet niemand hier iets in huis. NIEMAND. ik beaam alles wat ze zeggen en vragen, bemoei mij met niemand en praat alleen als mij iets gevraagd word. dit is zoooo lastig en alles hoopt zich op. ik irriteer mij inmiddels aan alles wat mijn ouders doen. al is het niks erg of raars, ik irriteer mij al...
Heeft iemand tips??
Het liefst ga ik uit huis maar ik weet niet hoe want ik heb dit al eerder geprobeerd samen met degene die ik vertrouw, maar toen volgde er eerst allemaal processen waar ik eigenlijk geen zin in heb. ik wil hier gewoon weg. ik haat het hier!!!! ik kan mijn huis niet eens meer ''thuis'' noemen. zo erg is het.
Bladzijde 1 / 1
heyy buddy!
ik snap je gevoel, en ik raad het je aan om sowieso te blijven praten! ga er niet zelf mee zitten, en heb je al eens geprobeerd om met iemand van veilig thuis in contact te komen? want iedereen moet zich ergens thuis kunnen voelen. ik ken het gevoel van een ouder die je slaat, mijn vader heeft me verwaarloost en ook geslagen. hij gaf me de schuld van alles! wat ik probeer te zeggen is dat je niet alleen bent! ook is het nog een idee als je nog aan zelfmoord denk om eens te de bellen of chatten met iemand van 113 zelfmoordpreventie. ik wens je het beste en hoop dat dit je een klein beetje helpt!
groetjes - Depressed-metalhead
ik snap je gevoel, en ik raad het je aan om sowieso te blijven praten! ga er niet zelf mee zitten, en heb je al eens geprobeerd om met iemand van veilig thuis in contact te komen? want iedereen moet zich ergens thuis kunnen voelen. ik ken het gevoel van een ouder die je slaat, mijn vader heeft me verwaarloost en ook geslagen. hij gaf me de schuld van alles! wat ik probeer te zeggen is dat je niet alleen bent! ook is het nog een idee als je nog aan zelfmoord denk om eens te de bellen of chatten met iemand van 113 zelfmoordpreventie. ik wens je het beste en hoop dat dit je een klein beetje helpt!
groetjes - Depressed-metalhead
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.