Skip to main content
Hoi iedereen,



 ik ben een meisje van 15 jaar, en wil nu heel graag het huis uit. Ik heb gescheiden ouders, en heb bij einde gewoond. Toen ik klein was bij mijn vader, en toen ik 11/13 was bij mijn moeder. Na nader inzien wou ik toch weer terug naar mijn vader, maar ook hier voelde ik mij niet fijn. Nu woon ik weer sinds november 2015 bij mijn moeder. Maar ik wil hier ook weer weg. Ik heb gewoon veel te veel ruzies met haar, maar wil ook weer niet bij mijn vader gaan wonen, want daar voel ik me niet prettig.



 



De ruzies begonnen over de simpelste dingen, zoals m'n kamer opruimen of even naar de winkel gaan. Maar nu hebben we ook ruzies over dingen waar je van zou denken dat men niet eens kan ruziën. 



Het gaat met mij niet goed op school: Ik begon op de Havo, en kon net geen vwo doen. De eerste 1,5 jaar gingen goed, maar ik voelde me bij mijn vader en die school niet prettig. Dus toen ben ik in november 2015 weer bij mijn moeder gaan wonen, waar mijn cijfers meteen omlaag gingen. Op het nippertje heb ik de 2e klas gehaald, waar mijn moeder, en ook mijn vader, niet blij mee waren. Toen ik begin in de 3e klas, leek het eerst eventjes goed te gaan, maar na een paar toetsen stond ik al gauw 4 onvoldoendes gemiddeld. Ik bleef doorzetten, maar omhoog gingen mijn cijfers niet. Na 4 onvoldoendes op mijn eerste rapport, ben ik nog harder aan de slag gegaan, maar mijn cijfers werden er niet beter op. Nu ben ik bijna aan het einde van het jaar, en doe ik nu een paar weken huiswerk hulp, welke ik zelf heb aangegeven. Maar helpen doet het niet. Ik voel me nog minder gemotiveerd dat ooit tevoren, want helpen doet het niet, mijn cijfers zijn zelfs erger dan ooit tevoren. 



Steeds meer ruzies gaan over school: "Je gaat nog gewoon even je best doen en knallen, en als dat niet help ga je maar naar zomerschool als het niet lukt." zegt mijn moeder. Waarop ik meestal antwoord: "Ik doe hartstikke mijn best, waarom denk je dat ik huiswerk hulp heb gekozen. Het help mij niet en ik haal het jaar toch niet." 



Ik heb meerdere therapieën gehad, omdat het probleem ook deels bij mijzelf lag, maar met deze ben ik nu klaar. Als ik probeer toe te passen wat ik heb geleerd, werkt het niet. Het kom altijd uit op een ruzie of iets. Ik heb mijn moeder zowat opgegeven met school, ik kom niet verder, en krijg mijn cijfers waarschijnlijk niet meer genoeg omhoog. Al mijn cijfers staan te schommelen, en kunnen elk moment ook een val nemen. Ik wil graag, als het jaar mij inderdaad niet lukt, gaan afstromen naar de Mavo, maar hier is mijn moeder het niet mee eens. "Je haalt het gewoon, en gaat anders naar zomerschool als dat je over krijg. En anders blijf je maar zitten, afstromen doe je niet." zijn haar woorden. Maar blijven zitten en zomerschool wil ik niet. Mijn zomer is de enige tijd waarin ik me volop mijn hobbies kan storten. En blijven zitten vind ik geen optie, ik was al een jaar ouder omdat ik een jaar heb gemist omdat ik in Amerika heb gewoond. Als ik blijf zitten ben ik 2 jaar ouder dan de rest, en hier kan ik mijzelf niet in vinden. 



Ik heb veel onderzoek gedaan naar vervolg opleidingen die ik wil gaan doen, n ben op het volgende uit gekomen:  Als ik naar de Mavo ga, en een MBO 3/4 opleiding doe, is die bijna hetzelfde als wanneer ik de HBO opleiding doe die ik eerst voor het oog had. En eventueel zou ik die later ook nog kunnen doen. Maar mijn moeder kan zich hier niet in vinden.



 



Ik wil ergens heen, waar ik mag afstromen als het niet lukt, en waar ik niet constant ruzie heb met mijn moeder. En zoals ik al zei, voel ik me bij mijn vader miet heel prettig en wil daar ook niet weer heen. Daarom kwam ik tot de conclusie om het huis uit te gaan, op mezelf of in een pleeggezin, het maakt mij niet uit. Maar weg bij mijn ouders...
Graag mij helpen een oplossing te vindeni
Ik heb precies hetzelfde met mijn pleegouders. Als ik jou was, dan zou ik gewoon naar een leefgroep of bij een vriendin gaan wonen, dat hebben mijn zussen ook gedaan, eentje woont op de mutsaertstichting in Venlo, en de andere woont al 5 jaar bij haar beste vriendin. En je kan altijd de kindertelefoon bellen. Hun weten altijd raad. Ik zou het tegen je ouders vertellen, ookal weet ik dat dat heel moeilijk is. Je kan ook altijd naar een vriendin gaan en daar vaak blijven (niet de slimste oplossing, maar ja wat moet je anders) en volgens mij mag je ook bellen naar de jeugdzorg ofzo, gewoon even googelen of navragen.



Succes!

Groetjes

Your mate
Hoi... Uhm ik ben r en heb een klein probleempje nou ja klein het is eigenlijk wel een groot probleempje.

Mijn ouders zeggen tegen mij dat mijn geboorte de slechtste dag van hun leven is. Prima weetje als je me niet wilt dan ga ik toch weg en ik weet al waar ik heen wil en hoe maar het enige probleem is dat ik minder jarig ben ik ben 15 en wil graag naar Japan dus ik vraag nu of er daar iemand is van 18 die met mij mee wilt naar Japan jonge/ meisje maakt niet uit maar zou je met mij een nieuw leven willen beginnen als je me eerst wat beter wilt leren kennen is dat ook goed mijn naam is lot maar ze noemen mij rina als je mee wilt reageer dan a.u.b. dank je wel.

Reageer