Hoi allemaal,
Ik weet niet met wie ik mijn verhaal kan delen dus ik dacht ik doe het met jullie. Jullie vertrouw ik…
Ik ben een meisje, 15 jaar. Zit in klas 4 (examenjaar) en heb jullie hulp even nodig.
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen, mijn ouders zijn christelijk en dat wil ik echt absoluut niet zijn. Maar als je ouders geloven laten ze je nooit gaan als je zegt dat het jou niet meer interesseert.
4 jaar geleden dacht ik, probeer er wat gezelligs te maken thuis des te beter valt het te overleven. Maar echt, het was vorig jaar oktober en ik was er echt helemaal klaar mee. Het hoefde van mij niet meer. Ik ko mijn ouders ook niet meer liefhebben en begon ze zelfs te haten. Ik werd ontzettend verkeerd thuis gewoon omdat ik er helemaal klaar mee was iedere wat gezeik over mij van m'n ouders te horen. Ik ging kleding kopen waar mijn ouders het absoluut niet mee eens zijn en die kleding droeg ik dan alleen als ik moest werken naar school of als we een dagje gingen afspreken met vrienden. Nu, het was denk ik nu 2 weken gelden dat mijn ouders erachter kwamen dat ik een broek had (hun zijn heel refo eb dan mag dat egt nie) ze hebben die broek afgepakt in stukken geknipt en weggegooid. De dag erna had ik weer een nieuwe broek gehaald omdat ik gwn broeken wil dragen en omdat ik gwn egt nie refo wil zijn. Ondertussen had ik in mijn kamer twee zakken kleding liggen wat m'n ouders echt niet moesten weten omdat ze het daar absoluut ook niet mee eens zijn. Maar gister is mijn moeder er dan toch achter gekomen. De kleding had m'n broer voor me geregeld maar never nooit dat ik hem ga verlinken.
Ik kwam gister uit school, waren die kleren weg. Ik wist het gelijk, m'n moeder heeft t gemerkt... ik dus gelijk weer op internet nieuwe kleding bestellen, want ik denk m'n ouders mogen de pot op ik draag kleding die ik wil. En dat hun nou refo willen zijn ja daar kan ik ook niks aan doen maar laat mij m'n eigen leven ook een beetje bepalen. Maar goed ik zat dus even op mijn kamer komt m moeder naar me toe. 'Ik heb alle kleren weggehaald die daar lagen.' Ze wees naar de muur(in de muur in m'n kamer zijn gat, soort val luik dus zeg maar daar lagen ook die kleren) uit ik zeg nou gefeliciteerd he. Zeg m'n moeder weer van ja ik zat die kleren even te bekijken maar het is niks anders als hoerengewaat. Dus ik zeg dat is in jullie ogen misschien zo in de mijne niet. M'n moeder: ik hoop echt dat je nog eens ga nadenken. Het gaat zo echt niet goed me je. Toen liep ze m'n kamer weer uit.
Ff later, het was avond we waren klaar met eten en ik zou die avond met n vriendin weggaan. Om 8 uur. Maar hey was nog te vroeg om te gaan dus ik zat in m'n kamer nog ff achter m'n tel te hangen. Kom m'n vader naar boven. Vader: dat gaan we dus niet meer doen hé. Ik zei alleen hm want k denk ik kan wel mee instemmen dat ik het niet meer doe maar dan meen ik het toch niet. Vader: dit js toch niet normaal meer. Dus ik zeg hetzelfde als wat ik die middag tegen m'n moeder heb gezegd: in jullie ogen is dit niet normaal misschien in de mijne wel. Toen ineens leek t of m'n vader helemaal omsloeg. Hij kwam heel bood naar me toe. Ik dacht echt dat ie me weer ging slaan (doet ie vaker) maar dat viel mee. Hij kwam heel vlakbij mij staan en begon het hard te praten. Zegt ie: deze rotzooi kom nooit meer in huis, begrepen? Dus ik zei niks want ja ik kan wel zegge ja is goed maar dat men ok niet. En er liggen no 2 kledingstukken in m'n kamer waar hun nie vanaf moeten weten dusja. Maar goed, zeg m'n vader: zeg nu duidelijk ja als je beloof dat dit nooit meer gebeurd. Dus ik zeg heel duidelijk nee, dit beloof ik zeker niet. Oh en m'n vader hij keek me echt heel bijzonder aan. Hij had vlgns mij echt verwacht dat ik ja zou zeggen maar dat doe ik echt niet. Dus hij keek me aan wees tie naar z'n hart zegtie weet je wat n pijn dat hier doet? Ik zeg nee dat weet ik nie ik kan dat nie voelen en het s ook nie mijn probleem. Zeg m'n vader ik vind dit echt heelerh. Toen was t ff stil dus ik draaide me om en liep m'n kamer weer in omdat ik dacht dat ie klaar was met z'n preek. Dus ik ging lekker 8n m'n stoel in m'n kamer zitten. Komt m'n vader opeens heel woest m'n kamer internet, komt ie voor mij staan begint ie heel hard te schreeuwen: de boel hier een beetje kapot maken he! Laat het nu echt helemaal klaar zijn met! Hoor je dat?! Komen we nog 1x iets van die rotzooi tege krijg je van mij een flink pak slaag wat mij part op je blote billen. Toen liep tie weg. Ik zij niks maar echt ik zat helemaal te trillen op m'n stoel.
En nu wil ik dus echt heel graag (net als m'n broer een jaar geleden) uit huis geplaatst worden. Ik kan toch niet meer normaal lever hier? En ik ben echt super bang voor m'n ouders geworden nu. M'n vader heeft m'n broer ook al xtje helemaal in elkaar getrapt en mij heeft je ook meerdere keren geslagen en als m'n ouders er nu achter gaan komen dat ik nog meer kleren heb waar ze t egt niet mee eens zijn dan gaan ze me echt vermoorden.
En nu lijkt t net of ik alleen maar negatief over m'n vader spreek, maar m'n moeder is ook echt n hoer. Ik zei 2 weken geleden op een zondagmiddag dat ik niet meer mee ga naar de kerk omdat t gwn nergens op sla om daar heen te gaan en dat hun willen gaan moeten ze zelf weten maar ik ga niet meer. Begon m'n moeder heel hard te schreeuwen dat ik onmiddellijk naar boven moest gaan en dat ik normaal moest gaan doen enz. Dus ja ik denk prima joh kga wel naar hoven. No problem. Liep ik net de trap op kom zij dr aan pak me bij m'n har en begint vol met haar vuist op m'n bovenarm te bonken. De dag erna had ik er echt erg last van en zag je ook blauwe plek, maar ik komt me proberen echt niet te laten kennen zeker niet tegenover mijn ouders.
Maar hebben jullie tips zodat ik uit huis geplaatst kan worden? Er valt zo echt niet te leven voor mij.
En ik probeer heel stevig rechtop te blijven staan maar m'n ouders gaan ju wel heel ver en ik kan er nu gwn echt niet meer nee leven.
