Hallo.
Ik zit de afgelopen 2,5 jaar een beetje in de knoop met mezelf. Ik heb het gevoel dat elke keuze die ik maak als verkeerd wordt gezien. Ik heb bijna elke week wel eens knallende ruzie met mijn ouders omdat ik niet presteer op school en bij het sporten. Of als ik foute keuzes maak zoals dingen kopen.
Op school heb ik op dit moment geen vrienden. Eigenlijk heb ik wel 2 vrienden, maar die zitten een klas lager dan ik en hebben inmiddels al nieuwe mensen gevonden waardoor ik een beetje buiten de boot val. Ik durf op school niks te zeggen want ik heb extreem last van sociale angsten. Daardoor durf ik ook geen nieuwe mensen aan te spreken op school. Door dat word ik ook gezien als de sukkel van de klas.
Iedereen gaat uit, heeft een gezellige pubertijd met hun vrienden, heeft al eens een keer gezoend of heeft een vriendin, en ik ben 17 en zit eigenlijk alleen maar thuis op mijn kamer. Mijn broer is zo’n voorbeeld die dit soort dingen wel allemaal doet, daardoor wordt hij ook door mijn ouders gezien als het lievelingetje. Ik wil dit soort dingen ook doen, maar het lukt mij niet om over die drempel heen te komen.
Mij lijkt het heerlijk om gewoon even een week van huis te zijn. Geen ouders, geen school, gewoon een week voor mijzelf.
Iemand tips voor mij? Alvast super bedankt voor de moeite!
