oke ik voel me niet fijn thuis. Mijn jongere broertje is sinds ongeveer anderhalf jaar heftig (naar mijn idee) aan het puberen. Een jaar geleden sloeg hij af en toe mijn ouders (dat is nu gestopt). Hij doet helemaal niks meer voor school en heeft continue ruzie met mijn ouders en daagt hun en mij meerdere keren per dag uit tot een ruzie. Zelf vang ik heel snel energie op. Op deze momenten zijn er zo ontzettend veel soorten energien in het huis aanwezig dat ik helemaal gek word en dit regelmatig niet meer kam hendelen. Het enige wat ik te horen krijg als ik dit meld is: je moet je niet zo aanstellen! Sinds groep 7 wil ik al uit huis omdat de situatie tussen mijn moeder en mij ook slecht is met veel gescheld (dit is ook het enige wat in mijn herinneringen zit van vroeger). Inmiddels ben ik dus 5 a 6 jaar verder en heb ik nu dit gezeik. Nog steeds wil ik graag me huis uit maar ik zou niet weten waar heen omdat ik nog minderjarig ben en er inpreciepe geen reden is om uit huis geplaatst te worden omdat er geen mishandeling plaats vind en niemand een beperking of iets heeft. Ik merk dat alle energien van thuis mij soort van op eten. Ik ben veel moe, heb weinig energie, geen concentratie en heb geen andere emotie meer dan verdriet met huilen. Ik praat wel eens met me vriend er over maar die kan er natuurlijk ook niks anders mee dan zeggen dat het me niet gegunt is en het wel goed moet komen. Mijn moeder zegt alleen maar dat ik ‘alleen’ ben terwijl er regelmatig vrienden over de vloer komen en ik ook feesten heb van vrienden van me. Me vader kom ik vroeger wel mee opschieten tot mijn moeder heeft gezegd dat ze wil dat hij zich bij haar aansluit in haar denken en doen en nu heb ik niemand meer thuis. Ik blijf zo lang mogelijk op school zodat ik niet thuis hoef te zijn maar weet oprecht niet meer hoelang ik dit nog vol ga houden want het vreet aan je en maakt je kapot. Ik ken verder niemand met een soort gelijke sitautie waar ik echt mee kan praten. Nu weet ik niet meer wat ik moet.