Hoi mensen die dit lezen, ik heb een probleem.

Mijn ouders zijn nu 5 jaar gescheiden, het is gewoon een goede scheiding zonder ruzie. Sinds kort woont mijn stiefmoeder bij ons in huis, alles is veranderd, van plekken van dingen in huis tot regels. Omdat we een samengesteld gezin zijn, zijn er dus ook verschillende regels, normen en waarden. Een vervelend ding is nu dat ik de ene keer naar mijn vader moet luisteren en de andere keer naar mijn stiefmoeder, dit moet ik maar een beetje aanvoelen en als ik naar de verkeerde luister krijg ik gezeik. Ik ben iemand die duidelijkheid nodig heeft en dit geeft me dat totaal niet. Mijn stiefmoeder denkt ook vaak voor anderen wat ook best irritant is.  Mijn vader is de laatste tijd ook heel warrig, hij zegt het ene en later zegt hij het andere, hierdoor vind ik het ook best lastig om met hem te praten. Ik weet denk ik wel de oorzaak hiervoor, hij werkt namelijk meer dan 40 uur in de week en corona heeft alles omgegooid, normaal hebben we ook een schoonmaakster omdat mijn stiefmoeder een handicap heeft waardoor ze moeite heeft met lopen, die kan nu niet komen dus moet mijn vader dat ook nog voor een groot deel doen. 

Voor mijn gevoel is mijn vader redelijk streng, althans strenger dan mijn moeder. Hij neemt zichzelf het recht voor om zonder reden mijn mobiel door te kunnen kijken, hij weet ook mijn code en zijn vingerafdruk moet erin staan. Hij werkt in de IT en is dus handig met computers en nu heeft hij het zo voor elkaar dat hij elke site die ik bezoek kan zien. Dat vind ik niet heel fijn want ik ben 16 en ik zoek wel eens dingen op waarvan ik niet wil dat mijn vader dat weet. Ik heb ook een vriend en die komt af en toe langs, als we dan samen op mijn kamer zijn stormt mijn vader soms zomaar mijn kamer binnen zonder te kloppen. Ik vind dit zelf niet fijn maar het is nog minder fijn voor mijn vriend. Ik vind dat ik meer privacy nodig heb maar als ik dat tegen mijn vader zeg zegt hij dat zolang ik onder zijn dak woon ik geen privacy heb. 

Ik durf niet echt tegen hem te praten omdat ik bang ben dat hij boos wordt en gaat schreeuwen, hij is namelijk al wel eens flink tegen me uitgevallen terwijl ik aangaf dat ik iets niet fijn vond. Hij is heel eigenwijs en standvastig en heeft het empathisch vermogen van een aardappel. Als hij iets vindt is dat de waarheid en als iemand een andere kijk erop heeft doet hij niet eens moeite om het te begrijpen.

Ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn broertje van 13 denkt er hetzelfde over en we hebben er ook met mijn moeder over gepraat, zij wil nu zelf gaan praten met mijn vader maar dat wil ik liever niet omdat ik bang ben dat er ruzie komt of dat hij later tegen ons uitvalt.

Heeft iemand tips om dit op te lossen want ik ben er klaar mee en ik houd dit niet langer vol.

xx