Skip to main content

Ik ben nu op de eerste zomervakantie met mijn vader sinds de scheiding van mijn ouders. (Ze zijn nu een half jaar gescheiden) Ik heb het erg moeilijk aangezien mijn vader volgens mij nog al last heeft van woedeaanvallen / agressie problemen. Hij wordt heel snel boos als ik bijvoorbeeld niet blij kijk, niet tevreden ben of volgens hem iets doe dat niet netjes is zoals door hem heen praten aan tafel met gezelschap. “Een kind hoort zijn bek te houden, dat is je enige taak” krijg ik dan bijvoorbeeld te horen. Als hij een “lekker wijf” ziet vertelt hij me dat hij die wel wilt “pakken” en als ik zeg dat ik het oncomfortabel en respectloos  vind dat hij dat soort dingen zegt wordt hij boos en scheldt hij me uit en zegt hij dat als hij eindelijk een nieuwe vrouw heeft hij mij nooit meer hoeft te zien. Ik woon soms een hele maand bij mijn moeder nadat we ruzies hebben gehad maar dan blijft hij appen dat het hem spijt en als ik hem blokkeer gaan familie leden appen. Ik heb echt het gevoel dat ik dood wil.
 

Op vakantie voel ik me hier opgesloten en het gevoel dat ik nergens heen kan. Mijn moeder zegt dat als het heel erg wordt dat ik een vlucht terug naar huis kan nemen maar ik heb het gevoel dat als ik dat doe de hele familie me een “ondankbaar kutkind” vindt zoals mijn vader altijd zegt. Het doet me pijn dat hij de schijn op houdt als er mensen zijn en hij doet alsof we een hele leuke band hebben en hij heel aardig is terwijl ik hem in werkelijkheid echt verschrikkelijk vind. Soms zegt hij dat hij me in elkaar gaat slaan maar hij heeft dat nog nooit echt gedaan. Stiekem hoop ik dat hij me een keer een blauw oog slaat zodat ik een reden heb om bij hem weg te gaan. Als ik de volgende dag wakker wordt met gedachtes zoals deze en hij weer normaal doet voel ik me er heel slecht over want hij kan ook aardig zijn. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet, ik wil eigenlijk gewoon naar mijn moeder maar voel me slecht als ik daar voor altijd blijf wonen en familie leden gaan vragen waarom. 
 

Ik heb alle ruzies opgenomen voor als er ooit echt iets gebeurd.

Hi

Je moeder zei dat als het erg word je een vlucht naar huis kunt nemen, als ik jou was zou ik dat doen. Hoe je vader met je om gaat is niet normaal. Hij praat heel erg "raar" tegen je en dan zeg je er op een normale manier iets van en dan reageert hij alsnog niet normaal. Aan je verhaal te lezen voel je je niet fijn, veilig en goed bij je vader en krijg je zelfs zelfmoordgedachten van hem.  je hoeft je absoluut niet slecht te voelen als je bij je moeder gaat en blijft wonen. Je bent dan zeker geen ondankbaar kutkind, maar juist een moedig en dapper kind, omdat je kiest voor wat jij wil en wat goed voor je is. Ik denk dat je vader iets van psychische problemen heeft. Misschien wel borderline, want hij behandelt je op z'n zachtst gezegd slecht en dan weer aardig en de ene keer heeft hij ineens weer spijt. Het is goed om bij je moeder te gaan wonen, ik snap dat het moeilijk kan zijn omdat het je vader is en blijft, maar je moet in dit geval toch echt voor jezelf kiezen. Je kan anders misschien later zelf nog heel veel (psychische) problemen hierdoor krijgen. Je moet niet geloven wat je vader allemaal tegen je zegt, dat is allemaal echt niet waar!! En als je familie leden gaan vragen waarom je dan bij je moeder wil wonen kan je dat gewoon vertellen, je kan hier niets aan doen, het is niet jouw schuld, je hoeft je niet te schamen. Als die familieleden het dan niet snappen of je uit gaan schelden moet je daar proberen niks van aan te trekken, dan zou ik hen ook gewoon blokkeren. en dan nog een paar tips voor zelfmoordgedachten (heb ze zelf ook):  een motivational speech luisteren, met 113 chatten/bellen, muziek luisteren, deze kan helpen misschien: Just hold on van presence en probeer dingen te doen die je leuk vind. GEEF VOORAL NIET OP!! JE BENT VEEL MEER WAARD DAN JE DENKT!! 

ALS JE OP HET PUNT STAAT OM JEZELF IETS AAN TE DOEN MOET JE DIRECT 112 BELLEN!!

 

IEMAND DIE NOOIT OPGEEFT IS NIET TE VERSLAAN!! HET KOMT GOED!! IK GELOOF IN JE!! NU JIJ NOG IN JEZELF!!

:)

EEM37

 


Hoi, @p.anoniem 

We lezen dat er veel speelt in jouw leven. Je vertelt over hoe naar je je voelt in deze situatie met je vader. Hierdoor, en door andere factoren, heb je mentale klachten ontwikkeld. Wat heftig dat je dit hebt meegemaakt. Wat goed dat je hier nu jouw verhaal deelt en dat je hier steun zoekt.

Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl. Zij zijn dag- en nacht bereikbaar.

sterkte!

Dominique_ 
De Kindertelefoon


Ga bij je moeder wonen, karma voor je vader. Als hij zegt dat het hem spijt geef geen fuck, ga na 3 maanden 1 week naar hem toe en kijk hoe het gaat. Als het slecht gaat ga je gewoon weer naar je moeder totdat hij normaal doet.


Hey p.anoniem,

Je hebt echt geen blauw oog nodig om weg te gaan bij jouw vader! Als hij zo naar jou schreeuwt en dreigt om jou te slaan, lijkt mij dat al redenen genoeg.

Je familie begrijpt het vast wel als jij weg bij je vader wilt. Wat hij doet, kan echt niet. Jij mag prima zelf zeggen dat jij je niet fijn bij je vader voelt.

Je moet gewoon nog even doorzetten! Het is ook heel moeilijk om zo’n beslissing te maken. Je kan het er misschien met iemand over hebben zoals een familielid of vriend(in). Zij hebben misschien nog wel tips of inzichten.

Jij kan dit! 

Groetjes iemand.


Reageer