Ik heb de laatste tijd steeds meer het gevoeg dat ik alles fout doe, of dat alles wat ik doe mislukt. Ik heb altijd al weinig zelfvertrouwen gehad, en dat gaat ook steeds beter. Ten minste, al ik bij vrienden ben, daar durf ik wel mezelf te zijn. Thuis voel ik me vaak te veel, ik heb er ook al een aantal keer over nagedacht om gewoon weg te gaan, maar dan vindt ik dat ik me aanstel of ik weet niet hoe ik dat überhaupt zou moeten doen.
Mijn moeder lijkt ook vaak boos of geërgerd, we hebben afgesproken dat we het moeten vragen als we denken dat ze boos is. Maar als ik het dan vraag wordt ze juist boos want "nee ik ben niet boos! maar als je zo doorgaat wordt ik dat wel!”. En ik begrijp gewoon niet wat ik fout doe.
Ik probeer haar ook veel te helpen met bijvoorbeeld koken of de was doen als ze chagrijnig is, maar dat doe ik dan ook altijd fout. Volgens haar moet alles op haar manier en anders niet.
Mijn moeder ziet niet dat ik alleen probeer te helpen, ze haalt er altijd bij dat zij een moeilijke jeugd heeft gehad (zij en haar zussen hebben niet zo'n goede relatie) en dat wij haar niet mogen bekritiseren of met/over haar lachen en grapjes maken, want dan komt al dat weer terug. Terwijl ik dat alleen doe om de spanningen in huis een beetje te luchten. En vaak lacht ze zelf mee, dus hoe moet ik dan weten dat ik iets fout doe??
Ik weet gewoon niet meer hoe ik verder moet, en nu met dat hele corona-gedoe zitten we ook nog de hele dag bij elkaar. Heeft iemand tips?
