Ik was laatst een spelletje aan het spelen op mijn vader z'n iPhone. En hij kreeg een sms binnen die was van zijn minnares. Ik heb later nog verder gelezen, en kwam allemaal dingen te weten. Ik weet hoe ze heet. En zij heeft zelfs een kind, en die weet het ook. Mijn ouders zijn net 12,5 getrouwd en ik heb geen idee wat ik moet doen. Want ik wil niet dat ze gaan scheiden. Dus alsjeblieft help me, wat moet ik doen???
Bladzijde 1 / 1
je moet eerst maar een kijken of er meer smsjes van die minares zijn,
als die er zijn moet je maar vragen aan je vader wie dat is ez
veel suc6 4x4lol
als die er zijn moet je maar vragen aan je vader wie dat is ez
veel suc6 4x4lol
Ik heb ook verder gekeken en ze whatsappen echt de hele tijd. Elke 15 min. Wel een bericht
vertel het aan je moeder, dat is het beste wat je nu kunt doen
oke..
wat stond er in die berichten het kan ook 'zakelijk' zijn of vriendschapelijk.
je moet eerst effe kijken wat er in staat en niet te snel conclusie's trekken.
als je meer weet laat het me hooren;)
groeten 4x4lol
wat stond er in die berichten het kan ook 'zakelijk' zijn of vriendschapelijk.
je moet eerst effe kijken wat er in staat en niet te snel conclusie's trekken.
als je meer weet laat het me hooren;)
groeten 4x4lol
Als ze het hebben over hoe goed die eerste keer seks was en dat soort dingen denk ik niet aan een vriendschappelijke relatie of zakelijk.
neee... dan lijkt het me ook niet zakelijk ofzo
dan niet nee eumm ik zou probeeren er achter te komen wie die is en of je er ooit verhaalen over hoort aan tafel ofzo.
wand een vriend van me die vader ging ook vreemt en daarna zijn ze gescheiden...
en ik denk niet dat je dat wild dus ik zou het maar nie aan ullie mam zeggen of als je da zelf liever wel wild ....
maak een goede keuze gr. 4x4lol
dan niet nee eumm ik zou probeeren er achter te komen wie die is en of je er ooit verhaalen over hoort aan tafel ofzo.
wand een vriend van me die vader ging ook vreemt en daarna zijn ze gescheiden...
en ik denk niet dat je dat wild dus ik zou het maar nie aan ullie mam zeggen of als je da zelf liever wel wild ....
maak een goede keuze gr. 4x4lol
Ik zou er eerst met je vader over proberen te praten...
lijkt me het beste, en anders toch met je moeder, ook al wil je misschien liever niet dat zei het te weten komt.
sterkte alvast!!
lijkt me het beste, en anders toch met je moeder, ook al wil je misschien liever niet dat zei het te weten komt.
sterkte alvast!!
hee,
ik heb dus hetzelfde probleem, ik heb er met mijn vader over proberen te praten. ik had gezegd dat ik het tegen mn moeder wil zeggen, maar daar was hij het niet mee eens.
wat wel echt veel geholpen had was dat ik met vriendinnen erover gepraat heb.
het gaat nog steeds niet goed thuis, dus ook niet goed met mij.
als ik jou was zou ik er proberen over te praten met je vader en met je moeder. dan kun je samen een oplossing zoeken. en als ze uit elkaar willen gaan dan zul je het toch moeten accepteren. want als ze bij elkaar blijven dan blijf er altijd een spanning. het klinkt heel stom maar t gaat nooit meer worden zoals je het was.
je moet je focussen op wat gaat komen niet op wat geweest is
veel succes
-xxx-
ik heb dus hetzelfde probleem, ik heb er met mijn vader over proberen te praten. ik had gezegd dat ik het tegen mn moeder wil zeggen, maar daar was hij het niet mee eens.
wat wel echt veel geholpen had was dat ik met vriendinnen erover gepraat heb.
het gaat nog steeds niet goed thuis, dus ook niet goed met mij.
als ik jou was zou ik er proberen over te praten met je vader en met je moeder. dan kun je samen een oplossing zoeken. en als ze uit elkaar willen gaan dan zul je het toch moeten accepteren. want als ze bij elkaar blijven dan blijf er altijd een spanning. het klinkt heel stom maar t gaat nooit meer worden zoals je het was.
je moet je focussen op wat gaat komen niet op wat geweest is
veel succes
-xxx-
Hoi,
Het is beter dat jij je er voorlopig even buitenhoud, het is verstandiger om je vaders telefoon een keer als je vader beneden is en je moeder is bijvoorbeeld aan het douche op haar nachtkastje legt met dat berichtje open zodat ze het zelf kan lezen. Het moet er eigenlijk dus op lijken dat zei perongeluk zijn telefoon ziet liggen met dat smsje open zodat jij geen ruzie krijgt met je vader. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Groetjes, Samantha
Het is beter dat jij je er voorlopig even buitenhoud, het is verstandiger om je vaders telefoon een keer als je vader beneden is en je moeder is bijvoorbeeld aan het douche op haar nachtkastje legt met dat berichtje open zodat ze het zelf kan lezen. Het moet er eigenlijk dus op lijken dat zei perongeluk zijn telefoon ziet liggen met dat smsje open zodat jij geen ruzie krijgt met je vader. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Groetjes, Samantha
halloo,
ik wil eerst ff zeggen dat ik heel blij ben met jullie reacties...
ik denk dat ik het gewoon ga vergeten. misschien ga ik er ooit nog een keer met me vader over praten.
maar me vader gaat nu toch weg bij het bedrijf waar hij werkt, en z'n minnares was toch een collega.
anders ga ik wel een keer met m'n vriendin er over praten, zij is heel lief voor me en ik denk dat zij me wel wil steunen.
ook ben ik heel blij dat ik dankzij dit forum erachter ben gekomen dat ik niet de enige ben.
doeeggg
-xxxxx-
ik wil eerst ff zeggen dat ik heel blij ben met jullie reacties...
ik denk dat ik het gewoon ga vergeten. misschien ga ik er ooit nog een keer met me vader over praten.
maar me vader gaat nu toch weg bij het bedrijf waar hij werkt, en z'n minnares was toch een collega.
anders ga ik wel een keer met m'n vriendin er over praten, zij is heel lief voor me en ik denk dat zij me wel wil steunen.
ook ben ik heel blij dat ik dankzij dit forum erachter ben gekomen dat ik niet de enige ben.
doeeggg
-xxxxx-
oke goed om te horen dat je er met iemand over gaat praten, want t luchtte bij mij echt goed op
heel veel succes
laat nog maar horen hoe het is gegaan
xxx
heel veel succes
laat nog maar horen hoe het is gegaan
xxx
Ik zou eerst met je vader praten en dan (hoe graag je ook wilt sat ze niet scheiden) met je moeder. Ze moet het weten.
Het is beter als jij het verteld, nu. Anders komt ze er binnen een halfjaar toch wel achter en dan zijn de gevoelens tussen je vader en die minnares heviger of juist weg en dan is het te laat.
xxx
Het is beter als jij het verteld, nu. Anders komt ze er binnen een halfjaar toch wel achter en dan zijn de gevoelens tussen je vader en die minnares heviger of juist weg en dan is het te laat.
xxx
Hey,
Het is nu meer dan een jaar geleden dat ik dit topic opende. Er is tussendoor veel gebeurt. Ik heb een paar maanden geleden met m'n vader gepraat over z'n affaire. Hij heeft mij gezworen dat het afgelopen zou zijn. Maar nu zaten we een week geleden in de auto, en werd hij gebeld. Ik zag de naam op het beeldscherm. Dus ik wist meteen wie het was. Hij drukte haar snel weer weg. Door dit gesprek heb ik z'n telefoon laatst gepakt en heb ik z'n gespreksgeschiedenis naar mezelf gemaild. Ik heb dit nu terug gelezen. En ik weet 1 ding zeker. Die afairre is nooit gestopt geweest. Maar wat moet ik nu doen?
Moet ik weer met m gaan praten, of moet ik deze keer het aan m'n moeder vertellen. Of moet ik die minarres opbellen?
-xxx-
Het is nu meer dan een jaar geleden dat ik dit topic opende. Er is tussendoor veel gebeurt. Ik heb een paar maanden geleden met m'n vader gepraat over z'n affaire. Hij heeft mij gezworen dat het afgelopen zou zijn. Maar nu zaten we een week geleden in de auto, en werd hij gebeld. Ik zag de naam op het beeldscherm. Dus ik wist meteen wie het was. Hij drukte haar snel weer weg. Door dit gesprek heb ik z'n telefoon laatst gepakt en heb ik z'n gespreksgeschiedenis naar mezelf gemaild. Ik heb dit nu terug gelezen. En ik weet 1 ding zeker. Die afairre is nooit gestopt geweest. Maar wat moet ik nu doen?
Moet ik weer met m gaan praten, of moet ik deze keer het aan m'n moeder vertellen. Of moet ik die minarres opbellen?
-xxx-
Het lijkt me niet verstandig dat je die vrouw op gaat bellen. Als je er zin in hebt kun je nog een keer met je vader praten en zeggen dat je weet dat hij dus nooit is opgehouden en dat je hem een laatste kans geeft. En als je er geen zin meer in hebt dan kun je het tegen je moeder zeggen en raak je waarschijnlijk in een hele vervelende situatie waarin je ouders misschien wel gaan scheiden.
Het is heel lastig om te zeggen wat je het beste kunt doen, je moet voor jezelf bedenken wat de gevolgen gaan zijn. Jij weet iets wat je moeder niet mag weten, en je weet nu dus ook dat het door blijft gaan. Kun je daar mee leven?
Het is heel lastig om te zeggen wat je het beste kunt doen, je moet voor jezelf bedenken wat de gevolgen gaan zijn. Jij weet iets wat je moeder niet mag weten, en je weet nu dus ook dat het door blijft gaan. Kun je daar mee leven?
Jeezzz, 2015. Duurt het nu al zo lang? Ik kan het me niet voorstellen. Maar oké. Welcome to my life. Ik ben inmiddels 16 en er is zoveel gebeurt de afgelopen tijd. Vandaar dat ik nu toch maar weer iets schrijf.
Ongeveer een half jaar geleden heeft m'n vader alles opgebiecht. Hij is vervolgens ergens anders gaan wonen. Daarop volgend hebben m'n ouders heel veel met elkaar gepraat en gepraat en gepraat. Omdat ik altijd eigenlijk al wist van wat m'n vader deed en dat hij eigenlijk wou scheiden heeft er toe geleidt dat ik het hele 'rouwproces' al volbracht had. Maar voor m'n moeder en zusje begon dit toen pas. Ik was toe aan het afronden van de scheiding maar de rest zat er nog middenin. Hierdoor heb ik veel ruzie gemaakt met vooral m'n moeder en zusje. Ze begrepen mij niet, ze vonden me ongevoelig dat ik meteen de scheiding wou afronden terwijl ik er al jaren mee bezig was.
Daarnaast heb ik de grootste fout gemaakt die je als kind kunt maken wanneer je ouders gaan scheiden. Ik ben me verantwoordelijk gaan voelen voor het geluk van m'n ouders. Zelfs zo verantwoordelijk dat ik er de hele dag mee bezig was en dat ik er zelf doodongelukkig van werd. Pas gisteravond heb ik echt besloten het los te laten. En wel hierom:
Een paar dagen geleden heeft m'n moeder afgesproken met m'n vaders minnares. Ze hebben ongeveer een uur gepraat. Ik en m'n zusje waren naar m'n vader. Toen we 's avonds terug kwamen en we bij m'n moeder op de bank zaten vroegen we hoe het gegaan was. Mijn moeder begon te vertellen. Eerst gewoon en rustig, maar ze werd steeds bozer en begon steeds meer haar stem te verheffen. Waarop ik tegen haar zei: "Oké, dit is de laatste keer dat je inhoudelijk met mij of naam zusje] erover praat. Je gaat iemand anders zoeken om hier mee over te praten maar anaam zusje] en ik zijn daar niet voor. We zijn je kinderen niet je therapeuten." Overigens raad ik iedereen aan dit tegen zijn of haar ouders te zeggen want het is zo. Je bent als kind echt niet verantwoordelijk voor je ouders. Ook niet tijdens een scheiding. Maar nadat ik dit gezegd had knapte er iets bij m'n moeder.
Het liep uit de hand. Het liep ècht heel erg uit de hand. M'n moeder stond te krijsen in de kamer. Gillen echt gillen. Ze gooide zelfs met meubelstukken. Hierop heb ik haar vastgepakt en in de hoek van de kamer gegooid. Ik was woedend. Ik schreeuwde in dr gezicht: "JE FLIKKERT NU OP, IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN. JE BENT EEN GEVAAR VOOR MIJ EN Inaam zusje] ******* OP. ******* OP." M'n moeder schrok hier zo erg van dat al haar woede omsloeg in extreem verdriet. Ze was totaal overstuur en wou wegrijden met de auto.
Nu moet ik eerst iets anders uitleggen. Toen ik 8 was heeft mijn moeder een zelfmoordpoging gedaan. Dit kwam doordat ze de verkeerde medicijnen had gekregen van de psychiater in combinatie met een depressie. Daarbovenop heeft ze ook een tweede zelfmoordpoging gedaan op mijn negende. Van beide pogingen heb ik een trauma waarvoor ik 8 jaar later nogsteeds in behandeling ben. Omdat m'n moeder ook bij de tweede zelfmoordpoging met de auto wegging en vervolgens ergens in 'the middle of nowhere' haar halsslagader probeerde door te snijden speelde het trauma van de tweede poging speelde dus nu weer op.
Ze wou weer wegrijden iets wat ik nog erger vond dan haar woede uitbarsting. Ik wist niet meer wat ik moest doen en heb 112 gebeld. Niet omdat ik wou dat er meteen politie kwam maar omdat ze haar onmiddelijk moesten zoeken en thuisbrengen wanneer ze echt weg was gegaan. Uiteindelijk heeft m'n zusje m'n moeder weten om te praten en is ze niet weggegaan. Ik hoor nogsteeds de mevrouw van 112 zeggen dat ik overstuur klonk en rustig moest vertellen wat er aan de hand was. En de man van de politie die allemaal vragen stelde via de telefoon. Die avond was wel het moment dat ik besefte dat dingen echt uit de hand beginnen te lopen.
Ik heb vervolgens met mijn ouders afgesproken dat ik me helemaal niet meer met de scheiding ga bemoeien en dat ze tegen mij ook geen woord over de ander mogen zeggen. Ik hoop dat dit helpt. Ik hou jullie op de hoogte ;)
Wat heb ik tot nu toe geleerd wat ik graag aan anderen mee wil geven?
1. Hou je erbuiten, zeg tegen je ouders dat je niet met ze over de scheiding wil praten en dat ze ook geen negatieve dingen over de ander mogen zeggen waar je bij bent.
2. Zorg dat er iemand is om mee te praten, iemand die het hele verhaal kent en aan wie je alles kunt vertellen zonder bepaalde dingen geheim te moeten houden.
3. Zorg dat je je veilig voelt thuis. Wees niet bang om tegen je mentor, vertrouwenspersoon, leraar, opa, oma of wie dan ook die je vertrouwt te zeggen dat je je niet veilig voelt thuis. Dit is namelijk echt een van de belangrijkste dingen.
4. Als alles echt uit de hand loopt en je ècht bang bent. Of als je denkt dat er misschien zelfs iemand gevaar loopt. Aarzel niet 112 te bellen. Ze zijn heel lief en kunnen je waarschijnlijk het beste helpen.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties en misschien wel eigen ervaringen hiermee!
-xxx-
Ongeveer een half jaar geleden heeft m'n vader alles opgebiecht. Hij is vervolgens ergens anders gaan wonen. Daarop volgend hebben m'n ouders heel veel met elkaar gepraat en gepraat en gepraat. Omdat ik altijd eigenlijk al wist van wat m'n vader deed en dat hij eigenlijk wou scheiden heeft er toe geleidt dat ik het hele 'rouwproces' al volbracht had. Maar voor m'n moeder en zusje begon dit toen pas. Ik was toe aan het afronden van de scheiding maar de rest zat er nog middenin. Hierdoor heb ik veel ruzie gemaakt met vooral m'n moeder en zusje. Ze begrepen mij niet, ze vonden me ongevoelig dat ik meteen de scheiding wou afronden terwijl ik er al jaren mee bezig was.
Daarnaast heb ik de grootste fout gemaakt die je als kind kunt maken wanneer je ouders gaan scheiden. Ik ben me verantwoordelijk gaan voelen voor het geluk van m'n ouders. Zelfs zo verantwoordelijk dat ik er de hele dag mee bezig was en dat ik er zelf doodongelukkig van werd. Pas gisteravond heb ik echt besloten het los te laten. En wel hierom:
Een paar dagen geleden heeft m'n moeder afgesproken met m'n vaders minnares. Ze hebben ongeveer een uur gepraat. Ik en m'n zusje waren naar m'n vader. Toen we 's avonds terug kwamen en we bij m'n moeder op de bank zaten vroegen we hoe het gegaan was. Mijn moeder begon te vertellen. Eerst gewoon en rustig, maar ze werd steeds bozer en begon steeds meer haar stem te verheffen. Waarop ik tegen haar zei: "Oké, dit is de laatste keer dat je inhoudelijk met mij of naam zusje] erover praat. Je gaat iemand anders zoeken om hier mee over te praten maar anaam zusje] en ik zijn daar niet voor. We zijn je kinderen niet je therapeuten." Overigens raad ik iedereen aan dit tegen zijn of haar ouders te zeggen want het is zo. Je bent als kind echt niet verantwoordelijk voor je ouders. Ook niet tijdens een scheiding. Maar nadat ik dit gezegd had knapte er iets bij m'n moeder.
Het liep uit de hand. Het liep ècht heel erg uit de hand. M'n moeder stond te krijsen in de kamer. Gillen echt gillen. Ze gooide zelfs met meubelstukken. Hierop heb ik haar vastgepakt en in de hoek van de kamer gegooid. Ik was woedend. Ik schreeuwde in dr gezicht: "JE FLIKKERT NU OP, IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN. JE BENT EEN GEVAAR VOOR MIJ EN Inaam zusje] ******* OP. ******* OP." M'n moeder schrok hier zo erg van dat al haar woede omsloeg in extreem verdriet. Ze was totaal overstuur en wou wegrijden met de auto.
Nu moet ik eerst iets anders uitleggen. Toen ik 8 was heeft mijn moeder een zelfmoordpoging gedaan. Dit kwam doordat ze de verkeerde medicijnen had gekregen van de psychiater in combinatie met een depressie. Daarbovenop heeft ze ook een tweede zelfmoordpoging gedaan op mijn negende. Van beide pogingen heb ik een trauma waarvoor ik 8 jaar later nogsteeds in behandeling ben. Omdat m'n moeder ook bij de tweede zelfmoordpoging met de auto wegging en vervolgens ergens in 'the middle of nowhere' haar halsslagader probeerde door te snijden speelde het trauma van de tweede poging speelde dus nu weer op.
Ze wou weer wegrijden iets wat ik nog erger vond dan haar woede uitbarsting. Ik wist niet meer wat ik moest doen en heb 112 gebeld. Niet omdat ik wou dat er meteen politie kwam maar omdat ze haar onmiddelijk moesten zoeken en thuisbrengen wanneer ze echt weg was gegaan. Uiteindelijk heeft m'n zusje m'n moeder weten om te praten en is ze niet weggegaan. Ik hoor nogsteeds de mevrouw van 112 zeggen dat ik overstuur klonk en rustig moest vertellen wat er aan de hand was. En de man van de politie die allemaal vragen stelde via de telefoon. Die avond was wel het moment dat ik besefte dat dingen echt uit de hand beginnen te lopen.
Ik heb vervolgens met mijn ouders afgesproken dat ik me helemaal niet meer met de scheiding ga bemoeien en dat ze tegen mij ook geen woord over de ander mogen zeggen. Ik hoop dat dit helpt. Ik hou jullie op de hoogte ;)
Wat heb ik tot nu toe geleerd wat ik graag aan anderen mee wil geven?
1. Hou je erbuiten, zeg tegen je ouders dat je niet met ze over de scheiding wil praten en dat ze ook geen negatieve dingen over de ander mogen zeggen waar je bij bent.
2. Zorg dat er iemand is om mee te praten, iemand die het hele verhaal kent en aan wie je alles kunt vertellen zonder bepaalde dingen geheim te moeten houden.
3. Zorg dat je je veilig voelt thuis. Wees niet bang om tegen je mentor, vertrouwenspersoon, leraar, opa, oma of wie dan ook die je vertrouwt te zeggen dat je je niet veilig voelt thuis. Dit is namelijk echt een van de belangrijkste dingen.
4. Als alles echt uit de hand loopt en je ècht bang bent. Of als je denkt dat er misschien zelfs iemand gevaar loopt. Aarzel niet 112 te bellen. Ze zijn heel lief en kunnen je waarschijnlijk het beste helpen.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties en misschien wel eigen ervaringen hiermee!
-xxx-
Wat een heftig verhaal. Dit lijkt me echt verschrikkelijk om mee te maken. Als je zo'n verhaal leest besef je veel beter hoe gezegend je bent dat ouders nu 23 jaar bij elkaar zijn.
Ongeveer een half jaar geleden heeft m'n vader alles opgebiecht. Hij is vervolgens ergens anders gaan wonen. Daarop volgend hebben m'n ouders heel veel met elkaar gepraat en gepraat en gepraat. Omdat ik altijd eigenlijk al wist van wat m'n vader deed en dat hij eigenlijk wou scheiden heeft er toe geleidt dat ik het hele 'rouwproces' al volbracht had. Maar voor m'n moeder en zusje begon dit toen pas. Ik was toe aan het afronden van de scheiding maar de rest zat er nog middenin. Hierdoor heb ik veel ruzie gemaakt met vooral m'n moeder en zusje. Ze begrepen mij niet, ze vonden me ongevoelig dat ik meteen de scheiding wou afronden terwijl ik er al jaren mee bezig was.
Daarnaast heb ik de grootste fout gemaakt die je als kind kunt maken wanneer je ouders gaan scheiden. Ik ben me verantwoordelijk gaan voelen voor het geluk van m'n ouders. Zelfs zo verantwoordelijk dat ik er de hele dag mee bezig was en dat ik er zelf doodongelukkig van werd. Pas gisteravond heb ik echt besloten het los te laten. En wel hierom:
Een paar dagen geleden heeft m'n moeder afgesproken met m'n vaders minnares. Ze hebben ongeveer een uur gepraat. Ik en m'n zusje waren naar m'n vader. Toen we 's avonds terug kwamen en we bij m'n moeder op de bank zaten vroegen we hoe het gegaan was. Mijn moeder begon te vertellen. Eerst gewoon en rustig, maar ze werd steeds bozer en begon steeds meer haar stem te verheffen. Waarop ik tegen haar zei: "Oké, dit is de laatste keer dat je inhoudelijk met mij of naam zusje] erover praat. Je gaat iemand anders zoeken om hier mee over te praten maar anaam zusje] en ik zijn daar niet voor. We zijn je kinderen niet je therapeuten." Overigens raad ik iedereen aan dit tegen zijn of haar ouders te zeggen want het is zo. Je bent als kind echt niet verantwoordelijk voor je ouders. Ook niet tijdens een scheiding. Maar nadat ik dit gezegd had knapte er iets bij m'n moeder.
Het liep uit de hand. Het liep ècht heel erg uit de hand. M'n moeder stond te krijsen in de kamer. Gillen echt gillen. Ze gooide zelfs met meubelstukken. Hierop heb ik haar vastgepakt en in de hoek van de kamer gegooid. Ik was woedend. Ik schreeuwde in dr gezicht: "JE FLIKKERT NU OP, IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN. JE BENT EEN GEVAAR VOOR MIJ EN Inaam zusje] ******* OP. ******* OP." M'n moeder schrok hier zo erg van dat al haar woede omsloeg in extreem verdriet. Ze was totaal overstuur en wou wegrijden met de auto.
Nu moet ik eerst iets anders uitleggen. Toen ik 8 was heeft mijn moeder een zelfmoordpoging gedaan. Dit kwam doordat ze de verkeerde medicijnen had gekregen van de psychiater in combinatie met een depressie. Daarbovenop heeft ze ook een tweede zelfmoordpoging gedaan op mijn negende. Van beide pogingen heb ik een trauma waarvoor ik 8 jaar later nogsteeds in behandeling ben. Omdat m'n moeder ook bij de tweede zelfmoordpoging met de auto wegging en vervolgens ergens in 'the middle of nowhere' haar halsslagader probeerde door te snijden speelde het trauma van de tweede poging speelde dus nu weer op.
Ze wou weer wegrijden iets wat ik nog erger vond dan haar woede uitbarsting. Ik wist niet meer wat ik moest doen en heb 112 gebeld. Niet omdat ik wou dat er meteen politie kwam maar omdat ze haar onmiddelijk moesten zoeken en thuisbrengen wanneer ze echt weg was gegaan. Uiteindelijk heeft m'n zusje m'n moeder weten om te praten en is ze niet weggegaan. Ik hoor nogsteeds de mevrouw van 112 zeggen dat ik overstuur klonk en rustig moest vertellen wat er aan de hand was. En de man van de politie die allemaal vragen stelde via de telefoon. Die avond was wel het moment dat ik besefte dat dingen echt uit de hand beginnen te lopen.
Ik heb vervolgens met mijn ouders afgesproken dat ik me helemaal niet meer met de scheiding ga bemoeien en dat ze tegen mij ook geen woord over de ander mogen zeggen. Ik hoop dat dit helpt. Ik hou jullie op de hoogte ;)
Wat heb ik tot nu toe geleerd wat ik graag aan anderen mee wil geven?
1. Hou je erbuiten, zeg tegen je ouders dat je niet met ze over de scheiding wil praten en dat ze ook geen negatieve dingen over de ander mogen zeggen waar je bij bent.
2. Zorg dat er iemand is om mee te praten, iemand die het hele verhaal kent en aan wie je alles kunt vertellen zonder bepaalde dingen geheim te moeten houden.
3. Zorg dat je je veilig voelt thuis. Wees niet bang om tegen je mentor, vertrouwenspersoon, leraar, opa, oma of wie dan ook die je vertrouwt te zeggen dat je je niet veilig voelt thuis. Dit is namelijk echt een van de belangrijkste dingen.
4. Als alles echt uit de hand loopt en je ècht bang bent. Of als je denkt dat er misschien zelfs iemand gevaar loopt. Aarzel niet 112 te bellen. Ze zijn heel lief en kunnen je waarschijnlijk het beste helpen.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties en misschien wel eigen ervaringen hiermee!
-xxx-
Heftig 😞
Ik heb het pas samen met mijn broer aan mijn moeder verteld, maar ik voel me schuldig ookal weet ik dat het niet mijn schuld is, ergens knaagt het toch aan me. Als ik het niet verteld had was MN moeder nu veel gelukkiger geweest enzo, ze zijn nog bij elkaar wat ik eigenlijk jammer vind.. want ik heb het nog steeds niet geaccepteerd en ik zit er nog steeds heel erg mee en we zijn nu 5 maanden verder. Ik ben bang dat ik het nooit meer los kan laten ):
Ik was laatst een spelletje aan het spelen op mijn vader z'n iPhone. En hij kreeg een sms binnen die was van zijn minnares. Ik heb later nog verder gelezen, en kwam allemaal dingen te weten. Ik weet hoe ze heet. En zij heeft zelfs een kind, en die weet het ook. Mijn ouders zijn net 12,5 getrouwd en ik heb geen idee wat ik moet doen. Want ik wil niet dat ze gaan scheiden. Dus alsjeblieft help me, wat moet ik doen???
Oww ik zit momenteel in dezelfde situatie, en ik kan er niet van slapen maar wil ook zoals jij geen scheding
Ik was laatst een spelletje aan het spelen op mijn vader z'n iPhone. En hij kreeg een sms binnen die was van zijn minnares. Ik heb later nog verder gelezen, en kwam allemaal dingen te weten. Ik weet hoe ze heet. En zij heeft zelfs een kind, en die weet het ook. Mijn ouders zijn net 12,5 getrouwd en ik heb geen idee wat ik moet doen. Want ik wil niet dat ze gaan scheiden. Dus alsjeblieft help me, wat moet ik doen???
Oww ik zit momenteel in dezelfde situatie, en ik kan er niet van slapen maar wil ook zoals jij geen scheding
Naar voor je weet wel dit topic is van 10 jaar geleden
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
