Ik ben een meisje van 17 en zit nu in 5/6 VWO ik wil niks liever dan later geneeskunde studeren. Al vanaf maart, begin dit jaar zijn er allerlei problemen ontstaan thuis. We hebben een gezin van 5 kinderen en zijn allemaal extreem hoogbegaafd, dit brengt echter ook een aantal problemen mee. Mijn zusje van 15, heeft heel vaak last van aggresieve aanvallen waardoor ze iedereen in het huis kort en klein slaat. In maart heeft ze mijn moeder geslagen met de pianokruk. Ik was zo geschrokken dat ik de volgende dag ben gaan praten met mijn mentor. Hij heeft me direct geholpen, maar moest helaas jeugdzorg er wel bij halen. Die zelfde dag moest mijn zusje op gesprek komen. Toen heeft ze tegen de schoolpsycholoog gezegd dat mijn ouders haar mishandelde. Dit was niet waar, maar jeugdzorg ging het toch aankaarten. Ik was zo boos op haar, en tegelijkertijd gaven mijn ouders mij de schuld. Ik had toen gelijk spijt dat ik het gezegd had, maar ik vond dat het moest stoppen. Ze heeft namelijk wel meerdere keren met de mes tegen mijn keel gestaan. En mijn ouders durven niet eens meer normaal op vakantie omdat zij dan zo'n bui krijgt. Mijn ouders moesten toen vechten voor hun eigen leven, want ze dreigden ons kwijt te raken omdat ze beschuldigd werden van mishandeling.. dat waren erg zware maanden. Uiteindelijk kwam jeugdzorg erachter dat het mijn zusje was die zich zo vreselijk misdraagde. Ze moest en zal in therapie gaan, maar dat is helaas niet goed uitgepakt. Mijn broertje van 8, en mijn zusjes van 5 hebben net zulke aggresieve buien als mijn wat oudere zusje. Het probleem is, is dat mijn ouders me de laatste tijd negeren, en als ze dat niet doen worden ze wel boos. Mijn vriendin heeft me ontzettend geholpen door me 3 weken mee op vakantie te nemen, ik heb nog nooit zo genoten en heb geen enkel moment gedacht: ik wil naar huis. Die rust was zo geweldig! Maar elke dag, ben ik weer bang dat mijn zusjes of broertje een bui krijgen dat ze weer met een bakkersmes bij mijn keel staan en me ooit een keer zullen doden. Mijn ouders geven me echt het gevoel dat het mijn schuld is dat ze het doen terwijl ik ook met mijn eigen problemen zit. Ik ben namelijk erg onzeker, ik ben altijd gepest geweest. Vaak met de dood bedreigd door mensen uit mijn klas en tegenwoordig word ik online ook nog wel eens gepest. Toen ik 4 jaar was ben ik aangerand door een man uit de straat. Ik heb in mijn jeugd echt een hel doorgemaakt, en mijn ouders denken dat ik me aanstel. Maar ik huil mij elke nacht in slaap. Ik voel me steeds zo verdrietig. En ik weet gewoon niet meer wat ik moet, ik ben hopeloos. Ik ben in de 4de klas blijven zitten en sinds dien lijkt het wel of ze van me walgen. Aan het begin van het jaar ging het zo ontzettend goed, en ik ben door de situatie thuis helemaal afgetakeld en heb op het nippertje VWO 4 en een gedeelte van VWO 5 weten te halen. Ik trok het niet meer thuis, en lag ongeveer elke nacht te huilen, want echt iedereen gaf mij het gevoel thuis dat ik niet bestond. Bijvoorbeeld: we zijn met zn zevenen thuis, maar mijn ouders hebben een paar keer voor 6 personen gedekt, net alsof ik er niet was. Ik zit nu in VWO5 en een gedeelte van VWO6, en ik heb net mijn eerste toetsweek achter de rug. Alleen mijn cijfers zijn weer dramatisch. Ik slaap niet langer dan 3 uur per dag, ik kan thuis niet leren want het is gewoon te hectisch. en ik zie mijn ouders of broertje en zusjes nauwelijks. En wanneer ik ze wel kan zien heb ik wel weer straf. Ik ben gewoon uitgeput en kan niet meer. En het frustrerende is dat ik ontzettend hard gewerkt heb, ik zat namelijk elke dag van 8 tot half 7 op school, alleen maar leren. Maar op de 1 of andere manier kwam dat niet over bij mijn ouders. En ze zijn nu constant boos op me omdat ik een aantal onvoldoendes heb gehaald en ze beweren dat ik helemaal niks uitgevoerd heb. Maar ik voel me zo slecht, en ben zo ontzettend down dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet. Ik moet constant huilen, ook op school, en mijn ouders zijn alleen maar boos op me, net zoals mijn broertje en zusjes, die niks meer kunnen zeggen dan: je bent geen zus voor mij, je bent een gestoord monster! Ik heb met wat mensen gesproken, en op dit moment zie ik mij mijn VWO examen niet halen, en ik wil het zo graag. Ik heb het al een paar keer bij mijn ouders proberen aan te kaarten maar ze vinden alleen maar dat ik me aanstel. Maar emotioneel ben ik gewoon ingestort, want ik voel me verantwoordelijk voor iedereen thuis. Ik ben meerdere malen bij een psycholoog/psychiater geweest maar die hebben me niet kunnen helpen. Als ik dit zo lees lijkt het alsof ik me aantstel. Maar mijn thuissituatie is gewoon bagger dan bagger. En ik zou echt elk hulp kunnen gebruiken. Dus ik zit er eigenlijk aan te denken om uit huis te gaan. Ik woon eigenlijk al zo ongeveer op mezelf, ik ben al sinds mijn 15de getraind om alles te leren zodat ik op mijn 18de het huis uit kan ( wat dus al over een jaar is ). Alleen ben ik dus van plan om eigenlijk wat eerder het huis uit te gaan. Zou iemand mij kunnen helpen en kunnen vertellen hoe dat in zijn werk gaat? en hoe ik het financieel zou kunnen aanpakken?