Het is alsof ik het verhaal van mijn eigen jeugd aan het lezen ben. Ik vind het heel naar dat jij je in deze situatie bevind.
Wordt het geweld ook op jou gepleegd? Of kijk je machteloos toe?
Om antwoord te geven op je vraag;
ja, deze situatie is anders dan normaal! ook al zegt je familie van niet! ja, het is heel belangrijk om erover te praten! Ik begrijp dat dit heel lastig is, want waar moet je in godsnaam beginnen? Ik herken dit gevoel. Zelf heb ik heel lang rondgelopen met deze gevoelens, ik kon mijn eigen ouders toch niet verraden en zwart maken? want ik hou echt wel van ze!
Zoek alsjeblieft een persoon waar jij je veilig en vertrouwd voelt en bespreek het, want dit kun je niet alleen oplossen. Wie deze persoon voor jou is, kan ik je helaas niet bij helpen.
persoonlijk vond ik het ontzettend lastig om dit bespreekbaar te maken. Ik heb ervoor gekozen een begin via whatsapp te maken, zodat diegene weet waar het over gaat. Zo kan hij of zij je helpen bij het gesprek face to face.
ook mijn familie deed alsof er niks aan de hand was (en nu alsof er nooit wat gebeurd is). 1 ding…. jij stelt je absoluut niet aan! Je gevoelens mogen er zijn!
maak het bespreekbaar, ik heb er veel te lang zelf mee geprobeerd te dealen. Met als gevolg dat ik 9 jaar later nog steeds last heb van deze gebeurtenissen.
ik hoop dat je er iets aan hebt..
Wees sterk, ik denk aan je!
Thanks voor de reactie. Ik ben natuurlijk nog steeds benieuwd wat anderen denken, maar dit helpt me al ontzettend. Mag ik een ding vragen? Welk persoon was dit voor jou?
Oh en antwoord op je eerste vraag: Het licht eraan of ik betrokken ben in het geweld. Ik ben het zeker geweest en nu nog steeds wel af en toe, maar dan is het in ieder geval niet heel heftig meer. Meer gewoon een klap of zoiets. Het geweld is erger naar mijn andere familieleden toe denk ik.
Thanks voor de reactie. Ik ben natuurlijk nog steeds benieuwd wat anderen denken, maar dit helpt me al ontzettend. Mag ik een ding vragen? Welk persoon was dit voor jou?
De persoon waarmee ik gepraat heb bedoel je denk ik? Ik heb gepraat met een oudere (leeftijd) vriendin, waarvan ik wist dat ze zelf ook in zo’n situatie opgegroeid is. Zij heeft mij destijds geadviseerd om het gesprek met mijn mentor aan te gaan. Let wel op dat docenten vandaag de dag verplicht zijn om een melding te maken van huiselijk geweld. Ik geloof dat dat bij mij niet het geval was of is geweest. (https://www.onderwijsinspectie.nl/onderwerpen/meldcode)
Belangrijkste is dat jij je veilig voelt bij diegene en dat diegene ook betrouwbaar is.
Oh en antwoord op je eerste vraag: Het licht eraan of ik betrokken ben in het geweld. Ik ben het zeker geweest en nu nog steeds wel af en toe, maar dan is het in ieder geval niet heel heftig meer. Meer gewoon een klap of zoiets. Het geweld is erger naar mijn andere familieleden toe denk ik.
mag ik vragen hoe de situatie er uit ziet bij jou thuis? Misschien kan ik je nog wat meer tips geven.. als het te pijnlijk is om te vertellen dan heb ik hier alle begrip voor!
ikzelf ben er redelijk vanaf gekomen wat betreft het geweld. Het ging zich meer om andere familieleden. Dit vond ik persoonlijk nog erger, omdat ik dan helemaal machteloos stond toe te kijken, of achteraf het bloed van de grond moest poetsen.
Mijn familie bestaat uit mijn moeder, haar vriend, mijn broer en ik. De samenstelling van ons huis veranderd vaak, dus soms leven mijn moeder’s vriend en/of mijn broer niet bij ons. Mijn vader leeft nu ver weg, maar was eerst natuurlijk ook een belangrijke factor.
Mijn vader had vooral ruzie met mijn moeder en broer. Mijn moeder heeft ruzie met mij en/of mijn broer. En mijn broer heeft vaak ruzie met mijn moeder en/of mij.
Ik kom er meestal dus ook wel redelijk van af. Het is niet zo alsof ik in elkaar wordt geslagen. Het is vaak ook vooral het dreigen of het chanteren wat het engste is.
En het is dus niet raar om naar je mentor te gaan ofz? Of een docent? Nu ik door Corona geen school heb, zou een huisarts ofz ook werken? Ik heb niet echt andere familieleden waar ik het ermee over kan hebben.
Hoihoi,
Ik heb vanwege problemen die thuis speelden hulp nodig gehad bij het verwerken toen alles voorbij was. Dit begon ook eerst bij de huisarts waar jij je verhaal doet. Hij kiest er dan (waarschijnlijk) voor om je door te sturen naar een POH; praktijkondersteuner. Hier kun je vaak al terecht met problemen die te maken hebben met geestelijke gezondheid (ipv fysieke, bij de huisarts zelf). Deze POH kan dienen als vertrouwenspersoon, maar kan jou ook verdere hulp bieden of simpelweg advies.
Sterkte :)
Goed dat je hier om hulp vraagt! En nee je verraad je familie niet ofzo hoor hier kan je alles kwijt! Je kan het er eens met je familie zelf over hebben. Mischien helpt dat! Gr. Help duif!
