Hey Maddie 1903,

Wel een soort vergelijkbare situatie hier.

Kan je misschien iets meer uitleggen wat je lastig vind of wat jij en je zus ervan merken? Dan kan ik kijken wat ik herken en hoe ik er mee omga.

Xx Simply Me

Hey,

Uhm nou je word heel snel boos en als ze dan boos is dan houd het ook niet meer op, meestal gaan we dan naar onze kamer maar de laatste tijd werkt dat minder goed. Ze staat dan onder aan de trap te schreeuwen tot dat we naar beneden komen, als het echt heel erg is dan stuurt ze ons naar mijn vader. Hij stuurt ons dan weer terug en dan is ze al weer vergeten dat ze ons had weggestuurd. Als het zo erg is dan heb ik soms de neiging om mezelf te snijden, niet diep ofzo gewoon een klein sneedje in mijn vinger zodat de emotionele pijn minder word. Het is nu voor haar wel een stuk moeilijker omdat mijn opa net overleden is en hij is degene die haar heeft misbruikt.

Als je nog vragen hebt dan hoor ik het graag

xx maddie

Hey Maddie,

Dat snel boos worden en boos blijven herken ik heel erg. Als ik eerlijk ben kan ik je niet zo een antwoord geven op hoe je daar mee om moet gaan. Dat vind ik zelf ook nog steeds lastig. Bij mij werkt het beste als ik in ieder geval 'luister' en antwoord geef of maar ja mama ofzo zeg. Ze moet echt de bevestiging dat ze gehoord, gezien en gerespecteerd wordt. Meestal vlucht ik daarna zo snel mogelijk naar boven, alleen dan moet je soms ook weer naar beneden.

Op dat moment kan je er niks aan veranderen. Wat het beste helpt is denk ik je moeder die ruimte geven om boos te zijn en zo daar niet tegen in gaan. Dat is echt heel moeilijk, want heel vaak is de boosheid onterecht. Maar achter die boosheid zit waarschijnlijk een andere emotie, die er dan op deze manier uitkomt.

Later als ze minder boos is, kan je het misschien eens met je moeder bespreken. Van dat je het best wel lastig vind dat ze dan zo boos doet en dat je ook niet altijd weet wat je er mee moet.

Kan je hier goed met je zus over praten? Ik probeer er wel met anderen thuis over te praten, omdat je elkaar begrijpt en kan steunen.

Misschien helpt het ook om te bedenken dat die boosheid niet perse een persoonlijke aanval op jou of je zus is, maar een manier om emotie eruit te gooien. Dat is moeilijk om jezelf voor te houden op zo'n moment, maar misschien helpt dat wel. En dan moet je het maar even over je heen laten komen, hoe rot ook.

Gecondoleerd met je opa!
Begrijpelijk dat dat voor je moeder lastig is, hoe ben jij er zelf onder? Gaat het wel verder goed met jou?

Jezelf snijden lijkt voor dat moment een oplossing, maar dat is het niet. Ik begrijp dat dat een manier is om jezelf af te leiden van de emotionele pijn, maar het is niet een goede oplossing. Als je op dit forum zoekt naar alternatieven voor snijden, krijg je een hele waslijst met alternatieven. Misschien als je die neiging hebt dat je dan die lijst erbij pakt en kijkt wat je op dat moment als alternatief kan doen om minder die emotionele pijn te voelen.
Je kan ook chatten of bellen met de Kindertelefoon en met hun praten over je situatie en wat je op dat moment zou kunnen doen.

Of je gaat naar je zus of iemand anders ter afleiding. Je hoeft helemaal niet te zeggen dat je dat wilde, maar vaak als je in het openbaar bent doe je het minder snel.

Ik hoop dat je hier iets mee kan en als je nog vragen hebt of iets kwijt wil dan hoor ik het wel. Fijn dat je hier in ieder geval een plek hebt gevonden waar je je verhaal kwijt kunt.

Sterkte!

Xx Simply Me