nouja al vind je het heel moeilijk om te vertellen, zou je het eerst tegen 1 van die 2 doen(als je dit fijner vind).
je zou het via een briefje kunnen doen, dat is minder direct dus misschien fijner?
je kan naar je huisarts/mentor/beste vriend en daar het tegen vertellen en daarna met diegene naar je ouders, dan voel je je misschien meer gesteund

heyy, allereerst wil ik zeggen dat ik heel veel resprect voor je heb. een vriendin van mij is ook transgender en ik weet dus een beetje hoe ontzettend lastig dat is.

ik zou zelf eerst een beetje peilen hoe ze er tegenaan kijken. gebruik de smoes dat een meisje uit je klas jongen wilt worden (of andersom) en kijk hoe ze reageren. als dat heel goed is dan stelt dat sowiezo heel erg gerust!
mochten ze heel slecht reageren probeer dan een vertrouwens persoon van school (ik weet vaak voelt het alsof die niet te vertrouwen zijn maar ik meen het echt) te vragen om hulp of advies.

je moet het vroeg of laat toch vertellen want anders vreet het je helemaal op van binnen. en ik weet zeker dat ze alleen maar willen dat je gelukkig bent, wat dat ook betekend.

ze zullen natuurlijk wel heel erg moeten wennen want opeens is hun zoon een meisje en dat kan best raar binnenkomen, omdat je als kleins af aan al denkt dat je een jongen aan het opvoeden bent.

je komt er samen echt wel uit!
misschien is het fijn om eerst je vrienden te vertellen zodat je daar ook steun hebt.
vind je het persoonlijk te lastig. probeer dan een brief te schrijven en die te geven want als je emotioneel word is praten natuurlijk best lastig.


heel veel success en heel veel geluk gewenst!