Hoi allemaal,
Ik heb hulp nodig. Mijn leven is super ingewikkeld en er zijn veel redenen die er voor zorgen dat het niet helemaal goed gaat…
Afgelopen zomer belde ik bij een incident waarbij mijn broer mij en mijn moeder te lijf ging de politie waardoor Veilig Thuis automatisch kwam kijken. Ik heb een aantal keer met ze gepraat en mijn broer is vervolgens ook ergens anders gaan wonen (bij een oom).
Hierna werd het vreemd. Ik ging me opeens dingen herinneren over mijn verleden en dit werd steeds intenser. Ik herinner me keren waarbij ik klappen kreeg van mijn moeder, keren waarbij mijn broer me een harde trap gaf of deo in mijn ogen spoot, chantage en manipulatie binnen de familie en nog veel meer. Ik weet niet meer wie er nu ‘goed’ is in mijn familie en wat er nu eigenlijk echt is en dat maakt dat ik helemaal in de war ben.
Daarnaast zie ik nu niemand meer in mijn familie behalve mijn moeder en daar heb ik een hele slechte band mee. Hoe meer ik er de afgelopen jaren op ben gaan letten hoe meer ik daar achter kwam. Het lijkt soms gewoon alsof ze alles voor haarzelf doet. Als ik problemen heb en dat wil bespreken zeur ik, als ik pijn heb ben ik aan het zeuren of aanstellen, als ik graag wat wil vertellen ben ik te druk, etc. Verder vindt ze me nooit goed gedragen (hoe erg ik mijn best ook doe) en wordt ze vaak boos en wordt dat een erg dramatische ruzie. Ik heb nooit het idee dat als ik iets zeg dat ze luistert en als ze iets vraagt of iets van me wil weten zit er volgens mij altijd eigen belang in… maar ik kan het er niet met haar over hebben en weet niet hoe ik dit aan iemand anders moet uitleggen of wat ik ermee moet. Maar het is echt slopend.
Zoals ik al zei weet ik het gewoon niet meer. Ik mis een warm en veilig thuis of iemand waar je steun aan hebt. Ik voel me constant rot, verdrietig, gefrustreerd of boos en weet niet wat ik er mee moet. Ik durf niet eerlijk te zijn tegen mensen en ook niet tegen Veilig Thuis, omdat ik deels ook bang ben dat ze dat dan verder vertellen en mijn moeder er zo achter komt dat ik haar ‘verraden’ heb. En vroeger was er dus echt sprake van klappen ofz, waardoor je zeker weet dat het fout is, maar nu nauwelijks en daardoor weet ik niet of het nu echt fout is… Ik twijfel vaak aan mezelf, omdat mijn familie (vooral mijn moeder) zegt dat het mijn schuld is etc.
Er zijn mensen die sommige dingen weten. Mijn mentor weet dat het niet altijd goed gaat thuis en ook een vertrouwenspersoon op school. Ik heb ze namelijk wel eens over dingen gesproken, maar durf ze niet echt lastig te vallen en te zeggen dat het helemaal niet goed gaat. Ik weet ook niet wat ik wil en als ik het zeg wat er dan gebeurd.
Alles bij elkaar ben ik ten einde raad en zéker met deze lockdowns allemaal… Ik zou het liefst gewoon hier weg willen en ergens fijn terecht komen… Is er iemand met tips of hulp?
Dankje.
