Skip to main content

Ik heb even een vraag, ik kom.de laatste tijd veel dingen tegen over wat een verwaarlozing in je kindertijd eruit ziet en wat dat met je doet. Ik herken dit erg bij mijn eigen situatie maar dan niet zo erg met mijn ouders maar dat mijn broer en zus mij altijd buitensloten en 'verwaarloosden'. Mijn ouders gaven alleen wel altijd opmerkingen als "nee we hoeven niet naar de dokter" of 'Niet huilen, hier word je hard van' 

Maar nu heb ik eigenlijk 3 vragen:

1. Zou het kunnen dat ik dan ook zo'n trauma heb?

2. Kan zeg maar dat buitengesloten worden door mn broer en zus ook zo'n trauma kunnen veroorzaken

3. Is dat wat ik uitlegde over mijn ouders een vorm van verwaarlozing of niet?

 

 

 

 

 

Hey @Kelsy123 ,

Wat een ontzettend vele situatie! je vraagt je af of dit verwaarlozing is. Ik ben geen onderdeel van jullie gezin en ik kan helaas niet zo goed bepalen wat wel of niet verwaarlozing is.

Mag ik vragen wat je met het antwoord wil doen? Stel dat het inderdaad verwaarlozing is, dan kan je jezelf een label geven maar ik denk dat dat het niet per se helpt.

Ik denk dat het er vooral om gaat dat je actie onderneemt want of het nou verwaarlozing is of niet, ik denk dat het goed is als je hier met iemand over gaat praten. Dat kan een vertrouwenspersoon op school zijn of een goede vriend(in). Succes!


Je moet praten met bijv. je mentor


 

 

Heyhoi! Als eerst heel erg bedankt voor je reactie:) Ik wil graag een antwoord omdat ik veel onduidelijkheden heb in mn leven op dit moment en daar wil ik graag vanaf, ik voel me vaak vervelend en ik zoek een reden waarom dat zo is. En ik bedacht me dat dit misschien wel de reden zou kunnen zijn. Als ik namelijk de reden weet kan ik erover gaan praten met een psycholoog ofzo zodat ik het kan verwerken.

 

Mijn mentor weet hier inderdaad van en zij zegt dat ik me ook nu al kan inschrijven voor therapie ondat het waarschijnlijk toch een lange wachtlijst is


Ah ik snap je punt. Het zou je dus houvast geven? Ik begrijp dat dat wel helpt ja als je ‘het beestje bij de naam kan noemen’.
Goed dat je al actie ondernomen heb. Therapie/(kinder)psycholoog is zeker aan te raden. Ik denk dat het echt wel goed met je gaat komen!


Heey,

“Als ik namelijk de reden weet kan ik erover gaan praten met een psycholoog ofzo zodat ik het kan verwerken.”

Je kunt van te voren een reden hebben en dit met een psycholoog bespreken om het te verwerken. Maar soms weet je niet waar het vandaan komt en dat hoef je ook niet altijd al te weten. Een psycholoog kan je daarbij ook juist helpen.

Als je in therapie wilt, zou ik je inderdaad gaan aanmelden (verwijzing via de huisarts) want er zijn echt hele lange wachtlijsten, helaas..

Goed dat je hieraan wilt werken, succes!

Groetjes,
Simply Me


 

Ja precies! Jij snapt hem helemaal!

Dankjewel voor je lieve reactie:)


 

Ah kijk aan! Da's een goed iets om te weten! Ik ga binnenkort maar even een afspraak maken bij de huisarts dan! Dankjewel voor je reactie!

 

Groetjess!


Reageer