Skip to main content

hey, ik ben een 14 jarig meisje en heb wat probleempjes met mijn familie

 

mijn  broertje heeft autisme en krijgt hierdoor wat meer aandacht van mij ouders wat voor mij eigenlijk geen probleem is.

Maar hij doet over sommige dingen moeilijk of wat langer, hierdoor beginnen mijn ouders boos te worden en ik dus ook.

Als ik er wat van zeg of mijn mening er over geef is het weer mijn schuld. 

Elke dag tijdens het eten praten we, als ik wat zeg of vraag terwijl mijn broertje praat dan ´´bemoei´´ ik me ergens mee.

Dit zit mij zo dwars omdat ik niet kan stoppen met praten zodra ik me thuis voel ergens. 

Ook is alles meestal mijn schuld omdat ik ouder ben en verantwoordelijk ben. 

 

Het lijkt ook net alsof ik er niet thuis hoor en alsof niemand mij hier snapt. 

Wat kan ik hier aan doen? 

 

Hey! Heb je dit, je diepste gevoelens al eens opgeschreven en op die manier aan je ouders laten lezen? Als ik papa was en mijn kind zou dit zeggen zou ik huilen en haar eindeloos knuffelen en sorry zeggen. En zeggen dat ik van haar houd.  Misschien kun je dit eens uitgebreid met hun bespreken als het rustig is en ze een goede bui hebben. Het kan bijna niet anders of ze zullen je dan minstens een lange knuf geven en beloven om het beter te doen. Nouja in elk geval zo denk ik er over. 

Veel sterkte! 

Knuf van mij

Tover xxx


Reageer