Hey ik ben E, 14 jaar oud.
Thuis gaat het allemaal niet zo lekker. M’n vader is veel bezig met werk en zwemmen. Hij heeft aan zijn werk een angststoornis en trauma’s overgehouden. Ook is hij een tijd depressief geweest. Ik en mijn vader kunnen het heel af en toe goed met elkaar vinden, vaak gaat het dan ook over zijn werk of zo. Andere dingen lijkt hem niks te boeien. Mijn zusje heeft een disharmonie profiel waardoor ze erg vaak schreeuwt en om alles gilt. (12 jaar oud) Op haar oude school is ze erg gepest en getraumatiseerd. Ging met de verkeer mensen om. Nou je weet wel hoe dat gaat. Nu zit ze zodra ze thuis is op haar telefoon en dat dan heel de tijd. Door mijn ouders hun werk en dat ik gewoon tot half 4 minimaal naar school moet is ze veel alleen. Het valt me erg op dat ze continu eet en niks doet. Gemeen om te zeggen maar ze is ook door hoe ze nu leeft niet de dunste. Ze zit er zelf niet echt mee volgens mij. Maar ze eet alles op. Ik heb erg moeite met eten en heb daarom soms crackers met zeezout en die eet ik wel makkelijk. En precies dat eet ze dus op. Ik vind het maar flauw want ze weet dondersgoed dat ik speciaal die crackers heb.
Ik zelf heb autisme. Het gaat bergafwaarts met me en gelukkig loop ik bij een psycholoog. Mijn medicatie is laatst opgehoogd en ik merk er niks van. Ik krijg vaker zelfmoord neigingen en wil weglopen. Weg uit de situatie. De enige die me serieus neemt is mijn moeder. Maar die moet al voor mijn zusje en vader zorgen. Ik wil haar niet nog meer verdriet doen. Het liefste wil ik naar een kliniek ofzo. Zodat ik uit de depressie kom en normaal ga eten. Ik kan het niet meer zo. Ik ben er echt klaar mee.. school kost zoveel energie. Continu een masker opzetten. Vriendin denken te hebben. Dan sluiten ze je buiten. Ik ben zo moe naar school en dan kom je gelijk thuis weer ik het gezeik.
help alsjeblieft voordat ik me echt geen raad meer weet. E.
