Skip to main content

Hoi ik wil graag m’n verhaal kwijt en ik wil weten wat ik moet doen.  Ik ben 12 jaar oud.

Het begon 2 jaar geleden m’n oma had kanker ze overleed en het was erg zwaar voor mij. Maar alsof dat niet genoeg was viel mijn opa de dag na dat mijn oma stierf. Hij brak zijn heup en moest geopereerd worden. Hij kwam in een rolstoel op mijn oma’s crematie. Mijn opa had een delier dat betekend dat hij dementie had maar dat kon nog over gaan (dat is nooit gebeurd). Mijn opa heeft zo’n 6 keer z’n heup weer opnieuw gebroken en iedere keer moest ie weer geopereerd worden. Tot dat hij daarvoor te zwak was. Hij stierf 3 maanden nadat mijn oma stierf. Het was moeilijk voor mijn in die situatie want ik ben ook heel erg gepest.  Dat was in groep 6. Dat was meer met woorden en soms met geweld. Mensen begrepen mij niet omdat ik in mn gedacht meer voorloop dan andere kinderen van mijn leeftijd. Tot in groep  7 ging het zo door en ben ik zo erg gepest iedere dag weer. In groep 7 werd er online gepest. Het ging maar door. Ik heb 1 keer een poging gedaan tot zm maar mn ouders hielden me tegen. Waar ik nog steeds spijt van heb. Nou ja… Groep 7 verliep dan ook soepeler dan groep 6 . Ik had ook een crush op een vakantie vriend tot een jaar geleden. Ik zei uiteindelijk tegen hem dat ik hem leuk vond. Zn 1e reactie was  “oh” ik snapte dat ie me niet leuk vond maar ja.. het was te proberen. Toen ik hem op snapchat voegde begon ie me voor alles uit te schelden vooral als hoer en kech. ik was gekwetst het was de jongen die ik al een jaar leuk vond! Ik kwam er snel over heen. Maar een half jaar later kwamen mijn ouders allebei in een depressie. Het is moeilijk om te zien maar ja dat kan gebeuren. Een paar weken daarna zat ik in het bos om een cracker te eten. Een man kwam naar me toe en zat een beetje aan me.  Ik vond het vreemd ik denk ook dat ie zo rond de 50 was. Het was eng. Hij vroeg me om mee te komen om een klein stukje mee te fietsen omdat ie zogenaamd de weg naar Amsterdam wist. Ik fietste mee en merkte dat ie een stijve had. Ik schrok me dood. Ik wou weg maar durfde niet want wat doet ie me aan als ik weg ga, heeft ie een pistool. Ik wist niks ik was hulpeloos. Uiteindelijk fluisterde in mn oor dat ie me 20 euro zou geven als ik hem kuste. Ik twijfelde. Waarschijnlijk denk je nu hoezo??? nou ik wist niet wat hij me aan zou doen als ik nee zou zeggen  maar dat heb ik toch gedaan. Ik ging huilend weg en een aardige mevrouw hielp mij naar huis. Het hielp niet bepaald mee dat ik weer zo erg gepest werd maar dan met geweld. Die jongen waar ik een crush op had stuurde ik weer een berichtje maar het liep weer hetzelfde af. De enige die ik vertrouwde is een 18 jaar oude jongen. Hij luisterd altijd en heeft een oor als ik die nodig heb. Uiteindelijk stopte ik tegen hem te praten omdat ik bang was dat hij de info zal gaan lekken. Mn psycholoog vertrouw ik ook niet. Mn moeder sloeg me altijd al soms maar ik dacht dat het normaal was totdat ik bij een vriendin thuis was. Alles was perfect ik was in de hemel. 

Ik heb nu een hele ernstige depressie maar durf niemand iets te vertellen ik lijk ook vrolijk maar geloof me dat ben ik niet. Ik sneed ook maar ik zit bij de fysio voor mn pols dus ik probeer te stoppen. 

 

Ik hoop dat jullie wat hadden en als jullie tips hebben zeg het ajb

Hallo bananen zijn krom :)

Vervelend! 

Je moet het juist aan je psycholoog vertellen want daar zijn ze voor. Ze zullen de informatie niet verspreiden gezien een psycholoog zwijgplicht heeft. 

-TheMightySlayer <3


Dank  je wel aangezien je de enige bent die reageert🥰


Heyy

Waarom vertrouw je je psycholoog niet? Als ik dit zo lees heb je echt hulp nodig, en een psycholoog heeft daarvoor gestudeerd! Daarnaast is het voor een psycholoog verboden je problemen te delen met iemand anders dan jij, net zoals een dokter ook beroepsgeheim heeft. 

Wat je hebt meegemaakt is niet niks, verre van. Probeer eens een andere psycholoog als je daar de kans voor hebt, misschien klikt het met een ander persoon beter.

Groetjs

 


hoi… 

ik lees nu pas je verhaal… oprecht het is heel heftig wat je allemaal mee hebt gemaakt… en geloof me dit kan je nii alleen aan… ook al ben je miss eigenwijs en wil je het graag alleen doen… dat kan gwn nii… wat ik heb geleerd is… je moet soms hulp accepteren en ik hoop echt… dat je hulp gaat zoeken… en zoals hier boven al is gezegd… een psycholoog heeft zwijgplicht… dus die kan nii zomaar alles tegen andere mensen zeggen…. tenzij jij toestemming geeft… en anders… kan je miss iemand anders die je vertrouwt proberen…. ik hoop oprecht dat je hulp gaat zoeken!! want dat zou je goed doen!! 

sterkte en doe rustig aan!! 

groetjes Sophie!!


-Onnodige quote verwijderd door de Kindertelefoon-

thnx :)


Reageer