Oke oke, de zomervakantie is begonne en dat betekent voor indiase families dat we eindelijk bij elkaar op bezoek kunnen, gezellig toch? Dat dacht ik ook. Deze hele week heb ik elke dag mn familie gezien, en het is niet dat ik ze niet mag. Maar eff serieus, ik werd gek(nog steeds). Maandag familie op bezoek, dinsdag familie blijft slapen tot woensdag. Denk ik eindelijk eff rust. Nee hoor, woensdag onverwachts weer familie slapen, donderdag weer plannen met hele familie, vrijdag slapen bij nicht tot zaterdag, zondag met nicht fietsen. Daar wordt je toch op een gegeven moment gek van? En het is niet dat ik ze niet mag, ik zweer, ik vind het leuk met ze, maar waar is mn vrije tijd? Als ik slaap? Nou, wat gebeurd er dan als je familie bij je is? Geschreeuw! Constant. NIEMAND kan normaal rustig praten, ik zweer. Mijn gehoor gaat gwn achteruit denk ik. Laat me vertellen wat er deze ochten is gebeurd: ik word wakker om twaalf uur ofzo, ik ga naar beneden om te ontbijten met mn oma en tante en gezin, als ik zit komt opeens mn hele familie een voor een naar binnen, ik denk "oh gezellig". Dan heb je een tante die ELKE keer dat ze kom om thee vraagt, ze kijkt dan mij en mn zus aan van wie van jullie gaat voor mij maken. Dan denk ik, je zit niet eens een meter van de waterkoker. Maar natuurlijk kan ik geen nee zeggen en sta ik op en maak ik thee. Als ik eenmaal opsta vraagt mn oma voor brood uit de la, mn tante vraagt voor een broodmes, mn moeder vraagt om ei te zetten in de pan, mn andere tante vraagt voor een lepel. Ik doe ALLES en ga weer zitten. Als iedereen klaar is vraagt mn tante voor nog meer thee, ik denk "pardon", want het is ook de manier waarop ze het vraagt, ik word er gwn ziek van. "Nou, wie gaat voor mij thee maken?"*kijkt ze mij aan*/ "Waar is mijn thee?"/ "'mijn naam', ga je weer thee maken voor me?". En ik probeer nog oogcontact te vermijden. Ik heb gwn het gevoel dat iedereen in mn familie iets vraagd aan me omdat ze weten dat ik geen nee kan zeggen. Mijn nicht maakt mij vijf uur in de ochtend wakker om haar haar te krullen alsof we dat hadden afgesproken. Als mn familie in mn kamer komt en ik in de avond naar mn kamer kijk, is er overal troep. Ik ben vandaag tientallen keren de trap op en af gegaan voor mijn familie. Als iemand iets wilt lenen van mij wordt het nooit op dezelfde plek teruggezet of raakt het kwijt. Mn nicht beledigd elke keer mn uiterlijk, ze heeft gezegd dat ik mn wenkbrouwen moet epileren en daardoor werd ik heel onzeker erover terwijl ik er eerst nooit over na dacht. Sinds een paar weken heb ik dat gedaan en nu zegt ze dat het lelijk is en het eerst beter was. Ik lach erom voor haar omdat ik nie weet hoe ik moet reageren. Als ik met haar naar de winkel ga, doe ik make up op, ze zegt tegen mij "al die uren voor de spiegel maar nog steeds zie je er niet uit". Mijn oma zegt"oh je bent een klein beetje afgevallen, goed zo", mijn vader "tijd om af te vallen he". Mijn moeder"ja jij moet ook stoppen en kijken wat je allemaal eet, he". Het is zo raar hoeveel impact een paar woorden kunnen hebben op iemand gedachtes. Als ik met ruzie heb met bijv mijn zus, word er gezegd dat ik slachtoffer speel wnr ik huil, telkens weer opnieuw, wat moet ik daarmee
Nou, dit was gewoon om mijn gedachtes te uiten. Ik wil over niemand slecht praten en niemand beledigen, wou het gwn kwijt.
Groetjes S
