hoi

ik ben inmiddels 17 jaar en heb nogal wat meegemaakt wat ik graag hier even kwijt wil. ik verwacht niet zo veel reacties hierop maar wil het gewoon even kwijt. toen ik 8 jaar oud was heb ik een politie inval meegemaakt. ik was ziek en was samen met mijn moeder naar de huisarts om mijn astma aanval weer onder controle te krijgen. toen wij terug thuis kwamen was heel de straat afgezet en stond deze vol met politie wagens. mijn moeder zei in de auto nog dat  alles goed kwam en dat ik moest onthouden wat er ook gebeurde dat papa en mama van me hielden. toen we eenmaal in de straat waren werden we door een zwaar bewapende agent naar binnen begeleidt, hier was mijn vader en heel veel agenten. ik stond verstijfd, bang en inmiddels huilend naast mijn moeder. hoewel dit nu bijna 9 jaar geleden is kan ik me nog steeds heel veel dingen en momenten van wat ik die dag gezien en of gehoord heb naar voren halen. zo kan ik me nog goed herinneren hoe een vrouwelijke agent in mijn speelhoek met haar arm in mijn zitzak aan het graaien was op zoek naar iets wat niemand wist.  er mocht geen contact meer met de buitenwereld zij maar ik was erg ziek en mijn moeder wilde mij weg hebben uit het huis en heeft ookal mocht dit niet een vriendin van haar gebeld die mij iets later kwam ophalen. ik had een tasje bij me met mijn medicijnen en mij DS, dit tasje werd grondig doorzocht door een van de agenten voordat ik weg ging. na een middag bij een vriendin thuis te hebben gezeten en geen idee hebben wat er aan de hand was mocht ik weer naar huis wat ik de hele dag al zo graag wilde want daar zou alles normaal zijn dacht ik. dit was helemaal niet het geval. alles was overhoop gehaald en er waren veel spullen weg ( in beslag genomen maar dit snapte ik toen nog niet). ik ging naar mijn kamer want daar was het wel normaal dacht ik maar ook hier was alles overhoop gehaald en lag niks meer zoals ik het achter had gelaten. ik zakte op de grond en begon te huilen. er was een onderzoek gestart van het OM wat nu bijna 9 jaar later nog steeds speelt. er is dus een rechtszaak maar waarom snap ik nog steeds niet helemaal. in deze 9 jaar ben ik veel kwijt geraakt. ik ben een hele kant van de familie kwijt geraakt ( mijn oma, ooms, tantes en neefjes en nichtjes). ook heb ik geen gevoel van thuis meer omdat het in huis niet meer veilig voelt. de band met mijn ouders is steeds slechter geworden en ook leven we steeds armer door de lang aanhoudende advocaat kosten. ook heb ik me heel lang eenzaam gevoeld omdat ik dit nooit aan iemand heb mogen vertellen en heb hierdoor een zelfmoord poging gedaan.  ik wel laatst aan mijn vriend en beste vriendin mijn verhaal verteld. afgelopen week is mijn oma van de kant waar ik nog wel contact mee had (dit waren alleen een opa en oma) overleden. dit betekend dus dat de rechtszaak een iemand van ons overleefd heeft…. dit kwam nogal als een klap voor ons omdat het overlijden van mijn oma heel onverwachts was. Laatst was ze nog langs geweest en hebben wij met zijn alle nog gezellig in het zonnetje gezeten en s'nachts belde mijn opa mij op dat oma was overleden.  dit maakt het er allemaal niet makkelijker op en vooral mijn moeder heeft er erg veel moeite mee waardoor de band thuis nog een stukje slechter is geworden.  verder doe ik de havo wat ik waarschijnlijk niet ga halen maar ik ben al ingeschreven op een mbo en kan volgend jaar beginnen met deze opleiding. zelf ben ik hier oke mee maar thuis zorgt dit toch vaak voor onrust en heb ik het idee dat er niemand meer achter mijn keuzes staat. 

De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 6. Plaats op het forum geen persoonsgegevens.