ik ben transgender (vrouw naar man), ik ben hier 2 jaar geleden achter gekomen en een jaar later ben ik uit de kast gekomen, mijn ouders reageerden er heel negatief op. Ze vonden dat dat niet hoort, dat ik maar gewoon een meisje zou moeten zijn. ik werd hier heel depressief van en begon mezelf te snijden. ik heb een maand nadat ik uit de kast ben gekomen een jongenskapsel gekregen, maar dat is het enige, ik mag geen therapie om hormonen te starten en zelfs geen binder, volgens een vriend van mij is dit emotionele mishandeling. ik ga ook helemaal niet graag naar huis, en ik start ook bijna nooit gesprekken met mijn ouders
in conclusie: mijn ouders willen niet dat ik een jongen ben en dat maakt mij depressief
Bladzijde 1 / 1
Hey!
Wat knap van je dat je een jaar geleden uit de kast bent gekomen, wel erg vervelend (Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen) dat je ouders hier niet goed op reageren. En al helemaal vervelend zijn de gevolgen die hun gedrag op jouw heeft.
Ik ben het eigenlijk wel met die vriend van je eens, zo horen je ouders zich niet te gedragen.
Ik raad je aan om met iemand op school te praten over je thuissituatie (en je snijden). Ik weet niet precies of je ook op school uit de kast bent, maar aangezien je ook veranderingen aan je uiterlijk wilt toepassen neem ik aan dat je daar anders wel aan toe bent. Hopelijk kan iemand je daar helpen of in ieder geval zorgen dat je de juiste hulp krijgt.
Ook kan het opluchten om met de Kindertelefoon te bellen of chatten, zij hebben namelijk ook meer ervaring op dit gebied.
Sterkte!
Groetjes, Anoniempje
Wat knap van je dat je een jaar geleden uit de kast bent gekomen, wel erg vervelend (Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen) dat je ouders hier niet goed op reageren. En al helemaal vervelend zijn de gevolgen die hun gedrag op jouw heeft.
Ik ben het eigenlijk wel met die vriend van je eens, zo horen je ouders zich niet te gedragen.
Ik raad je aan om met iemand op school te praten over je thuissituatie (en je snijden). Ik weet niet precies of je ook op school uit de kast bent, maar aangezien je ook veranderingen aan je uiterlijk wilt toepassen neem ik aan dat je daar anders wel aan toe bent. Hopelijk kan iemand je daar helpen of in ieder geval zorgen dat je de juiste hulp krijgt.
Ook kan het opluchten om met de Kindertelefoon te bellen of chatten, zij hebben namelijk ook meer ervaring op dit gebied.
Sterkte!
Groetjes, Anoniempje
ja ik ben op school ook al uit de kast (ouders weer boos) en ik heb een leraar waarmee ik 1 of 2 keer in de week mee praat over die dingen 🙂
Ja sorry maar ik weet niet precies wat ik moet zeggen maar ik ga toch mijn best doen.
1: laat je ouders op een of andere manier weten dat dit echt niet kan en dat je mag zijn wie je wil zijn.
2: betrek er zoveel mensen bij als jij vind dat nodig is.
3: als je het thuis echt niet meer aan kan vraag aan een vriend/vriendin of je daar kan logeren.
ik hoop dat iets helpt en veel succes.
1: laat je ouders op een of andere manier weten dat dit echt niet kan en dat je mag zijn wie je wil zijn.
2: betrek er zoveel mensen bij als jij vind dat nodig is.
3: als je het thuis echt niet meer aan kan vraag aan een vriend/vriendin of je daar kan logeren.
ik hoop dat iets helpt en veel succes.
okay, ik heb met mijn ouders uitgebreid gepraat, ik heb een binder, ik krijg therapie (volgende week waarschijnlijk mijn eerste sessie :D) maar alleen de hormonen zijn een probleem, maar daar deal ik later wel mee 🙂
Super, heel knap van je om dat te bekomen!
Krijg je voor de effectieve hormonen niet eerst puberteitremmers, om de puberteit voorlopig te stoppen? Misschien mag je dat wel doen, voor de echte hormonen, omdat je puberteitsremmers terug kunt stoppen zonder dat het gevolgen heeft.
Groetjes
Lot
Krijg je voor de effectieve hormonen niet eerst puberteitremmers, om de puberteit voorlopig te stoppen? Misschien mag je dat wel doen, voor de echte hormonen, omdat je puberteitsremmers terug kunt stoppen zonder dat het gevolgen heeft.
Groetjes
Lot
hey jilletheman,
eerst wil ik zeggen dat ik het knap van je vind dat je er voor uitgekomen bent. dat moet je al durven en dan reageren je ouders zo. ik zou als ik jou was naar een leraar toen gaan. leraren helpen mij ook met moeilijke dingen en snappen het soms beter dan je denk. snijden is niet de oplossing daarvoor zou ik echt naar de huisarts gaan en hulp zoeken. ik doe het ook maar op langere termijn lost het echt niks op en hulp vragen is niet zo erg. je kan therapie krijgen en die helpen je dan ook met je thuissituatie
liefs domi
eerst wil ik zeggen dat ik het knap van je vind dat je er voor uitgekomen bent. dat moet je al durven en dan reageren je ouders zo. ik zou als ik jou was naar een leraar toen gaan. leraren helpen mij ook met moeilijke dingen en snappen het soms beter dan je denk. snijden is niet de oplossing daarvoor zou ik echt naar de huisarts gaan en hulp zoeken. ik doe het ook maar op langere termijn lost het echt niks op en hulp vragen is niet zo erg. je kan therapie krijgen en die helpen je dan ook met je thuissituatie
liefs domi
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
