Mijn ouders waren al gescheiden toen ik bijna 12 was in 2021. Ze zeiden altijd dat ze beiden fout waren en dat het niemands schuld is.
Ik ben de oudste met twee jongere zusjes, 1 is nu 13, de andere is 10. Ik ben nu 15.
Het plan was eerst om elke week te wisselen, 1 week bij m'n vader, 1 week bij m'n moeder. Maar blijkbaar eiste ze dat mijn vader ons oude huis zou moeten verkopen, en ook een huis zoeken.

Mijn vader wou niet meer te veel ruziën maar hij deed het, en vanwege de onstabiele huismarkt kon hij alleen maar een appartement vinden. Mijn moeder eiste toen ons alle drie om bij haar te wonen, dus konden we onze vader 1 keer in de twee weken zien.

Sinds de scheiding is mijn moeder best arrogant geworden. Elke keer aan tafel wanneer 1 van ons iets vertelde wat ons lastig viel, veranderde ze het onderwerp gelijk naar toen zij in die situatie was. Die situatie was meestal niet eens waar wij het over hadden, en wanneer wij dat vertelden, ging ze gelijk boos doen en trok ze de “ik probeer alleen maar te helpen hoor”. 

Er zijn nog meer dingen die ik doorhad dat eigenlijk liet zien dat ze ons alleen maar gebruikt voor haar imago als "goede moeder”, maar dit wordt al best lang, dus ik hou het kort.

Laatst klaagde ze over hoe zwaar ze het heeft en hoeveel ze moet betalen voor ons. Ik stelde voor dat ik dan misschien bij mijn vader zou kunnen wonen, zodat zij minder kosten had.
Toen flipte ze, en ging huilen en schreeuwen op mij, in bijzijn van mijn andere twee zusjes. Ze zei dat ik toch meer van mijn vader hield dan van haar, maar dat mijn vader zogenaamd “ons op de straat liet rotten”, vlak na de scheiding. Dat was niet wat ik had gezegd.
Daarna ging ze huilen en janken, en ze probeerde in het hoofd van mijn zusjes te komen. Ze zette woorden in mijn mond die ik niet eens zei, als poging dat mijn zusjes medelijden met haar zouden hebben, en ik vatte dit op als een manier om hun tegen mij en mijn vader te zetten.

Ik ben geen psycholoog, maar ik vatte dit gedrag en opvoeding op als gaslighten en emotionele manipulatie. Ze verandert elke situatie om haar in een goed licht te zetten, en mijn zusjes bij haar te houden, want dan lijkt ze op een goede moeder voor anderen. Het gaat alleen maar om haar imago, en wanneer 1 van ons ook waagt om bij ons vader te wonen, gaat ze janken en schreeuwen dat mijn vader een slecht persoon is.

Mijn 13-jarig zusje was al een beetje tegen mijn moeder, en wij wouden binnenkort dit samen bij ons vader leggen. Het gaat mij nu meer om mijn 10-jarige zusje. Zij is de jongste dus ook het meest invloedbaar. Ik wou mijn beide zusjes erbuiten houden, want m'n 13-jarige zusje is nu in de brugklas, maar het zat mij nog steeds dwars.

Ook wil ik mijn jongste zusje bij mijn moeder weghalen, en proberen om haar een beter leven te geven. Maar mijn moeder is er best tegen dat ik het ook waag om de "moeder” rol over te nemen, want dat doet haar imago zeer.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik weet nu niet wat ik moet doen.