Hallo,
mijn vader is sinds een jaar of 3 zijn baan kwijt door allemaal ziektes. Daardoor is hij een tijdje depressief geweest (volgens mij nu niet meer, mijn ouders willen mij niks vertellen). Sinds toen is het thuis allemaal bergafwaarts gegaan. Hij heeft ook nog eens aggressie problemen (Hij slaat mij of mijn broertje niet hoor) maar alles wat ik, mijn moeder of mijn broertje doe is fout. In zijn buurt voelt het alsof je op eierschalen loopt. Alles wat bij hem fout gaat ziet hij als een tegenslag en dan word hij weer boos en gaat hij met dingen (hard) gooien of deuren dichtslaan. Dan gaat hij weer naar bed (waar hij hele dagen inligt door de ziektes) en dan na een paar uur komt hij weer beneden. De thuissfeer vind ik heel erg naar dus daarom zit ik liever alleen op mijn kamer. Gelukkig had ik school om die thuissituatie te vermijden maar zit nu dus ook thuis. Mijn ouders hebben daarnaast ook nog wel eens ruzie maar dat is niet het grootste probleem.
mijn vader is dus ook altijd aan het rusten waardoor ik sowieso tot 12 uur s’middags stil moet zijn. Maar ik moet nu thuis de online lessen volgen waardoor dat niet lukt en dan komt mijn moeder weer boos de kamer binnen. In 2019 heeft hij ook ruzie met vrienden van ons gehad waardoor we hun ook niet meer zien (ik mis hun heel erg maar mag geen contact met hun hebben). Ik heb ook een Laar gezegd dat ik even het huis uit wil (bij oma en opa wonen bvb) maar dan lacht hij me uit en zeggen ze dat ik het hartstikke goed heb en egoïstisch ben.
ik zie dat mensen hierop met veel ergere dingen kampen dus voel me een beetje schuldig dat ik dit plaats, maar ik moest het even kwijt.
