Hallo,
Mijn naam is Rumeysa en ik ben 18 jaar.
Ik heb momenteel veer depressie problemen thuis. Mijn ouders maken veel ruzie en ik , mijn zusjes en broertje zitten meestal tussen die ruzzie’s. Ik ben iemand die snel negatieve gedachten opneemt in mijn hoofd, ik krijg soort van hulp door school (psycholoog), maar dat werkt niet echt. Een keer was ik zo slecht dat ik me zelf begon te snijden op mijn armen. Ik voel me diep van binnen zo eenzaam dat ik op een gegeven moment niet meer weet wat ik doe. Mijn ouders snappen me niet echt, en ik wil mijn leven leven, volgens hun moet ik leven op hun manier maar dat wil ik eigenlijk niet.
Wil mezelf zijn.
Kan ik wat tips etc krijgen hiervoor?
Met vriendelijke groet,
Rumeysa
Depressie problemen door thuissituatie.
A
A
Hoi!
De situatie thuis is niet zo fijn. Jammer dat jij, je zusjes en je broertje tussen die ruzies zitten. Jij neemt snel negatieve gedachten op, en hebt er hulp voor, maar die werkt niet echt.
Ik ben wel blij te horen dat je je leven wilt leiden, en jezelf wilt zijn. Dat zijn twee belangrijke zaken in het leven, en die snap jij wel geloof ik.
Ouders kunnen soms denken dat hun manier van denken de juiste is, ook al is dat niet (altijd) zo. Je ouders snappen je niet, maar toch is het belangrijk dat je ze duidelijk blijft maken dat jij ook inspraak hebt. Je ouders hebben misschien moeite met jou loslaten. Je wordt volwassen, en meer zelfstandig worden hoort daarbij. Misschien kan de psycholoog op school jou hierbij helpen?
Je hebt je gesneden op je arm. Dat is jammer, want je hebt al pijn van het verdriet van die ruzies. Was het iets eenmaligs? Heb je na die keer nog gesneden?
Je voelt je eenzaam. Heb je steun aan je broertje en je zussen? Zij hebben het vast ook moeilijk, en jullie kunnen er voor elkaar zijn.
Groetjes
x
De situatie thuis is niet zo fijn. Jammer dat jij, je zusjes en je broertje tussen die ruzies zitten. Jij neemt snel negatieve gedachten op, en hebt er hulp voor, maar die werkt niet echt.
Ik ben wel blij te horen dat je je leven wilt leiden, en jezelf wilt zijn. Dat zijn twee belangrijke zaken in het leven, en die snap jij wel geloof ik.
Ouders kunnen soms denken dat hun manier van denken de juiste is, ook al is dat niet (altijd) zo. Je ouders snappen je niet, maar toch is het belangrijk dat je ze duidelijk blijft maken dat jij ook inspraak hebt. Je ouders hebben misschien moeite met jou loslaten. Je wordt volwassen, en meer zelfstandig worden hoort daarbij. Misschien kan de psycholoog op school jou hierbij helpen?
Je hebt je gesneden op je arm. Dat is jammer, want je hebt al pijn van het verdriet van die ruzies. Was het iets eenmaligs? Heb je na die keer nog gesneden?
Je voelt je eenzaam. Heb je steun aan je broertje en je zussen? Zij hebben het vast ook moeilijk, en jullie kunnen er voor elkaar zijn.
Groetjes
x
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
