Hoi, een paar weken terug is mijn opa overleden. Een week voor het overlijden is er alleen iets gebeurd wat ik niet achter me kan laten en nu ben ik hier. Ik weet dat wat er is gebeurd bij de dementie hoort die hij had. Ik heb altijd al een hele goeie band gehad met mijn opa. ik was er ook heel vaak, vrijwel elk weekend. Maar een week voor het overlijden ging ik met mijn oma bij hem op bezoek. Hij zij vrijwel niks meer hij had namelijk een hersenbloeding gehad. Op een gegeven moment pakte hij mijn hand vast en begon hier in te drukken/kneden, moeilijk te omschrijven en hij bleef me de hele tijd aankijken. Ondertussen deed hij met zijn andere hand op zijn kruis hetzelfde. Op een gegeven moment gaat hij ook over mijn arm wrijven en zit hij aan mijn broek en probeerde hij deze uit te doen. Ik ben toen weggelopen en mijn oma zei na een tijdje dat ik weer terug kon komen. Hetzelfde gebeurde weer, maar ik ben toen vrijwel gelijk weggegaan het was zo raar. Je ziet vaker bij dementie dat dit gebeurt, maar het feit dat je daar je opa ziet zitten doen en dit ook de laatste keer is dat ik hem heb gezien vind ik heel moeilijk. Ik begin alles aan vroeger ook te betwijfelen. Ik zat vaak bij hem op schoot bijvoorbeeld en dan ga ik nu denken werd hij daar opgewonden van en het is gewoon zo kut omdat ik altijd zon goede band heb gehad en dan gebeurd dit. En ik zal nooit weten wat er op dat moment door zijn hoofd ging: of hij mij herkende, of hij altijd al opgewonden werd van kinderen dat soort dingen. Hebben andere mensen ook zoiets meegemaakt in hun omgeving? hoe zijn jullie hiermee omgegaan? wat ik trouwens ook niet weet of bij dementie deze gevoelens worden versterkt of dat het uit het niets komt zegmaar en niet iets is wat hij vroeger al had.