Mijn broer heeft asperger. Hij is 19 jaar en ik 17. Door zijn asperger is het vaak onrustig in huis. Hij is 2 keer opgenomen geweest en bijna 3 keer. Binnenkort gaat hij beschermd wonen maar hij staat nu nog op een wachtlijst.
Is er een brus zich herkend in onderstaande punten?

Waar ik last van heb is:
-stress als hij woedeaanvallen heeft. Ook heb ik angst dat hij weer boos word en ruzie gaat maken met Mn ouders (met mij maakt hij geen ruzie)
-verdriet als ik hem zie struggelen/zie huilen en ik weet dat ik hem niet kan helpen.
-verdriet en het heel jammer vinden omdat ik geen contact meer met hem krijg. Vroeger was hij anders en kreeg ik nog wel wat contact met hem.
-frustratie als hij zijn tic doet. (Hele tijd aan zijn haar zitten)
-frustratie als hij gestrest loopt te ijsberen in huis en de hele tijd loopt te lachen in zichzelf.
-niet goed weten wat te doen. Als hij veel iksbeert erger ik mij hieraan en wil er wat van zeggen. Maar ik vind het ook soms zielig omdat hij het al heel moeilijk heeft. Ik weet dan noet of ik er wat van moet zeggen of niet.
-Soms heel jaloers/gekwetst kunnen zijn dat er zoveel naar mijn broer wordt gevraagd ( door familie en kennissen) en niet naar hoe ik mij voel met de situatie thuis.
-mij alleen voelen in het brus van iemand met autisme zijn. (Ik heb nog nog nooit iemand gesproken die ook een brus is van iemand met autisme)

En daarom heb ik dit geschreven. Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal? En ook moeite hebben met de gezinssituatie door broer met autisme?