hoi mensen,
ik ben een meisje van 15 en ik heb een broertje (13) die (licht) autistich is. hij is vaak boos en omdat ik zwakker ben dan hij is en ik niets terug doe uit angst. reageert hij die woede heel vaak op mij af. het is nu vakantie en hij heeft nu een beetje een slaaptekort dus word hij neller agressief en ik ben deze vakantie dus al best wel vaak geslagen. ik vertel dit soms aan m'n ouders maar ik durf het meestal niet te zeggen uit angst voor meer agressie. verder zeggen mijn ouders dat mijn broertje er niets aan kan doen dat hij zo is en doet en dat ik het moet negeren. dat vind ik zelf best wel heel erg lastig omdat hij soms als hij niet slaat en zo het boed onder mijn nagels haalt met z'n hatelijke en onware opmerkingen. hij is verder ook heel schijnheilig enzo. maar dat moet k negeren.
ik weet nou niet zo goed wat ik moet doen. moet ik het negeren of er opin gaan en hoe zou ik dat dan moeten doen
help me alsjeblieft!!
xx
Bladzijde 1 / 1
Gewoon iedere keer dat je geslagen wordt moet je het zeggen tegen je ouders. Als je niks zegt dan denken hun ook dat het wel meevalt! Als je het iedere keer verteld dan zullen hun ook door hebben dat je het niet kunt negeren.
En ja... als je het doet zal jij waarschijnlijk wel de schuld krijgen, maar als hij je echt blijft slaan moet je hem echt duidelijk waarschuwen en daarna toch gewoon een klap terug geven. Je moet zelf ook laten zien dat je dit niet pikt!
En ja... als je het doet zal jij waarschijnlijk wel de schuld krijgen, maar als hij je echt blijft slaan moet je hem echt duidelijk waarschuwen en daarna toch gewoon een klap terug geven. Je moet zelf ook laten zien dat je dit niet pikt!
Hoi Lelie,
Ik (18 jaar en heb ADD) zit zelf ook in zo'n zelfde situatie; mijn broertje heeft ook een lichte versie van AS. Hij was het zelf niet eens met de uitslag en reageerde hier dus heel fel op (ook fysiek met slaan). Mijn ouders en ik hebben sindsdien hulp ingeschakeld van een gezinstherapist die ons meer uitleg heeft gegeven over AS en hoe wij hier als gezin het beste mee om kunnen gaan.
(Ik snap je ook volledig; het is vaak erg frustrerend dat hij met heel veel weg komt. )
Maar de gesprekken met de gezinstherapist helpen echt enorm! Hierdoor begrijp ik mijn broertje en zijn manier van handelen veel beter!
Over het algemeen zijn mensen met AS heel erg bang voor het onbekende. Hiermee bedoel ik bv. een plotseling uitstapje of ineens een verandering in zijn dagplanning. Van zo'n kleine verandering schrikken ze en dit reageren ze vaak af met agressie om de mensen rondom.
Zoals HondenKoekje hierboven al zei moet je het echt elke keer dat hij je weer slaat tegen je ouders zeggen! Ze moeten immers weten wat er gebeurt, anders kunnen ze je niet helpen. En ik denk dat je ouders het ook heel fijn zouden vinden als je met ze deelt wat er bij jou gebeurt en hoe jij je hierdoor voelt, want ze zijn waarschijnlijk heel veel tijd met hem bezig maar ze mogen jou natuurlijk ook niet vergeten!
Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad!
Ik (18 jaar en heb ADD) zit zelf ook in zo'n zelfde situatie; mijn broertje heeft ook een lichte versie van AS. Hij was het zelf niet eens met de uitslag en reageerde hier dus heel fel op (ook fysiek met slaan). Mijn ouders en ik hebben sindsdien hulp ingeschakeld van een gezinstherapist die ons meer uitleg heeft gegeven over AS en hoe wij hier als gezin het beste mee om kunnen gaan.
(Ik snap je ook volledig; het is vaak erg frustrerend dat hij met heel veel weg komt. )
Maar de gesprekken met de gezinstherapist helpen echt enorm! Hierdoor begrijp ik mijn broertje en zijn manier van handelen veel beter!
Over het algemeen zijn mensen met AS heel erg bang voor het onbekende. Hiermee bedoel ik bv. een plotseling uitstapje of ineens een verandering in zijn dagplanning. Van zo'n kleine verandering schrikken ze en dit reageren ze vaak af met agressie om de mensen rondom.
Zoals HondenKoekje hierboven al zei moet je het echt elke keer dat hij je weer slaat tegen je ouders zeggen! Ze moeten immers weten wat er gebeurt, anders kunnen ze je niet helpen. En ik denk dat je ouders het ook heel fijn zouden vinden als je met ze deelt wat er bij jou gebeurt en hoe jij je hierdoor voelt, want ze zijn waarschijnlijk heel veel tijd met hem bezig maar ze mogen jou natuurlijk ook niet vergeten!
Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad!
Waarschijnlijk zijn z'n opmerkingen waar in zijn perceptie met autisten kunnen slecht liegen.
Ga onder Krav maga en doe onderzoek naar autisme.
Ga onder Krav maga en doe onderzoek naar autisme.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
