Het klinkt misschien heel raar, en ik begrijp het als je mij raar gaat vinden hierdoor, maar alsnog.
Een paar dagen geleden had ik een soort van ruzie met mijn ouders over respect naar hun toe. Ze vonden dat ik niet genoeg respect voor ze had. Gisteren zijn we om de tafel gegaan met ons drieën, en hebben we een gesprek gevoerd. Of, nou ja, soort van. Mijn moeder was vooral boos, en mijn vader was ondersteuning voor mijn moeder. Ik zat er een beetje met een onverschillige uitdrukking op mijn hoofd. Dit gesprek hebben we al honderden keren gevoerd, en iedere keer moet ik beloven dat ik beter mijn best ga doen. Beter mijn best doen betekent meer klusjes en mijn mening altijd voor me houden (als mijn ouders het er niet mee eens zijn mogen ze me namelijk straffen).
Behalve die "straf" zijn ze nu ook begonnen met een andere soort straf: bodyshaming. Ik heb een soort van complex over de verhouding gewicht/lengte die ik heb. Ik weeg tussen de 60 en 65 kilo (wisselt nogal) en ik ben tussen de 1.65 en 1.70 meter lang. Bij iedere hap die ik neem roepen ze nu: "Zit je alweer te eten? Zo word je heel dik, hoor!', en als ik niet eet zeggen ze: "Oh, nou kijk je opeens wel naar je gewicht?'. Ik ben niet per see heel dik, maar ik ben ook niet dun, en dat zou ik wel willen zijn. Ik zit op musicalopleiding, en daar is iedereen bijna graatmager. Dat komt omdat zij al vanaf kleins af aan trainen terwijl ik 7 jaar geleden (op mijn 9e) pas begon met amateuristisch trainen (sinds 2 jaar doe ik professioneel). Iedereen zegt altijd dat je jezelf niet met anderen moet vergelijken, maar onbewust doe ik het wel, en daar word ik ongelukkig van. Mijn ouders weten dat dit me dwarszit en daarom wrijven ze nog even zout in mijn wonden.
Mijn moeder is gisteren avond na het gesprek in elkaar gezakt. Ze is gaan huilen en schreeuwen en is dingen naar mij gaan gooien. Mijn vader werd daardoor gek en is ook helemaal geflipt. Ik ben naar buiten gerend en op blote voeten naar mijn oma gesprint. Die woont een aantal straten verderop. Ze heeft me na lang aandringen binnen gelaten, maar heeft wel meteen mijn ouders gebeld om te laten weten waar ik was. Mijn moeder kwam me ophalen en tien minuten later zat ik weer thuis, ditmaal op mijn kamer. Ik was erg teleurgesteld in mijn oma: ze weet hoe mijn ouders kunnen zijn en ook dat ze mij weleens slaan/mishandelen. En toch kiest ze hun kant door mij aan hun te verraden. Ik voel me slecht en in de steek gelaten. Dit had ik niet van haar verwacht.
Doen andere ouders dit ook? Wordt dit door andere ouders ook als straf gebruikt?
Bladzijde 1 / 1
Nee, Miss,
Dit wordt niet door andere, normale ouders als straf gebruikt. Dit is een zeer bijzonder geval en gezin in negatieve zin. Dit is kindermishandeling en moet stoppen, klaar. Zo kun je niet verder blijven leven, door telkens mishandeld te worden: mentaal en fysiek. Zie je zelf in dat je leven op deze manier niet leuk is, en zeker niet veranderd, als je niks doet?
Je kunt nooit perfect zijn. Perfectie bestaat niet, soms is het goed ernaar te streven, maar niet als het onmogelijk is en er mensen worden mishandeld. Dan is de grens naar perfectie bereikt. Je moet niet denken dat het mishandelen ooit stopt, hoe erg je je best ook doet. Het klinkt hard, maar het is de waarheid. Er is iets niet in orde met je ouders, en wel met jou, want jij maakt je er zorgen over en bent naar de Kindertelefoon gegaan. Als dit is hoe je wordt opgevoed... Dit is niet normaal en dit moet je zeker niet doen bij jouw kinderen, als je die later krijgt.
Je wordt ook gewoon gebruikt, omdat je klusjes moet doen. Hoe minder klusjes, hoe meer straf. Kinderarbeid naar mijn idee. Je krijgt sowieso straf, wat je ook doet.
Zie je alsjeblieft in dat dit niet goed is?
Neem contact op met mentoren, leraren, heb je nog nooit met ze gepraat over je thuissituatie? Wat zeiden ze? Neem contact op met de Kindertelefoon, desnoods via meer hulp. Neem contact op met Veilig Thuis.
Denk je dat je ouders van je houden, zoals je bent, of omdat je klusjes doet voor ze? Ik geloof het niet; het spijt mij, nu nog jij.
Geen_Naam
Dit wordt niet door andere, normale ouders als straf gebruikt. Dit is een zeer bijzonder geval en gezin in negatieve zin. Dit is kindermishandeling en moet stoppen, klaar. Zo kun je niet verder blijven leven, door telkens mishandeld te worden: mentaal en fysiek. Zie je zelf in dat je leven op deze manier niet leuk is, en zeker niet veranderd, als je niks doet?
Je kunt nooit perfect zijn. Perfectie bestaat niet, soms is het goed ernaar te streven, maar niet als het onmogelijk is en er mensen worden mishandeld. Dan is de grens naar perfectie bereikt. Je moet niet denken dat het mishandelen ooit stopt, hoe erg je je best ook doet. Het klinkt hard, maar het is de waarheid. Er is iets niet in orde met je ouders, en wel met jou, want jij maakt je er zorgen over en bent naar de Kindertelefoon gegaan. Als dit is hoe je wordt opgevoed... Dit is niet normaal en dit moet je zeker niet doen bij jouw kinderen, als je die later krijgt.
Je wordt ook gewoon gebruikt, omdat je klusjes moet doen. Hoe minder klusjes, hoe meer straf. Kinderarbeid naar mijn idee. Je krijgt sowieso straf, wat je ook doet.
Zie je alsjeblieft in dat dit niet goed is?
Neem contact op met mentoren, leraren, heb je nog nooit met ze gepraat over je thuissituatie? Wat zeiden ze? Neem contact op met de Kindertelefoon, desnoods via meer hulp. Neem contact op met Veilig Thuis.
Denk je dat je ouders van je houden, zoals je bent, of omdat je klusjes doet voor ze? Ik geloof het niet; het spijt mij, nu nog jij.
Geen_Naam
Ik weet zelf dat ik actie moet ondernemen, maar ik voel me ook weer schuldig. Ik ben namelijk ook niet het allermakkelijkste kind, hoor.
Er zijn ook dagen dat het heel goed gaat tussen ons.
Er zijn ook dagen dat het heel goed gaat tussen ons.
Hey MissyAnoniem,
Jij moet je vooral niet schuldig voelen! Zij zijn degene die jou (vooral) mentaal mishandelen! Het maakt echt niks uit dat je moeilijk bent, zoiets horen ze niet te doen. Schakel hulp in!
Xx simonesz
Jij moet je vooral niet schuldig voelen! Zij zijn degene die jou (vooral) mentaal mishandelen! Het maakt echt niks uit dat je moeilijk bent, zoiets horen ze niet te doen. Schakel hulp in!
Xx simonesz
MIssyAnoniem,
Ik ben ook niet het allermakkelijkste kind. Dat is niemand hier op deze wereld!
Zelfs als je het moeilijkste kind zou zijn op de wereld, verdien je dit niet. Wat zij doen, is illegaal, jezelf zijn niet! Je ouders verstaan alles onder 'moeilijk' en maken jou dat alleen was. Een moeilijk kind ben je echt niet als je zoveel klusjes doet en je nog in elkaar geslagen wordt ook.
Neem contact op met de Kindertelefoon of Veilig Thuis, of praat erover met een mentor. Begin daarmee. Later zien we wel verder. Als je het aan je mentor vertelt, kan hij of zij bemiddelen, anders zou iemand van Veilig Thuis dat moeten doen.
Groetjes,
Geen_Naam
Ik ben ook niet het allermakkelijkste kind. Dat is niemand hier op deze wereld!
Zelfs als je het moeilijkste kind zou zijn op de wereld, verdien je dit niet. Wat zij doen, is illegaal, jezelf zijn niet! Je ouders verstaan alles onder 'moeilijk' en maken jou dat alleen was. Een moeilijk kind ben je echt niet als je zoveel klusjes doet en je nog in elkaar geslagen wordt ook.
Neem contact op met de Kindertelefoon of Veilig Thuis, of praat erover met een mentor. Begin daarmee. Later zien we wel verder. Als je het aan je mentor vertelt, kan hij of zij bemiddelen, anders zou iemand van Veilig Thuis dat moeten doen.
Groetjes,
Geen_Naam
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
