Hi,
ik ben B.B. en ik ben 14 jaar. Ik woon al zolang ik me kan herinneren samen met mijn moeder. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 2 was en herinner me er niets meer van. Wel hebben ze nog vaak ruzie maar dat doet er nu even niet toe… het punt is dat ik bang ben voor verandering. Ik heb vaak gedoe met mijn vader en hij heeft veel verschillende vriendinnen gehad vroeger had hij elk jaar een nieuwe. Ik was er aan gewend maar nu is hij verloofd. Mijn moeder aan de andere kant heeft zover ik weet niet echt een vriend gehad sinds…11 jaar? Wat heel raar is want ze is super knap. Ik woon dus samen met haar en we doen veel samen, ik hou heel erg van mijn moeder en we zijn best close. Ze is dus sinds kort aan het daten met iemand en ik vind het eigenlijk best wel moeilijk. Ze is wel vaker op date gegaan maar dit is serieus. Ze vind hem leuk en ze hebben al 3 keer afgesproken deze week. Ik ben bang dat als het straks serieus word ik buitengesloten word. Ze is de enige die ik heb en ik wil dat ze blij is maar ik weet nu al dat ik het heel moeilijk ga hebben. Sorry als ik heel egoïstisch klink ik bedoel het echt niet zo. Het is gewoon dat ik buiten mijn moeder geen ouderlijk figuur heb waar ik mee kan praten. Ik ben bang dat ik mij buitengesloten ga vielen als er bijvoorbeeld een ruzie is tussen ons dat die man ermee bemoeit. Of dat net zoals bij mijn vader ik nooit mee mag op vakantie of een etentje omdat het “romantisch” is en ik nooit meer samen met mijn moeder leuke dingen kan doen omdat als we iets doen hij meegaat. Ik wil niet dat er iets veranderd tussen mij en mijn moeder en ik weet dat het wel gaat gebeuren. Ik ben best claimerig bij mijn moeder en voel me snel buitengesloten en ik haat dat van mezelf. Het is gewoon dat zij de enige ouder is en ik niet alleen wil zijn. Sorry voor dit lange verhaal, het klinkt echt zeikerig, ik zou het wel meer willen uitleggen maar dat word veel te lang.
of 1x per 2 weken? 
