Skip to main content

Hallo,

Ik ben een paar dagen geleden te weten gekomen dat ik autisme heb, en over 2 weken word het officieel gemaakt aan mijn ouders en alles officieel in orde gemaakt. 

Alleen mijn ouders zijn heel erg tegen diagnostiek, ze vinden het allemaal niet waar en ik moet dat allemaal maar niet serieus nemen. 

Toen ik vertelde aan mijn papa dat er over 2 weken bekend zou gemaakt worden of er iets uit die diagnostiek is gekomen of niet reageerde hij nogal boos op mij, hij zei:"Diagnoses diagnoses dat klinkt allemaal zo zwaar, je moet dat allemaal niet serieus nemen en die mensen stellen dat vaak fout"

Mijn mama reageert zowat hetzelfde, ik heb nog niet eens gezegd dat ik autisme heb en ze worden nu al boos..

Heeft iemand hetzelfde meegemaakt dat je ouders zo reageren en hoe ga je daar mee om?

Kan ik me op 1 of andere manier een beetje voorbereiden op dat gesprek?

 

Groetjes anoniem789

Hoi! 
allereerst: ik ben ook getest op autisme en uiteindelijk kwam er toch iets anders uit (nét niet genoeg voor officieel autisme en ook kenmerken van add, een mengelmoesje dus). Mijn ouders hebben altijd gezegd dat het ‘label’ van bijv. autisme niks veranderd aan je persoonlijkheid en dat is natuurlikk ook zo. Maar dat ga je namelijk snel denken omdat het dan opeens officieel is. Ik denk dat jouw ouders dat ook bedoelen (dat je vader zei dat je het niet zo serieus moet nemen): heel veel mensen hebben de neiging om heel erg in 'hokjes te denken’ en dat als ze horen dat iemand autisme heeft ze dan meteen allemaal dingen over je gaan denken en vooroordelen maken. Dat is natuurlijk onterecht want autisme komt in zooo veel soorten en maten en er zitten ook zo veel positieve dingen aan! Maar door dat bepaalde beeld is het heel negatief geworden. Ik denk dat je ouders je willen geruststellen en ook een beetje willen beschermen tegen dat je negatief over jezelf zou gaan denken, nu je officieel gediagnostiseerd bent. Tenminste, als ik naar mezelf kijk had ik er eerst ook een negatief beeld bij door dat ‘hokje’.  Ik weet het niet zeker hoor, maar ik denk dat het een beetje hierom gaat. Ik neem aan dat je het gesprek inmiddels al hebt gehad, hopelijk is dat een beetje goed gegaan. 
Trouwens, het is wel fijn om een specifieke diagnose te hebben, want dat weet je waar je bij jezelf aan kan werken en dan kan je goed hulp zoeken/krijgen bij dingen waar je vast bij loopt! Hopelijk heb je hier wat aan, ik denk dat het je misschien wat inleving kan geven in je ouders. 


Reageer