Vraag

Alleen Maar Gezeik

  • 10 July 2020
  • 6 reacties
  • 97 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Het gaat de laatste tijd zowel beter als slechter tussen mij en mijn moeder. Aan de ene kant hebben we minder ruzie, maar als we dan ruzie hebben is het meteen heel heftig.

Net hadden we ook weer ruzie. Mijn moeder kwam huilend thuis omdat er artrose is vastgesteld bij haar paard. Ik had dat al een beetje verwacht, dus ik had gebakjes voor haar gehaald.

We hebben dus samen koffie gedronken en ze heeft uitgelegd wat ze van plan is met ons paard. Ik dacht eerst dat vandaag wel redelijk rustig ging worden, maar dat is natuurlijk weer te goed om waar te zijn. Er moet weer wat gebeuren.

Als ik de twee schoteltjes in de vaatwasser wil zetten is ze opeens geïrriteerd. Ze vindt namelijk dat de tafel een enorme rommel is. Ik zal even opnoemen wat er op de tafel lag: 1 tekenblok (van mij), twee potloden (van mij), een kopje en een lader. Dat noemt zij een "teringzooi".

Vervolgens ontstaat er een enorme ruzie. Mijn moeder scheldt me uit voor "luie kuthoer” en ze heeft weer “Oh zo spijt dat ze mij gekocht heeft". Ze beweert ook dat ik haar alleen maar narigheid en slechte dingen bezorg. Uiteindelijk heeft ze me een kwartier lopen uitschelden en belachelijk maken, puur omdat er 4 dingen op tafel liggen. Mijn telefoon veegde ze met veel aggressie van de tafel. Gelukkig is dat ding nog heel.

Na die hele uitbarsting krulde ze zich op op de bank en begon ze heel hard te huilen. Ze zei dat ze geen zin meer had in haar leven en dat ze zo erg verlangde naar slaappillen en een sigaret (ze heeft vroeger heel veel gerookt). Ze heeft ook mijn vader hysterisch opgebeld. Ze heeft een heel lulverhaal op lopen hangen over hoe ik haar zou hebben aangevallen en dat ik haar zo veel pijn heb gedaan. Wat mijn vader allemaal heeft gezegd weet ik niet aangezien ik dat niet kon horen.

Ik ben nu weer verbannen naar mijn kamer. Ik heb besloten dat ik ook niet meer de moeite ga doen om haar te pleasen. Natuurlijk begrijp ik dat ze het er moeilijk mee heeft dat ze geen wedstrijden meer kan rijden met haar paard, maar daarom hoeft ze mij nog niet aan te vallen. Ik probeer echt begrip voor haar te hebben, maar dat is naar mijn gevoel geen excuus voor haar gedrag.


6 reacties

Reputatie 3
Badge +4

Dat ze zo hard tegen je is kan ik begrijpen als er net een aandoening aan haar paard is geconstateerd. Maar zelf dan is het een beetje heftig om je zo te behandelen.

 

je moeder had bvb beter kunnen zeggen van: kan je je spullen ff opruimen. Maar als je heel gestrest bent dan moet je dat ergends op afreageren. En dat deed ze nu waarschijnlijk op jou.

 

maar het is misschien ook handig om met je moeder te gaan praten over iets. Gewoon om de band weer op te bouwen. Stel bvb een uitje voor of iets ander waarmee je de stres op je moeder kan verlichten zodat ze aardiger gaat doen tegen jou.

 

toen mijn 1e kat doodging moest ik ook al mijn woede ergends op afreageren wat bij mij de muur naast mijn bed was (je ziet de afdrukken nog). Mijn moeder stelde voor om wat leuks te doen de volgende dag. Maar wel nadat ze me wat ruimte heeft gekregen.

 

ik hoop dat dit je helpt.

 

MVG annoniemejongen

Ik wil niet verwend over komen, maar ik probeer al zo lang om haar stress te verminderen en om er voor haar te zijn, maar ze vindt telkens weer een reden om kwaad te worden. Soms ook om niks.

Dit frustreert mij ook waardoor ik de laatste tijd ook minder met haar praat. 

Reputatie 3
Badge +4

probeer haar mischien een gedijen rust te geven dan. bij sommigen mensen werkt dat goed

 

MVG annoniemejongen

Je hebt je best gedaan, al die jaren al, e nu is het genoeg. Het is tijd egoïstisch te zijn en aan je zelf te denken. Je moeders psychische gesteldheid hoeft niet, nooit zelfs, terug te reflecteren op jou. Ik noem het psychische gesteldheid omdat ik met grote zekerheid weet dat die uitbarsting niks met het paard te maken heeft. Je moeder heeft problemen. Depressie. Bipolaire neigingen. Schizofrene neigingen (zoals compulsief liegen) Jij hebt naar mijn mening, lang genoeg je best gedaan. Je moeder heeft hulp nodig. Ik zou ook je vader zoveel mogelijk proberen in te lichten over de werkelijke situatie(s) die er spelen. Ik zou ook niet bang zijn om jeugdzorg te bellen. Je houdt van je moeder, dat snap ik, maar er komt een punt om te reflecteren of ze haar moederschap goed doet. Of jij degene moet zijn die schoonmaakt en bakt en weet ik veel wat nog meer. Ik hoop dat je kritisch genoeg bent om te zien dat dit niet meer kan.

Veel succes 

hey missyanoniem

zoals ik het lees doe je echt wel je best voor je moeder want je hebt gebakjes voor haar gekocht omdat ze droevig was. maar ondanks je goede daad werd je moeder alsnog kwaad op je, ik snap dat dot voor jouw ook niet leuk is.

maar zoals ik het begrijp zit je moeder gewoon in een heel zware periode en heeft ze het heel moeilijk. dit gaat niet direct over zijn maar ooit gaat ze er wel overheen komen en vermoedelijk vriendelijker voor je zijn, tot die tijd lijkt heg mij zeker geen goed idee om terug te roepen, het lijkt mij slim om zelf rustig te blijven en je even af te zonderen.

Na die hele uitbarsting krulde ze zich op op de bank en begon ze heel hard te huilen. Ze zei dat ze geen zin meer had in haar leven en dat ze zo erg verlangde naar slaappillen en een sigaret (ze heeft vroeger heel veel gerookt). Ze heeft ook mijn vader hysterisch opgebeld. Ze heeft een heel lulverhaal op lopen hangen over hoe ik haar zou hebben aangevallen en dat ik haar zo veel pijn heb gedaan. Wat mijn vader allemaal heeft gezegd weet ik niet aangezien ik dat niet kon horen

 

je zegt dat jouw moeder je vader heeft gebeld en hem leugens heeft zitten verkondigen over jouw gedrag. gelooft jouw vader haar als ze zegt dat jij haar hebt pijn gedaan of weet hij dat dit niet klopt??

 

gr.

justanormalboy

Mijn vader gelooft het deels. Hij weet wel dat ik mijn moeder nooit aan zou vallen (dat zit gewoon niet in mij), maar hij gelooft wel dat ik soms heel kwaad op haar ben. Hij kiest alleen wel vaak mijn moeder haar kant omdat hij haar tevreden wil houden.

Ik denk ook dat mijn moeder een stoornis heeft, misschien bipolair. Het probleem is dat ze de laatste tijd heel erg last heeft van moodswings. Het ene moment is ze heel gelukkig en twee minuten later roept ze dat ze zelfmoord wil plegen, vaak door mij. Nog een paar minuten later is ze weer helemaal gelukkig. 

Reageer