Hee,
Ik ben 16 jaar en zit in mijn examenjaar.
Ik zit in een periode waar het allemaal even heel veel word en ik niet meer weet wat ik moet doen... ik ben altijd soort bang geweest om een account te starten voor het forum omdat ik dan dacht dat mijn probleem niet zwaar genoeg was ofzo en omdat ik het zelf het gewoon op moest lossen…Heb nu toch besloten om het gewoon te doen.
Oké ik begin bij mijn thuissituatie.
Ik woon samen met mijn broertje, moeder en hond thuis. mijn vader woont al 6 jaar in China waar hij zijn jullie eigen leven heeft opgebouwd. ik spreek hem niet veel laatste keer was 3 jaar geleden. door alle gebeurtenissen met mijn vader is mijn band met hem heel slecht. hij zoekt nog steeds contact maar ik heb geen zin meer om te doen alsof alles oké is dus negeer ik hem.
Mijn ouders zijn dus al even gescheiden toen mijn vader twee jaar vreemd ging. ook was dit de zelfde tijd dat mijn vader failliet ging. we moesten verhuizen en mijn vader liet alle schulden bij mijn moeder. Zelf is hij gevlucht naar China en betaald niks aan mijn moeder.
Mijn moeder is is mijn beste vriendin, maar is net als mij ontzetten gevoelig en chaotisch. door meerdere liefdesverdriet, heel veel stress en veel werk is ze eigenlijk niet zo heel erg gelukkig meer als dat ze vroeger was. ik wil niet zeggen dat ze depressief is maar ze heeft het lastig.
Ik vind dit erg moeilijk omdat ik alles voel wat zij aan voelt. mijn moeder , broertje en ik hebben alle drie al vele jaren therapie achter de rug maar het blijft maar terug komen.
Dan mijn broertje die al van jongs af (aan) heel erg last heeft van agressie aanvallen. nu door de puberteit is dit verdubbeld. ik word wakker met ruzie en ga naar bed met een kapotte deur. elke ochtend van de week. hij heeft erg lastig met zijn vader in vergelijking tot mij. ik heb het geaccepteerd en vind het prima om geen contact te hebben mijn broertje heeft alles via een heel ander perspectief meegekregen en reageert hier ook anders op.
hij reageert het met agressie en boosheid
Ik via het voor mezelf houden opstapelen huilen en weer doorgaan. zonder iemand dit merkt
Mijn broer is inmiddels 22 en woont al even bij zijn schoonfamilie. hij heeft een andere vader maar voelt als me echte broer. we hadden veel ruzie en wilde altijd de vaderrol op zich nemen waar ik veel moeite mee had. nu gaat alles oke en zie ik hem ook in het weekend waar ik samen met hem ook een borreltje drink 
hij is bij zijn vriendin gaan wonen omdat hij het thuis niet meer trok. wat ik nu heel erg kan begrijpen hoe ouder ik word.
nu ben ik aan de beurt. ik ben een meisje met een aardig rugzakje voor haar leeftijd. ik zorg voor mijn broertje als mijn moeder vliegen is. De was, wc schoonmaken, stofzuigen, koken. en dit naast 3x per week werken. hockeyen, toneel, scouting en mijn examen jaar. ik zeg altijd tegen iedereen dat dit heel goed gaat . maar het is toch heel erg zwaar. soms heeft mijn moeder niet altijd door hoe zwaar en als ik dit tegen haar vertel doet ze net alsof het heel normaal is terwijl vriendinnen niet eens een uurtje alleen thuis kunnen zijn.
ik ben eigen lijk altijd heel positief ingesteld en probeer van alles iets positiefs te maken. maar ook dit is heel uitputtend. ( heb dit van mijn moeder)
ik heb ook veel dingen meegemaakt op het gebied van vriendschappen maar ik denk dat ik zomaar niet de enige ben… is de leeftijd denk ik haha:)
ben alsog anders dan de ander maar ik ben nu best prima en ga als ik slaag naar een school die ik echt leuk vind en ook echt bij me past...
maaaarr… dan moet ik wel slagen.. dit is nu een beetje het probleem… ik heb waarschijnlijk add ( moeder wilt het niet officieel maken dus geen extra tijd) en heb moeite met leren en motivatie zoeken.. ook vind ik het thuis heel erg lastig omdat ik constant word afgeleid door broertje en andere dingen. ik ben een ontzettende denker en zit constant in mijn eigen wereld. dit is lastig want kan snel heel onzeker worden en ook een maar depressie periodes achter de rug heb. maar er eigenlijk niks mee gedaan heb en en maar weggestopt te hebben. nu ben ik op het punt dat alles samenkomt.
-mijn vader komt naar nl
-over 3 weken zijn mijn examens
-ik ben bezig met rijbewijs maar moet hard mijn best doen om dit bijelkaar te sparen
-broertje agressief en zit in puberteit weet niet meer wat ik moet doen
-moeders vaak weg door vliegen
-ben mijzelf nog heel erg aan het uitzoeken
-ben onzeker over mijn baan en school en andere dingen
sorry lang verhaal.. maar moest er even uit. komt eig nog veeeel meer bij maar had denk niet gepast!
in elk geval heel erg bedankt voor lezen! ik hoop dat iemand misschien zich herkent en wat tips heeft. xx
Reactie is door De Kindertelefoon aangepast n.a.v. forumregel 16. Houd de tekst van je bericht leesbaar. Gebruik spaties en punten en let op je spelling.
