Ik loop nu alweer meer dan een jaar bij een psycholoog (nadat het de vorige keer 5/6 jaar geleden niet goed is afgelopen omdat ik mezelf er onderuit heb gepraat).
Ze wouden een aantal onderzoeken ‘afnemen’ (IQ en ontwikkelingsstoornis ogend op autisme) maar voor het ontwikkelingsonderzoek wouden ze mijn ouders ook betrokken hebben want dat moét gewoon voor dat onderzoek.
Ik heb niet echt de beste band met mijn ouders, en bovendien zijn we allemaal niet gewend om te praten over hoe het gaat o.i.d. (worden kwaad als ik moet huilen na een discussie, vinden dat ik me aanstel etc.) en mijn ouders zijn dus ook van niks op de hoogte qua mentale staat, trauma’s (zedenzaken) etc. omdat ze er geen interesse in tonen en het vanuit mij ‘dan ook niet hoeft’.
Ondanks dat beiden ouders bij zowel mijn psycholoog als systeemtherapeut aangeven dat ze wél betrokken willen zijn laten ze hier niks van zien: het heeft 6 maanden geduurd voor ze op het eerst op gesprek gingen met mijn psycholoog, ze reageren weken en zelfs maanden niet op mails van mijn psycholoog en zouden niet eens voor 2 uurtjes vrijvragen van het werk om op gesprek te gaan ‘want dat is niet mogelijk’ terwijl dat heel makkelijk gefixt is.
Ik word hierdoor alleen maar bevestigd in mijn gevoel dat het hun niks boeit, en mijn psycholoog begint er ook zat van te worden. Vorige week begon ze erover dat ze als we nu wéer niet tot een afspraak zouden komen met mijn ouders dat ze dan toch wel dicht op het punt zit om een melding te maken bij Veilig Thuis omdat zij dit ziet als verwaarlozing en ze vindt dat dit niet langer door kan gaan.
Nu vind ik Veilig Thuis meteen heel ‘zwaar klinken’ om het zo maar even te zeggen. Maar wat zou Veilig Thuis in zo’n situatie doen? Zou het überhaupt serieus worden genomen (kijkend naar dat er geen geweld o.i.d. is)? Heeft iemand ervaring met Veilig Thuis?
.
