De Kindertelefoon.nl

Hey lieve @Natureflower ,

Goed idee:) Ik ben benieuwd wat je zelf gaat schrijven.

Ik heb eigenlijk altijd moeilijk geweest met contact maken. Ik kon ook nooit zo goed tegen plotselinge veranderingen. Bijvoorbeeld bij zwemles moest ik tijdens de les zelf zomaar naar een ander groepje, en dat vond ik echt verschrikkelijk. Op de basisschool ging het niet geweldig. Ik kon niet echt goed voor mezelf opkomen, en ik had eig "maar" 2 vrienden en M was eigenlijk niet echt aardig. Het ging er vooral om wat hij wou, en bv een keer ging ik met hem zwemmen. Daar was iemand die hij kende en hij liet me vallen. Het was s avonds, en van mijn moeder mocht ik niet alleen naar huis lopen. Ik vroeg toen of we weer weg konden gaan. Maar dat wou hij toen niet en ik kon dus ook niet naar huis, en moest huilen en daar werd hij alleen maar boos om. Later ging ik met hem afspreken, hij had schaatsen en ik een slee. Ik had geen schaatsen, maar dat wou hij wel de hele tijd doen. Ik vroeg dus of hij wou sleeën, maar dat wou hij niet, en toen kregen we ruzie en met M heb ik daarna nooit meer contact gehad. Hij liet me wel vaker vallen, hij had ook een keer mijn banden laten leeglopen en een foto van mij bewerkt en in de gr8 app gezet. 

Na de basisschool zat ik een jaar op een speciale school, in de klas ging dat wel goed, maar de pauzes niet. Ik durfde toen nooit bij die jongen waarmee ik in de klas contact had te zitten. Ik zat dan altijd alleen. Ik had ook geen telefoon ofzo mee, dus ja ik zat eigenlijk maar een kwartier te zitten en behalve eten en elke keer 2 x naar de WC gaan om daar zo kort mogelijk te zitten deed ik niks. 

Daarna ging ik naar een "gewone" middelbare school. In de 1e zat ik eig altijd alleen. In de pauzes , tussenuren, en ook in de klas. Ik viel op en werd ook gepest. In de 2e begon ik eindelijk contact te krijgen. Maar ze waren vaak echt niet aardig en ze zijn ook heel anders dan ik. Maar omdat ik niet constant alleen wou zijn en ook niet in de pauzes alleen wou zitten en dan nog meer lastiggevallen zou worden door pesters bleef ik toch met hun omgaan.

Ik heb ook sporten geprobeerd, maar ik vond het gewoon te eng om contact te maken. Het gaat nu beter, maar nog steeds ben ik te bang om zomaar op iemand af te stappen en ik heb waarschijnlijk autisme.

ik ben @ikweethetnietmeer2009 en ik ben 14 jaar geleden geboren uit een boerenkool. mijn broer 1 jaar voor mij wel uit mijn moeder gekomen. ik heb verder nog twee half broers en een half zus. allemaal van mijn vader. mijn vader is blijkbaar erg slecht met relaties houden want mijn ouders zijn op mijn 5e gescheiden. wel jammer want nu kan ik geen baby broertjes of zusjes krijgen die mij om alles vragen en mijn afdankertjes krijgen (jammer voor het meisje want ik draag bijna alleen maar jongens kleren). dat was een enorme time jump maar we doen nog een time jump naar het verleden van mijn broer. toen mijn broer ongeveer 1 was werd die bijna gekidnapt. dat was die time jump dus nu gaan we naar groep 1. in groep 1 ging alles nog goed. ik was volgensmij best stil maar ik had nog vrienden. ik was waarschijnlijk toen al veel op mezelf want in de opmerkingen van mijn rapport stond dat ik al veel letters kende. en ik hoorde van mijn moeder dat ik toen al was begonnen met lezen. time jump naar groep 2. groep 2 ging slecht. ik raakte alles kwijt. vanaf toen ging het helemaal verkeerd. ik was toen 5 of 6 volgensmij. groep 2 was voor mij al een living hell. mijn ouders scheiden en ik had geen vrienden meer. ook dat jaar stond er dat ik veel las op mijn rapport. ik weet van groepen 3 tot 6 niks meer. time jump naar groep zeven. ik ben de hele tijd gepest maar eind groep 7 ging het helemaal fout. we waren bezig met een cito toets (belangrijkste toets van het jaar) en ik moest naar de wc. ik ben gegaan en naast mij zat een jongen. hij zei allemaal lelijke dingen over mijn moeder. over mijzelf kan ik het nog wel hebben maar zodra mijn familie erbij word betrokken gaat het niet meer. toen ik klaar was stond hij achter mijn deur. ik ben altijd heel schrikkerig dus ik denk dat jullie het wel snappen. hij liet mij dus schrikken en liep toen naar zijn klas. toen ik helemaal klaar was ging ik ook naar de klas. tranen rolde over mijn wangen. de juf had het opgemerkt en ik moest bij haar komen. we zijn toen naar de klas gegaan was dat joch en hij moest een oeps blad schrijven. hij bleef toch niet lang meer op die school dus het had geen nut om hem te schorsen. mijn cijfers zijn in die jaren tussen groep 2 en 7 erg afgenomen. time jump naar groep 8. ik had eindelijk 2 vrienden. er was 1 dag in groep 8 die ik herinner alsof het gister was. mijn vader was op zijn motor zonder motorpak naar zijn werk gegaan. op een brug is hij aangereden. de school werd gebeld door mijn moeder en ze heeft toen alles aan mij verteld. ik dacht dat dat niet mijn vader kon zijn. mijn vader die altijd lachte die nooit ergens last van had die de sterkste man van de wereld was voor mij. ik was gebroken. het was hem niet ik wist het zeker. ik mocht toen nog niet naar hem toe. ik werd na school opgevangen bij een vriendin thuis. er is later vervoer geregeld zodat ik hem ook kon zien. ik heb mijn hele klas op de hoogte gehouden. toen ik rond 10 uur terug kwam uit 1 van de grootste ziekenhuizen bij mij in de provincie heb ik gelijk alles verteld op de groepsapp van mijn school. ik wou zo graag bij mijn vader blijven maar ik wou hem niet zwak zien. toen mijn vader eindelijk weer uit het ziekenhuis was weet ik het allemaal even niet meer. er is even een stuk helemaal blank. corona begon. zelf ook twee keer corona gehad. ben er helaas nogsteeds niet helemaal boven op. een grote schok was het voor mij toen ik op school hoorde dat mijn broer corona had en daardoor niet thuis mocht komen. op de plek waar hij woont is het de regel dat als je echt ziek bent zoals toen corona dan mag je niet je kamer af. die kamer is redelijk klein. en dan moet hij er 24/7 zitten. ik wou hem zo graag thuis hebben. hij is er gelukkig nooit ziek van geweest en ik denk dat dat het ergste was omdat hij zich waarschijnlijk van alles bewust was. dat is even corona. mijn vader is meerdere keren met spoed naar het ziekenhuis gebracht. een mens heeft volgensmij 3 aorta's (belangrijkste ader in je lichaam). 2 van de 3 waren volledig dicht volgens mij en de derde ook een paar procent dicht. hij heeft daar veel operaties voor gehad. ik weet niet meer hoe ik dit nieuws wat ik nu ga zeggen heb gekregen. mijn vader moest een bepaalde operatie hebben en als hij die kreeg zou hij dood gaan. kreeg hij die operatie niet zou hij dood gaan. ik ben nu ook zo zo zo trots op mijn vader dat hij nog leeft. time jump naar klas 1 (middelbare school). ik was nooit zo populair op de basisschool en ik had gehoopt dat dat zou veranderen op de middelbare. helaas was ik fout. ik kwam met kinderen van mijn basisschool in de klas waardoor ik gewoon geen kans had om iets te doen. klas 1 ging met moeite voorbij en ik werd gepest. klas 2 ging beter.  ik had vriendinnen. en ik kon meer voor me op komen. helaas wel lage cijfers maar ik heb het gehaald tot jaar 3. ik zit nu dus in klas 3 en heb een paar goede vrienden. helaas gaat het niet helemaal goed met me maar dat komt nog wel. ik probeer altijd vrolijk te blijven wat ik ook heb meegemaakt. en alsnog begrijp ik niet waar mijn depressie weg komt.

hoii

Ik ben toen mijn ouders 14 jaar getrouwd waren geboren, mijn ouders waren al met adoptie bezig en toen bleek mijn moeder zwanger te zijn.  Ik heb na mijn geboorte 2 weken in  het ziekenhuis gelegen omdat ik te veel lucht in mijn buikje had en ze niet wisten hoe dat kwam.

peuterspeelzaal ik was een heel verlegen meisje, die niks durfde te zeggen. het zoontje van de vriendin van mijn moeder zat bij mij op de peuterspeelzaal en hij was mijn ‘vriendje’ als hij er niet was, durfde ik niks ik weet nog dat een ander kind een boekenlegger mocht maken voor iemand die jarig was ofzo en toen ging ik huilen omdat ik dat ook wilde maken :)

groep 1 en 2 ik was nog steeds het verlegen meisje, en had 1 ‘beste vriendin’ en nog een paar meisjes waar ik af en toe mee speelde, ik durfde nooit bij iemand anders te spelen, ze moesten altijd bij mij komen en in groep 2 trouwde mijn oma opnieuw, hij vorige man (mijn opa die ik nooit heb gekend) is overleden. is best apart dat ik op de bruiloft van mijn oma ben geweest.

groep 3-6 ik had een andere vriendin: R. R was een leuk meisje, zolang ik haar zin deed als ik dat niet deed werd ze boos. dus deed ik dat maar, want ik wilde haar niet kwijt. we hebben samen best een gezellige tijd gehad!

groep 7 mijn moeder had veel last van haar buik en ging naar de huisarts, ik was zelf toen heel bang voor blinde darmontsteking, het leek me heel erg als mn moeder geopereerd moest worden en opgenomen moest worden in het ziekenhuis. het bleek geen blinde darmontsteking te zijn maar darmkanker… bij (volgens mij) een MRI scan werd ontdekt dat ze ook borstkanker had. ze is 1x geopereerd aan haar darm en heeft toen een week in het ziekenhuis gezorgd, in die week zorgde mijn tante voor mij. ze is ook 2x geopereerd aan haar borst en de 2e keer moest het geamputeerd worden… toen was ook corona dus ik mocht niet naar haar toe, ze heeft toen wel korter in het ziekenhuis gelegen. ik heb in die tijd gesprekjes gehad met mijn juf, maar ik vond dat niet fijn, ik moest een keer van haar aan mn moeder vragen hoe het was in het ziekenhuis en dat zou ze niet tegen mijn moeder zeggen. toen ik thuis kwam en het goede moment zocht om het te vragen zei mijn moeder: moet je me niet iets vragen? ik heb toen en in groep 8 ook hulp gehad, ik vond het verschrikkelijk, ik wilde niet alles aan die vrouw vertellen dus ontweek ik vragen door ‘weet ik  niet’ te zeggen, maar dat mocht niet meer van haar.

groep 8 mijn moeder had gemo’s en bestralingen en het was nog steeds heel spannend.  de juf die ik dat jaar had was heel fijn, ze won langzaam mijn vertrouwen door bijv bij rekenen te vragen of het lukte en een hand op mn schouder te leggen. op het laatst vertrouwde ik haar helemaal, ik wist dat als er iets was, dat ik dan bij haar terecht kon. ik heb nooit gesprekken met haar gehad, maar ik wist zeg maar wel dat het kon.. ik kreeg vwo advies bij de cito’s en het voorlopig advies was havo. ik ging havo/vwo doen. (dakpanklas)

klas 1 aan het begin miste ik de juf van de basisschool best wel heel erg, gwn iemand hebben waar je terecht kunt. ik had dat jaar niet echt een leuke mentor, we hebben het in een mentorgesprek wel heel even gehad over de ziekte van mijn moeder maar ze heeft het niet eens verteld aan mijn mentor van klas 2. klas 1 was een leuk jaar, we hadden een gezellig vriendinnengroepje met 5 meiden. we hoorden niet echt bij de klas maar dat maakte niet uit want we hadden het leuk met elkaar.

klas 2 rond de kerstvakantie dacht ik er weleens overna dat ik het fijn zou vinden om een keer met iemand te praten over de tijd dat mijn moeder ziek was. ik dacht aan mijn mentor, maar hij wist van niks… ik had wel een ‘gewoon’ mentorgesprekje met hem gehad maar daar had ik er niks over gezegd (en liep toen ook nog niet echt met het idee om erover te praten) toen kwam de ouderavond waarin mijn ouders het hem hebben verteld. een paar weken/1 of 2 maanden daarna heb ik hem (na heel lang twijfelen) een berichtje gestuurd, de beste keuze ooit! een week later had ik een gesprek met hem, ik was stikzenuwachtig maar het was super fijn! daarna heb ik nog heel veel gesprekken met hem gehad en het viel hem op dat ik nooit huilde… we kwamen er samen achter dat het niet meer echt lukte… en hij ging steeds vaker aanmoedigen om te huilen, en dat lukte soms een beetje. al die tijd wisten mijn ouders van niks en uiteindelijk hebben we het samen aan hen verteld. 

klas 3 het begon steeds slechter te gaan, ik voelde me steeds rotter en vroeg me soms af waarom ik nog leefde. in gesprek met mijn (vorige)mentor heb ik hem dat verteld en hij vond het beter om ‘professionele hulp’ te zoeken, hij heeft mijn moeder gebeld en het verteld. binnen school ging hij opzoek naar wie mij het beste zou kunnen helpen. ik kreeg gesprekken met de leerlingenbegeleider/gymdocent. hij zei dat het goed zou zijn als ik naar de huisarts zou gaan en dat deed ik, hij stuurde mij door naar een psycholoog en in een gesprek later met mn huisarts hoorde ik dat ik depressief ben.  ik kreeg (natuurlijke) medicijnen ervoor: saffraan. uiteindelijk kreeg ik hulp van een psycholoog en daar loop ik nu nog steeds… het gaat niet beter, alleen maar slechter eigenlijk…. ik snijd mezelf…volgende week krijg ik ook gesprekken met de schoolmaastschappelijk werkster. en binnenkort een ‘breed psychologisch onderzoek’ wat zal de toekomst brengen???

Goed idee zo'n opsomming @Anoniempjuh ofz !

Peuterspeelzaal: ik was heel verlegen, maar ik ging met 1 meisje veel om en we hebben ook wel eens bij elkaar thuis gespeeld.

Groep 1: ik had contact met 2 meisjes, R en P. Ik was nog steeds verlegen, maar het ging opzich wel prima en R en P waren echt heel aardig.

Groep 2: P ging naar een andere school, ik had nog wel nog steeds contact met R. Ik ging nu ook met 2 jongens om, V en G.

Groep 3: ik zat niet meer bij V en G in de klas. R zat wel nog steeds in mijn klas, ik ging ook nog steeds met haar om. Ik kreeg ook contact met een jongen en een meisje, M en L.

Groep 4: eig ging het hetzelfde als groep 3, ik ging met R, L en M om.

Groep 5: ik ging minder met R om, wel nog steeds met M en L

Groep 6 en 7: hetzelfde als groep 5 eig. 

Groep 8: M kon heel fel en gemeen zijn. Op de laatste dag van school had hij een van mij foto gemaakt en die bewerkt. Hij had die in de groep 8 app gezet. Ik was al boos geworden toen hij de foto had gemaakt, en begreep niet waarom hij dat deed. Hij zei dat hij de foto zou verwijderen. Maar dat deed hij niet. Ik had toen gevraagd of hij in de app sorry wou zeggen. Hij had dat beloofd maar heeft dat nooit gedaan. Toen ik een paar weken daarna daar wat over zei was zijn reactie " J, moet je daar nu echt nog over beginnen?". Toen heb ik het verder maar gelaten... Maar ik was wel boos op hem.

Een jaar op een speciale school: ik was enorm gespannen, en ik kwam de 1e dag huilend thuis. Ik had wel heel snel contact met T. Hij was heel aardig, maar ik zat alleen in de les naast hem omdat de plattegrond zo was. In de pauze zat hij bij andere kinderen en ik durfde daar niet bij te gaan zitten. Ik ging altijd 2x naar de WC , en ook een keer de wc die het verst weg was zodat ik er zolang mogelijk over deed. Ik had nml geen telefoon mee, ik at in de pauze, maar verder dat ik daar maar voor me uit te staren. Ik ging na een tijdje om met B, hij was ook wel aardig, maar hij moest in de pauze altijd staan. Dat vond ik heel onhandig met eten, dus ik ging dan altijd even alleen zitten en de rest van de tijd met hem staand praten. Hij vroeg bijna niks aan mij, ik had ook niet echt het idee dat hij het heel leuk vond, en alle vragen die ik hem vroeg waren hele korte antwoorden. Het was dus niet echt gezellig maar ik was allang blij dat ik in de pauze niet continue alleen was.

1e middelbare: ik kreeg met niemand eigenlijk contact, en ik was bijna de hele tijd alleen. Ik wist het toen nog niet, maar achter mijn rug om werden foto's van me gemaakt.

2e: Ik kreeg contact met een jongen die nieuw was op school, L. In het begin was hij heel rustig en zei hij bijna niks. Ik dacht dat hij wel aardig was, maar hij gaf vaak hele rare antwoorden op vragen, vroeg zelf rare dingen aan mij en gaf als ik wat aan hem uitleende het soms niet terug. Hij kreeg contact met andere jongens, en ik daardoor ook met hun. Sommige waren wel aardig, maar de helft ook niet en de kinderen die wel aardig waren gedroegen zich bij hun ook anders. Daarom was het nog steeds heel vaak echt niet leuk. Ik kwam er ook achter dat er foto's van me verspreid werden en ik werd heel vaak nageroepen of ze gingen rare vragen stellen.

3e:

Ik heb maar iets van 1.5 week in de 3e gezeten omdat ik ziek werd. Maar het ging eig een beetje hetzelfde als de 2e...

Hoi @Natureflower ,

Ga je zelf ook een verhaal posten?

Niet bedoeld om je op te dringen hoor, maar ik ben ook wel benieuwd naar wat jij gaat schrijven  

Ik heb net alles uitgebreid gelezen. Wauw wat zijn dit krachtige verhalen eigenlijk! Ik denk dat als ik tijd heb ook dit ga opschrijven.

Ik besefte me net hierdoor dat we allemaal zo groeien en toch stiekem allemaal een beetje hetzelfde ervaren

Oke, hier ga ik:

0-3

Ik ben in het ziekenhuis geboren, omdat ik te lang in de buik zat. 

Toen ik twee was, mocht mijn oom een keer op mij passen, en toen ben ik tegen een bijzettafeltje gelopen, waardoor ik nu nog steeds een litteken heb :)

Toen ik 3 was heb ik een slak in mijn mond gestopt, mijn moeder schreeuwde de hele buurt bij elkaar XD Ook ben ik verhuisd naar waar ik nu woon, buitenaf met een grote tuin. Dit kon door de erfenis van mijn oma, die overleden was.

Groep 1 tot 4

Ik had het goed op mijn nieuwe school. Het was in een klein dorpje, dichtbij, waardoor ik snel veel vriendinnen had. Ik had ook geweldige juffen. Ik vond het erg leuk om te leren in groep 3, en ik kon al wat lezen. Ik had veel plezier en kon me enorm vermaken om de koppigheid van 1 van mijn vriendinnen. In groep 4 was er een erg grote ruzie tussen al mijn vriendinnen, dit is wel weer opgelost.

Groep 5-6

Ik had een erg leuke tijd in deze klas. Ik heb wel mijn enkel gebroken tijdens trampoline springen, gelukkig mocht het gips er na een week weer af. In deze periode zijn er veel nieuwe kinderen bij gekomen, en ik maakte snel nieuwe vrienden. Er was wel dit ene kind in groep 7 die erg vervelend was, maar die is verhuisd.

Groep 7-8

In groep 7 kwam E erbij. Omdat ze nieuw was, wilde ik graag vriendinnen zijn, maar al gauw kwam ik erachter hoe vervelend ze eigenlijk was. Ik heb mijn pols gebroken  :/ Ik heb zowel in groep 7 als 8 een musical gedaan, wat ik echt fantastisch vond!

Eerste jaar

Ik vond het moeilijk om de overstap te maken naar de middelbare. Behalve E en een ander meisje, kende ik bijna niemand, wat me een beetje een outsider maakte. Ik was ook de enige in de klas zonder een bestie, waardoor ik altijd met de overgebleven kinderen moest (die waren trouwens best aardig). Ik werd vriendinnen met N, maar die heeft me later genegeerd en gedaan alsof ze me niet kende, wat mijn vertrouwen niet erg hielp. Gelukkig had ik een fantastische coach waar ik alles bij kwijt kon.

Na een half jaar vond ik een clubje van 3 vriendinnen, waar ik bij bleef zitten in de pauzes. Al gauw kwamen hier meer bij, waaronder A, die mijn bff is. Ik had haar al ontmoet in het begin van het jaar, maar nu werden we echt close. De vriendinnengroep groeide. 

Vanaf de meivakantie werd ik een soort depressief. Ik had weinig emoties, kreeg weinig slaap, en had geen hobby meer. Mijn ouders hebben mij op scouting gedwongen, wat de beste keuze ooit was. Ik ben die zomer gelijk op kamp gegaan en ik had een geweldige tijd! Daarna stortte ik wel weer in. Hierom moest ik bloedprikken op mijn verjaardag. 2x flauwgevallen.

Op de dag voor school werd ik opeens weer helemaal vrolijk, ik sprak af met A en had een geweldige start van het jaar. Ik had een nieuwe klas, waardoor ik eindelijk een bestie kreeg in de klas.

Ik had nog wel veel ruzie thuis, waardoor ik ben weggelopen. Hierdoor ben ik op aikido gekomen, wat mij ook erg rustig maakt. Ik ben ook langzaam gaan twijfelen over mijn geaardheid.

Mijn vriendengroep is langzaam veranderd, iedereen is weggegaan, behalve A, terwijl er nieuwe bijkwamen. Ik vind dit niet erg, want ik kan me nog meer mezelf zijn rond deze nieuwe vrienden. Ze zijn bijna allemaal LHBTQ+ leden, en hierdoor ben ik ook erachter gekomen dat ik bi ben. 

Op paarse vrijdag ben ik uitgekomen naar mijn klas en ik had zo'n fantastische dag met mijn vrienden, dat dit even gemeld moest worden.

Nu ben ik gelukkig, ik heb goed vrienden, wel een beetje stress voor school, maar ik kan mezelf zijn, en het komt allemaal wel weer goed.

Bedankt voor alle reacties btw!

Liefs,

Tekst is aangepast door de Kindertelefoon, omdat deze in strijd was met forumregel 3: Plaats op het forum geen persoonsgegevens. 

Ik zal nog weleens kijken of ik hier m'n levensverhaal wil posten.

@Jesse08 wat stom dat je zo lang gepest bent geweest!

Ik had ook zo'n vriendin als jouw 'vriend'. Echt alles moest zoals zei het wou. We spraken bijv altijd af bij haar.

Liefs @NoahLovesYou 

Vervelend @NoahLovesYou ... Ik ben benieuwd naar je verhaal! Je kan ook dingen overslaan als je het liever niet zegt!

Hai hai lieve forumgebruikers!!

Net als @Ik_wil_anoniem_blijven heb ik ook alles gelezen:) Jullie zijn zo sterk terwijl jullie soms zoveel tegenslagen mee moeten maken! Echt toppers!

Ik zat dus te denken… Ik ben maar een meisje van 12 jaartjes en ik heb tot nu toe nog vrij weinig meegemaakt (vind ikzelf haha). Maar waarschijnlijk ga ik nog heel veel dingen meemaken:-)! Dus ik denk dat ik nog eventjes wacht met een levensverhaal, behalve als jullie een slaapmiddeltje nodig hebben om in slaap te vallen haha:P.

Liefs xxx Banaantjeee <33

Als je wil mag je het gewoon doen hoor @Banaantjeeee ! Ik ben benieuwd!

Heyy!

Zijn er nog meer mensen die dit willen delen?

Heyyy!

Ik zal ook even een poging doen @Jesse08 ;)

Hier de mijne…

Op de bassisschool heb ik geen fijne herinneringen aan over gehouden, ik had eigenlijk geen vrienden en ik had jaren en nu nog moeite met rekenen ... het was de bedoeling om daar hulp mee te krijgen, nou nooit gekregen waardoor ik altijd een jaar achter liep bijv: zit in groep 7 en heb rekenen van groep 8 en ga zo maar door... Dit was ook een reden dat ik elke dag 8 jaar lang met buikpijn naar school ging, buiten school om was ik vooral bij mijn opa en oma te vinden ( woonden letterlijk achter mij) wat het enige positieve was eigenlijk.  Mijn ouders waren vaak aan het werk en mijn broer en ik dus bij opa en oma . ... 

Nou toen kwam de middelbare ondanks veel ellende was het wel mijn beste schooltijd tot nu toe... maar mijn leven begon te veranderen, omdat mijn opa en oma lichamelijk minder werden moesten ze naar het bejaardentehuis en ja dit klinkt dom , maar ik zat daar nogal mee. Op school ging het juist wel redelijk had gelijk een vriendin die nu mijn beste vriendin is, later kwamen er meer vrienden bij die ik gelukkig nu nog heb na wel oké eerste jaar.

In klas 2 minder net voor de eerste corona lockdown overleed mijn eerste oma... niet lang daarna kwam corona, en dat het veel invloed op mij ik kon geen online les volgen en liep achter met huiswerk.  Gelukkig had ik een leuke mentor die vond dat ik er niks aan kon doen en er voor zorde dat ik alsnog over kon naar het derde jaar. 

In klas 3 ging het weer redelijk en is er eigenlijk niet echt iets gebeurt ofzo…

Klas 4 ( examenjaar) tjaa.. dat was een ramp mijn andere oma ( waar ik vaak was) overleed 2 weken voor mijn examens... Ik wist niet wat ik moest doen, maar wat er zou gebeuren ik moest mijn diploma halen ( diploma uiteindelijk wel  gekregen)  en was het geen tijd om verdrietig te zijn...achter af is dat hartstikke dom, want heb het niet kunnen verwerken. Dan heb je na examens een lange zomervakantie en toen merkte ik dat ik emotieloos was , maar ik dacht gaat vanzelf weer over ( nou niet dus).…

En dan ga je naar het mbo ( doe opleiding helpende zorg)… dat voelde echt als dé verandering waardoor alles gaat veranderen en dat was ook het geval:( .  Het is een grote school en dat was ik niet gewend van de bassisschool en de middelbare, dus dat had ook weer impact. Het enige weer ik blij mee ben is dat ik in dezelfde klas zit als mijn beste vriendin, maar voor de rest is het een enorme leeftijdsverschil met klasgenoten en  wordt niet begrepen dat ik veel dingen op de middelbare niet heb gehad zoals stage ( wegens corona). Dit was ook het jaar dat mijn broer te horen kreeg dat hij leukemie had, dus weer in de ellende, vaak ziekenhuis bezoeken en vaak paniek aanvallen.  Ik heb geen idee hoe, maar ik heb het voor elkaar gekregen om naar mijn tweede jaar te gaan ( wel dat ik dit schooljaar alles af zou maken van het eerste jaar met een half jaar verlening erbij) ... dus nu dit schooljaar van 2023/ 2024  in oktober overleed mijn eerste opa ( waar ik vaak was) en nog geen maand later de andere ( sta er nog altijd versteld van) 🤯.... ja daarna ging het echt heel bergafwaarts met mij ik begon dingen te zien die er niet waren, kreeg uiteindelijk een depressie en andere ellende... school boeit me nu totaal niet meer ( ook mee gestopt inmiddels) en vorige maand overleed mijn broer... 

Natuurlijk heb ik ook wel mooie dingen meegemaakt, maar verspreid over die 17 jaar is het eigenlijk helemaal niks waard. Het enige wat echt fijn was is dat ik de juiste vrienden uiteindelijk heb kunnen krijgen... Dit is in hét kort hoe mijn leven er tot nu toe uitziet…

Groetjess

Hoi,

Sorry..

Ik zie trouwens nu ook een fout over dat rekenen op de bassisschool dat moet dit zijn: zit in groep 7 en heb rekenen van groep 6 .... dus toen ik in groep 8 zat rekenen van groep 7.… :)

Groetjess

@Tinkerbell   

Groetjes en veel liefs, Tartan X 

Hoi, 

Ik wil dit ook wel proberen.

0-3 : Ik woonde toen eigenlijk in een studio samen met mijn ouders en drie broers. Toen ik twee was, werd ook mijn jongere broer nog geboren. We woonden met zes in een veel te kleine ruimte, we hadden de slaapkamer, waar mijn ouders in een bed sliepen en wij met matrassen op de grond en mijn kleine broer in een babybedje, en een keuken met een tafel die zowat voor al de rest diende. Uiteindelijk hadden de verhuurders beslist dat we weg moesten, omdat het niet geschikt was voor een groot gezin. 

4-6 : Toen moesten we verhuizen en heb ik een tijdje in een sociale woning gewoond. Ik moest toen ook naar een andere school (ik was net begonnen in de vorige) gaan en dat was best wel moeilijk, maar ging nog wel redelijk goed. Toen ik zes was, is mijn oma gestorven en dit was heel erg, maar toen hebben we ook een erfenis gekregen en mijn opa zat in een woonzorgcentrum, dus hadden ze aan ons gevraagd om hun huis te ‘onderhouden’ en dat we daarin konden wonen. Toen moest ik weer verhuizen en kwam ik op de school in het dorp terecht (waar het erg misgelopen is). Het was wel een huis op het platteland en dat vind ik echt heel tof. Toen kreeg ik ook nog een zusje

6-7 : Ik was nieuw op de school in groep 2 en ik kon geen vrienden maken, ik wachtte eigenlijk gewoon tot het schooljaar voorbij was. Ik was toen niet echt gepest ofzo, ik had gewoon geen vrienden en was altijd alleen. Toen ik zeven was, kreeg mijn broer leukemie (hij was toen 11) en dat was een heel moeilijke tijd voor het hele gezin. En dan op school ging het ook niet goed voor mij, want ik maakte geen vrienden en werd steeds buitengesloten en uitgescholden, toen begon het pesten eigenlijk.

8-10 : Mijn broer lag zeven maand in het ziekenhuis en daarna had het ook nog veel gevolgen, hij moest vaak op controle, nog lang medicatie nemen, mocht nog maar weinig sport doen …  Op school werd ik gepest. Niemand wilde bij mij zijn, iedereen ging weg van mij en de meesten van mijn klas zeiden elke keer iets dat ze voorbij mij kwamen iets gemeen bv. Ehhh, daar heb je … waarom bestaat zij eigenlijk? Ik mocht nooit met iemand meedoen en bij klasactiviteiten vonden ze altijd wel een manier om mij te laten voelen dat ik er niet bij hoorde en dat ik niet gewenst was. Gelukkig had ik wel één vriendin die het voor mij opnam, maar zij werd mee gepest.Daarna was het corona en eerst was ik wel blij, want ja, ik zat thuis wat konden ze mij nog doen? Maar daarna hadden we online les en toen konden ze gemene berichten sturen, groepen aanmaken waarin er over mij geroddeld werd en daarna werd ik dan daaraan toegevoegd, alsof het per ongeluk was, zodat ik alles kon lezen en wist wat er gebeurde, en daarna werd ik er weer uitgegooid ...

10-12 : in groep zeven en acht bereikte het pesten echt een hoogtepunt. Ik werd een paar keer in elkaar geslagen, kinderen verzamelden zich in een groepje rond mij om om de beurt iets gemeen te zeggen … Er werden toen ook veel mijn spullen afgepakt en stukgemaakt of in de vuilnisbak gegooid en iedere kans om iets gemeen te doen tegen mij, werd wel genomen. Ook konden ze nu zowel online als in het echt verdergaan. Ik wilde toen een eind maken aan mijn leven en heb dat zelfs een keer geprobeerd (maar niemand wist hiervan, is ook helemaal niet gelukt, mijn ouders weten het zelfs niet). Ik ben toen ook begonnen met zelfverwonding. In groep 8 hield het niet op, maar mijn ene vriendin heeft mij toen wel geholpen, maar ik kreeg wel eetproblemen toen. En toen werd mijn tweede zusje geboren

12-13 : Ik was wel opgelucht dat ik naar een andere school kon, maar ik was ook heel bang om daar weer geen vrienden te hebben en opnieuw gepest te worden, maar gelukkig was dat niet zo en ging alles zelfs heel goed. In de 1e klas ging alles zeer goed, ik was wel heel onzeker, maar vond ook lieve vriendinnen. Mijn zelfmoordgedachten waren weg en ik was 18 maanden clean met zelfbeschadiging. Mijn eetproblemen waren niet meteen weg, maar het ging wel beter. In de 2e ging het in het begin ook goed, ik werd niet meer gepest ofzo, toch ging het wel een tijd slechter, en begon ik opnieuw met snijden en kreeg ik terug meer eetproblemen, maar dat is nooit helemaal opgehouden trouwens, maar niet meer zelfmoordgedachten. Ik voelde mij gewoon rot, zonder dat daar veel reden voor was, ofzo. Nu gaat het in elk geval veel beter, maar ik heb nog steeds eetproblemen … en trauma van vroeger.

Liefs, Salaam

Hey lieve @Salaam  heel indrukwekkend!! Je schrijft heel goed, ik leefde echt mee. Wat kunnen sommige kinderen toch monsters zijn zeg 🥺🥺 gelukkig gaat het wat beter met je,  maar ik hoop dat je je trauma kunt gaan verwerken! Dat je iemand hebt die je helpt en naar je luistert! En je bent altijd welkom om hier over je vragen en problemen te schrijven en adviezen te vragen!  Ik wens je alle goeds! 

Liefs Tover xxx

Hoi @Salaam ,

Wat heftig!

Ik ben het wel met tover eens, sommige mensen zijn echt zoooo gemeen En je lijkt me echt heel aardig, hoe kunnen mensen dat iemand aan doen

Ik heb echt een hele lange levens verhaal dus ik probeer het echt heel kort te maken. Hier komt het…

Groep 1-4 was ik alleen maar merkte het niet, toen merkte de juffen het en hadden ze zo’n rare blaadje gemaakt waarbij ik iedere pauze met iemand kon spelen. Toen kwam groep 7 en ik had echt een vreselijke vrouw die mij echt heel veel maakte huilen (ik huil nog steeds best vaak… sws door die vrouw… BEDANKT �Nameloze persoon omdat ik anders gebanned word van het forum als ik haar echte naam hier typ] VOOR DIT!) en dus ja groep 8 kwam ik voelde me wat fijner toen had ik oALWEER NAMELOZE PERSOON] ontmoet en ja toen waren we besties en toen hadden we 3 anderen ontmoet en we waren een soort vriendengroep dus ja

en hier komt het ergste stuk van mijn leven… HET 1E VAN DE MIDDELBARE!! (of eigenlijk het eerste 1e jaar… ja dat komt later)

oké dus ja het jaar begon en ik was met enameloze persoon die ik in begin van groep 8 had ontmoet] in dezelfde klas en ja… ik wist eig niet hoe je vrienden moest maken dus ze zei dat ik vrienden moest maken en toen had ze me eig verlaten dus ja boem toen was ik voor een paar maanden gwn helemaal alleen waardoor het echt moeilijk was om goed aan school te werken. 1 dag zat ik met niemand tijdens wiskunde en ik was gwn helemaal een meltdown aan het hebben (meltdown is echt mijn favo liedje omg UH ANYWAYS) en ja toen zat ik alleen en toen kwamen deze groepje meisjes en ik mocht bij ze zitten en ik dacht “AH SHIT NEE dit is sws voor 1 keer en dan gaan ze over mij vergeten” maar nee de volgende keer mocht ik bij hun zitten en toen ontmoette ik deze meisje die genshin (of honkai? idk) leuk vindt dus ja (ik vind dat niet echt leuk (ik heb het nooit gespeeld)) en ik zag haar playlist en zag deze liedje erop 

dus ik was zoals “WACHT IK KEN DIE LIEDJE” want een spel die ik speel (project sekai) heeft een cover van die liedje gemaakt

dus een paar dagen later had ik haar geforceerd om project sekai te installeren dus yay!!

dus uhhh nu komt het kinda erg stukje… doordat ik zo slecht had gedaan moet ik naar een andere school EN ik moet in het 1e jaar blijven…

dus dit is hoe ik me nu voel:

(iykyk)

oke sorry voor al dat tekst uh krijg een koekje

MODERATORS MOGEN TWEE KOEKJES

Heftige verhalen. Respect voor het vertellen van de verhalen. En besef me dat als ik een kut dag heb. Er altijd mensen zijn die het slechter hebben. Of heftiger leven enz