Ik heb al een behoorlijke tijdje terug mijn ouders verteld over mijn luier/abdl-fetisj. Omdat veel mensen dit lastig vinden om dit te vertellen aan hun ouders zal ik vertellen hoe ik het zelf heb aangepakt.
Ik zat al een hele tijd met de gedachte om het te vertellen aan mijn ouders. Op een avond na het zwemmen had ik genoeg moed verzameld om het te vertellen.
Ik begon rustig met de uitspraak: "Ik zit eigenlijk ergens mee, maar ik weet niet of ik het moet vertellen". Dit trok de aandacht van mijn ouders. Ik vroeg hun toen of hun wisten wat een fetisj was. Dit wisten hun niet dus ik legde het uit: "Een fetisj is een object waar mensen seksueel van opgewonden kunnen raken. bijv. leer,latex, hoge kousen, voeten." En ik vervolgde: "Ik heb zelf ook een fetisj ik vind het fijn en soms seksueel opwindend om een luier te dragen..." Mijn ouders vonden dit eerst wat vreemd om te horen omdat ik tegenwoordig al luiers draag overdag omdat ik last heb van incontinentie. Ik legde hun uit dat deze luierbroekjes die ik overdag draag mij niks doen maar ik vooral mijn nachtluiers en ABDL-luiers (met plakstrips) erg opwindend vond. Hun vroegen er over door en ik heb ze vertelt dat luiers mij ook een gevoel van rust en veiligheid geven en heb ze toen ook nog een filmpje op YouTube laten zien over het onderwerp. Mijn ouders waren erg begripvol en zeiden: "Dat maakt toch helemaal niks uit dat jij het fijn vind om ze te dragen. Als jij je daar goed bij voelt mag jij ze gewoon dragen wanneer jij dat wilt." Ze vroegen mij of ik bij vrienden ook ABDL-luiers zou dragen maar ik maakte hun duidelijk dat dit echt iets is wat ik alleen thuis doe en ik mij in het openbaar gewoon kleed en gedraag naar mijn leeftijd. En dat ik deze gevoelens ook niet wil vertellen aan mijn vrienden en vriendinnen. Ik vind het zo fijn dat mijn ouders zo reageerden nu voel ik me ook minder schuldig als ik weer eens lekker klein wil zijn en mij wil gedragen als een klein meisje. Ik ben mijn ouders echt ontzettend dankbaar dat ze mij accepteren zoals ik ben.
Ik denk dat iedereen die met deze gedachten zit het misschien iets te groot maakt in hun gedachte dan dat het daadwerkelijk is. Ik dacht echt dat ik veel emotioneler er onder zou zijn dan ik uiteindelijk was. Ik heb wel een beetje gehuild tijdens het vertellen omdat ik mij schaamde voor deze gevoelens maar ik was zo opgelucht toen ik het verteld had.
Ik had het eigenlijk ook wel kunnen weten want hoewel wij in een behoorlijke streng gelovig dorp wonen hebben mijn ouders ons wel geleerd dat bijvoorbeeld homo zijn niet iets slechts iets hoewel dit door andere mensen in het dorp toch echt anders wordt gezien. Ik prijs mij gelukkig met zulke lieve open-minded ouders.
Dit verhaal wilde ik even vertellen. Misschien helpt dit als je zelf ook je fetisj wilt opbiechten aan je ouders of als je met deze gedachten zit.
Liefs Linne 
