Misschien niet het meest allervrolijkste verhaal, maar ik wil het toch even kwijt. Het heeft een goed einde, het is een soort Disney-concept of zo.
Zondag heb ik mij voor het eerst gesneden. Ik heb een (vriendschappelijke) vriend en hij voelt echt als een soort vertrouwenspersoon voor mij. Hij is best wel irritant, maar dat ben ik ook en is toch wel super aardig 🙂 . Ik moest mijn verhaal kwijt aan iemand, daarom heb ik het aan hem verteld. Hij heeft enkel tegen mij gezegd, Alpha toch en sloot het gesprek toen af met het berichtje: "Sorry alvast voor zo
". Hij is naar degene geweest waarbij ik kan aankloppen voor mijn (mental) issues. Zij heeft mij een goedaardige preek gegeven en mij laten inzien dat ik dit niet moet doen. Na me behoorlijk dom en stom gevoeld te hebben zag ik in dat mensen me niet kunnen missen.En nu ben ik bang dat ik ontmaskerd word maar dat maakt me helemaal niets uit. Hij mag best weten dat ik niet weet wat ik zonder hem moet beginnen. En dat heb ik hem al goed gezegd.
En natuurlijk ook liefde naar al jullie mede-forumposters!
x Alpha
