De Kindertelefoon.nl

Dit is een verhaal wat ik een tijdje terug al heb geschreven en ik vind het nog steeds mooi. Wat vinden jullie ervan?

Alleen.

Helemaal alleen.

Dat ben ik.

Ik heb niemand.

Ik heb nooit iemand gehad.

Ik krijg nooit iemand.

Dat is realiteit.

Ik zit op school.

In de aula.

Alleen.

Niemand zit naast me.

Ik ben alleen.

Altijd al geweest.

Op een dag ben ik nog steeds alleen

Niemand om me heen.

Maar dit is het keerpunt.

Er komt iemand op mij aflopen.

Ik praat nooit met iemand.

Help…

‘Mag ik hier zitten?’

Ik knik.

‘Heb jij ook een naam?’

Weer knik ik.

‘Kan je ook praten?’

Voor de derde keer knik ik.

‘Zou je voor mij willen praten?’

Ik haal mijn schouders op.

‘Hoe heet je dan?’

‘Stijn’ zeg ik toch maar.

‘Ik ben Lars, leuk kennis met je te maken.’

De bel gaat.

Ik loop snel naar het klaslokaal

Weg van iedereen.

Weg van alles.

Weg van Lars.

Weer pauze.

Weer Lars.

Deze keer vraagt hij niks.

Dat stel ik op prijs.

Even kijk ik opzij.

Hij kijkt me recht aan.

Lars.

Blauwe ogen.

Blond haar.

Strakke kaaklijn.

Liefdevolle blik.

Wacht…

Liefdevolle blik?!?!

De bel gaat weer.

Eén uur te gaan.

Geen uur te gaan.

Naar kluisje.

Naar huis.

‘Hey’ zegt een stem.

‘Hey’ zegt mijn stem.

Zonder toestemming van mij.

Ik loop snel weg.

Hij loop snel achter me aan.

Hij is sneller.

Hij haalt me in.

Hij pakt mijn arm beet.

Ik blijf staan.

Hij draait me om.

Ik kijk hem recht aan.

Hij drukt zijn lippen op die van mij.

Ik kus terug.

Ik hoor ergens ‘ieuw’.

Ik stoor me er niet aan.

Ik ben in mijn eigen wereld.

Met Lars.

Onze wereld.

Ik laat los.

Kijk hem aan.

En praat.

‘Kom mee’ zeg ik.

Ik loop weg.

Hij loopt achter me aan.

Alweer.

Ik pak mijn fiets.

Hij pakt zijn fiets.

Samen fietsen we weg.

Naar mijn huis.

Naar hel.

Ik zet mijn fiets neer.

Hij zet zijn fiets neer.

Ik loop naar binnen.

Hij loopt naar binnen.

Ik doe mijn schoenen en jas uit.

Hij doet zijn schoenen en jas uit.

Op mijn kamer.

Ik kijk hem aan.

Hij kijkt terug.

Langzaam zet ik een stap.

Langzaam zet hij een stap.

We staan dichtbij elkaar.

Raken elkaar.

Zien elkaar.

Ruiken elkaar

Voelen elkaar.

Ademen elkaar.

Zijn elkaar.

Alleen hij en ik.

Alleen Lars en Stijn.

MVG

TheMusicDude

damn dat was echt mooi. ik lees veel en heb in mn notes app oprecht meer dan 30 ideeën voor eigen verhalen, maar ik schrijf het eigenlijk nooit lol

Zuchtend Lief

Zucht

om jou

ik zie jou

ik lach naar jou

zo kan je mijn pijn niet zien

de meisje naast jou is perfect

voor jou

ik ben maar niks

met niks heb je niks aan

mijn held komt 

de bel 

ik rende zo hard als ik kan weg

weg van de school

dit wereld

nu ben ik voor altijd allen

en dat blijft

Ik heb dit mee gemaakt . 

@TheMusicDude super mooi . talent heb jij zeker :)

@TheMusicDude 

Heb jij dit meegemaakt ??? Ik vind het fantastisch geschreven 

Allereerst complimenten voor de verhalen die ik zie staan hier ! Echt in mn hart <3

Ik

Ik sta voor een kast.  Kijk er in en zie iets waar ik zo bij kan. Maar het is ook heel ver weg. Ver weg omdat de wereld vind dat dat ver weg is voor mij. waarom vind de wereld dat eigenlijk?  Waarom vond de wereld, toen ik 5 was, dat met Sinterklaas  ik dat setje autootjes moest uitkiezen en niet dat leuke roze spiegeltje met borstel en kam in een vrolijke glitterverpakking ? We mochten toch zelf kiezen ? nee, dat vond de wereld niet goed. De wereld vond dat als je per ongeluk een jongetje  bent je ook de dingen leuk moet vinden die de wereld bij jongetjes vind horen. Maar dat vind ik ook wel ! Alleen nu wil ik dat spiegeltje en borsteltje in die leuke verpakking !  Nee nee vond de wereld.  Dat kan niet dat hoort niet bij jongetjes, hier, kies dit maar.  Dus, zelf kiezen is niet helemaal zelf kiezen vond de wereld.  Maar de wereld had zulke verrassingen wel vaker voor mij klaar liggen. Waarom vond de wereld bijvoorbeeld dat ik dat leuke kledingstuk niet mocht hebben laat staan dragen? Dat vrolijk gekleurde geel met blauwe stukje stof dat anderen wél mochten dragen ? het hangt er toch ? nee, vond de wereld, niet voor jou.  Voor jou hangt daar een leuk kledingstuk met 2 pijpen en dat hoort bij jou want jij bent een jongetje.  En dat stukje stof is niet voor jongetjes. vond de wereld.  En zo struikelde ik vaker over wat de wereld goed voor  mij vond.  Maar dan kent de wereld mij nog niet ! Stiekem was even een mooi woord voor mij. En zo kwam het dat ik, tegen de wereld in, thuis op zolder of op mijn kamer af en toe lekker puh toch zo'n stukje stof uit mama's kast pakte want mama mocht ze wel hebben.  En wat mama kan, kan ik ook.  En mama had ook van die potloodjes waar je zo leuk iets met je ogen kon doen.  Maar ik had intussen wel door dat de wereld ook dat  niet voor mij bedoeld had. Dus dan maar….stiekem. Wat ik vergeten was was dat het er niet zo heel makkelijk af gaat en mama ontdekte mij met dat aangebrachte lijntje onder en op mijn ogen. Mama lachte er gelukkig om,. en papa ook. En toen werd ik verdrietig want wat was er nou eigenlijk zo raar ?  En mama en papa begonnen hun zoontje steeds beter te begrijpen en waren best lief. Ik legde het steeds beter uit. nee ik wil geen meisje zijn, ik wil niet “transen”, ik ben gewoon ik, een jongen die de dingen waar de wereld van vind dat ze alleen voor meisjes zijn,  óók wil mogen ! En ik ging dat steeds vaker doen. Ook wel die dingen die de wereld alleen voor jongetjes vind, die deed ik ook.  Autootjes? Prachtig ! De trekker van papa en mama? zet mij er maar op ! De werkschuur met al het gereedschap ?Ik ken alles! Maar ….ook ! Ik zie geen reden om iets  niet te mogen wat de wereld blijkbaar voor meisjes bestemd heeft !  En toen dacht ik, ik ga eens kijken wat ze bij de kindertelefoon voor me kunnen doen.  En zo ontdekte ik het forum. Daar zette ik een topic op omdat ik heel onzeker was na een nare straf en daarna een topic over hoe ik moest vertellen aan anderen hoe ik eigenlijk in elkaar zit.  En ik dacht terug aan mijn leventje.  Hoe vaak mensen zich vergisten en dachten dat ik een meisje was en dat ik dat geweldig vond.  maar ook hoe vaak ik stoer werd gevonden, dat ik toch echt ook wel onhandige dingen doe omdat ik als een “echte jongen”weer eens iets uitprobeer en het mis gaat,  hoe ik wel eens in de hoek moest staan omdat  ik mijn kracht niet beheerste en in de klas een heel tafeltje sloopte door er te hard  op te leunen, hoe ik daarnaast kan giechelen, eindeloos in de lach zit, hoe ik met vriendinnen op sites en apps kijk naar leuke kleren en kraaltjes en kleurtjes. Hoe ik dus ben, gewoon hoe ik bén. En met hulp van een boel lieve mensen hier kwam ik zover dat ik dacht  “en nu kan de wereld me wat, ik ga zijn wie ik ben ! “    En  zo gebeurde dat! 

Ik sta weer voor een kast. Ik pak het stukje stof er uit, en denk : Yes, vandaag jij !, trek het rokje aan, en de rest van de dag ben ik gewoon ik, en happy !  Ik sta er niet eens meer bij stil. het is gewoon geworden, zo heerlijk. En mijn bff's ? Die weten al niet meer beter :)

Voor jullie ! <3  forummers, moderators, allemaal die mij hebben gesteund !  ( en mijn ouders ook)

Groetjes liefs Julian X

Zo, dat moest er even uit ;)

Ja @Emmalove, ik heb dat geschreven

Morgen

Velen hebben niks met jou, zijn niet van je gediend en willen dat je ver weg blijft. Toch zijn ze ook weer blij dat ze je halen. Ze mopperen op je, vinden je te snel naderen en zijn nog moe als je er eenmaal bent. Maar jij ? Jij trekt je er niets van aan, gaat gewoon je gang en komt elke dag weer. Soms heb ik ook geen zin in je, vaak ook wel. Hoe ik je dan noem? Een goede morgen !

( Trouwens: Prachtig jullie verhalen ! Wat lief en gevoelig en ontroerend ! @TheMusicDude  dat is een heel supermooi verhaal ! Echt bijzonder hoe je schrijft ik ben onder de indruk.  En @Julian12  ook zo mooi. Dapper ook .En @Emmalove  ook al. Heel lief.  Mag ik wel even zeggen toch ? Heel knap. ) 

Wees jezelf ! :)  kus Sanny xxxxx

de wereld heeft mij gekozen. waarom? mijn ouders hebben mij gekozen. waarom? ik ben alleen maar lastig heeft de wereld voor mij bedacht. waarom? iedere nieuwe vriend ziet mij van buiten. een vrolijk lief  meisje. maar dan heeft de wereld mij bang gemaakt met mijn boze ware aard. ze zullen daarvan schrikken. en dan zal ik alles kwijtraken. dat is waar de wereld mij bang voor maakt. nu proberen mijn ouders mij te helpen. maar de wereld die zit mij tegen. dan is er weer iemand ziek dan vertrouw ik diegene niet dan weer ben ik kieskeurig. en dan gaat het steeds niet door. dan zijn er problemen bij anderen en dan word alles weer op mij afgereageerd en dan word ik boos. ik moet naar huis. maar is dat wel mijn thuis? ik ontmoet een lieve jongen mijn  hart is open gesprongen. en dan nog  wederzijds. dan word ik ongesteld. ik ben verdrietig ik blijf voor altijd klein. ik ben verdrietig om alles wat er gaat en niet gaat. de ene teleurstelling na de ander. zo wil ik alleen maar meer dat ik verander.

(Heyy ik ben terug en let nu op de regels en wauw wat een toffe verhalen!)

Wilhelmavemela

Wat vinden jullie hiervan?

Peachy

So why am I paranoid

Paranoid

I should be grateful

So why am I paranoid

Paranoid

I lost the old me that knew how to trust

Crossed over coldly burned hope into dust

Don't look too closely, I might just combust

Mistook and ghostly, I'm ripe with disgust

I can't think of anyone to give a chance

Ya'll disappoint me in advance

My Intuition, Omission, Condition

Won't listen, physicians, just fiction

Life is peachy

So why am I paranoid

Paranoid

I should be grateful

So why am I paranoid

Paranoid

Life is peachy

So why am I paranoid

Paranoid

I should be grateful

So why am I paranoid

Paranoid

I found myself asking when will it end

Do it all alone, what the fucks a friend?

Bid my farewell, into dark, I descend

No stones been thrown, still I prepared defense

I can't think of anyonе to give a chance

Ya'll disappoint me in advancе

My Intuition, Omission, Condition

Won't listen, physicians, just fiction

Life is peachy

So why am I paranoid

Wow cool soort liedje? Heel mooi en heftig.

Wilhelmavemela.