Hoi,
Ik moet binnenkort op kamp (laatste week van juli). Nou ja, het is zonder overnachting. Het is een soort dagopvang/kamp, georganiseerd door de gemeente ofzo. Ik heb er écht geen zin in.
Op zich het ‘kamp’ zelf lijkt me wel leuk. We gaan bv. zeilen (met optimist), kanoën, kajakken, vlottenbouwen en verschillende sporten doen.
Mijn eerste probleem is dat er kinderen meegaan die ik ken van de basisschool en ik heb daar niet echt leuke herinneringen aan. Zij waren niet bepaald aardig tegen mij.
Ik ken de meisjes van mijn leeftijd die meedoen, en zij zijn allemaal goed bevriend en ze zijn een hechte vriendengroep waar ik niet meer bij kan. Zo voelt het voor mij. Ik voel mij echt wat uitgesloten.
We hebben ook een oriëntatietocht, de eerste dag. Dat is in verschillende groepjes en ik ben dan ‘groepsverantwoordelijke’, daar heb ik vandaag een mail over gekregen. Ik moet dus ‘de leiding nemen’ tijdens de oriëntatietocht. Dat vind ik echt verschrikkelijk, want:
- er zijn meisjes die zeer waarschijnlijk jaloers zullen zijn en daardoor niet aardiger tegen mij zullen doen.
- ik denk niet dat ze echt naar mij zullen luisteren.
- ik heb faalangst en ben heel bang dat ik dingen verkeerd zal doen.
En ook gewoon: ik weet niet of ik zo’n drukke week wel aankan. We zullen met een redelijk grote groep zijn. Dat geeft voor mij veel stress.
Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Zelfs mijn broertje gaat. Hij gaat wel maar halve dagen proberen, en als het echt niet lukt, kan hij er gewoon mee stoppen. Voor hem zijn heel wat afspraken gemaakt met de begeleiders. Hij heeft AuDHD (autisme + ADHD). Dat laat mij om een of andere reden voelen alsof ik geen excuus heb om niet te gaan en dat ik wel moet. Mijn moeder wil waarschijnlijk ook wel dat ik ga, zodat ze even rust heeft.
Liefs, Salaam
