Nog meer:

Toen ik wakker werd, zag ik dat Jake met zijn hoofd van mijn schoot was afgegleden. Ik stond voorzichtig op, en ging naar zijn kamer, ik had zelf geen schone kleren meer over, dus ik moest iets van Jake stelen. Ik pakte de kleinste jogging broek die hij had, hij was wit, een zwart T-shirt, en een grijze hoody met capuchon. Ik kamde mijn haren en deed een simpele knot in. Ik ging terug en maakte in de keuken wat koffie en maakte een simpel ontbijtje met 2 boterhammen met hagelslag. Ik nam het mee en liep de woonkamer in. Jake zat overeind en wreef in zij ogen, en toen hij me aan zag komen lopen werden zijn ogen groot. ‘Je hebt mijn kleren aan.’ Ik knikte en ging naast hem zitten. ‘Dacht je nou echt dat ik honderd kleren had in die tas? Ik heb in totaal maar 2 setjes.’ zei ik een beetje beschaamd. ‘Sorry, daar had ik niet aan gedacht. Laten we vandaag naar de stad gaan om voor jou te shoppen. En om boodschappen te doen.’ zei Jake. Ik rolde met mijn ogen: ‘Jake, je bent ziek, je hebt koorts, ik ga echt niet met jou naar buiten nu.’ Jake haalde zijn schouders op. ‘Ik moet toch ook eten? Ik beloof je dat ik de rest van de dag zal uitrusten en op de bank, of in bed zal liggen. Alsjeblieft, Emily?’ ik zuchtte: ‘Vooruit, maar je moet wel dikke kleren aan, anders ga je niet mee.’ Jake knikte heftig, en ik schoot in de lach.

‘Vind je me niet mooi dan in jouw kleren?’ vroeg ik voor de grap. Maar ik zag dat Jake rood werd. ‘Ehh, nou, ik vind het eigenlijk wel prima staan.’ Ik keek hem onschuldig aan. ‘Is dat alles? Dus dat betekent dat je het eigenlijk niks vindt?’ vroeg ik. En Jake kon bijna niet roder worden, hij zag er heel schattig uit zo, ik ging stuk van binnen, maar ik moest me nog even in houden. ‘Nee, nee, dat bedoel ik helemaal niet zo, echt niet. Het staat juist heel goed, echt heel goed, en dat meen ik serieus.’ Hij werd nog roder en keek ongemakkelijk weg. ‘Ja,ja, maak je woorden maar snel goed. Schaam je! Een dame zo aanspreken, wat zou Fiori wel niet van je zeggen.’ ik hield het niet meer en ik kreeg de slappe lach. ‘Jake, ik speelde een spelletje met je! Ik kan echt wel zien aan iemand wat die van me vind, en al helemaal als jij me zo een blik geeft. En ik weet donders goed wat me goed staat en wat niet.’ Jake werd wat minder rood en vroeg nieuwsgierig: ‘Wat voor blik gaf ik je dan?’ nu werd ik rood: ‘ehhm, een blik die zegt: Emily-we-zijn-misschien-wel-vrienden-maar-je-ziet-er-geweldig-uit-ik-wil-nu-meteen-die-kleren-van-je-lichaam-scheuren blik.’ Ik werd rood, maar het ontging me niet dat ook Jake rood werd. Ik redde hem en zei: ‘Nee joh! Grapje, het was meer een blik die zei: Emily-je-ziet-er-super-goed-uit blik.’ we lachten ongemakkelijk, maar het was niet erg, het kwam wel goed. Ik neem een slok van mijn koffie, en ik zie Jake naar me kijken, van binnen glimlach ik.

Ik sta op en loop terug naar de keuken, ik zet thee, en maak 2 beschuitjes met kaas voor Jake. Als het klaar is neem ik het mee naar hem, en hij kijkt me dankbaar aan. ‘Jake, ik ga zo even je temperatuur opmeten, vannacht en nu heb je waarschijnlijk hoge koorts, maar ik wil het zeker weten.’ Ik stond weer op en haalde de meter. Ik deed hem in zijn mond, en zette het piepje aan, toen het piepje ging keek ik er naar 39.7 bijna 40 graden koorts! ‘Sorry Jake, maar jij gaat echt niet mee vandaag.’ zei ik. Hij keek me boos aan. ‘Maar je hebt gezegd dat ik mee mocht als ik de rest van de dag zou rusten, en als ik veel kleding aan zou doen!’ riep hij. ‘Jake, ga nou niet moeilijk doen. Je weet best dat het met bijna 40 graden koorts niet goed voor je is om je energie te verspillen aan naar buiten gaan en uren in de stad zijn in de regen.’ Hij keek echt boos. ‘He, ik wil alleen het beste voor jou Jake, en als je nu meegaat ben je waarschijnlijk nog een paar dagen extra aan bed gekluisterd, dat wil je ook niet. We gaan morgen nog een keer kijken, misschien kan je dan mee, maar ik beloof niks.’ hij zuchtte: ‘Kan je gaan?’ vroeg hij serieus.

Ik schrok, ik moest gaan, het was voorbij, ik mocht niet meer blijven. Ik dacht dat het net pas begon, Jake gaf me zijn vertrouwen, we konden lachen samen, en nu stuurt hij me weg alsof het niks is. Ik knikte beduusd, en ging naar zijn kamer om mijn spullen te pakken. Toen ik klaar was en mijn eigen kleren weer aan had liep ik naar Jake toe: ‘Nou, dan ga ik maar.’ zei ik. ‘Huh? Waar heen dan?’ vroeg hij. ‘Waar denk je dat ik heen ga?’ hij keek me onbegrijpend aan. ‘Nou, jij stuurt me weg, dus ik ga weer zelf overleven.’ zei ik. Hij lijkt opgelucht, en nu begrijp ik het niet meer. ‘Emily, ik bedoelde niet dat je niet meer mag blijven, maar dat je me even met rust moet laten.’ ik kijk hem verbaasd aan: ‘Dus ik mag gewoon blijven?!’ hij glimlacht: ‘Graag zelfs, wat moet ik nou zonder jou, ik kan niet eens fatsoenlijk lopen.’ Ik ging weer terug en deed mijn kleren weer uit, en trok zijn kleren weer aan. Ik legde mijn spullen terug en haalde het bed af, ik ging even een was draaien. Ik pakte mijn kleren en het beddengoed van mij en Jake en liep naar de wasmachine, ik zette de 1e was aan, en nu was het wachten geblazen. Ik ging naar Jake zijn kamer en ging op het bed liggen om even wat te schrijven op mijn computer.

Ik ben al 3 dagen bij Jake (nepnaam, hij wilt zijn echte naam niet noemen) Het bevalt goed, ik heb zijn appartement opnieuw ingericht en schoongemaakt en dat beviel goed, ik kreeg zijn bed, en hij slaapt op een matrasje op de grond. Nu is hij helaas ziek geworden, ik vind dat hij te hard werkt. Hij slaapt vannacht gewoon in zijn eigen bed, heb ik hem gezegd. Af en toe gedraagt hij zich wel raar, en dan geeft hij me een bepaalde blik, en dan begrijp ik niet waar dat vandaan komt, aanrakingen vind hij soms fijn, maar soms ook niet, en hij vind dingen soms awkward. Maar we lachen veel, vanochtend had ik zijn kleren aan, en hij kwijlde zowat. Hij heeft vannacht een nachtmerrie gehad over zijn moeder, maar ik vraag er maar niet naar. Hij is eigenlijk echt niet zo stoer, hij is een schatje als hij slaapt zo lief. Soms ziet het eruit alsof hij zo nog een duim in zijn mond zou kunnen doen om het plaatje af te maken. Ik weet niet waarom, maar hij heeft echt een zwak voor mij…

Ik kijk op als Jake me roept, ik sluit mijn laptop, en loop snel naar hem toe. ‘Is er iets?’ vraag ik. Hij knikt, en klopt op de bank naast zich. Ik ga zitten, en onze zijkanten raken elkaar. ‘Het spijt me, ik moest even schakelen, want ik weet dat je gelijk hebt, maar dat maakt het niet makkelijker om te accepteren dat iets even niet kan.’ Ik geef hem een kleine glimlach en hij slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Ik voel me opeens heel klein. ‘Het maakt niet uit, ik ben je echt heel dankbaar dat je me hier opvangt, ook al loop je daarmee een groot risico.’ Hij geeft me een kneepje in mijn schouder, en we blijven even zo zitten. Ik sluit even mijn ogen. Ik sta op. Ik loop naar Jake zijn kamer en pak mijn computer. Ik loop terug, en zie Jake opkijken. ‘Til je benen op.’ Jake tilt braaf zijn benen op, en ik ga eronder zitten, terwijl hij ligt op de bank, pak ik een kussen en leg die op zijn benen, daar bovenop zet ik mijn computer, ik log in en ga uit het document over Jake. Ik open een nieuw document, en Jake kijkt me nieuwsgierig aan: ‘Wat ben je aan het doen?’ vraagt hij. Ik kijk hem aan en geef hem een knipoog. Ik begin met typen.

Gedicht van Emily

…

er zijn niet de juiste woorden voor.

Maar jij hebt gezorgd dat ik mijn leven niet verloor.

Ik heb een muur om me heen gebouwd.

Jij gaat hem doorbreken, je bent voor mij goud.

Ik had altijd het gevoel dat ik niks goed doe.

Als ik wakker word, ben ik niet meer moe.

Jij leert me mezelf waarderen.

Elke dag geef jij me nieuwe energie en laat je me opveren.

Ik ben je zo dankbaar.

Dus ik wil niks van je horen, geen gemaar.

Ik zal dat nooit meer vergeten.

Zelfs als ik later dement ben en oud ga heten.

Jij zal altijd in mijn gedachtes blijven zweven.

Hierbij heb je mijn zegen, jij kan de wereld aan, jij zal overleven.

Ik draai mijn laptop naar Jake toe, en kijk hem verwachtingsvol aan. Hij leest het, en ik zie hem serieus nadenken. Hij opent zijn mond om iets te zeggen, maar ik ben hem voor: ‘Ssst, laat het maar bezinken.’ Hij knikt en blijft stil. Hij blijft me aankijken. Hij gebaart naar de laptop en ik geef hem aan Jake. Nu ben ik degene die geduldig moet wachten. En ik kijk naar hoe Jake rustig zit te typen. Na een paar minuten draait hij de laptop om.

Gedicht van Jake

…

Hoe kan ik dit gedicht nou laten bezinken?

Ik zou dit uren kunnen lezen, ik zou in dit gedicht kunnen verdrinken.

Dit gevoel is wederzijds, dus wel gemaar.

Want ik ben nog niet met je klaar.

Ik ben niet meer alleen.

Je helpt me enorm, dat is wat ik echt meen.

Als je iets van me zou willen zou ik alles voor je doen, elke daad begaan.

Dat heb jij met me gedaan.

Ik loop nu als een hondje achter je aan.

Ik kan dan misschien niet zo goed dichten…

Maar ik hoop dat ook jij ervoor zal zwichten.

Ik kijk hem aan. Ik heb tranen in mijn ogen. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen, maar dit keer is Jake me voor: ‘Ssst, laat het maar bezinken.’ Ik glimlachte en keek hem aan. Ik pakte de computer en begon te typen.

Maar, is dat echt zo?

Meen je dat serieus?

En of ik ervoor zwicht.

Waarom voelde je je zo alleen dan?

Gaat het?

En zo bijzonder ben ik nou ook weer niet, jij bent degene die mijn leven heeft gered.

Ik draaide de laptop om, en hij pakte hem van me aan. Toen hij het gelezen had begon hij te typen. Toen hij klaar was liet hij me weer lezen.

Maar, is dat echt zo? (Ik zei: “geen gemaar” ) Ja.

Meen je dat serieus? Ja.

En of ik ervoor zwicht. Dat is mooi :)

Waarom voelde je je zo alleen dan? Het was nou ook niet echt alsof ik veel met mijn vader omging, (Mijn moeder heeft op mijn 12e zelfmoord gepleegd) en zoals jij al tegen me zei: Ik werk te hard.

Gaat het? Ik voel me behoorlijk beroerd, en ik was depressief, maar met jouw gezelschap overleef ik het wel.

En zo bijzonder ben ik nou ook weer niet, jij bent degene die mijn leven heeft gered. Ik vind van wel. Jij hebt ook gezorgd dat ik niet dood neerviel van het harde werk, dus we staan quitte.

Ik las het en knikte. ‘Wat zullen we doen?’ vroeg ik aan Jake. Hij zuchtte: ‘Zullen we een leuke film kijken?’ Ik knikte en gaf de afstandsbediening aan Jake. Hij zette de tv aan, en ging naar Netflix. ‘Welke film wil je kijken?’ vroeg hij. ‘Ik weet niet, van welk genre hou jij?’ vraag ik aan Jake. Ik zie hem rood worden. Onschuldig blijf ik hem vragend aankijken wachtend op antwoord, al weet ik heel goed aan Jake’s reactie te zien dat het romantische films zijn. ‘Ehhm, misschien een beetje raar, maar ik hou wel van romantische films.’ Ik besluit om hem subtiel te plagen: ‘Wat dacht je van friends with benefits?’ vroeg ik hem onschuldig. Hij verslikte zich direct en knikte blozend. Jake ging rechtop zitten, terwijl ik de laptop wegzette. Jake zette de film aan en we keken er naar. Ongeveer op de helft van de film was Jake in slaap gevallen, dus zette ik de film op pauze en stond op. Ik keek naar Jake, hij leek zo vredig. Ik liep naar Jake’s kamer met mijn laptop, en ging aan het bureau zitten. Ik begon te schrijven.

Ik weet nog steeds niet hoe Jake heet, hij is een schat, maar hij verbergt zichzelf voor me. Moet ik nog wel blijven? Ik ben moe, van al het gedoe, Jake is ziek, ik zal voor hem moeten zorgen, wat ik geen probleem vind, maar hij zegt niet wie hij is. Ik ga er morgen naar vragen.

Ik zucht en sluit mijn computer, ik ga in bed liggen en doe mijn oortjes in, ik ga maar even proberen te slapen, ik voel me opeens heel erg moe, ik draai me op mijn zij en gaap, en niet veel later val ik in slaap.

dit was hoofdstuk 2! Nu beginnen aan hoofdstuk 3!

-OnlyMe

Hoofdstuk 3.

Hoe nu verder?

Ik wordt wakker als het bed kraakt en er een gewicht bij me in bed komt liggen en een arm om me heen slaat. Het kan maar 1 iemand zijn. Het is Jake. Ik rol wat verder weg zodat ik buiten bereik ben van Jake. Ik draai me met mijn rug naar hem toe. ‘Hey, Emily, wat is er?’ hij schuift wat dichterbij, maar ik knijp mijn ogen stijf dicht. Hij schuift nu tegen me aan, slaat een arm om me heen, ik kan niet verder wegschuiven want ik lig al op het randje. Jake trekt me tegen zich aan. Hij houdt me stevig vast, en ik voel zijn hart kloppen. Hij is nog steeds heet van zijn koorts, het voelt goed, en dat is de reden dat ik compleet verstijf in zijn armen. Zodra hij dat voelt trekt hij zijn arm van me af. Hij rolt weg en staat op. ‘Nou, dan laat ik je maar even, je weet me te vinden als je me nodig hebt.’ zei Jake, ik voel zijn ogen in mijn rug prikken en dan hoor ik de deur dichtslaan.

Als ik zeker weet dat Jake weg is begin ik te schokken. Ik huil heel heftig. Het houd maar niet op, en ik voel me echt niet goed. Ik weet niet wat ik moet doen, en ik hou maar niet op. Ik voel misselijkheid opkomen, en snel ren ik naar de wc. Ik begin te braken en hang boven de pot. Ik hoor snelle voetstappen aan komen rennen, en de deur wordt open gerukt. Jake komt binnen en loopt snel naar me toe. Hij pakt mijn haar vast, zodat het niet vies wordt, hij wrijft over mijn rug. Ik blijf maar braken, totdat er alleen nog maar een soort gal komt. Ik veeg mijn mond af met de rug van mijn hand en kom overeind. Ik probeer op te staan, maar ik wankel en Jake pakt me snel vast. Hij helpt me naar de bank van de woonkamer en pakt snel een glas water die ik gulzig leegdrink.

‘Douchen’ zeg ik schor, Jake kijkt me aan: ‘Maar je kan nog niet eens staan.’ Ik sta op, maar val bijna om en Jake komt snel overeind om me op te vangen. Hij helpt me naar de badkamer, en draait zich van me weg, ik kleed me uit en ga in het bad zitten zodat Jake me met de douchekop kan afspoelen zonder dat hij me ziet. ‘Helpen’ zeg ik schor, en ik hoest, ik begin weer te kokhalzen en snel geeft Jake me een emmer, en al het water wat ik zojuist had gedronken sproeit er weer uit. Ik geef de emmer aan Jake en sla mijn armen om mijn knieën. Ik geef de douchekop aan Jake en hij begint me af te spoelen. Het warme water stroomt over mijn lichaam. En de tranen beginnen weer te stromen, maar nu in stilte. ‘Niet kijken’ zeg ik nog een keer tegen Jake voor de zekerheid. ‘Ja, ja. Ik zou niet durven.’ antwoord Jake. ‘Ik heb vaker naakte meiden gezien hoor.’ zegt hij. Ik bloos, gelukkig kan Jake dat niet zien. Ik grom en Jake lacht. ‘Jaja, lach maar, waarschijnlijk was het gewoon je moeder ofzo.’ zei ik snel, en ik hoorde een hoestje dat verdacht veel leek op mij uitlachen. Ik zuchtte, en Jake zette de kraan uit. Hij gaf me een handdoek aan. Ik droog me af terwijl Jake staat te fluiten met zijn rug naar me toe. ‘Hou op Jake.’ zeg ik en ik zie dat hij zijn schouders op haalt. ‘Kan je mijn kleren aangeven zonder te kijken?’ vraag ik, en ik zie hem knikken, maar hij blijft staan. Ik weet dat hij zit te grijnzen. ‘Jake, ik kan jouw grapjes even niet hebben nu, geef mijn kleren gewoon zonder te kijken.’ zeg ik vermoeid. Ik zie dat Jake een beetje verstijfd bij mijn woorden. En terwijl hij mijn kleren geeft mompelt hij: ‘Sorry Emily, dat was niet grappig, ik zal het niet meer doen, ik dacht dat wat luchtigheid wel fijn zou zijn.’ Ik glimlachte en kleedde me zo snel als ik kon aan. ‘Je kan je omdraaien.’ zei ik en Jake draaide zich snel om.

Hij glimlachte naar me, en hielp me niet opstaan, hij tilde me op en nam me mee naar zijn kamer, hij legde me voorzichtig neer op zijn bed, en met een kreun stretchte hij zijn rug. Hij liep om het bed heen en kwam bij me liggen. Er viel een ongemakkelijke stilte, en na een paar minuten schraapt Jake zijn keel en ik kijk hem aan. ‘Wat was er nou eigenlijk?’ vraagt Jake voorzichtig. Direct klap ik dicht en draai ik me weg van Jake. Ik hoor hem zuchten. ‘Hoe voorzichtig ik het ook vraag, je klapt direct dicht, ik krijg gewoon geen kans van je. Vertel het me nou gewoon, des te sneller ben je van me af Emily.’ zegt Jake, nu val ik uit. ‘Alsof jij iets over jezelf vertelt.’ snauw ik terug. ‘Dat doe ik misschien niet, maar ik heb beloofd dat het ooit komt, en in tegenstelling tot jou laat ik tenminste wel zien wat ik voel.’ zegt hij hard terug. ‘Maar ik verberg me niet achter een nepnaam.’ schreeuw ik, en ik kom overeind en kijk hem aan met een blik die kan doden. ‘En dat komt omdat mensen me nooit een kans geven om te zijn wie ik ben, en dat ik altijd maar moet doen alsof, omdat mensen me anders niet meer accepteren of raar vinden, en als ik dan een keer niet gelijk vertel wie ik ben, Nou dat wordt me echt in dank afgenomen. Geef mensen een kans Emily, dan hoef je je echt niet meer ongelukkig te voelen.’ schreeuwt Jake terug, maar op het laatst breekt zijn stem. En hij staat op en stormt de kamer uit. Ik begin weer te huilen, en ik zet muziek op. Ik hoor gerommel van Jake, en dan hoor ik hem keihard en vals zingen op muziek die knetterhard staat in de woonkamer.

Na 3 uur ben ik kapot en doodmoe, eindelijk stopt de muziek. En ik slaak een diepe zucht. Er wordt op mijn deur geklopt en ik roep: ‘Nee!’ ik kijk naar de deur, en dan hoor ik een hele domme hoge stem die duidelijk van Jake is: ‘Maar ik wilde zo graag binnen komen. Alsjeblieft? Uwe Hoogheid?’ stiekem moet ik grinniken, maar ik grom, en ga overeind zitten. Jake komt binnen met een blonde pruik op en hij heeft in zijn shirt een knoop gemaakt zodat je zijn navel ziet, ook heeft hij appels als borsten gedaan. Ik proest het bijna uit, maar ik glimlach spottend: ‘En wat was jij van plan?’ vraag ik hem met mijn wenkbrauwen opgetrokken. ‘Ik wilde zo graag een liedje zingen voor Uwe Hoogheid.’ zegt Jake met het hoge stemmetje. Ik knik en hij zet muziek aan. Ik herken het liedje, het is: Sorry seems to be the hardest word van Blue en Elton John. Jake zingt, maar nu zingt hij niet keihard en vals, maar hij doet echt zijn best, en hij zingt nog zuiver ook. Hij heeft zijn ogen gesloten en concentreert zich. Ik kijk naar hem, hij zit echt in het liedje. Ik krijg er tranen van in mijn ogen, en ik glimlach. Er rolt een traan over zijn wang, en hij beweegt mee op de muziek. Hij ziet er zo kwetsbaar uit. Als het liedje afgelopen is zie ik hem slikken, en hij opent zijn ogen. We staren elkaar voor een paar seconden aan en dan pakt Jake iets van de gang, het is een dienblad met koekjes van allemaal letters.

Jake komt naast me zitten en maakt het woord: Sorry. Dan husselt hij de letterkoekjes weer en maakt de woorden: Vergeef je me? Hij husselt de letters weer en maakt een belofte: Over 3 maanden zal ik het je vertellen, wie ik echt ben, ik beloof het. En hij husselt de letters en vraagt: Vond je het mooi? Ik kijk hem aan en zet het dienblad weg. Ik draai me naar Jake en geef hem een knuffel. Hij slaat zijn armen om me heen, doordat ik hem een knuffel heb gegeven ben ik op zijn schoot beland, en als ik Jake los laat klim ik ongemakkelijk van hem af. Ik voel een kleine kriebel in mijn onderbuik, maar ik negeer het. Jake slaat een arm om me heen, maar ik sta op. Jake kijkt me aan, terwijl ik begin te ijsberen. Ik loop heen en weer door de kamer terwijl Jake me volgt met zijn ogen. ‘Jake, ik ga even wandelen, jij moet hier blijven, want jij bent nog ziek, ik ga zoeken naar een baan of iets, in elk geval mijn gedachten ordenen.’ zeg ik en Jake knikt, hij gaat liggen, en ik leg de dekens over hem heen. ‘Slaap lekker Jake.’ ik woel voor de grap even door zijn haar, maar hij sluit ontspannen zijn ogen, even wil ik mijn hand weg trekken, maar ik doe het niet, ik zie Jake glimlachen, en geef hem nog 1 aai. ‘Dag.’ zeg ik, en ik doe het licht uit en de deur dicht.

Ik doe mijn oortjes in en loop richting het centrum, misschien is daar werk te vinden. Ik loop door de steegjes, en ik zie een klein boekwinkeltje, ik kan het niet weerstaan en loop direct naar binnen. Er zit een jonge meid bij de kassa, ze ziet er verveelt uit, en ik loop op haar af. ‘Wie is de eigenaar van deze zaak?’ vraag ik aan het meisje. Het meisje haar gezicht klaart op, ze kan nu eindelijk iets doen. ‘Wacht maar even, ik haal oma wel.’ zegt ze. En ze is al weg. Het meisje komt terug en stelt haar oma voor: ‘Dit is mijn oma Agnes, en ik ben Fleur.’ zegt het meisje vrolijk. Ik schud hun handen en de oude dame vraagt wat ik kom doen. ‘Ehm, nou, ik ben eigenlijk opzoek naar een baantje, en ik hou heel erg van boeken dus ik weet niet of u nog opzoek was naar iemand.’ zeg ik verlegen. ‘Nou, dat komt mooi uit, want Fleur is niet tevreden met haar vrije tijd omdat ze hier werkt, en nog wel betaald ook!’ zegt Agnes verontwaardigt. ‘En zeg maar je hoor, ik voel me al zo oud.’ ik knik. ‘Wel zullen we nog een officieel sollicitatie gesprek moeten voeren om afspraken te maken over wanneer en hoe vaak je werkt, welke winkel, en hoe veel geld je krijgt.’ zei ze. ‘Winkels?’ vraag ik snel. ‘oh, ik heb ook nog een chocoladeshop, dat is de winkel hier naast, en ik woon hierboven, ik hoop dat je van chocola houd, want ik geef je gelijk een paar bonbons mee.’ ik knik, en loop met Agnes mee, ze pakt een heel doosje voor me in! ‘Ik heet trouwens Emily.’ Agnes knikt. ‘Zullen we maandag om 10:00 het gesprek houden?’ vraagt ze, en ik knik. ‘Nou, dan ga ik maar weer eens.’ zeg ik snel. Ik loop de deur uit met het doosje in mijn handen en ik juich. ‘Ook doei.’ Fleur staat me aan te grijzen, en ik lach een beetje beschaamd terug.

Ik ren terug naar het appartement. Ik had de sleutel van Jake meegenomen en ik kwam zo stil mogelijk binnen, want ik wist niet of Jake zou slapen, maar zodra ik de woonkamer binnen kwam zag ik hem zitten. Hij zat te puzzelen. ‘Raad eens…’ zei ik. Jake keek me ongelovig aan. ‘Nee toch?’ Ik knikte, en hij liep naar me toe, we gaven elkaar een knuffel en hij tilde me op en draaide me rond. ‘Ik ga in een boekenwinkel en bonbon zaak werken!’ zei ik enthousiast. Ik liet hem het doosje bonbons zien, en hij keek er waarderend naar: ‘Ik zal die wel even veilig opbergen.’ grapte hij wijzend op zijn buik. Ik grinnikte: ‘Niks daarvan. Ik ben degene die ze gekregen heeft. Maar wel leuk geprobeerd.’ Hij keek me blij aan, en tilde me nog een keer op. ‘Ik ben heel blij voor je, wanneer heb je het gesprek?’ vroeg hij. ‘Maandag, nog precies een week dus.’ ik keek hem trots aan. We gingen op de bank zitten en ik maakte het bonbon doosje open. Ik gaf hem aan Jake: ‘Zoek jij maar een lekkere voor me uit.’ Jake gaf me het doosje en de bonbon voor mij. Ik stopte hem in mijn mond. “mmmh” en ik begon in het doosje te kijken: ‘Dan zoek ik ook een lekkere bonbon voor….’ Jake keek me zowat kwijlend aan, en ik kon het niet weerstaan. ‘Mij uit!’ ik deed snel nog een bonbon in mijn mond, en Jake stond me perplex aan te kijken, ik grinnikte, zijn gezicht, echt ge-wel-dig! Ik ging helemaal stuk. Jake keek me jaloers en mokkig aan. Ik lachte hem keihard uit. Al snel kreeg ik medelijden met Jake en zei ik: ‘Mondje open, oogjes dicht.’ braaf deed Jake zijn mond open en zijn ogen dicht, hij zag er heel schattig uit zo, en ik zocht niet te snel een lekkere bonbon uit. Ik deed hem in zijn mond en zei: ‘Mondje voorzichtig dicht, anders zitten mijn vingers er tussen, maar ik ben anders bang dat jij letterlijk begint te kwijlen.’ Hij deed zijn mond dicht, hij slikte snel zijn speeksel in en beet zachtjes in mijn vingers voordat ik ze uit zijn mond haalde. Hij genoot van zijn bonbon en had zijn ogen gesloten. Toen hij zijn ogen open deed glimlachte ik. ‘Lekker?’ hij knikte. Ik glimlachte.

Ik gaapte en rekte me uit. ‘Heb je boxen hier?’ vraag ik aan Jake, hij knikt en gaat me voor, ik koppel mijn telefoon aan de box, en zet de muziek hard aan. Ik doe de trui uit en leg het t-shirt dat ik aan heb van Jake in een knoop. Ik doe mijn schoenen uit en begin te dansen. Ik draai met mijn heupen, en laat mezelf verdwijnen in de muziek. Ik weet dat Jake naar me kijkt, maar dat boeit me niet. Ik ga mee met het ritme van de muziek. Ik draai rondjes en knip in mijn vingers, af en toe doe ik wat dance moves, maar bovenal ben ik mezelf, en maakt het niet uit hoe ik het doe zolang ik maar lol heb. Ik kijk Jake aan en ga dansend naar hem toe. Zijn ogen glijden over mijn lichaam. Ik pak zijn hand, en hij kreunt en zegt dat hij niet danst. Ik kijk hem uitdagend aan: ‘Vanaf nu dan wel.’ zeg ik, terwijl ik hem overeind trek. Hij kijkt me hulpeloos aan, hij danst stroef, en ik help hem wat losser te worden. Hij lijkt steeds meer lol te hebben, en laat me pirouettes draaien. We lachen wat af, en dansen tot we erbij neervallen. Zwetend en hijgend begint het laatste liedje een heel langzaam liedje om op te slowen. Ik wil de muziek uitzetten, maar Jake pakt mijn hand vast. ‘Wil je je playlist niet af dansen? Je weet toch wel dat het maar 1 liedje is? Wat maakt jou dat nou uit?’ ik kom nog niet helemaal gewend aan het idee en sla mijn armen om Jake zijn nek. Hij legt zijn armen om mijn middel en ik leg mijn hoofd ongemakkelijk op zijn schouder. Hij begint te dansen met me en trekt me strak tegen hem aan. Ik sluit mijn ogen, en ik viel bijna in slaap, zo chill voelde ik me.

Opeens spande mijn lichaam zich helemaal aan, ik liet Jake los en zette het liedje uit. Ik liep naar de gang pakte mijn jas, ik liep naar de deur, maar Jake liep achter me aan en draaide me om en drukte me tegen de deur aan. Hij keek me diep in mijn ogen en staarde me aan. Hij schudde zachtjes zijn hoofd zo van: Niet doen. Ik keek hem verward aan. ‘Jake, ik kan dit niet, dit kan me in problemen brengen.’ zei ik. Jake keek me strak aan: ‘Door te dansen? Jij vroeg het aan mij.’ Ik knikte. ‘Ik voel me gewoon niet chill om dat te doen, ik voel me gewoon niet chill bij jou.’ het deed pijn om dat laatste te zeggen, maar ik moest wel wilde ik van Jake af komen. Hij fronste, en ik zag dat hij gekwetst was. Ik zag de pijn in zijn ogen en ik keek weg. Hij liet me los en ik zag een stille traan over zijn wang rollen. Ik beet op mijn lip en ging naar de opslag kamer, het was al laat, en ondanks dat ik niet had gegeten viel ik snel in slaap.

Dat was het voor nu, misschien morgen nog een stukje, ik hoop dat jullie het wat vinden. Volgende keer pas komen de “probleempjes” ik hoop dat het te volgen was en dat het niet TE was.

-OnlyMe

Het is zo verschikkelijk goed! Ik heb letterlijk tranen in mijn ogen!

Zeg het zodra het boek in de winkel ligt, want ik ben de eerste die hem te lezen krijgt! 

En @Caiya, hoe gaat het met de kaft?

Liefs,

Wow @OnlyMe !

Ik heb nog niet alles gelezen, maar wát ik heb gelezen is echt goed. 

Dank jullie welik had het eerlijk gezegd niet gedacht. Ik ben nog bezig met schrijven, maar ik liep/loop een beetje vast. (Ben op blz 65 nu, Jake en Killian (die komt er binnenkort in voor, ze zijn beste vrienden.) zijn nu in New York om met Jake zijn vader te spreken. Sorry voor de spoilers, maar het wordt tof! Misschien ga ik vanavond nog wat posten! Ik ben nu bij Hoofdstuk 7.

-OnlyMe

Ik vind het echt geweldig! Pet af en buiging echt knap hoe je dit kunt! 

Liefs Tover xxx

Hier komen de “probleempjes” ik hoop dat mijn humor niet te droog is.

Midden in de nacht werd ik wakker, ik ging naar de wc en toen ik mijn onderbroek naar beneden deed zag ik dat ik vandaag ongesteld was geworden en ook nog doorgelekt. ‘Shit!’ fluister schreeuwde ik, ik ging naar de opslag kamer en haalde alle lakens van het luchtbedje af en ging naar het bad om het met heet water er zoveel mogelijk uit te krijgen, ik voelde me zo rot, en ik huilde zachtjes. Ik hoorde gestommel op de gang. Shit ik had Jake wakker gemaakt. ‘Emily? Wat gebeurt er? Wat doe je?’ vroeg Jake zijn slaperige stem. ‘Niks!’ riep ik snel terug. ‘Kan ik binnen komen?’ vroeg Jake. ‘Nee!’ riep ik in paniek, mijn onderbroek was al in het bad. ‘Wat is er dan?’ vroeg Jake. Ik zuchtte en ging dan maar in het bad zitten. ‘Je mag binnen komen, maar je mag niet kijken, en ook niet lachen.’ riep ik. Direct hoorde ik de deur open gaan. Blijkbaar zag hij een van de lakens met bloed liggen. ‘O.’ hoorde ik. Ik zat weer in de zelfde houding als vanmiddag zodat Jake niks van me zou zien. Ik hoorde hem op me aflopen. ‘Sorry, daar had ik misschien rekening mee moeten houden voor ik je in huis nam. Ik neem aan dat jij kan dealen met die vlekken? Dan ga ik kijken voor apotheken die nu nog open zijn, wij gaan dit samen oplossen, en het komt goed.’ zei Jake. Hij wreef even over mijn rug, maar al gauw trok hij zijn hand weer weg: ‘Sorry dat vind je waarschijnlijk niet fijn, nou, komt goed, ik vind het helemaal niet raar of grappig, ik moet denk ik gewoon even wennen aan het idee van een echte vrouw in mijn huis. Ik denk ook dat dit gisteren verklaarde? Dat jouw hoofd het nog niet bewust wist, maar wel dat je voelde dat het geen goed idee was?’ Ik grinnikte. ‘Ga nou maar snel, dan kan ik zo snel mogelijk me wat minder rot voelen.’ hij knikt en glimlachte.

Hij liep weg en ik maakte de lakens schoon en deed ze in de was, daarna ging ik terug het bad in en liet hem vollopen. Ik lag heerlijk weg te dromen, nadat ik mezelf had schoon gemaakt. Toen ik 1,5 uur de deur hoorde, ging ik gauw in de houding zitten zodat Jake niks zou zien, en hij deed de deur open. Hij gaf me de tas vol spullen voor ongesteldheid, en ging van zijn kamer nog een pyjama en een boxer van hem pakken. ‘Nou, ik hoop dat het zelf verder lukt. Ik wacht op de bank, kom je als je klaar bent?’ Ik knikte en hij ging weg. Ik ging het bad uit en keek in de tas, Jake had heel veel dag en nacht maandverband, van tampons had hij van alle maten zeker 2 doosjes, er waren ook nog een soort cups, en inlegkruisjes. Ik deed een nachtmaandverband in de boxer, en deed de pyjama aan. Ik liet het bad leeglopen en droogde het af, ik zette de tas in mijn kamer en liep naar de bank waar Jake zat.

‘Kijk eens wat ik voor je heb?’ Hij haalde het doosje bonbons achter zijn rug vandaan en gaf het aan mij zodra ik zat. Ik glimlachte en nam er een. Ik zuchtte en rilde. Gelijk stond Jake op en hij kwam terug met een dekentje en legde hem over me heen. Ik knikte dankbaar. ‘Je bent een schat.’ Ik gaapte. Jake tilde me op en nam me mee naar zijn bed en legde me neer, hij ging aan de andere kant liggen. ‘Jake, ik ga wel op de bank.’ Jake schudde zijn hoofd: ‘De bank is hard, het luchtbed is niet op gemaakt, dus je blijft lekker hier.’ hij gaapte ook: ‘Welterusten.’ zei hij en hij draaide zich om met zijn rug naar me toe.

De volgende ochtend werd ik wakker door Jake die gaapte. Ik keek naar hem en hij rekte zich uit en legde een arm om me heen en ging tegen me aan liggen, blijkbaar sliep hij nog, maar ik voelde wel een klein (groot) jongensprobleempje tegen mijn kont aandrukken. ‘Jake?’ fluisterde ik, en ik schudde zachtjes aan hem. Hij kreunde: ‘Wat?’ ik kuchte: ‘Ik geloof dat je een klein groot jongensprobleempje hebt die net tegen mij aanligt.’ Direct keek Jake naar beneden. ‘Oh, shit, sorry! Hij stond snel op en verborg zijn kruis. ‘Ik ga eerst even naar de wc, en dan kan jij daarna jezelf van dat probleempje afhelpen.’ Ik ging het bed uit en zag Jake rood aanlopen. Ik ging naar de wc en al snel was ik klaar. Ik ging naar de slaapkamer, en wenste Jake veel succes, en ik kon het niet laten om een knipoog er achteraan te geven, Jake zag eruit als een tomaat, en hij liep snel weg, en ik moest lachen. Toen hij aan het ontbijt kwam keek hij beschaamd weg: ‘En? Gelukt?’ vroeg ik. Hij knikte. Nog steeds zag hij heel rood. ‘Bij mijn weeshuis waren ook jongens weetje, ik ben het gewend. Ik zat je net gewoon te plagen.’ ik grinnikte. ‘D-dus je vind het niet erg? Ik bedoel hij lag wel tegen je aan.’ ik glimlachte: ‘Nee hoor, jij lag gewoon aan het slapen, en ik kan jou toch niet beschuldigen van iets wat er in je lichaam gebeurt, dat deed jij toch ook niet bij mij vannacht? Jij moet leren omgaan met een vrouw in je huis, nou bij mij is het net zo, ik moet leren omgaan met een man in huis, jouw huis weliswaar, maar toch.’ Hij glimlacht. ‘Nou, ik kan nu gewoon weer in de opslag kamer slapen, dus dat komt weer helemaal goed.’ Hij ziet nog een beetje rood, maar ik zie dat hij zich minder schaamt.

hier is het stuk met de “probleempjes” ik vond het super komisch om dit te schrijven en ik ga nog steeds helemaal stuk om Emily en hoe ze omgaat met het “kleine grote jongensprobleempje” ik vind die benaming dan ook geweldig! ik zit nu keihard stuk te gaan hier. waarschijnlijk is het niet eens zo grappig (zeker niet voor Jake) maar ik ga toch helemaal stuk.

-OnlyMe

Ik verander van onderwerp voor Jake en pak de thermometer en gaf hem aan Jake. Hij deed hem in zijn mond en toen hij piepte, had hij maar 37.9 graden koorts, dus dat was aanzienlijk minder. Ik keek Jake serieus aan: ‘Nou, ik weet het niet of we vandaag boodschappen kunnen doen of kunnen shoppen…’ zei ik en ik beet op mijn lip alsof ik heel erg zat te twijfelen, gelijk keek Jake me heel lief aan, zodat dat misschien hielp. ‘Nou, vooruit dan maar!’ ik liet hem de thermometer zien, en gelijk begon Jake zijn gezicht te stralen. Ik lachte, en ging naar de opslagruimte waar ook mijn kort geleden gewassen kleren lagen. Ik trok een broek aan, en een kort los truitje eroverheen. Ook trok ik schoon ondergoed aan en regelde ik die bepaalde meiden dingetjes uit de tas.

Ik ging terug naar Jake, en hij had meerdere laagjes aan, ik zag hem zweten en lachte: ‘Ik bedoelde iets van 2/3 laagjes, niet 10.’ ik schudde mijn hoofd, deed mijn schoenen aan en mijn jasje. Jake kwam terug en zag er prima uit, genoeg laagjes, maar ook niet teveel. ‘Ik geloof dat je het warm genoeg hebt, dus je hebt geen jas nodig, maar wel een sjaal voor je nek. Jake zuchtte en liep terug naar zijn kamer. Hij kwam terug met een sjaal om zijn nek, en ik knikte tevreden. We liepen de deur uit, en gingen op weg naar het winkelcentrum.

We liepen gelijk de eerste de beste kledingwinkel in en keken naar de rekken vol met kleren, we splitsten op, en Jake probeerde me een beetje te helpen door dingen die ik misschien leuk vond, of die mij leuk zouden staan uit te zoeken. Af en toe kwam hij met iets lelijks aanzetten voor de grap, en dan schold ik hem uit omdat hij het aan had gegeven terwijl ik in het kleedhokje stond, en ik had het dan niet goed gezien tot ik het aan had. En dan stond Jake me keihard uit te lachen. Toen we bij de lingerie/ondergoed winkel aankwamen werd Jake rood. Hij kuchte en zei: ‘Ehm, moet ik buiten wachten?’ ik keek hem vragend aan: ‘Waarom?’ Jake slikte: ‘Nou, ik weet niet of je het fijner vind om dit alleen te doen?’ ik glimlachte: ‘Nee hoor, ik vind het prima. Of wil jij liever buiten wachten? Ooit moet je het leren.’ Hij knikte en slikte, we gingen naar binnen. Ik zocht wat normale Bh’s en onderbroeken die niet zo in je bilnaad kruipen uit, en verder nog 3 wat mooiere lingerie setjes. Jake deed de hele tijd ongemakkelijk en kinderachtig. Ik rekende maar snel af en Jake betaalde, ik voelde me daar wel schuldig over, maar, ik kon er ook niks aan doen. Uiteindelijk hadden we 1 joggingbroek, 1 sportlegging + sport topje, ondergoed en sokken, 5 leuke jurkjes, 5 lange spijkerbroeken, 4 korte broeken, een paar zwarte en witte leggings, wat shirts korte en lange mouwen, ook wat krop tops, 1 paar slippers en 1 paar schoenen, 3 truien en 2 vesten, 1 leuk broekpak met lange mouwen en 1 met korte mouwen, 1 onder leg ding voor op bed als je ongesteld bent en ook een winterjas.

Ik ruimde alles netjes op in Jake zijn kast waar nog zat ruimte over was van mijn herordening. Ook hadden we boodschappen voor de hele week ingeslagen. Toen ik klaar was zag ik Jake in de keuken staan, hij zat de sla te wassen voor de wraps. Ook bakte hij pannenkoeken die hij kon gebruiken voor de wraps. Hij flipte ze in de lucht, en het zag er goed uit. ‘Ziet er goed uit.’ zeg ik. Hij kijkt me even blij aan en gaat dan weer geconcentreerd verder. Als ik mijn hand uit steek om hem te helpen tikt hij die gelijk weg en schud zijn hoofd: ‘Ik kook altijd, en zeker vanavond.’ Hij werpt me een glimlach. Ik slik even van de strenge toon, en ga op de bank zitten met mijn puzzelboekje. Ik begin te puzzelen, maar het valt nog best wel tegen en ik zit dan ook geconcentreerd te puzzelen als ik Jake aan hoor komen lopen, als hij even stil staat kijk ik op en hij kijkt me grijnzend aan: ‘Wist je dat je als je geconcentreerd bezig bent je tong uit je mond doet aan de zijkant?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd: ‘Dat doe ik helemaal niet.’ zeg ik snel terwijl ik het puzzelboekje en de pen weg leg. ‘Jawel, en ik vind het schattig.’ zegt Jake, ik wordt rood en kijk weg in de hoop dat Jake het niet ziet. Hij geeft me een bord met een uitzonderlijk nette wrap. Ik neem een hap en kijk Jake ongelovig aan. ‘Dit kan jij niet gemaakt hebben.’ zei ik terwijl ik met grote ogen naar Jake keek. Hij glimlachte verlegen en bescheiden, en ik zag een rode blos over zijn wangen trekken. ‘Je hebt het me zelf zien maken. Het was maar een heel simpel recept, ik heb alleen wat dingetjes toegevoegd.’ zei Jake.

Ik at de wrap snel op en keek naar Jake, toen hij klaar was vroeg ik gelijk: ‘Zullen we straks de afwas doen, dan kunnen we nu even mijn bed opmaken.’ Jake keek me gefronst aan: ‘Is goed, maar ik slaap daar vannacht, het is mijn bed en jij mag in jouw bed.’ Ik zuchtte: ‘Jake, je hebt nog steeds koorts, en ik heb mijn periode, ik heb liever dat ik doorlek op dat matje dan op jouw matras.’ nu rolde Jake met zijn ogen: ‘Ten eerste ik zou het helemaal niet erg vinden als je door zou lekken, en ten tweede je wilt je gastheer toch niet kwetsen?’ zei hij. ‘Nou, ik zou het wel erg vinden, en ga niet beginnen over dat gast heer gedoe, ik dacht dat we elkaars gelijken waren?’ Ik keek hem strak aan met een strenge blik. Jake begon het ongemakkelijk te vinden want hij wendde zijn hoofd af. ‘Nou, dat is dan besloten.’ zei ik terwijl we het bed begonnen op te maken.

Toen we klaar waren met alle huishoudelijke taken koppelde ik mijn telefoon weer aan de boxen. Ik zette dezelfde playlist op en begon te rekken en te strekken op een dansende manier. Ik voelde dat Jake zijn ogen zowat vast gelijmd zaten aan mij, aan mijn lichaam. Op gegeven moment draaide ik me geïrriteerd om en zei: ‘Jake, of doe mee, of ga iets anders doen, maar ik kan er niet tegen als je me zo in mijn nek zit te hijgen, en het net is alsof je ogen vast geplakt zitten aan mij.’ Jake schrok van mijn plotselinge uitval, en pakte mijn puzzelboekje, Ik ging verder, toen ik op gegeven moment me weer omdraaide: ‘Jake! Hou nou eens op! Ik weet toch dat je naar me kijkt!’ zeg ik gefrustreerd. ‘Sorry hoor, hoe weet je dat eigenlijk?’ snauwde hij. Toen moest ik grinniken: ‘Ten eerste ik heb ogen in mijn achterhoofd, en Ten tweede je hebt mijn puzzelboekje op zijn kop.’ Gniffelde ik. Jake liep rood aan en deed snel het puzzelboekje goed. ‘Nou goed?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd: ‘Nee, omdat ik nog steeds weet dat je gaat staren, dus ik geef je 2 opties, 1 je verlaat deze ruimte, 2 je doet met me mee.’ zei ik. Hij gromde en stond op. ‘Oke Mam, ik doe wel mee.’ zei hij chagrijnig. Ik keek hem met open mond aan. ‘Heb jij ook je periode ofzo?’ vroeg ik. Ik begin te rekken en te strekken, en als ik klaar ben begin ik te dansen. Als ik weer merk dat Jake stilstaat en weer naar me zit te staren ben ik het zat: ‘Heb je dan geen enkele schaamte Jake?! Zal ik me ook gelijk even uitkleden?! Oh nee, dat is helemaal niet nodig, want dat doe je al met je ogen!’ riep ik verontwaardigd uit. Ik duwde hem naar de gang: ‘Ga jij maar even je ergens aftrekken ofzo, zodat je afkomt van dit puberale gedrag, ik ben je echt even zat.’ Ik keek hem woedend aan, terwijl hij met zijn mond vol tanden staat.

Ik ga weer helemaal stuk! Emily zet Jake wel even op zijn plaats. Je moet mij echt zien lachen nu, ik ga helemaal stuk, ik ben echt een fan van haar! en nu komt er een minder leuk stukje, maar ik probeer niet te spoileren.

-OnlyMe

Ik hoor Jake weg stampen en ik hoor de buiten deur dicht slaan. ‘Godsamme!’ en ik geef een trap tegen de muur. Ik zet nu wilde muziek op en ga helemaal los, als ik kapot neer val op de bank is het al half twaalf, ik probeer wakker te blijven, maar als Jake om 01:00 nog niet thuis is, begin ik me zorgen te maken maar ben ik te moe om nog iets te doen, dus val ik doodop in slaap. Rond 04:00 voel ik een hand over mijn rug wrijven om me voorzichtig wakker te maken. ‘Hey.’ fluistert Jake tegen me terwijl hij me op tilt. Ik hang slap in zijn armen van de moeheid, maar toch vraag ik Jake om me neer te zetten. Jake moet me overeind houden en ik mompel gelijk: ‘Ik ben nu te moe om nog ruzie met je te kunnen maken, maar wees voorbereid op morgen ochtend, want dan ga ik flippen.’ fluister ik. Jake glimlacht zwakjes: ‘Kunnen we dan nu nog even genieten van onze vrede?’ vraagt hij. Ik knik en Jake zet de boxen weer aan en er klinkt een slow nummer door de kamer: ‘Jake, meen je dit serieus?’ mompel ik. ‘Ja.’ zegt Jake vastbesloten terwijl hij mijn armen om zijn nek doet, terwijl hij de zijne om mijn middel doet, hij trekt me rustig maar dwingend naar zich toe en fluistert in mijn oor: ‘Het spijt me, ik had mezelf niet in de hand, en het was niet mijn bedoeling om je vervelend te laten voelen.’ Opeens beginnen mijn schouders te schokken en begin ik geluidloos te huilen.

Samen met Jake zak ik op de grond en hij trekt me op zijn schoot en slaat zijn armen beveiligend om me heen. Ik blijf maar schokken en hang slap in Jake zijn armen terwijl Jake probeert me te kalmeren. Jake helpt me om mijn ademhaling onder controle te houden en langzaam wordt ik rustiger. ‘Hoe kon je me zoveel zorgen laten maken Jake? Ik dacht dat je niet meer terug zou komen.’ Ik snik en leg mijn hoofd op zijn schouder. ‘Hey, ik ga heus niet weg, ik ben hier nu, ik ga echt niet zomaar jou in de steek laten. Echt niet. Dat zou ik nooit doen. Echt nooit.’ zei hij snel en hij keek me aan, ik zag dat de tranen over zijn wangen rolden. ‘Ik zweer het je, ik zal je nooit in de steek laten. Ik doe alles voor je wat in mijn macht ligt. Je bent me te veel waard om je te laten gaan.’ We keken elkaar aan, en ook rolden de tranen bij mij van mijn wangen. Jake trok me tegen zich aan en plantte een kus op mijn voorhoofd. ‘Dankjewel Jake, voor alles.’ zei ik en ik had moeite om mijn ogen open te houden, hij tilde me op en bracht me naar de opslag kamer, hij legde me voorzichtig op het matje en veegde het haar van mijn voorhoofd. Hij stond op en liep naar de deur en deed het licht uit. ‘Welterusten Emily.’ zei Jake en ik gaapte. Al snel viel ik in slaap.

Hoofdstuk 4.

De volgende ochtend.

Ik werd vroeg wakker door Jake zijn gesnurk. Ik was gelijk helemaal wakker, ik moest nog boos op Jake zijn. Ik moest zo snel mogelijk iets bedenken om hem terug te pakken. Ik sloop naar de keuken, want er kwam een plannetje opborrelen in mijn hoofd. Ik vulde een glas ijskoud water uit de koelkast en ging naar Jake zijn kamer. Ik deed de deur voorzichtig open en keek naar de slapende snurkende Jake. Ik gooide het glas ijskoude water over Jake heen, en met een gil werd hij wakker en hij keek verwilderd om zich heen. Ik schoot in de lach: ‘Jouw gezicht, echt goud waard! Dit was voor gisternacht en voor het mij wakker maken met je gesnurk.’ ik bleef maar lachen en Jake keek me chagrijnig aan terwijl hij opstond. ‘Godsamme Emily! Ik ben helemaal doorweekt!’ riep hij boos. ‘Dat soort grappen zijn niet leuk!’ riep hij. Nu werd ik ook boos: ‘Ten eerste ik heb het aangekondigd, Ten tweede denk jij dat het grappig is om mij zo lang in de steek te laten, ik was doodziek van de zorgen en jij komt zomaar weer even binnenwandelen midden in de nacht! Denk je nou echt dat dat leuk is?!’ fel keek ik hem aan, en ook al is Jake langer, ik heb er geen problemen mee om mensen met mijn dodelijke blikken aan te staren.

Jake keek weg. ‘Te bang om alles onder ogen te zien zeker?’ vroeg ik direct. Jake’s adem stokte, en ik wist dat ik zijn gevoelige snaar geraakt had, maar Jake was niet zoals anderen hij had een antwoord al klaar liggen en hij spuugde het antwoord zowat uit: ‘Ik kijk tenminste alleen weg, jij probeerde een einde aan je leven te maken, dus laten we eens nadenken wie er nou niks onder ogen wilt komen?’ Nu keek hij met een dodelijke blik terug. Ik had geen woorden meer terug. ‘Je hebt gelijk.’ zei ik alleen, ik zag Jake slikken en ik pakte mijn rugzak en begon de belangrijkste spullen in te pakken. Ik liep door de kamer, naar de woonkamer, naar de opslagruimte en Jake liep achter me aan: ‘Wat doe je?’ vraagt hij. ‘Wat ben je van plan? Waar ga je heen?’ vraagt hij. Als ik alles ingepakt heb: ‘Terug, dankjewel dat ik hier mocht logeren, echt. Maar ik voel nu dat het tijd is om verder te gaan. Ik heb genoten van de tijd samen, maar nu is het goed. Ik wens je heel veel plezier en succes later.’ Ik glimlachte naar hem en ging op mijn tenen staan om hem een kus op zijn wang te geven. ‘Waarom ga je nu ineens? Ik snap het niet. Het was toch alleen maar een discussie die we voerden?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd: ‘Het is niet zomaar een discussie, het is de waarheid. Ik ga terug en ik ga alles onder ogen zien.’ zei ik, ik knikte hem toe en deed de deur achter me dicht.

Dit was mijn beslissing, en ik was vastbesloten om te doen wat ik kon. Ik liep terug naar het weeshuis, ik ging nog steeds werken, ik ging kijken wat ik kan doen om te kunnen overleven straks, zonder Jake, zonder het weeshuis, zonder veel geld, zonder werk, straks als ik 18 ben moet ik voor mezelf kunnen zorgen, maar dat moet ik dan nu gaan leren. Toen ik terug kwam keek niemand raar op. Niemand kwam vragen of het goed ging of hoe ik het had overleefd. Ergens deed dat wel echt pijn, zo hoort het toch niet?

Ik hoop dat jullie niet te boos op me zijn…

-OnlyMe

Hoofdstuk 5.

Een nieuw begin.

De maandag van mijn gesprek loop ik weer de deur uit, en ik merk weer op dat de dame aan de balie niet eens opkijkt. Ik ga naar het boeken winkeltje en zie de oude dame al klaar staan. ‘Hallo Agnes, ben ik nog op tijd?’ vraag ik. ‘Ja, ruim op tijd lieverd.’ Ik glimlach en loop achter Agnes aan naar een klein kantoortje achter de balie. Agnes gebaart me te gaan zitten en ik ga zitten op de stoel. ‘Zo Emily, hoeveel dagen zou jij voor ons willen werken?’ ik slikte, ik had daar nog niet echt over na gedacht. ‘Ik denk 4 dagen, als dat kan?’ zei ik. ‘Oke, zullen we dan zeggen maandag, woensdag, donderdag en zondag?’ vroeg Agnes. ‘Is goed, dan kan ik 2 dagen in de bonbon shop werken, en 2 dagen in de boeken winkel. Vanaf hoe laat tot hoe laat werk ik dan eigenlijk? En hoeveel verdien ik per uur?’ vroeg ik. ‘Helemaal goed, laten we zeggen maandag en donderdag in de bonbon zaak, en dinsdag en zondag in de boekwinkel. Het is van 9:00 tot 18:00 dat is neem ik aan geen probleem?’ Ik knikte, en Agnes ging al weer verder. ‘Het minimumloon voor een 17 jarige is iets van 5 euro, dus laten we zeggen 7,50 euro per uur, dat is 9 uur werken, dus 9 x 7,50 is 67,50 per dag is 67,50 x 4 is: 270 euro per week voor jou.’ ik knikte: ‘Dat vind ik echt veel, dankjewel. Wanneer begin ik?’ vraag ik. ‘Wat dacht je van nu?’ zei Agnes en ze glimlachte me toe.

‘Fleur vond je vorige keer heel aardig, dus ze vroeg zich af of je misschien een keer mee wilt naar een studenten feest van haar?’ vroeg Agnes, en ze fluisterde er gelijk achteraan: ‘Dan kan je haar gelijk een beetje in de gaten houden, ze is pas 21 weetje.’ zei ze. Ik grinnikte toen Fleur net op dat moment binnenkwam en een gekke bek trok omdat ze het hoorde. ‘Fleur zal je gaan inwerken deze week, als je iets niet weet, kan je dat gewoon zeggen, en dan komen we je helpen.’ zei Agnes nog steeds niks vermoedend. ‘Fleur!’ riep Agnes, en Fleur boog iets voor over en fluisterde in Agnes oor: ‘Ja?’ Agnes schoot de lucht in van schrik en draaide zich boos om: ‘Ik had wel een hart aanval kunnen krijgen van je! Ik neem dus aan dat je gehoord hebt wat er van je verwacht wordt?’ vroeg Agnes. Ik moest mijn best doen om niet in de lach te schieten, terwijl Fleur me snel meenam naar de bonbon zaak. Daar schoten we allebei in de lach. ‘Dat was echt cool!’ gierde ik uit.

Fleur werkte me in en ik had veel lol met haar, we hadden goede aansluiting ondanks het leeftijdsverschil. Ik kreeg weer een doosje vol bonbons in mijn handen gedrukt van Agnes en ik kon dan ook niet anders dan aannemen. Fleur nodigde me uit om Dinsdag met haar mee te gaan naar een groot feest ergens in een bos vlakbij. Graag wilde ik mee de volgende avond en ik had er al vreselijk veel zin in. Ik liep om en toen ik automatisch me bevond voor de flat van Jake schrok ik, ik gooide dan maar een paar bonbons door de brievenbus en hoopte dat ze niet zouden smelten en liep naar het weeshuis.

Weer werd er niet raar opgekeken toen ik terugkwam met lekkere bonbons in mijn handen. Ik at ze op terwijl ik nog een leuke film keek, ik stuurde een appje naar Fleur (we hadden onze nummers uitgewisseld tijdens het werken) en sprak met fleur af om me bij haar op te maken en haar kleren te lenen, maar eerst zou ik haar ontmoeten bij de boekenwinkel en mee eten om 18:00 en dan zou Fleur me meenemen naar haar appartement. Die avond val ik snel in slaap omdat ik moe ben van het harde werken, ik slaap lekker uit en de volgende ochtend stond ik fris en fruitig op.

Ik bruiste van energie en ging even wandelen. Ik ging naar de fontein in het bos en koppelde het boxje dat ik mee had aan mijn telefoon, ik zet hem op zijn hardst, de muziek begint te klinken, en het moment dat ik begin te dansen voelt het alsof het muziek niet uit de box komt, maar uit mij, de muziek stroomt door mijn aderen en vind een weg naar buiten terwijl ik me overgeef aan de muziek en alle gevoelens die daarbij horen, ik zit in een soort flow, en het lijkt nooit te eindigen. Ik laat alles over me heen stromen, mijn dode ouders, het weeshuis, mijn zelfmoord poging, weglopen van het weeshuis, Jake, werk vinden, een leven op proberen op te bouwen, het is allemaal echt niet zo makkelijk als je misschien denkt, of zoals ik het beschrijf, het enige wat ik probeer te doen is de gelukkigste momenten van mijn leven terug te halen, maar ook de pijnlijke, ik probeer dat allemaal te accepteren, en om nu weer verder te gaan met mijn leven, om te kijken wat ik wil doen met mezelf. Maar eerst moet ik mezelf vinden en kijken wat mij het gelukkigst maakt, en op dit moment is dat dit moment, dansen bij de fontein en me verliezen in de muziek.

Als de muziek dan ook afgelopen is merk ik dat mijn wangen nat zijn, ik heb schijnbaar mijn tranen laten gaan, ik voel me naakt, want het is een heel kwetsbaar moment waar ik me in bevind, en ik wil dat dat zo snel mogelijk op houd dus spring ik in de fontein en zorg ik dat ik helemaal doorweekt raak. Ik laat mijn wereld niet meer instorten neem ik me voor. Van mijn problemen, mijn pijn ga ik mijn kracht opbouwen, degene wie ik ben zal dan onthuld worden, en na al deze jaren van leiden ben ik erg benieuwd naar diegene. Het liefst zou ik in de toekomst willen kijken hoe mijn leven verder gaat verlopen, of ik alles ga doorstaan. Wie mijn vrienden zullen zijn, of ik vijanden zal hebben. Met al deze gedachtes in mijn hoofd kijk ik op mijn horloge en zie dat ik urenlang heb gedanst, en dat het al 17:30 is, hoogtijd om te vertrekken, ik heb geen tijd meer om me nog om te kleden en ik zet mijn boxje uit en neem hem mee samen met mijn telefoon.

Als ik door de straten loop terwijl mijn kleren druipend een waterspoor achter me laat vallen zie ik mensen me raar aanstaren, in eerste instantie zou ik het liefst weg willen rennen of sorry zeggen, maar ik besluit om mijn rug te rechten en mijn kin omhoog te houden, af en toe knik ik even, geef ik een glimlach, of zeg ik hallo tegen anderen mensen, ze groetten allemaal terug en soms hoor ik van kinderen die dan iets te hard fluisteren: ‘Zij is echt cool, dat ze dat durft. Ik vraag me af wat ze gedaan heeft.’ toen ik een koppel dat hoorde zeggen heb ik me om gedraaid en gezegd: ‘Ik ben in een fontein gesprongen meneer en mevrouw, het klinkt misschien een beetje raar, maar dat moment was voor mij puur geluk, ik heb nogal wat doorgemaakt in mijn leven en gelukkig zijn helpt me om die dingen te accepteren.’ zeg ik. Het koppel van middelbare leeftijd glimlacht: ‘Dat is een heel goed inzicht meisje, sterk van je.’ zegt de mevrouw. ‘Dankuwel.’ antwoord ik en ik draai me om om verder te lopen als ik door heb dat iedereen om me heen me aan kijkt. Een gast van rond de 25 loopt op me af en steekt een hand uit: ‘Hai, ik ben Killian en ik wil graag even zeggen dat ik vind dat het erg stoer is om dat te doen en om die dingen onder ogen te komen, wat het dan ook is wat je hebt doorgemaakt.’ hij geeft me een blije lach en loopt weg.

Ik bloos en loop door naar de boekenwinkel. Zodra ik er ben komt Agnes snel naar buiten gelopen: ‘Ach schat toch, ik pak snel een handdoek, straks loop je nog een verkoudheid op.’ ze komt snel naar buiten met 2 handdoeken, en ik word snel naar boven gestuurd om te douchen en ik mag een paar oude kleren lenen van Fleur die Agnes nog had liggen ergens, de rest van mijn kleren deed ze gelijk in de droger, en ik douchte kort, ik trok de kleren van Fleur aan en het paste op zich prima, alleen zat alles een beetje strak, maar ik vond het niet erg, ik borstelde gauw mijn haar en kwam gauw naar de woonkamer boven de boekenwinkel.

Agnes staat te soep klaar te maken en de hele kamer ruikt heerlijk. Fleur zit op de bank tv te kijken en als ze door heeft dat ik er ben springt ze op: ‘Heyy! Leuk je weer te zien! Ik hoorde van oma dat je zeiknat aan kwam wat heb je in hemelsnaam gedaan?! Vertel me alles! Hoe gaat het eigenlijk? Heb je een beetje zin in vanavond en vannacht?’ vuurt ze op me af, ik lach en zeg: ‘Rustig aan jij, 1 vraag tegelijk alsjeblieft.’ ik plof samen met Fleur op de bank en ze vraagt: ‘Wat heb je gedaan waardoor je zo nat hier aan kwam?’ vroeg ze nieuwsgierig. Ik grinnikte: ‘Ik ben in een fontein gesprongen, daarna werd ik aangestaard op straat en heb ik een praatje gemaakt met een paar mensen.’ zei ik. Fleur grijnst van oor tot oor: ‘Iemand is uit zijn schulp gekropen.’ we schieten in de lach en ik gaf maar gelijk antwoord op de rest van Fleurs vragen. ‘Het gaat goed met me, ik voel me erg gelukkig en ik ben heel benieuwd naar vanavond, dit is voor het eerst dat ik naar een feest ga, toen ik klein was had ik nooit verjaardagsfeestjes en het is er ook nooit van gekomen, en nu ga ik opeens naar een studentenfeest!’ zei ik enthousiast. ‘Ik ben echt blij voor je.’ zegt Fleur terwijl we aan tafel gaan zitten omdat Agnes roept dat het eten klaar is.

Zodra we het eten op hebben help ik afruimen en vertrekken ik en Fleur naar haar appartement, het is eigenlijk een soort schuurtje, ze mocht het huren van de bewoners, ze heeft genoeg plek, want het is geen kleine schuur en wel gewoon met 2 verdiepingen. Ik mag een lange spijkerbroek van Fleur aan een gouden kroptop en ik doe een hoge staart in, Fleur doet mijn make-up op en als ik in de spiegel kijk zie ik een zelfverzekerd meisje dat weet hoe ze zich moet kleden. Blij draai ik een rondje voor Fleur die me bijpassende witte sneakers aangeeft, Fleur zelf heeft een zwart kort rokje aan, zwarte sneakers en een gele kroptop die past bij haar lange blonde haar. ‘Je ziet er prachtig uit.’ zeg ik tegen Fleur en ze lacht naar me, we lopen naar beneden en Fleur rijd ons naar het bos. Blijkbaar is daar het feest.

Het word nog leuker! Ik beloof het. En ik vind Killian geweldig, Jullie gaan zekerste weten ook van hem houden.

-OnlyMe

Als gewoonlijk is het fantastisch! Heb je al meer bereikt om je boek te publiceren? Want ik kan niet wachten!

Liefs

         M.

Fleur parkeert, en we lopen samen het bos in, we horen de muziek al en er is een mega vreugdevuur gemaakt, ik zie overal mensen dansen en lachen en drinken, ik heb de neiging om me meteen om te draaien en weg te rennen, blijkbaar voelt Fleur mijn spanning aan en zegt: ‘Hey Emily, als er iets is, of als je me nodig hebt dan kan je altijd bellen, probeer een beetje plezier te maken, dat heb je verdient.’ ik knik nerveus en en adem even diep in, en dan loop ik naar de geïmproviseerde bar en bestel wat water. De gozer kijkt me vreemd aan en ik glimlach: ‘Minderjarig.’ zeg ik en hij knikt. ‘Verstandig van je, maar niemand houdt je tegen.’ zegt hij met een knipoog, ik grinnik: ‘Wat dacht je van mezelf?’ hij grinnikt: ‘Daar heb ik niet van terug, ik zou zeggen geniet ervan.’ hij schuift mijn water naar me toe.

Ik knik en loop weg bij de bar, Mijn blik gaat over de open plek in het bos en als ik Fleur bij een van de sta tafels zie staan loop ik gelijk op haar af. Ze staat met een Gast te praten, en ik herken hem meteen: ‘Killian?’ vraag ik. Hij draait zich om en kijkt me verrast aan: ‘Hallo, meisje van de fontein?’ groet hij terug. ‘Emily.’ zeg ik hij knikt. Fleur kijkt ons even verbluft aan: ‘Dus jullie kennen elkaar al?’ vraagt ze. Ik knik: ‘Sinds vanochtend, hij was een van degenen waarmee ik een praatje heb gemaakt toen ik druipend over straat liep.’ ze knikte begrijpend: ‘Leuk! Ik ken Killian van de sportschool.’ zegt Fleur. Ik klets nog wat met ze totdat er een liedje opkomt wat ik ken en ik excuseer me en ga richting het platform naast het vreugdevuur dat bedoelt is om te dansen.

Ik ga erheen en begin te dansen, ik moet wel zorgen dat ik me niet verlies in de muziek, want anders vinden mensen dat misschien raar. Ik hou me een beetje in, maar ik doe wel mijn best om goed te dansen en ook nog lol te hebben zonder te geconcentreerd te zijn op het dansen en de moves. Op gegeven moment gaan we limbo dansen, en iedereen komt naar het platform, ik ben niet erg groot, en ik heb een erg holle rug waardoor ik erg goed ben in dingen als limbo dansen. Ik val dan ook niet snel af. Ik word zelfs 2e en ik doe een klein overwinningsdansje dat inhoud dat ik 7 pirouettes maak en daarna stabiel stop en een elegante buiging maak, ik heb balletles gehad in het weeshuis, ik vond het wel leuk, maar het liefst deed ik het op mijn eigen manier.

Maar dit keer als ik stop en een buiging maak schrik ik, daar een paar meter buiten het platform recht voor me staat Jake naar me te staren. Ik slik, en staar hem met grote ogen aan, ik draai me snel om en merk dat iedereen naar mij staart, de muziek staat nog steeds keihard aan en er word flink wat gefluisterd, maar alle ogen zijn op mij gericht. Ik lach ongemakkelijk, maar dan herpak ik me weer: ‘Als iemand klachten heeft over mijn overwinningsdansje dan ga ik met dodelijke blikken werpen, en geloof me die wil je niet ontvangen.’ zeg ik om het wat luchtiger te maken, en de mensen lachen en praten verder, er zijn nog wel blikken op mij gericht, maar ik vind de aandacht niet erg. Fleur komt zowat op me afgerend: ‘Waar heb jij zo fucking goed leren dansen?!’ roept ze uit. Ik schiet zenuwachtig in de lach en zeg: ‘Oefening baart kunst, ik heb ooit balletles gehad, maar ik was te eigenwijs, dus ben ik mezelf wat dingen gaan leren.’ zei ik.

Ik wist Fleur redelijk snel van me af te schudden en bestelde dan toch maar een drankje met alcohol erin, ik ging wat verder van het feest af zitten en liet me zakken tegen een boom aan. Ik nam een slokje, de eerste keer dat ik alcohol neem, het is niet lekker, maar ook zeker niet vies. Ik geniet van mijn drankje en sluit mijn ogen, mijn hoofd bonkt van de harde muziek en ik zie het vuur door mijn oogleden heen, ik geef een diepe zucht, ik had niet verwacht dat ik Jake zo onverwachts zou zien, ik was er dan ook helemaal niet op voorbereid. Het was zo raar, we hadden maar 1 seconde oogcontact, maar ik zag meteen dat de Jake die daar stond een hele andere Jake was die ik had leren kennen. Ik gaap het moet vast al na middernacht zijn, en toen ik mijn ogen open deed zag ik Killian van een afstandje naar me kijken, en hij was in gesprek met Jake. Ik schrok me rot en stond snel op ik liep langs ze heen met mijn hoofd omhoog, ik begaf me op de dansvloer nadat ik nog een drankje achterover had gegooid, ik had geen zin meer om te denken aan Jake of wie dan ook, dus liet ik me gaan.

Het boeide me niks meer wat mensen van me zouden vinden en ik liet me dan ook gaan. Ik creëerde een grote cirkel om me heen zodat ik genoeg ruimte zou hebben, ik begon met dansen, ik deed mijn hoge staart los en het viel mooi over mijn schouders, ik deed een pirouette, ik draaide en sprong, ik maakte en spagaat in de lucht, gelukkig was het een goede en ruime broek ik deed een radslag en ik danste alsof mijn hele leven er vanaf hing, ik hoorde vaag mensen klappen, maar ik zag in een waas, en opgegeven moment ging ik dansend naar het vreugdevuur, iedereen ging weer verder waar die mee bezig was, maar ik wist welk bos dit was en ging op weg naar mijn fontein.

er komt nu een nog leuker stuk. Met een leuke dialoog tussen Killian en Emily. En iemand wordt een beetje jaloers

-OnlyMe

Ik kwam er al snel aan, het was erg dichtbij, en nog steeds een prachtige en magische plek. Ik deed mijn sneakers en mijn sokken uit en stroopte mijn broek op. Ik ging op het randje van de fontein zitten en deed mijn voeten in het water, ik zette wat muziek op en werd langzaam wat rustiger tot ik voetstappen mijn richting op hoorde komen. Ik zag dat het Killian was toen hij naast me kwam zitten, hij deed ook zijn schoenen en sokken uit en stroopte zijn broek op, hij kwam met zijn benen erbij in het verkoelende water en keek naar mij. ‘Gaat het?’ vraagt hij terwijl hij met zijn tenen wiebelt in het water. ‘If you won’t ask, I shall tell you no lies.’ zeg ik eerst ontwijkend, maar hij wacht rustig af. ‘Om eerlijk te zijn weet ik het niet zo goed, ik moet mijn woede en energie ergens kwijt, ergens ben ik ook heel erg moe van alles, en nog een deel van mij wil heel erg graag ladderzat worden.’ ik grinnik bij dat laatste. ‘Dat valt te begrijpen, ik hoorde van Jake dat je tot nu toe niet zo een best leven hebt gehad.’ Ik kijk hem verschrikt aan bij het horen van zijn naam. ‘Jake is een goede vriend van me, ik wil ook gymleraar worden.’ zegt hij. Ik voel me opeens heel ongemakkelijk. ‘Wat heeft hij je verteld?’ vraag ik. Hij haalt zijn schouders op: ‘Over je ouders, het weeshuis en dat je daardoor nogal ongelukkig was geworden. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen dat je ongelukkig bent vanwege vanochtend, maar ja elk weeshuisje heeft zijn kruisje.’ het laatste zei hij met een grijns, en ik schoot in de lach. ‘Dat klopt, ik heb niet altijd het leukste leven gehad, maar ik ben volgend jaar 18, ik kan dan niet bij het weeshuis blijven wonen, en ik moet het er maar het beste van maken, tenzij ik opeens door een random iemand word geadopteerd, maar dat gebeurt eigenlijk nooit bij de kinderen van mijn leeftijd.’ vertrouw ik Killian toe. ‘Dat is naar, toen ik met Jake praatte leek hij veel om je te geven.’ zegt hij. Ik slik en ik zie dat Killian naar me kijkt. ‘Is er iets? Je lijkt zo gesloten over Jake. Ken je hem?’ ik zucht: ‘Nou, ondanks voor het feit dat ik 2 weken bij hem gewoond heb ken ik hem eigenlijk niet. Jake is niet zijn echte naam, en hij weigert om me te vertellen wie hij echt is. Dus ik besloot om weg te gaan, ondanks dat hij niet 1 maar 2 keer mijn leven heeft gered.’ zei ik. Ik zie Killian knikken. ‘Dat is rot, ik ben erg goed bevriend met Jake, en ik weet wie hij is, maar ik begrijp zijn redenen om niet meteen te vertellen wie hij is. Ik denk dat je zijn privacy moet accepteren, ondanks dat het moeilijk is, maar Jake heeft ook best wel wat doorgemaakt, en hij geeft duidelijk veel om je. Ik wist niet dat hij je leven 2 keer heeft gered, maar ik denk niet dat je hem dan maar moet laten vallen.’ zegt Killian eerlijk. ‘Ik geloof ook dat hij nu zichzelf nogal aan het bezuipen is, dus ik vrees dat we weer moeten gaan.’

Ik glimlachte en we trokken onze sokken en schoenen aan waarna we onze broekspijpen weer naar beneden deden. We liepen terug naar de open plek waar het feest zich afspeelde, en algauw hadden we Jake gespot aan de bar. Ik wilde weg lopen, maar Killian trok me mee aan mijn pols. Ik werd gedwongen om naast Jake te gaan staan en ik bestelde een cocktail, Jake keek me aan met een wazige blik, en hij bleef naar me staren, ik negeerde het maar en al snel hoorde ik de stem van de barjongen: ‘Toch wel een alcoholisch drankje?’ vroeg hij lachend terwijl hij mijn cocktail maakte. ‘Tja, soms moet je het leven vieren toch?’ ik keek hem recht aan, hij moest vast een jaar of 21 zijn, dus wat kon het kwaad om een beetje te flirten. Hij lacht: ‘Groot gelijk heb je. Nou, hier is dan de lekkerste cocktail in de omtrek voor deze beeldschone dame.’ zegt hij. ‘Dankjewel voor de moeite, ik zal er zeker van genieten.’ zeg ik terwijl ik mijn drankje aan neem en als ik me om draai kijkt Jake me met een rare blik aan. Hij sleurt me bij de bar vandaan en sist in mijn oor: ‘Waar ben jij in godsnaam mee bezig?’ vraagt hij. ‘Ik geniet van het feest, mag dat niet?’ vraag ik. ‘Hij is 4 jaar ouder, jij bent nog minderjarig, waar ben je dan mee bezig, dat is machtsverhouding en wettelijk verboden!’ hij is boos, en opeens lijkt hij niet meer zo dronken, hij kijkt me serieus aan. ‘Ik vind eerlijk gezegd dat dit meer machtsverhouding is dan dat.’ zeg ik fel terwijl ik mijn arm los ruk. ‘Ik ben je kleine zusje niet.’ zeg ik en er duikt een plannetje in me op. Misschien is het een dom plan, maar ik merk dat ik dronken ben, en het boeit me allemaal niks meer.

Ik haat Jake en loop terug naar de bar. De gozer duikt weer op en vraagt: ‘Kan ik iets voor je doen?’ ik knik: ‘Zeker, ik was nog iets vergeten, als je heel even uit die kar kan komen?’ hij knikt en als hij bij me staat kijk ik of Jake alles kan zien, ik ga op mijn tenen staan en zoen de jongeman. Hij geeft gelijk mee ondanks dat ik door heb dat hij verrast is. Hij legt zijn handen op mijn kont en bukt een beetje zodat ik niet meer op mijn tenen hoef te staan, hij kan goed zoenen, maar al snel word ik van hem weg gerukt en voor ik het weet zie ik dat Jake de gozer in elkaar zit te slaan. Killian komt op het tafereel afgerend en trekt Jake van de gozer af, hij heeft een gebroken neus een blauw oog en zijn kaak is geschaafd, hij word weg gevoerd door mensen terwijl Killian Jake meesleurde richting de auto’s. ‘Emily, meekomen.’ zei hij op een scherpe toon, en ik schrok ervan waardoor ik snel achter hem aan liep.

Killian deed zijn auto open en liet mij en Jake naast elkaar zitten. ‘Jullie twee gaan praten en wel nu.’ zei Killian. Ik hield mijn mond en keek uit het raam. Jake heeft een kleine schram op zijn wang en een bloedneus, maar het boeit me niet zoveel. Ik hoor Jake zuchten. ‘Ik snap jou gewoon echt niet.’ zegt Jake. ‘Het zal wel.’ antwoord ik. Jake heeft moeite met zijn bloedneus, en Killian gooit hem een zakdoek toe. Killian begint te rijden. ‘Je kende die gozer niet eens.’ zegt Jake. ‘Alsof ik jou ken.’ kaats ik terug. Ik zie Jake slikken. ‘Je hebt gelijk. Je kent me niet, dus als je een goed persoon bent wacht je met je keiharde oordeel over me vellen voordat je me echt kent.’ ik lach sarcastisch. ‘En wanneer was je dan van plan om te laten zien wie je echt bent?’ vraag ik met mijn wenkbrauwen opgetrokken. ‘Wanneer ik er zeker van zou zijn dat je je niet anders gaat gedragen naar mij dan hoe je toen deed.’ ik keek hem aan en hij voegde eraan toe: ‘En ik wilde dat je me ging vertrouwen, want je stelde je niet open en als we ons allebei niet open stellen, dan weet ik niet of het het nog wel waard was om jouw leven te redden en je te verzorgen.’ zei hij en hij keek me recht aan met een emotieloos gezicht. Ik vertrok geen spier en ging weer naar buiten kijken.

Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen, ik kon er niks aan doen om ze tegen te houden en ik hoorde vaag hoe Killian Jake op zijn donder gaf voor zijn keiharde woorden. Blijkbaar waren we bij Killian zijn appartement, en we liepen naar binnen. ‘Jullie twee logeren bij mij tot dit gefixed is, en het maakt me geen klap uit als dat lang gaat duren, want ik heb alle tijd, ik meld jullie allebei ziek bij jullie werk, maar voor nu gaan we slapen. Emily jij mag in mijn kamer, ik en Jake gaan in de logeer kamer. Killian liet zijn kamer zien en ik kroop direct zijn bed in.

En? zouden jullie misschien ook kunnen zeggen welke stukjes je het leukst vind en waarom? hierna komt wat fluff.

-OnlyMe

Killian verliet de kamer en ik merkte dat mijn tranen bleven stromen, toen ik merkte dat de andere twee waren gaan slapen ging ik opzoek naar de meest sterke drank in Killian zijn huis en ik vond al snel een hele fles Wodka, ik begon te drinken, maar het hielp niet om me te verdoven en om alles te vergeten. Ik bleef dan ook huilen en snotteren, toen de fles leeg was voelde ik me misselijk en ik rende naar de badkamer, ik was maar net op tijd en ik begon te kotsen in de pot.

Schijnbaar had ik nogal wat lawaai gemaakt en de fles wodka laten vallen, want ik hoorde Jake en Killian naar de badkamer komen. ‘Jake, ruim jij het glas maar op, ik zorg wel voor Emily. Je hebt al genoeg gedaan.’ Ik wist dat Jake twijfelde, maar toch liep hij weg, Killian liep op me af en haalde mijn haar uit mijn gezicht. Hij wreef me over mijn rug terwijl ik overgaf. Ik hoorde glasgerinkel en toen het kotsen eindelijk ophield brandde mijn keel en had ik een ranzige smaak in mijn mond. Killian haalde een glas water voor me en gaf het aan: ‘Rustig drinken, dan voorkom je dat je weer over je nek gaat.’ ik dronk het water rustig op. ‘Het gaat weer, je kan gaan Killian.’ zei ik. Ik wist dat ik er belabberd uit zag en moe, en ik huilde nog steeds, maar dat maakte me niet uit. ‘Nee Emily, ik ben niet iemand die anderen in de steek laat terwijl ze me nodig hebben.’ antwoord Killian. Ik hoor Jake zijn voetstappen en zie hem bij de deur verschijnen: ‘Is er nog iets wat ik kan doen?’ vraagt hij en hij kijkt angstig naar me alsof ik elk moment naar hem kan uithalen. ‘Van mij mag je erbij zitten, maar alleen als Emily dat oké vind.’ hij richt zijn blik op mij en ik haal vermoeid mijn schouders op. ‘Het boeit me allemaal toch niet meer.’ zeg ik en ik zie Jake zijn gezicht oplichten, snel probeert hij weer neutraal te kijken, maar zijn enthousiasme is aan te voelen, we gaan naar de woonkamer en ik ga in een gemakkelijke stoel zitten terwijl ik ril. Killian bied me een deken en een dik paar sokken aan. Dankbaar neem ik ze aan en doe de sokken om mijn voeten en trek mijn knieën op en de deken drapeer ik over me heen en trek ik op tot mijn kin.

Eerst valt er een ongemakkelijke stilte en er heerst een spanning die erg aanwezig is. Ik kijk naar Jake en Killian, en uiteindelijk doorbreekt Killian de stilte: ‘Waar heb je eigenlijk zo leren dansen Emily? Vraagt hij. Ik glimlach dankbaar voor de afleiding. ‘Alle meisjes moesten op hun 8ste verplicht op dansles, ballet om precies te zijn. Vanaf het begin had ik er al een hekel aan toen we in van die roze pakjes moesten aankomen bij de les. Ik was een apart geval, want de rest van de meiden vonden het geweldig om in van die roze ballet pakjes te verschijnen. Ze leken wel op “Kleine Roze Monsters” zoals ik ze dan ook vaak noemde. Ik had er een hekel aan en ze jeukten als een gek. Ik kwam in opstand en ging tijdens de les gewoon mijn eigen danspasjes doen. Ik had werkelijk schijt aan iedereen. Toen ik ouder werd en nog steeds daar zat heb ik een keer mijn haar kort geknipt en ben in een joggingbroek en een los zittend shirt op komen dagen. Mijn begeleiders flipten, maar het boeide me niks, want ik vond mezelf mooi en wat mij betreft ging het daar om. Doordat ik zo een apart geval was werd ik op gegeven moment apart van de groep gezet, waardoor kinderen me gingen pesten. Het was een slechte tijd, ik begon met minder eten, maar ik moest mezelf bewijzen tegenover die bitchen waarvan er steeds minder overbleven omdat die allemaal geadopteerd werden, ik weet niet waarom maar ik bleef altijd over, ik had weinig vertrouwen meer in mensen en begon mezelf steeds vaker op te sluiten in mijn eigen kamer, ik raakte depressief en kreeg zelfmoord gedachtes, tot er een danslerares kwam voor de jongens, ze had kort haar zat onder de tatoeages en piercings en deed alle soorten dans die je je maar kon bedenken.

Ze was mijn grote voorbeeld, en ik begon met bij haar lessen langs gaan de begeleiders hadden niks door en ik kreeg les op een hoog niveau, blijkbaar had ik talent, en het was ook nog eens veel leuker dan die saaie balletlessen van dat oude chagrijnige rotwijf. Ik ontwikkelde me en mijn techniek werd steeds beter, ik kreeg rondingen en alles werd sierlijker en ik werd erg sterk. Totdat Mia me wilde adopteren had niemand iets door van de sterke band die zich had ontwikkeld, ik kon met Mia over alles praten en ze was heel belangrijk voor me. Ze wilde me adopteren, maar de begeleiders kwamen erachter en blijkbaar vonden de mensen dat Mia ongeschikt was om mij te adopteren, ze werd ontslagen en daarna heb ik haar nooit meer gezien. Het klinkt misschien triest, maar ik heb zoveel van haar geleerd, ze was mijn held, en ondanks dat mijn hart uit elkaar getrokken werd door haar vertrek heb ik van haar gehouden zoals een dochter van haar moeder houd, ik heb nooit echt een moeder gehad, en zij was wat in mijn hoofd een moeder zou moeten zijn.’ zei ik. Ik glimlachte na dit verhaal. Jake en Killian zaten doodstil naar me te staren, ik zag ze slikken.

Er waren geen woorden meer die ik eraan vuil kon maken en vermoeid leunde ik naar achter en gaapte, ik rekte me even uit in de ruime stoel en draaide me op mijn zij. Killian stond op en gaapte: ‘Ik ga naar bed, Jake, kom jij ook zo?’ maar Jake schudde zijn hoofd: ‘Ik blijf nog even, ga jij maar slapen.’ ik zag dat Killian een waarschuwende blik naar Jake wierp, maar Jake knikte dat hij het onder controle had. Killian liep weg en Jake stond op en liep naar de stoel waar ik in zat. ‘Mag ik bij je zitten?’ vraagt hij. ‘Waarom?’ vraag ik. Jake haalt zijn schouders op: ‘Omdat ik het koud heb en jij ziet eruit alsof je wel een knuffel kan gebruiken, maar als je het niet wilt dan…’ hij draaide zich al weer om om terug te lopen naar waar hij zat, maar ik was hem voor: ‘Oké.’ zei ik. Jake draaide zich met een ruk om: ‘Echt?’ vroeg hij voor de zekerheid, ik rolde met mijn ogen en knikte, Jake kwam erbij en ik deelde de deken met hem, hij sloeg een arm om me heen en ik leunde tegen hem aan. Hij begon aan mijn haar te friemelen en gek genoeg was dat heel kalmerend en ik viel dan ook snel in slaap terwijl ik helemaal warm werd van Jake’s lichaamswarmte.

het volgende hoofdstuk is wat minder leuk, (wel leuk om te schrijven)

-OnlyMe

Hoofdstuk 6.

Samen zullen we alles uitpraten.

De volgende ochtend werd ik vermoeid wakker, het was al 13:00 en ik schrok toen ik doorhad dat ik in Jake zijn armen lag. Hij was nog in slaap en had zijn armen om me heen geslagen. Ik herinnerde me opeens weer wat er de vorige avond was gebeurd, en ik merk nu ook dat ik een barstende koppijn heb. Ik kreun en wrijf voorzichtig over mijn hoofd om Jake niet wakker te maken, ik hoor Killian aan komen lopen en ik zie dat hij een glas water een een paracetamol in zijn hand heeft, dankbaar neem ik het aan en stop de paracetamol in mijn mond en gooi gelijk daarna het hele glas water er achteraan. Dat voelt een stuk beter, maar ik ben echt veel te laat opgebleven en ik ben ondanks het uitslapen nog wel moe. Ik zuchtte eens diep. Jake sliep nog en ik durfde me niet te verroeren, dus leunde ik maar weer tegen hem aan en luisterde naar zijn rustige ademhaling, waardoor ik al snel weer in slaap viel.

Toen ik wakker werd lag Jake niet meer naast me. Ik zag Killian net aan komen lopen met een bord met crackers en een glas limonade. Ik glimlachte. Killian ging op de bank zitten en strekte zich uit. ‘Zo, beetje uitgeslapen?’ vraagt hij. Ik knik terwijl ik een grote hap neem van een cracker. ‘Waar is Jake?’ vraag ik. ‘Naar huis.’ zegt Killian ik stik in mijn cracker en neem snel een slok limonade die ik gelijk weer in mijn glas uitspuug omdat dit pure limonade is. Killian grinnikt. ‘Ik dacht dat je de energie wel kon gebruiken, Jake is trouwens alleen maar even wat kleren aan het halen voor jou en hem.’ ik rolde met mijn ogen. Ik zag hem glimlachen. Ik bloosde toen ik besefte dat hij mij en Jake zo had zien slapen. ‘Eigenlijk moet ik mijn spullen nog ophalen bij het weeshuis, ik had gister niet veel bij me omdat ik had verwacht dat ik gewoon weer terug zou komen.’ zeg ik. Killian knikt. ‘Ik zal je een lift geven.’ zei hij.

Toen we aangekomen waren stapten we uit de auto. ‘Wil je dat ik mee naar binnen ga?’ vraagt hij. ‘Als jij dat wilt vind ik het prima.’ antwoord ik. Hij knikt een loopt mee naar binnen. Als we door de gangen lopen hoor ik mensen naar ons joelen en juichen, ik schaam me dood, het zijn stuk voor stuk afdankertjes zonder geld net zoals ik. Snel loop ik richting mijn kamer, en als we er zijn pak ik snel alle spullen die ik nodig heb en die me waardevol zijn. Killian gaat op mijn bed zitten en kijkt om zich heen. ‘Is het naar hier?’ vraagt hij. Ik schrik een beetje van zijn vraag, ik heb daar eigenlijk nooit echt goed over na gedacht. ‘Ik ben niet anders gewend, het is gewoon ieder voor zich, eigenlijk is het niet meer dan praktisch, af en toe gaat er iemand weg, maar het is niet heel bijzonder ofzo.’ zeg ik, het klinkt heel triest waarschijnlijk en ik voeg er nog aan toe: ‘Niet alsof het me echt iets kan schelen, het heeft nooit echt aangevoeld als een thuis.’ vertel ik. Killian knikt. ‘Ik vind het een beetje kil hier als je begrijpt wat ik bedoel. Het is allemaal zo kaal en triest.’ zegt hij eerlijk, ik knik. Er valt een stilte, ik kijk hem aan en hij schenkt me een klein glimlachje.

Ik knik hem toe en we lopen naar de deur. Hij slaat een arm beschermend om me heen en er word weer gejuicht. Ik kijk ze aan terwijl ze blij voor me juichen, maar stuk voor stuk zien ze er moe en verwaarloosd uit, allemaal hebben ze iets verdrietigs om zich heen hangen, zag ik er ook zo uit voor Jake? vroeg ik me af. Ik laat me gewillig begeleiden naar de auto en stap in, ik leun naar achter en sluit mijn ogen, ik had niet verwacht dat dit zo.. Intens zou zijn. Ik heb er immers bijna mijn hele leven gewoond. ‘Moet ik nog even wachten met wegrijden?’ hoor ik Killian vragen. Ik schud snel mijn hoofd: ‘Nee, ik wil zo snel mogelijk weg hier, kun je alsjeblieft wegrijden?’ hij knikt en ik zucht opgelucht zodra we wegrijden, maar de spanning is er nog.

Als we ver genoeg zijn zeg ik: ‘Killian, stop de auto.’ Hij rijdt snel de berm in en ik stap snel uit de auto en ren naar de dichtstbijzijnde boom en begin er tegen aan te trappen en te bonken met mijn hoofd, ik schreeuw alles eruit. Ik voel opeens twee sterke armen die me vast pakken en ik stort nu echt in, ik laat me zakken en leun hijgend tegen de boom terwijl Killian me nog vast heeft. Na een paar minuten laat hij me los en zegt: ‘Ik ga Jake even bellen.’ ik zucht: ‘Waarom Jake?’ mijn ogen zijn dik en moe en ze vallen bijna dicht. ‘Omdat je hem nodig hebt.’ zegt hij terwijl hij begint te bellen, al snel is hij klaar en komt naast me zitten: ‘Hij komt er zo snel mogelijk aan, je hoorde aan zijn stem hoe bezorgd hij was.’ ik kijk hem aan: ‘Wat heeft dat voor toevoegingswaarde?’ vraag ik hem terwijl ik tegen hem aan leun en mijn ogen sluit. ‘Ik denk dat je dat heel goed weet.’ zegt hij terwijl hij me tegen zich aan trekt. Ik doezel half weg totdat ik een auto hoor en snelle voetstappen in onze richting.

Ik voel dat Jake naast me komt zitten en een arm om me heen slaat. Ik schud hem van me af. En ik voel dat Jake iets van me wegschuift. ‘Ik dacht dat ze me nodig had?’ zei hij tegen Killian. ‘Dat dacht ik ook, ze is denk ik gewoon heel moe een chagrijnig.’ ik grom en open mijn ogen: ‘Ze zit gewoon hier en kan jullie heel goed verstaan.’ Ik probeer op te staan, maar ik wankel en Jake pakt snel mijn arm vast. Ik ruk hem snel los. ‘Ik heb jouw hulp niet nodig Jake!’ roep ik. Jake gaat voor me staan en pakt mijn schouders vast zodat ik nergens heen kan. Ik word nu echt boos en ik geef hem een klap op zijn wang. ‘Laat me met rust!’ verbluft kijkt hij me aan, ik zie zijn wang al rood worden en ik loop langs hem heen: ‘Ik ben dan misschien een weeskind, maar ik ben niet fucking zielig!’ roep ik. Hij pakt mijn schouder: ‘Emily..’ maar ik ik laat hem zijn zin niet afmaken, ik draai me om en geef hem een zet, hij struikelt over een tak en valt achterover. ‘Raak me niet aan!’ Hij kijkt me bang aan en ik zie bloed over zijn hoofd lopen, ik schrik van wat ik gedaan heb en loop terug naar hem: ‘Sorry, Jake, fuck! Wat heb ik gedaan?!’ ik wil dichterbij lopen, maar Killian houd me tegen: ‘Ga jij maar even afkoelen in de auto terwijl ik een ambulance bel.’ Ik grom en loop weg. Nu ben ik pas echt woedend, maar dit keer op mezelf.

Arme Jake, wat ik hem ook allemaal aandoe. (*Heksenlachje*)

-OnlyMe

De ambulance is snel ter plaatse en van uit de auto zie ik alles wat er gebeurt. De ambulance rijdt weg en Killian stapt in de auto nadat hij de sleutels uit de auto van Jake heeft gehaald, ik neem aan dat hij die later ophaalt. Hij zwijgt, ik merk dat hij echt kwaad op me is: ‘Killian, het spijt me echt..’ begin ik, maar Killian steekt zijn hand op: ‘Dat is je geraden ja, maar hou nu maar even je mond voordat je alles nog erger maakt, ik zet je eerst af bij mij dan ga ik met de fiets naar Jake zijn auto en haal ik Jake op bij het ziekenhuis.’ Ik knik, ik ga er maar even niet tegen in. In stilte rijden we verder en als we er zijn parkeert Killian en geeft mijn de sleutels van de flat, ik ga naar binnen en begin te ijsberen. Ik moet nadenken. Jake zal me vast niet meer aardig vinden. Ik begin te piekeren, totdat de telefoon gaat: ‘We komen er nu aan, zorg dat je je gedraagt.’ Ik slik en hang op. Ik neem een snelle douche en trek schone kleren aan, maar ik zie er nog steeds vreselijk uit.

Ik hoor de bel gaan en ik druk op het knopje zodat de beneden deur opent en ik open ook de voordeur alvast. Ik ga aan de eettafel zitten en wacht af, ik hoor gestommel in de gang en dan lopen Killian en Jake de kamer in. Gelijk kijk ik schuldbewust naar het tafelblad als ik zie dat Jake een verband om zijn hoofd heeft en zijn wang helemaal gloeit. Er valt een bedrukkende stilte. Ik besef dat dit niet gaat werken, het is nu toch al gebeurt, het boos zijn waait wel over, nu moet ik verder gaan. Dus ik hef mijn hoofd en kijk Jake en Killian aan. ‘Het spijt me echt.’ zeg ik, en dat was dat. Het was oprecht en ik zag dat ze dat zagen, Jake gaf me een klein knikje, en Killian weigerde om toe te geven. Ik sta op en loop naar Killians kamer. Ik voel de tranen prikken, maar ik hou ze tegen.

Zo verlopen dan ook de opvolgende dagen: weinig eten, opstaan en naar bed gaan op verschillende tijden, veel werken, niet praten, koppig volhouden, veel op je scherm zitten, veel op de kamers, nauwelijks goed zelf onderhoud (tanden poetsen douchen etc.) en noem maar op.

Ik merk dat ik slecht tegen die bedrukkende stilte kan, en de sfeer is nou ook niet erg aangenaam. En zo gaat het dus al dagen. Ik ben kapot van al het werken en ik merk dat Fleur en Agnes ook opmerken dat er iets goed mis is. In de avond als iedereen slaapt dan pas huil ik, nu ben ik nog steeds wakker en rusteloos loop ik naar de badkamer, ik voel me lelijk en heel rot, dus doe ik de deur op slot en steek ik een vinger in mijn keel en gooit alles er letterlijk uit. ‘Emily? Gaat het goed daar?’ hoor ik Jake vragen. ‘Ja hoor!’ roep ik terug met een schorre stem, hij klopt op de deur: ‘Kan ik binnenkomen?’ ik schrik en spoel snel door: ‘Wacht even!’ ik spoel mijn mond met water en spray met de deo van Killian door de ruimte om de geur wat frisser te maken. Ik was mijn handen en doe de deur van het slot, ik ga terug naar mijn bed om te slapen. Zou hij hebben gehoord dat het overgeven was? Ik hoop het niet.

Ik val in slaap en als ik wakker word hoor ik verhitte stemmen in de gang: ‘Ik hoorde het toch zelf? Elke avond zit ze zichzelf leeg te huilen, en vannacht heeft ze zelfs een vinger in haar keel gestoken, Killian, wees nou even redelijk ze heeft haar excuses aangeboden en ik snap dat je boos bent, dat was ik ook, maar ik kan aan haar zien dat ze er echt spijt van heeft.’ hoor ik Jake zeggen. ‘Dat is het punt juist! Je WAS boos, ik vind dat je haar veel te snel hebt vergeven, je hebt wel een gat in je hoofd door haar, dat word echt een flink litteken hoor!’ hoor ik hem roepen: ‘Ik heb dat litteken liever van haar dan van iemand anders, en het was wel terecht, ik had haar niet zomaar moeten aanraken, ze wilde me niet daar hebben op dat moment, ik had dat moeten accepteren.’ ik hoorde Killian gefrustreerd heen en weer lopen: ‘Het was niet terecht om fysiek geweld te gebruiken, ze had het ook op een normale manier kunnen aangeven, en trouwens ik begrijp echt helemaal niks van jou, ze is een wees, ze is toch niemand, waarom zou je je over haar ontfermen Jack Chess.’ Ik hoorde een klap en een kreun en ik had zo het gevoel dat Killian er niet helemaal goed aan toe was.

Mijn brein maakte overuren. Jake is Jack Chess de zoon van Ryan Chess een wereld bekende acteur?! Dit is te raar voor woorden, dit kan niet waar zijn, Jake is een rijkelui’s kindje? Dan hoor ik iemand op de deur kloppen. Ik doe de deur open en zie Killian liggen en Jake is nergens te bekennen, ik doe open en daar zie ik de directrice van mijn weeshuis staan. ‘Hallo Emily, pak je spullen maar, je komt met mij mee terug, of ik stap naar de politie.’ Ik slik en knik, ik gris mijn belangrijke spullen mee en krabbel snel een briefje voor Jake en Killian.

Lieve Jack en Killian,

ik moet helaas terug naar het weeshuis, of jullie worden aangegeven door de directrice, dat wil ik natuurlijk niet. Maak het alsjeblieft goed met elkaar, alles wat er gebeurt is is mijn schuld. Ik ben gewoon een wandelend probleem, maar ik overleef het wel . Beleef zoveel mogelijk avonturen samen en wees gelukkig, ik moet nu gaan, want mevrouw “ik ga je bij de politie aangeven” roept me.

Veel knuffels en liefde van

Emily.

Ik leg het briefje op Killian die bewusteloos op de grond ligt, ik weet zeker dat het wel goed komt met hem. En ik loop met mijn spullen de deur uit. Mee met mevrouw “Ik ga je aangeven bij de politie”. In de auto keek ik naar buiten en ik voelde me opeens zo leeg, bij Jake (ik kan er nog steeds niet aan wennen dat Jake Jack heet) was er altijd wel wat, leuk of niet hij is een schat en hij bedoelt alles zo goed. Ik zucht en als we aan komen stap ik stilletjes uit de auto. Ik ga naar mijn kamer en verstop me onder de dekens, ik laat mijn tranen stromen en ik voel me misselijk, maar ik kan de kracht niet vinden om op te staan.

Neeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik haat mevrouw “Ik ga je aangeven bij de politie”! Wat vinden jullie van Jack Chess?

-OnlyMe

Jake.

Ik loop een ronde door het park en keer dan terug naar mijn eigen appartement. Ik kan niet geloven dat Killian, mijn beste vriend me zo zou aanspreken. Ik ben werkelijk woedend op hem, maar ik had hem niet bewusteloos moeten slaan. Wat zal Emily wel niet denken als ze wakker word? Shit! Emily is daar nog, ik keer direct terug naar Killian zijn appartement en ren naar boven, bij de voordeur botste ik tegen Killian op. ‘Jake! Ik ging net naar je zoeken, vergeef me alsjeblieft voor wat ik zei? Je moet dit lezen! Emily is weg!’ riep hij uit terwijl hij een briefje in mijn handen duwde. Ik las het. En ik las het nog een keer, en nog een keer, en nog een keer net zolang tot ik er uit bazelde: ‘Z-z-ze weet w-wie ik ben?’ vroeg ik aan hem: ‘Ja, ik denk dat ze me gehoord heeft. We moeten iets verzinnen om haar weg te krijgen uit dat weeshuis Jack! Weet je nog dat ik je toen gebeld had om te komen en dat ze je zo toegetakeld had? Ze was in die staat omdat we toen net haar spullen hadden opgehaald bij het weeshuis, geloof me het is daar niet leuk! Ze is een wrak daar, iedereen daar er hangt zo een bepaalde sfeer en het is echt niet goed.’ ik knik: ‘Ik moet met mijn vader praten, zo snel mogelijk we moeten haar adopteren. Maar eerst wil ik naar dat weeshuis om Emily te laten weten dat het goed komt, en dat alles voor haar zal doen om haar daar weg te halen.’ zei ik resoluut.

Ik en Killian rende de trappen af en sprongen zowat in de auto. Toen we er waren rende ik naar binnen, en Killian ging me voor, want hij wist waar haar kamer was. We gingen er heen. En deden de deur open. ‘Emily?’ vroeg ik. ‘Rot op!’ riep ze. Ik kon het niet laten en grijnsde: ‘Oke, kom Killian we gaan.’ ik draaide me half om en gaf een knipoog. Ik had namelijk allang gezien dat Emily’s lichaam onder de dekens verstijfde. ‘Nee wacht, jullie mogen wel blijven.’ ik grinnikte: ‘Ik ga nergens heen hoor, en ik neem aan Killian ook niet.’ ik draaide me om en Killian knikte als bevestiging. Ik liep naar het bed toe en sloeg de dekens terug. Ik zag daar een betraand gezicht met een stralende lach. ‘Je bent gekomen.’ ik glimlachte: ‘Alsof ik jou alleen zou durven laten, arme mensen, straks krijgen ze nog een klap in hun gezicht, of een gat in hun hoofd, dat zouden we toch niet willen?’ eventjes zag ik een geschrokken gezicht, maar toen begreep ze de grap.

Ze stond op uit bed en liep naar de wastafel om haar gezicht schoon te maken en haar haar te kammen. Toen ze zich omdraaide had ik haar al vast en gaf haar een stevige knuffel. Eerst was ze verbaasd, maar uiteindelijk sloeg ze haar armen om mijn middel tot we een kuchje hoorden. Blozend schoten we uit elkaar. ‘Sorry dat ik jullie in jullie mooie moment verstoor, maar wij hadden even wat vragen en mededelingen.’ zei Killian grijnzend. Ik ging met Emily op het bed zitten en sloeg een arm om haar schouder. ‘Hoe weet je wie ik ben?’ vroeg ik als eerste. ‘Ik hoorde jou en Killian ruziën. Sorry dat ik jullie heb afgeluisterd, maar ik vind het wel fijn om te weten, en ik denk dat ik nu begrijp waarom je het niet gelijk hebt gezegd.’ ze glimlachte en ik werd helemaal rood, ik kneep in haar schouder: ‘Fijn dat je het accepteert.’ Killian onderbrak ons weer: ‘En het tweede ding is, wij gaan jou hier uit krijgen door te zorgen dat iemand jou gaat adopteren.’ ze kijkt verschrikt op: ‘Wie van jullie gaat dat doen dan?’ vroeg ze. ‘Ehh, ik denk niet aan een van ons, maar aan onze ouders. We zijn er nog niet uit wie.’ antwoordde ik. ‘Wat is het dubio dan?’ vraagt ze.

Ik knik even naar Killian en we lopen naar de gang, zodra we op de gang buiten gehoorsafstand stonden: ‘Killian, jouw ouders moeten het doen, ik heb vaker ruzie met Emily en jij begrijpt haar veel beter, en ik denk dat ik zo juist iets beseft heb, en dan kan mijn vader har al helemaal niet adopteren.’ fluisterde ik. Killian keek me vragend aan: ‘Niet lachen oké, maar ik denk dat ik haar leuk vind, en dat kan al helemaal niet doorgaan als ze mijn zus is. Het kan nu zo ie zo al niet want zij is minderjarig, en ik meerderjarig, maar toch.’ Ik liep rood aan. Killian glimlachte: ‘Dat duurde lang om te beseffen.’ Ik keek hem onbegrijpend aan. ‘Als je een gozer in elkaar slaat omdat hij een meisje kust dat jij goed kent is dat wel best duidelijk.’ Ik sloeg mezelf letterlijk voor mijn kop. ‘Denk je dat zij het weet?’ vraag ik snel. ‘Nee, maar we hebben wel een ander probleem, als mijn ouders haar willen adopteren, dan hebben we wel geld nodig, want een persoon kost niet niks.’ zei Killian. ‘Dat regel ik wel met mijn vader, maar jouw ouders gaan haar adopteren dus? Als ze instemmen?’ hij knikte en we liepen de kamer binnen.

Emily keek ons verwachtingsvol aan. ‘Mijn ouders gaan je adopteren als ze toestemming geven, Jacks vader gaat helpen met de financiering en dan ben je mijn kleine zusje.’ zei Killian grijnzend. ‘En waarom niet jouw vader Jack? Is dat niet veel makkelijker, dat scheelt zoveel moeite met financiering.’ vraagt Emily, ik loop rood aan en begin te stotteren. ‘Voor nu was dat niet de meest praktische oplossing.’ zei Killian snel, ik haalde opgelucht adem. Emily fronste, en ik zei snel: ‘Niet dat ik het niet gewild had hoor!’ ze lachte: ‘Dat geloof ik graag. Waarom doen jullie dit eigenlijk voor me?’ vraagt ze. ‘Omdat we om je geven.’ zei ik. ‘Maar er is nog niks zeker, dus we moeten nergens vanuit gaan.’ ze knikte. ‘Jullie moeten gaan, straks betrapt mevrouw “ik ga jullie aangeven bij de politie” je nog.’ zei ze.

Ik schoot in de lach. Killian gaf haar een knuffel, en ik voelde de jaloezie al opborrelen, maar ik hield me in, mijn beurt kwam nog wel. Ze richtte zich naar mij en pakte me vast, ze trok me stevig tegen zich aan en ik omhelsde haar. Ik voelde haar glimlachen tegen mijn borst aan en ik voelde haar lichaam tegen het mijne, het zweet brak me uit, wat als ze door kreeg dat ik haar leuk vond? Is dit niet te intiem? Vind ze mij ook leuk? Gaat dit ongemakkelijk worden? Ik stopte mijn gedachte stroom toen ik doorkreeg dat dit een hele lange knuffel was en ik zei maar: ‘Ik krijg geen lucht, ik zal je ook missen.’ het was niet een logische zin, maar het maakte niet uit want Emily begreep het. We lieten elkaar los en Killian en ik gingen weer weg. Opweg naar mijn huis om spullen te pakken om mijn vader te bellen en waarschijnlijk naar hem toe te vliegen. Eerst gingen we met Killians ouders praten, we gingen erheen en hadden al snel een ingewikkeld gesprek over hoe en wat, maar uiteindelijk stemden ze in. Toen belden ik en Killian mijn vader en we spraken af dat hij 2 eerste klas tickets voor ons zou betalen om naar New York te komen.

Een adopteer missie! En Jack/Jake vind Emily leuk!!!!!!!!!!!! (Die zag ik echt niet aan komen *sarcastisch*) Ik ben nu bezig in hoofdstuk 7, dus het zal nog even duren voordat ik weer post aangezien ik best wel lange hoofdstukken schrijf zoals je misschien is opgevallen. Maar ik beloof jullie dat het leuk wordt in New York. En we gaan eindelijk De vader van Jack ontmoeten!!! Ryan Chess.

Ik ga nu naar de stad (cadeau kopen voor vriendins verjaardag) maar ik zal zeker nog verder schrijven vandaag.

-OnlyMe

Heyy @Natureflower ! Dankjewel voor het compliment!

Ik ben nu vooral aan het schrijven, ik heb het dus gepost op wattpad, en het is door mensen uit Nederland, maar ook Engeland gelezen, (er is zo een grafiek die dat bijhoud) ik heb hem laten lezen aan een vriend van me die ook helemaal gek is op lezen. En verder ben ik nu hard aan het schrijven, ben op blz 66.

-OnlyMe

Hey @OnlyMe!

Ik zal je laten weten wanneer ik de cover klaar heb, ik heb laatst heel erg te kampen met mentale en sociale  problemen. Maar het is echt niks waar je je zorgen over hoeft te maken en zelfs al zou het niks aan mijn situatie veranderen dus doe maar niet. (niet boos bedoelt)

Liefs Caiya

Oké, is goed @Caiya ! Ik kijk ernaar uit! Maar neem vooral je tijd, daar heb ik begrip voor. Kan je misschien wel af en toe een foto maken van hoe ver je bent?

-OnlyMe

hoi @OnlyMe ,

misschien beetje late reactie op heel je topic alleen het ziet er uit als een mega vet idee, ik lees veel en ben erg kieskeurig maar ik zou dit boek zeker kopen of lenen. ik heb een paar tips:

• misschien iets minder tussen haakjes bedenk of het echt nodig is en of je het op een andere mannier in je zinnen kan verwerken
• start een kickstarter want je hebt natuurlijk ook geld nodig om een boek te publiceren en dan weten gelijk al meet mensen van het boek

voor de rest vind ik het echt super tof als het het kan wil ik ook wel graag meehelpen aan de cover als het natuurlijk ook oke is bij @Caiya en @Natureflower 

groetjes, de annonieme aap

Dankjewel @de Annonieme aap ! Goeie tips, ik ga mijn best doen! Bedoel je met een kickstarter een crowdfunding? Van mij zou je mogen meehelpen, maar dat zou je dan inderdaad even moeten overleggen met @Caiya en @Natureflower 

-OnlyMe

Ik vind het prima @de Annonieme aap, maar Caiya is nu bezig met de cover, dus misschien moet je even wachten tot zij klaar is.

Liefs,

@OnlyMe ja dat bedoel ik inderdaad ik zal even een tekning laten zien die ik laatst gemaakt heb (wel op papier) zodat @Caiya  en @Natureflower beter kunnen beslissen

oh hij is een beetje groot

Misschien zou je een paar foto's moeten plaatsen op mijn topic:

Post je tekeningen

(ik weet nog niet hoe ik zo'n topic vermelding kan doen, zoals @Tartan13 doet bv.)

Want tot nu toe ben ik de enige die daar tekeningen post 

Liefs,