Tsja misschien kan je het aan je vrienden vragen of zij een paar reclame flyers aan vrienden kunnen geven en dat die het dan weer doorgeven ofzo?

Groetjes Archer 

Hoi @OnlyMe ,

Je kunt een lokale boekhandel vragen of je het boek daar of een bladzijde neer mag leggen.Geen bruna of zoiets, maar gewoon een boekenwinkel die niet van een keten is.Ik denk dat je daar de meeste kans hebt dat het mag.Misschien kunnen ze je ook wel helpen met het vinden van een uitgever.

Dankjewel voor jullie antwoord! En mijn verdere vragen?

-OnlyMe

Ik moet nu even weg, maar als er als ik terug ben nog niemand antwoord heeft gegeven zal ik dat dan doen!

Je kan kijken of je ergens een paar flyers kan ophangen, iets als een bibliotheek, boekenwinkel, school of iets anders zoals een supermarkt. 

Ik hoop dat het lukt want ik heb heel erg zin om het te gaan lezen! Heb je al een titel, of moet je die nog verzinnen?

@Natureflower Nee, in het document staat het als naam: “??” omdat ik echt een perfecte titel wil hebben.

-OnlyMe

Ik heb al een klein ideetje opgedaan. Ik was aan het klooien met mijn computer en een Engelse vertaal website waar ik ook het geluid mee kan opnemen, ik heb dat opgenomen met mijn telefoon en ik ga dan op straat staan en naar mensen toe en dan zet ik die opgenomen dingen aan.

1 =  Hello, i don't no if you're interested in a poem or a story, if so, stay and tell me which you want to hear, if not go on. I only have 1 poem andere the backstorie of it, i also have one page of the story.

2 = this poem and story are not for childeren or people that have attamped to suïcide.

3 = do i have to repeat something?

4 = story or poem

5 = i'm Only Me

6 = i don't want to say my name because of my parents, bit i was just curious if people would listen to me or just go on.

7 = thanks for listening!

8 = Bye!

Het gaat in deze volgorde:

1, 3, 2, 3, 4, 3, 5, 3, 6, 3, 7, 8. En dat. Ik ga straks naar het station ofzo fietsen en kijken hoe er gereageerd wordt. Het verhaal is het enige in het Nederlands. Eerst ga ik eten, en als het lukt horen jullie nog van me!

-OnlyMe

Hoi @OnlyMe ,

Ik ben weer thuis dusss:

Ik zou het zelf niet op scholen doen, maar de rest wat @Natureflower noemt lijkt me prima!

Een heftig verhaal natuurlijk, maar de schrijfstijl is top!

Nee.

Doe maar

Als het mag, zou ik het leuk vinden om te helpen met het bedenken voor de titel. 

• Spring!     Mijn zusje kwam hiermee, je weet waarschijnlijk al waarom
• Terug op de rails       Omdat ze haar leven weer goed wil maken. Niet mijn favoriete maar hij is wel ok
• Jake               Omdat het hele verhaal doorgaat door Jake. 

Ik weet niet of je het goed vindt of niet, maar ik blijf toch nadenken over een titel

Succes met het boek!

@Natureflower Geen probleem hoor! Als anderen willen kunnen ze ook titels helpen bedenken, dan kan ik als ik genoeg titels binnen heb een topic aanmaken met een stelling welke van de titels het meest passend is en dan kan iedereen stemmen.

Het is niet gelukt gisteren, en ik heb nu huiswerk dus ik denk niet dat het snel gaat lukken, ik ga denk ik eerst zoveel mogelijk verder schrijven, en dan piekeren over hoe ik verder moet.

Zelf zat ik een beetje te denken aan de titel:

De jongen die mijn leven redde.

Maar ik weet het nog niet.

-OnlyMe

hoi iedereen! Nou hier is dan mijn stukje: als een beschreven poging tot zelfdoding triggerend is, lees dit dan niet, ik weet niet of het weg wordt gehaald door de KT omdat het misschien tegen de regels kan zijn, daarom zet ik deze waarschuwing erbij, en als er wel iets wordt weghalen, dan is het nooit mijn intentie geweest om de regels te overtreden.

Ik sta daar, op de reling van de brug, ik kijk naar beneden, naar het kolkende water onder mij, wat mij binnen enkele secondes zal opslokken, en ik zal meegesleurd worden in die duisternis. Ik wankel. Kan ik dit? Zal ik springen? Weer kijk ik naar beneden, en dan naar de brief in mijn handen. Ik stap van de reling af, en plak de brief op de plek waar ik wil springen. En als ik weer op de reling sta stromen de tranen over mijn wangen. Ik ben wanhopig, ik ben in paniek, ik ben krankzinnig, maar toch ga ik het doen. Gedachtes schieten door mijn hoofd en ik kijk nog een laatste keer naar beneden, ik sluit mijn ogen en tel hardop af. ‘3, 2, 1 en 0’ en precies op het moment dat ik wil springen sluiten twee sterke armen zich om mijn middel. Ik wordt naar achteren getrokken en val samen met dat persoon naar beneden. Ik val op hem/haar. Zij/hij breekt mijn val, en er klinkt een korte ‘oef’. Wie is dit? Waarom houdt die mij tegen om te springen? Wat moet ik nu doen? Alsnog springen? Nee, dat ga ik niet doen, want de persoon heeft zijn/haar armen nog strak om mijn middel geslagen. Ik wil van hem/haar afrollen, maar de persoon houdt me tegen. ‘Blijf liggen, bekom van de shock, zo meteen kunnen we praten, maar eerst moet jij even je hersens sorteren.’ ik hoor aan de stem dat dit een jongen is, iets ouder, ik gok van rond de 20, en ik ben 17. Ik blijf liggen en ontspan me in zijn armen, na een paar minuten, laat hij me van hem afrollen, maar zodra we staan pakt hij mijn polsen stevig vast. Ik geef er een ruk aan: ‘Laat me los!’ zijn grip verstevigd ‘Nee.’ zegt hij vastberaden. ik kijk hem boos aan: ‘Dit is ongewenste aanraking, ik kan je hiervoor aangeven, ik ben 17 en jij bent boven de 18.’ het was een bluf. Hij glimlachte: ‘Dat klopt, ik ben 19, en je kan me aangeven, maar ik denk dat je ouders me heel dankbaar zullen zijn dat je nog leeft.’ ik trok mijn wenkbrauwen op: ‘O, ja? En hoe weet je dat dan wel zo zeker? Want mijn ouders zijn namelijk dood.’ ik bracht het in een sneer naar de jongeman, maar op het laatst brak mijn stem en hij keek me aan. ‘Sorry dat wist ik niet, maar ik weet zeker dat er altijd wel 1 iemand om een persoon geeft.’ ze trok een wenkbrauw op en ik maakte mijn zin af: ‘En dat hoeft niet van beide kanten te komen.’ ze rolde met haar ogen. ‘Hoe ben je hier gekomen?’ vroeg ik aan haar. ‘Lopend.’ antwoordde ze. ‘Ik geef je een lift naar je huis, waar woon je?’ met tegenzin gaf ik antwoord. ‘In een tehuis voor weeskinderen, ik weet niet hoe het heet, maar ik kan wel de weg wijzen.’ antwoordde ik. We liepen naar zijn auto, en ik stapte in, ik had de brief meegenomen,en de jongeman keek ernaar. ‘Wil je hem voorlezen op de weg terug?’ vroeg ik haar. Ze keek me twijfelend aan. ‘Oke.’

hoofdstuk 1.

Dit, dit is mijn verhaal.

En nu een paar weken later, ben ik bezig om mijn verhaal te herschrijven. Om mijn leven terug op de rails te krijgen. Ondanks dat ik niet perfect ben, ondanks wat ik heb doorgemaakt, probeer ik door te zetten. En die geheimzinnige jongeman waarvan ik de naam niet eens weet is cruciaal in dat stukje. Hij heeft mijn leven gered, en nu probeer ik in mijn chaotische leven weer wat structuur te brengen, en ook al gaat het met mini stapjes, een stap is een stap, en een stap betekent dat ik vooruit ga, en dat is nou net mijn doel.

Ik denk nog vaak terug aan die dag, mijn verjaardag, dat ik daar stond, en dat die sterke, warme armen zich om mij heen sloten. De manier van doen, manier van praten, omgaan met mij, dat laat zien dat hij een heel bijzonder persoon is. Ik heb nog vaak dat ik me alleen voel, of heel slecht, en dat ik dan de neiging heb om weer terug te gaan naar die plek, maar telkens hou ik mezelf tegen, door een brief te schrijven aan hem en die uit te printen en op te hangen op de muur. Ik ga vaak naar buiten, en ik orden mijn gedachten, ik zorg dat ik de ruimte krijg om aan mezelf te kunnen werken en dat helpt mij enorm. Ik denk dat ik heel trots mag zijn op mezelf. Ik heb een lijst voor mezelf gemaakt voor wat ik moet doen om mijn leven terug op de rails te krijgen. Hier is hij:

Lijst van Verbetering.

1. Beter mijn best doen op school

2. Opzoek gaan naar een studie die ik wil gaan volgen

3. Mijn rust nemen en vinden

4. Lol maken en genieten van het leven

5. Als ik me slecht voel een brief schrijven aan een levensredder.

6.Iets gaan doen wat ik leuk vind (hobby/sport)

7. Vrienden maken

8.Vaker gevoelens en gedachtes uiten naar mensen (begeleiders, docenten, mensen die vervelend of aardig doen)

Dit is mijn lijst, en al zeg ik het zelf, ik ben er behoorlijk trots op, alleen mist er wel nog 1 ding. En dat is:

9. De jongeman vinden en met hem praten, hem bedanken voor zijn hulp.

En nu is de lijst compleet! Ik weet dat niks of niemand perfect is, maar dit komt toch wel heel erg in de buurt.

Nu leef ik in het heden, ik weet wat er ligt in het verleden, maar nu is nu, dus ben ik hier. En als ik de toekomst nu toch nog niet weet, dan zou het me nog geen zorgen hoeven baren, maar je moet wel altijd vooruit blijven kijken en denken. Zodat je op de meeste dingen voorbereid kan zijn. Mijn leven is nogal een chaos en dat zal het nog wel even blijven, maar laten we blijven hopen op een mooie en vooruitstrevende toekomst.

Ik weet niet wat het leven mij te brengen heeft, welke richting ik op zal gaan, of ik nou hier blijf, of over de wereld ga reizen, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik bruggen moet gaan bouwen, tussen het verleden en het heden, en tussen het heden en de toekomst, ik denk dat ik moet leren om dingen te accepteren zoals ze zijn. Ook al is het nog zo moeilijk. Ik denk dat ik opzoek moet naar wat mij blij maakt, en niet wat anderen van me willen. Aan mijn leven hangt een soort slot, ik heb nauwelijks regie of controle over wat er gebeurt, of wat ik wel of niet wil. Soms voelt het alsof ik zit opgesloten in een hoge toren, te verzwelgen in mijn verdriet en eenzaamheid, niemand die ik kan bellen of vertrouwen.

Ik woon vlakbij het bos, en daar, diep en donker is een open plek, ik noem het Mijn Magische Plek. En als ik me slecht voel ga ik daar heen, want daar, midden op de open plek staat een fontein. Als ik daar zit voel ik me beter, veiliger, om te schreeuwen, om te huilen, om te lachen, om bang te zijn, om te schrijven, om mezelf te durven zijn. Vaak heb ik de neigingen om mezelf te verdrinken, of mezelf fysiek pijn te doen zodat ik de mentale pijn te vergeten, maar ik doe het weinig, puur en alleen omdat dat een soort magische plek is, en ik wil de magie, de mooiheid ervan niet bederven met mijn depressie. Heel mijn leven heb ik eigenlijk geen liefde gekend, in geen enkele vorm, misschien toen ik heel jong was en toen mijn ouders nog leefden. Doordat ik eigenlijk de Liefde niet kreeg die ik nodig had ben ik mezelf gaan verstoppen voor de wereld, ik probeerde een poort te vinden die me naar de prins op het witte paard zou leiden, naar een mooie, niet bestaande fantasiewereld. Het enige wat ik had waren boeken, knuffels en fantasievrienden. Er waren wel eens volwassenen die zich zorgen om me maakten, maar ik hoef hun medelijden niet, ik ben (denk ik) sterk genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Al ben ik constant onzeker over mezelf, over wie ik ben, ik weet niet waar het vandaan komt, maar altijd als ik de beslissing wil maken om ermee te kappen komt iemand me redden, een vreemdeling, ikzelf of iets/iemand anders.

Ik hoop dat dit stuk niet te lang is, maar het zijn dan ook ongeveer 3,5 bladzijdes van mijn boek.

ik hoop dat het leuk is! kunnen jullie zeggen wat jullie van dit stuk vinden? en of ik misschien nog een stuk(je) moet plaatsen?

-OnlyMe

Ik vind dit stuk prima!Het stuk in de TS is ook gewoon goed, ik verwacht dat de rest dat ook is.

Maar als je nog een stuk wil plaatsen, doe maar.Ik ben benieuwd

Ik krijg steeds meer zin om dat boek te lezen, het is erg mooi geschreven en ik leef helemaal mee, dat doen alleen goede boeken!

wow @OnlyMe  wat een gaaf stuk als het ooit uitkomt dan ga ik het zeker kopen! het is echt gaaf als ik niet door had gehad dat ik nu op het KT forum ben had dit zo in een tijdschrift kunnen staan!

groetjes Tinker.fan

Dankjulliewel, dat ervaar ik als een groot compliment, ik heb net weer even de moed gevonden om een stukje verder te schrijven. Ik voelde me opeens niet zo goed, en toen ging ik muziek opzetten en moest ik aan jullie denken, dus ik ga nu een volgend stuk plaatsen in de hoop dat het even goed is. hier komt het:

Ik zit nu op mijn bed, na te denken over wat ik met mezelf aan moet. Als ik hoor dat de bel gaat, dat betekent nu dat het lunchtijd is, normaal ga ik nooit naar de eetzaal en wordt er iets gebracht, omdat het in de eetzaal te druk voor me is, maar als ik me aan mijn lijst wil houden moet ik wel. Ik sta op en doe mijn deur open, mensen lopen over de gang en kletsen met elkaar, niemand lijkt me op te merken, en ik loop rustig de gang op. Als ik de eetzaal binnenkom pak ik een dienblad, een bord, bestek en een beker en zet die op het dienblad. Ik laat voor me opscheppen door de mensen die daar voor bedoeld zijn. Ik draai me om en kijk de ruimte in, er staan allemaal ronde tafels voor 6 personen ofzo, ik gok dat er hier zo een 23 kinderen zitten van de leeftijdscategorie 16 tot en met 18. Er zijn nog iets van 4 lege tafels, dus ik ga ergens achterin de zaal zitten aan een lege tafel. Ik begin te eten, en het is prima, overal om me heen kletsen mensen, en vanuit mijn hoek kan ik rustig rond kijken. Ik zie de mensen, en dan besef ik dat ik hier eigenlijk helemaal niet wil zijn. Mijn hele leven al wordt ik van het ene weeshuis naar het volgende overgeplaatst, en nu besef ik dat ik niet in dit gebouw hoef te blijven als ik dat niet wil, er bestaat een wereld buiten dit gebouw. Ik schrok het laatste restje eten naar binnen ruim mijn spullen op en ren de zaal uit, de trap op naar mijn kamer, daar pakt ik een rugzak ik doe er wat kleren in, mijn portemonnee (niet alsof ik veel geld heb ofzo) een dik notitieboek met een etui, mijn koptelefoon, mijn telefoon, mijn computers en opladers ook een deken weet ik er nog bij te proppen. Ik doe mijn winterjas aan (en dat met hartje zomer, maar nachten kunnen koud zijn.) en ga de deur uit, ik weet dat iedereen op dit moment in de eetzaal is, dus ik kan rustig de deur uit. Bij de balie leg ik nog even een snel gekrabbeld briefje neer:

Ik ben weg voor een tijdje, ik weet nog niet precies hoelang maar ik overleef het wel, ik ga mezelf zoeken, en jullie helpen daar niet bij.

Groetjes,

Emily.

Ik liep de deur uit, en ergens voelde ik me opgelucht, maar wat moet ik nu? Waar moet ik heen? Ik heb geen plekken waar ik aan verbonden ben, of die ik ken? Of toch wel? Ik loop direct naar De Plek. Als ik er eindelijk ben, zak ik neer op de plek waar ik zou gaan springen. Ik kijk om me heen in de hoop iemand te zien, maar niemand die ik zie. Ik pak mijn notitieboek en etui uit mijn tas, ik begin te schrijven en ga er in op. Ik weet niet hoeveel tijd er voorbij gaat, maar het voelt goed. Ik merk dat het al donker wordt, en het is koud, dus ik ril. Ik blijf door schrijven. Ik begin moe te worden en ik doe mijn notitieboek en etui terug in mijn tas en pak de deken eruit. Ik doe mijn tas achter mijn rug als een soort kussen en sla de deken om me heen, ik doe mijn capuchon op en mijn handen in mijn zakken, ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd op mijn knieën. Ik probeer in slaap te vallen, maar niet te diep in het geval van politie, of een dief of iemand anders.

De volgende dag is maar saai, niemand komt over de brug, maar het is wel ijs en ijskoud. Als de avond valt begint het te regenen, en ik ga schuilen onder een boom en dat helpt, daar heb ik net iets minder kans om nat te worden. Het begint te stormen, te bliksemen en de donder rommelt. Ik kruip diep weg in de schaduwen tegen de stam aan, ik probeer in slaap te vallen, maar de bliksem en de donder klinkt steeds luider, en ik ril van de regen en de kou, ik ben doorweekt. Golven van emoties stromen door me heen. En ik schreeuw, ik huil, helemaal alleen lig ik daar tegen de stam van een boom, de schaduwen die me opslokken en naar beneden trekken, ik moet iets doen, ik moet hier niet blijven. Ik heb opeens het gevoel alsof ik doodga, ik heb de neiging om alles op te geven en weer naar die brug te gaan, liever dat dan sterven van de honger, de kou en de dorst, ik heb al meer dan een dag niet meer gegeten en gedronken, en de pijn schiet door mijn zij. Ik probeer op te staan, maar opeens ben ik al mijn kracht lijkt opeens verdwenen, het stormt maar, en mijn hoofd doet pijn, ik ga op de grond liggen en leg mijn armen beschermend om mijn hoofd. Wat gebeurt er? Is dit het? Ga ik dood? Duistere, nee Zwarte gedachten razen door mijn hoofd als ik voel dat twee sterke, warme armen zich om mijn middel sluiten en me weg trekken bij de boom. Precies op dat moment slaat de bliksem in op die plek, en de boom staat opeens in vuur en vlam. Verdwaasd kijk ik naar het vuur dat uitbreid, dan wordt alles vaag, zo wazig, mijn oogleden zijn opeens zo zwaar, zwarte vlekken verschijnen, en nu kan ik helemaal niks meer zien.

Hoofdstuk 2.

Een nieuwe start.

Als ik wakker wordt, en mijn ogen open is alles vaag. Er is fel licht en ik probeer te knipperen. Ik voel dat ik in een bed lig. Godverdomme, dat kan toch niet waar zijn? Ben ik weer terug naar dat getikte weeshuis? Maar als mijn ogen eindelijk aan het licht beginnen te wennen ben ik helemaal niet in het weeshuis, maar in een ziekenhuis. Ik kijk om me heen en zie een dokter binnen komen lopen samen met iemand, en als ik ze goed bekijk zie ik wie diegene is. De jongeman! De dokter komt naar me toe. ‘Zo, zo Emily, gaat het weer een beetje?’ vraagt ze, maar ze laat me geen antwoord geven, want ze praat direct verder. ‘Je broer hier heeft me vertelt wat er was gebeurt, hij vertelde me dat je was weggelopen van huis, en dat hij opdracht heeft gekregen van jullie ouders om jou op te vangen. Toen hij je vond lag je onderkoeld onder een boom terwijl het stormde, dat is levensgevaarlijk weet je dat? Hij heeft je leven gered door je daar weg te halen, met gevaar voor eigen leven, wees hem maar dankbaar. Hier in het ziekenhuis hebben we wat onderzoekjes gedaan, en je bent nog in shock, maar daar kom je wel overheen, maar ook hebben we opgemerkt dat je wat minder gewicht hebt dan de meeste personen van jou lengte en leeftijd, is dit al lang?’ ik knipper met mijn ogen. ‘Ik had al anderhalve dag niet gegeten en gedronken, en heel veel gelopen, en verder eet ik niet heel veel, want het is gewoon niet mijn favoriete ding om te doen.’ antwoordde ik eerlijk, de jongeman keek me bezorgd aan. ‘Nou, dan raad ik je aan om wat meer te gaan eten, veel koolhydraten, vetten, zout, suiker, niet te veel natuurlijk, en ook gewoon fruit en groenten en ei. Dan plannen we alvast een afspraak voor volgende maand om op controle te gaan, je broer zal je helpen met het eetgedeelte, en dan kunt je nu gaan.’ ze glimlachte en liep de kamer uit. De jongen (eigenlijk vind ik hem nog lang geen man) stond op en pakte mijn tas die aan het voeteneinde lag. Hij hielp me uit bed en hielp met mijn schoenen aan doen. Hij nam me mee het ziekenhuis uit, en toen we eenmaal buiten waren keek ik hem aan. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar hij legde een vinger tegen mijn lippen en zei: ‘Zo meteen mag je alles vragen en zeggen, maar eerst moeten we naar mijn appartement.’ zei hij, ik trok mijn wenkbrauwen op: ‘En jij denkt dat ik met een creep als jou mee ga naar je appartement zodat je me daar kan verkrachten?’ hij glimlachte: ‘En jij denkt dat ik dat ga doen als ik niet 1, maar 2 keer je leven hebt gered. Er bestaat ook iets als dankbaarheid, maar goed als je echt zo graag weer wilt verpieteren, ga je gang zou ik zeggen, want dan ben ik er niet om je te redden.’ Hij keek me recht aan en ik zag dat hij het meende. Hij zei het spottend, maar het was wel waar, ik schaamde me zelfs, en ik voelde mijn wangen rood worden. ‘Nee, sorry, ik bedoelde het niet zo, ik wil graag met je mee, dankjewel.’ ik keek hem recht aan en glimlachte. ‘Nou, ik denk anders dat je het wel degelijk meende, en natuurlijk begrijp ik je reactie, maar ik ben geen oude man, misschien wel 2 jaartjes ouder, maar zo te horen kan ik nou ook weer niet zoveel verrichten. En denk volgende keer even na voor je iets zegt, voorkomt ingewikkelde situaties.’ Bij het laatste gaf hij een knipoog, en ik bloosde. ‘Ik zal mijn best voor je doen, maar ik ben niet het type dat nadenkt voordat ze iets zegt? Nadenken doe ik genoeg, maar zeker niet op de juiste manier.’ ik zuchtte en voegde eraan toe: ‘Dat heb je wel gezien.’ Hij grinnikte en knikte. Toen we eenmaal in zijn appartement waren, gingen we op de bank zitten, hij keerde zich nu naar me toe en zie: ‘Je mag nu alles vragen of zeggen wat je wilt, als het maar 1 voor 1 gaat en als het niet beledigend of intimiderend is voor iemand, en als ik een vraag niet wil beantwoorden, dan zal je dat moeten accepteren.’ ik knikte en begon met mijn eerste vraag. ‘Hoe heet je?’ vroeg ik. ‘Helaas voor jou wil ik daar nog geen antwoord op geven, als ik je beter ken dan zal ik het vertellen, maar nu nog niet. Noem me voor nu maar Jake.’ ik fronste. ‘Oké, dan mag jij me Prinses Ivy noemen.’ zei ik en ik keek hem spottend aan. Hij grinnikte alleen en zei: ‘Emily, je naam stond in je tas, je moest geïdentificeerd worden, anders kon ik me niet voordoen als jou broer, en dat is wel zo handig, want ik neem aan dat je liever niet terug wilt.’ ik zuchtte. ‘Maar nog steeds heb ik voorkeur naar Prinses Ivy.’ zei ik uit de hoogte. Jake lachte en maakte een diepe buiging: ‘Maar natuurlijk uwe hoogheid, ik zou niet durven u anders te noemen Prinses.’ we schoten in de lach, en we hadden even de tijd nodig om weer serieus te worden. ‘Oké, volgende vraag. Waarom heb je mijn leven gered?’ Hij keek me aan en hij fronste: ‘Die is lastig, ik denk dat het de eerste keer kwam omdat ik voorbij liep, en ik zag je daar zo staan, de angst, het verdriet, ergens ook woede, ik voelde met je mee, het leek of ik kon lezen wat je dacht, en ik zag dat je geen vrede had gesloten met het leven, maar ook niet met de dood, en het leek me het beste dat je niet zou springen, voor je eigen bestwil. En verder was alles best instinctief, zo iets gaat heel snel. En de tweede keer, ik zag je daar, onder de boom terwijl de storm aan alle kanten aan je trok, je leek zo wat uit elkaar te vallen, ik zag dat het je niet lukte om weg te gaan, en onder een boom gaan staan zitten of liggen is heel gevaarlijk met onweer of storm, dus heb ik je daar weggetrokken, en maar goed ook, want echt een paar seconden daarna sloeg de bliksem in.’ Hij keek me aan. ‘Ik denk dat ik dat kan volgen.’ ik knikte nadenkend, en hij keek me geïnteresseerd aan. ‘Ik ga iets koken, het begint al laat te worden en jij moet genoeg eten.’ zei hij. Hij liep naar de keuken, en ik liep met hem mee. ‘Begrijp ik goed dat je omdat je je naam niet wilt geven ook niet te diep in wilt gaan op je privéleven?’ vroeg ik hem. Hij knikte: ‘Ik beloof u, mijn waardige Prinses Ivy, dat als we elkaar langer kennen, dat ik u meer zal vertellen over mij en mijn verleden.’ Ik deed net alsof ik echt een prinses was en keek hem hooghartig aan: ‘Nou, vooruit dan maar.’ we staarden elkaar even aan. ‘Je mag mij ook vragen stellen Jake, ik ga er van uit dat je me niet gestalkt hebt, dus vraag maar los.’ hij keek me verbaasd aan, en knikte doen. ‘Nou, laat ik dan maar gelijk beginnen. Hoe zijn je ouders overleden, en hoe oud was je toen het gebeurde?’ ik slikte en keek naar mijn handen. ‘Ze zijn omgekomen bij een auto-ongeluk, ik was er ook bij, maar omdat mijn moeder en vader mij beschermde heb ik het als enige overleefd. En verdere familie heb ik niet voor zover ik weet, omdat ze allebei van huis zijn weggelopen toen ze 17 waren.’ ik grinnikte bij die gedachte. ‘Het zit in de familie.’ Jake bleef me verwachtingsvol aan kijken en ik ging verder. ‘Ik was 5.’ zei ik zacht. Hij keek me met grote ogen aan. ‘Herinner je het nog?’ vroeg hij. Ik knikte en zei: ‘Als gisteren, een auto botste tegen die van ons, mijn moeder had mij vast alleen in die auto’s zaten geen gordels waardoor zij en mijn vader door de ruit vlogen, mijn moeder en vader wisten op een of andere manier elkaar vast te grijpen en beschermden mij met hun lichamen, dat heeft mijn leven gered, maar voor hun werd het fataal. Ze lagen allebei in coma, maar mijn moeder overleed al heel snel na het ongeluk, bij mijn vader was er nog een kans dat hij wakker zou worden, maar op mijn 10e hebben de dokters besloten om hem te laten sterven, ik was erbij.’ Hij keek me geschokt aan. ‘Sorry, dat vind ik echt heel erg voor je.’ ik gaf hem een zwak glimlachje en veranderde snel van onderwerp. ‘Is het eten bijna klaar? Ik heb honger als een paard.’ hij keek verrast op. ‘Ik dacht dat jij te weinig at?’ ik hield mijn gezicht in de plooi en zei: ‘Leugentje om eigen bestwil.’ ik gaf een knipoog, hij keek me verbluft aan en ik liep om hem heen en begon in allemaal lades en kastjes te kijken waar de spullen lagen voor het tafeldekken. ‘Heb je placemats?’ vroeg ik en hij keek me nog steeds in shock aan terwijl hij naar een kastje wees. Ik dekte de tafel, terwijl hij het eten klaarmaakte, het voelde best vertrouwd zo. Toen we aan tafel zaten en begonnen te eten was het stil, ik vond het awkward en ik stelde nog een vraag: ‘Zo, Jake, studeer je? Zo ja wat?’ hij slikte een hap door en vertelde dat hij in zijn laatste jaar zat om gymleraar te worden, hij had de basis- en middelbare school snel afgerond waardoor hij eigenlijk al heel snel een studie kon gaan doen, hij vertelde dat hij iets met kinderen wilde doen, en dat hij sporten heel erg leuk vind, dus hij had besloten dat te combineren. ‘Werk je ook? Loop je ergens stage?’ vroeg ik. ‘Ja, ik werk voor nu in de horeca bij een oom en ik loop stage op een basisschool waar ik na mijn stage ook gelijk fulltime kan gaan werken.’ Hij keek me trots aan. Ik knikte bedachtzaam. ‘Wanneer wil je me eigenlijk hier weg hebben?’ vroeg ik. Hij verslikte zich en ik gaf hem zijn water. ‘Sorry, ik was niet voorbereid op die vraag. Ik denk totdat jij je leven weer op de rails hebt of, als je weer terug gaat naar het weeshuis, of als je wordt gezocht door de politie ofzo? Ik denk dat we gewoon moeten kijken hoe het loopt.’ Ik knikte. ‘Moet ik dan ook een baan gaan zoeken?’ hij keek me aan. ‘Als jij dat graag wilt, dan ja, maar je bent wel pas 17, dus van mij hoeft het niet, ik heb genoeg geld om te zorgen dat wij rondkomen, maar ik wil je nergens van weerhouden.’ Ik knikte. ‘Slaap ik vannacht op de bank?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ben je gek, ik ga wel in de opslag kamer slapen met een matrasje, die kamer staat nog vol met verhuis dozen. ‘Maar ik kan echt niet in jouw bed gaan slapen, dat wil ik echt niet, het is jouw huis.’ zei ik snel. ‘Jij gaat in mijn bed slapen en daarmee uit, ik ben geen onbeleefde gastheer, ik ben opgevoed met manieren.’ ik gromde: ‘Voor nu dan, maar ik ben het nog steeds niet met je eens.’ Hij stond op, en ik zei: ‘Laat me dan op zijn minst de afwas voor je doen.’ Hij knikte: ‘Is goed, maar dan droog ik af.’ zei hij. We deden de samen de afwas, en daarna heb ik toen hij even weg was snel het aanrecht en de tafel schoongemaakt en afgenomen. Toen hij terugkwam schudde hij zijn hoofd en glimlachte: ‘Je bent mijn schoonmaakster niet.’ ik grijnsde: ‘Nee, maar in tegendeel tot jou hou ik ervan om dingen achter mijn kont op te ruimen.’ hij keek me met grote ogen aan en ik voegde er snel aan toe: ‘Grapje, ik wil mijn verblijf hier kunnen verdienen, jij betaalt alles, omdat je weet dat ik eigenlijk geen geld heb, en ik ga hier waarschijnlijk een tijdje wonen, en ik zag aan jou dat je een hekel hebt aan schoonmaken, en ik vind het prima, dus dan help ik jou, en dan voel ik me minder schuldig dat ik eigenlijk niks kan.’ hij pakte mijn polsen, en uit automatisme trok ik ze weg. ‘Sorry.’ hij pakte mijn schouders, en zei: ‘Je bent me niks verschuldigd, ik heb hier zelf voor gekozen, en als ik dat niet had gewild, of ik wilde er iets voor terug, dan zou ik dat gezegd hebben.’ Ik knikte: ‘Mag ik het wel blijven doen? Als jij weg bent heb ik dan tenminste nog iets te doen.’ hij glimlachte en knikte. We bleven even staan, totdat ik hem erop wees dat hij mijn schouders nog steeds vast had. Awkward haalde hij zijn handen van mijn schouders, en mompelde: ‘Sorry.’ ik kuchte: ‘Heb je misschien zin in een spelletje?’ Vroeg ik. ‘Ik hou eigenlijk niet zo van spelletjes.’ vertelde hij. ‘Nou, nu zit je met mij opgescheept, dus je zit er aan vast heb je UNO?’ vroeg ik. Hij gromde en rolde met zijn ogen. ‘Neeee, niet UNO, dat is echt het stomste spel ooit!’ Ik grinnikte en staarde hem aan. ‘Ik moet even kijken of ik het heb, en anders vragen we het even aan, Fiori, mijn beneden buurvrouw.’ Hij pakte mijn hand, en kneep erin, hij rende naar de opslag kamer en begon in allerlei dozen te kijken. Wanhopig ging hij er doorheen, maar het zag er niet uit alsof hij iets kon vinden. Hij draaide zich om en beet op zijn lip: ‘Ik vrees dat we het aan Fiori zullen moeten vragen, dan kan je haar ook gelijk ontmoeten, ze is heel lief.’ Hij pakte weer mijn hand, en ik kneep er dit keer in, hij keek me even aan, maar ik scheurde mijn blik los van hem en rende naar de deur en sleurde Jake achter me aan. We renden samen de trap af en stopten bij de deur om uit te hijgen. Hij belde aan, en de deur werd open gedaan door een oud vrouwtje. ‘Wat leuk dat je weer eens op bezoek bent J-’ maar ze kon niet verder praten, want Jake legde een hand over haar mond en fluisterde iets in haar oor, ze knikte en keek naar mij. ‘Hallo Emily, wat leuk je te ontmoeten. Ik ben Fiori.’ ze stak haar hand uit, en ik schudde die. Ze pakte mijn schouders en zei: ‘Wat zie je er prachtig uit! Beetje aan de dunne kant, maar goed uitgekozen Jake!’ we keken elkaar met grote ogen aan. ‘Fy, ze is mijn vriendin niet, en let op je woorden, sommige dingen liggen gevoelig.’ ze knikte begrijpend. ‘Het spijt me, al vind ik het wel zonde dat jullie niet samen zijn, jullie zijn allebei zulke schatjes-’ Jake kuchte, en de oud vrouw zei: ‘Ja, ja, niet zo ongeduldig, ik hou al op, nou ik pak UNO en jullie mogen het houden, ik heb toch niemand meer om spelletjes mee te doen.’ ik knikte: ‘Dank u wel, als u wilt, kan u een keertje meedoen?’ ze glimlachte: ‘Graag kind, noem me maar je en Fiori anders voel ik me zo oud. Een volgende keer kom ik graag langs.’ ze richtte zich tot Jake: ‘Kijk, dat is hoe je een overjarige dame aanspreekt, haar omgang is perfect in tegenstelling tot jou, je kan nog veel van haar leren.’ Hij stond haar met open mond aan te staren, en Fiori zwaaide en deed de deur dicht. Ik deed mijn hand onder zijn kin, en hij sloeg zijn kaken weer op elkaar, ik lachte: ‘Dat is hoe je dat doet.’ hij rolde met zijn ogen, en Fiori kwam naar buiten met UNO: ‘Dat moeten we niet vergeten hè?’ ze knipoogde en deed de deur dicht. Eenmaal terug na een paar potjes UNO Jake vet in te hebben gemaakt zaten we op de bank. ‘Jake?’ Hij keek me loom aan, “mm?” ik rolde met mijn ogen en zei: ‘Wat zijn je vrije dagen?’ vroeg ik. ‘Ik ga 3 keer per week naar mijn studie, dat is maandag, donderdag en zondag, ik doe 1 dag in de week stagelopen, dat is op woensdag. En ik werk in de horeca, 5 dagen in de week, maandag, woensdag, donderdag en zondag in de avond van 16:00 tot 23:00 en vrijdagochtend van 6:30 tot 14:00, er is ook nog in de middag een soort tussendienst, maar dat doe ik niet. Vanwege het onhandige tijdstip.’ Ik gaap het is al 22:30. ‘Dus je moet morgen naar school en werk?’ vroeg ik. Hij knikte en ik zei: ‘Ik ben moe, ik ga naar bed.’ Ik stond op en Jake liep met me mee naar zijn kamer om wat spulletjes te pakken voor wat hij nodig had. Hij liet me zien waar ik mijn spullen kon leggen en vertelde me dat als ik iets nodig had, of als er iets was dat ik altijd naar hem toe kon komen. En ik mocht ook tv kijken en uitslapen, nogmaals hoefde ik niks te doen als ik dat niet wilde. Hij vertelde me dat hij om 8 uur opstond en om 9:00 vertrekt en dat hij uit is om 15:30, en dan gelijk doorgaat naar werk, en dat hij om 23:00 terug is, maar wel dat hij zal kijken of hij vanavond misschien eerder naar huis mag, 22:00 zo iets zei hij. We stonden nog steeds in zijn kamer, en awkward zwaaide ik ‘Welterusten Jake.’ hij zwaaide terug ‘Welterusten Emily, ik hoop dat mijn bed een beetje lekker slaapt.’ Ik knikte. En ging in bed liggen. Jake deed het ligt uit, en sloot de deur, ik hoorde hem teruggaan naar de woonkamer en dat hij de tv aan zette.

Dit was het in totaal 9 bladzijdes, ik hoop dat het te lezen was, ik heb er nu in totaal 42,  zeggen jullie weer wat jullie er van vinden? Ik hoop dat dit goed genoeg is, en als jullie nog vragen of dingen hebben over het boek of ontwikkeling stel ze gerust!

-OnlyMe

@Natureflower En alle anderen, ik weet niet hadden jullie nog titels? Ik ben heel benieuwd! Want ik zelf ben er nog lang niet uit.

-OnlyMe

Wat knap! Het is een goed verhaal, prettig om te lezen.  Een titel? Moeilijk hoor. Iets met ' geleefd' erin misschien? Ik zou je graag willen helpen maar dit is niet mijn sterkste kant hihi. Ik bewonder je werk hoor! 

Maiskolfje X 

Hey @OnlyMe !

Ik vind het heel mooi! Je hebt talent, ik heb ook wel is geprobeerd een boek te schrijven maar dat is niks geworden. Ik heb wel heel veel boeken gelezen (zo ongeveer 3/ 4 jaren aan een stuk door) en ik heb denk ik best wel een hoge standaard voor de boeken die ik lees, maar jouw boek zou ik 100% procent wel willen lezen! Je vroeg naar titels dus hier zijn een paar ideeën:

- Only Me (omdat ze alleen voor de wereld staat)

-Van Wanhoop naar Hoop (omdat ze eerst zelfmoord wil plegen en haar leven (waarschijnlijk) steeds beter word)

-Sprong in Het Onbekende (omdat ze niet weet wat er buiten het weeshuis is)

-Liefde in De Duisternis (dit is meer voor als het een romantisch verhaal word, en omdat het in het begin heel ´donker´ is in haar gedachten en dan liefde vind met jake(dat kan misschien niet als het haar broer is)

-Terug bij Af (omdat ze haar leven heel nieuw opbouwd)

-Een Sprong naar Leven (omdat naar dat ze van de brug af wil springen haar leven pas echt begint)

-Onzichtbare Banden (deze dan misschien als jake haar broer blijkt te zijn)

-De sleutel tot Overleven (omdat ze moet zoeken van hoe ze wil leven en in het verhaal dan de ´sleutel´ naar een gelukkig leven vind)

Ik heb nog een verdere ideeën, maar dit vind ik een paar van de beste. Als je wil kan ik je het hele lijstje ook nog sturen! Maar de titels van @Natureflower zijn ook heel goed, vind ik persoonlijk vooral ´Spring!´! Je zou de titel van je hoofdstuk 2 ´Een Nieuwe Start´ ook als titel van het boek kunnen gebruiken! Ohja en als je meerdere delen van het boek zou willen maken dan zou je bij ´Van Wanhoop naar Hoop´ ook ´Van Wanhoop naar Hoop, De reis van een jonge ziel´ kunnen maken en bij de 2e dan een andere stukje erachter maar daar weet ik jammer genoeg nog niks. Ik heb wel al een paar ideeën voor een kaft maar ik weet niet of je al zo ver bent!(of doet dat de uitgeverij?) Maar hier is dan een snelle schets:

Dit dan in een donker thema kan denk ik best goed er uit zien!(ik hoop dat je het een beetje kan herkenen) Jammer genoeg heb ik (nog) geen app om dit idee verder uit te werken en op papier lijkt mij dat te moeilijk. Nou in ieder geval wens ik je nog veel succes met je boek!

Groetjes Caiya

Geweldig @Caiya , wat top! 

Groetjes liefs Tartan X 

Wow! Dankjulliewel! @Caiya Als jij een kaft wil maken ga je gang! Ik zou dat heel tof van je vinden. Prachtige titels ook! Als je het hele lijstje wilt sturen graag, dat zou ik erg fijn vinden, dan kan ik een top 5 ofzo maken in een ander topic. Ik zal kijken of ik binnenkort nog een stuk kan posten hier! Je hebt trouwens ook een erg mooi handschrift en je kan goed tekenen!

Ook jij bedankt @Maiskolfje ! Misschien kan @Caiya Dan nog iets met jou tip voor geleefd, op het moment ben ik alweer op bladzijde 47, dus dat schiet lekker op. Ik ben echt heel enthousiast.

-OnlyMe

Wow, goed bezig!

Hoelang ben je eigenlijk al aan het schrijven?

3 en een halve week geloof ik, dus behoorlijk lang, maar het verhaal spookte al 2 maanden door mijn hoofd, en ik heb eerst gezorgd dat ik er zeker van was dat ik hem op wilde schrijven, en hoe, en nu ben ik dus daarmee begonnen. Nu ben ik ook weer bij een leuk stuk en ik ga morgen kijken of ik een stuk kan uitprinten en kan geven aan een boeken winkel. Maar ik weet het niet zeker ik ga wel zo ie zo schrijven, maar ik wil eigenlijk wel graag zo snel mogelijk een titel hebben dus ik moet nog even kijken.

-OnlyMe

Hey @OnlyMe!

Bedankt voor de complimenten @OnlyMe en @Tartan13! Ik zou graag de kaft willen maken maar dan moet ik eerst nog een drawing pad hebben. Met de muis tekenen in een teken app is niet te doen! Maar je wou de lijst met titels hebben dus hier zijn ze(ook met die ik al heb gezegt):

-Only Me

-Lonely

-Overlevingsdrang

-Van Wanhoop naar Hoop 

-tussen Wanhoop en Hoop

-Sprong in Het Onbekende

-Bruggen bouwen (omdat ze nu pas met begint haar leven optebouwen en ze wou van de brug springen vandaar bruggen)

-Een Leven Gered

-Liefde in De Duisternis

-Een stem in De Duisternis

-Je moet Geleefd hebben

-Terug bij Af 

-Sprong in Het Niets

-Sprong in De Duisternis

-Een Sprong naar Leven

-Onzichtbare Banden 

-De Sleutel tot Overleven ​

-De Weg Terug (ze gaat na een zelfmoord poging het leven in)

-De Laatste Hoop

-Sprong naar Hoop

-Uit Hoop

-Van Niks naar Leven

-De Weg naar Leven

-De Sleutel tot Leven

-De Sleutel tot Geluk

-Uit het Niks

-Geleefd in Slow Motion (omdat ze pas met 17 ´begint´ te leven/de wereld ontdekken)

-Geleefd moet je hebben

-Onder de Dood

-Onder de Brug

-Onder zijn Handen (Jake´s handen)

-Leven in De Nacht

-Leven s´ Nachts

-Levenswater (ze wou van de brug springen en ik ging ervan uit dat er water onder is)

-Steen tussen Dood (de stenen van de brug (ik neem aan dat het stenen zijn?)staan tussen haar en de zelfmoord poging)

-Leven in de Duisternis

-Duisternis

-Zonneschijn in de Duisternis (jake is de zonneschijn waardoor ze haar leven weer oppakt)

-Ik kan niet meer

-Ik wil niet meer

-Uit Leven Willen

-Uit Levensdrang

-In Levens Naam

-Only Emily

Dit was het wel. Bij een paar heb ik een beetje uitleg gedaan dan is het een beetje duidelijker en bij de andere is het (hoop ik) wel vanzelfsprekend. Als er toch iets is dan vraag het maar! Ik weet dat er sommige zijn die best wel op elkaar lijken maar dit zijn ze allemaal! Heeft iemand nog advies op een tekenapp? Het liefst voor windows. 

Groetjes Caiya

Ook goed bezig @Caiya !!

Goede titels, persoonlijk vind ik '’Sprong in het onbekende'’ de beste!

Wow @OnlyMe  ik lees het en wil door lezen xd, zo goed! Echt knap! En ook wow @Caiya  wat lief en mooi! Je kunt netjes schrijven en tekent echt goed! Mijn life story vraag ik jou te tekenen  

Asky XxX