Vraag

waarheid vertellen ouders

  • 11 January 2020
  • 11 reacties
  • 1103 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Hoi ik ben een jongen van 15 jaar en ik heb de beste ouders die ik ooit maar heb kunnen wensen en ze zijn altijd eerlijk naar mij en ze willen altijd het beste voor mij en ze hebben nooit iets verkeerds gedaan en ze staan altijd klaar voor mij als het nodig was, ik ben daarentegen een hele gevoelige naïve jongen en ik heb altijd al zo veel van mijn moeder gehouden vroeger en nu ook, mijn vader is ernstig ziek geworden 5 jaar geleden en is nu nog steeds niet in goede staat, mn ouders hadden geweldige levensplannen die daardoor niet uit kunnen komen, mijn moeder heeft er altijd nog moeite gehad met de situatie, we zijn gelovig en ons gezin is in vergelijking met de rest van de fam misschien wat minder extreem streng. mijn broers en zussen hebben hun leven nu met hun partners, dat ging ook niet al te fijn en mijn ouders zijn daar ook heel erg in geraakt door de schoonfamilie. Daarnaast ben ik gay en ze zijn daar niet echt blij mee, toen ik uit de kast kwam zeiden ze dat ik er nog lang niet klaar voor ben en dat ik te naief ben etc en dat er gebruik van mij wordt gemaakt door mannen. En dat is ook zo, voor dat ik het ze vertelde, was mijn achterneef eenkeer zo geil op mij en we waren alleen thuis en hij wilde me neuken, ik zou dat normaal gesproken nooit doen. Maar ik werd er ineens geil van dus begonnen hele andere gedachten op te komen waardoor ii het dus deed maar we stopten al heel gauw, echt na 1 sexonde ofzo. Later in 2019 wilde hij telkens vrijen met mij als we jn mn kamer waren en ik heb zoo vaak duidelijk gemaakt dat ik het neit wilde en toch lukte het hem om de dan te verleiden om het te doen, niet elke keer maar wel vaak. Op andere dagen wanneer ik dan geil was ging ik op omegle met jongens praten en via een nep snap account dan foto’s van mn lichaam sturen maar zonder gezicht. Toen ik 13, 14 was ging ik ook via zo’n app meteen met mannen of jongens mn lichaam laten zien en daar werd ik geil van en ja dat. En als ik geil was ging ik dus (niet zo lang geleden dit) met mn achterneef snappen en dan strippen voor hem via facetime, en zei ik dingne op snap van ja ik ben je hoer ofzo en ik doe alles voor je, dat zei ik trouwens ook tegen die jonfens waarmee ik praatte op snap enzo en omegle. Het was nog wel allemaal anoniem gehouden. Hoe dan ook ik heb me sindsdien zo extreem schuldig gevoeld tegenover mijn ouders al die tijd, maar ik heb nooit beseft hoe ernstig dit wel niet is. Ik ben echt een goed kind normaal, en ik hoor ook van zo veel mensen hoe bijzonder ik ben en een schat dit dat, ik ben ook op dit na zo loyaal geweest naar mn ouders en ik help ze altijd als het nodig is. En ik ging toen ik 8 was ofzo ook met een buurjongetje vrijen en pijpten we elkaar. maar dit soort dingen doe ik alleen als ik geil ben, maar dit is te geil zijn en lan echt niet meer. Ik heb het mn ouders al verteld een paar dagen geleden over dat ik met dat buurjongetje ging vrijen en met mn achterneef. Maar ik heb ze niet over dat geval van omegle en dat ik hoer wilde zijn voor jongens en met het strippen voor mn neef.  Mijn moeder is echt woedend op mij en terecht, ik verdraag het niet meer deze pijn in mn hart, mensen wat moet ik doen ik weet echt geen raad meer help help help, ik wil dat het goed is tussen mij en mn ouders en alles weer zoals normaal kan zijn


11 reacties

Ik besef nu pas hoe ziek ik ben geweest, en eerlijk gezegd herken ik mezelf niet hierin. Het lijkt wel alsof ik bezeten ben als ik geil wordt, dat zei ik mn ouders ook alleen mn ma praat bijna niet meer met mij wat mij zo veel pijn doet maar ik verdien het heel erg ik verdien echt klappen alles, maar moet ik ze het vertellen over omegle enzo en snapchat gedoe, of is het niet nodig wnat ik zit er heeeel erf mee, ik ben bang dat ik er dan heel erg onderuit ga en mijn moeder en vader al helemaal, ze hebben al zoveel mentale mishandelingen gehad, ik verdien de dood eerlijk gezegd. Ik kan er niet tegen als mijn ouders psychische of lichamelijke pijn hebben, zo erg dat ik er spontaan van moet huilen ook al stelt het niet zo veel voor. Ik hou zo veel van ze, ik weet niet waarom ik ze zoveel pijn doe!!! Ik voel me zo schuldig dat ik zelfmoord wil plegen om het goed te maken, of uit hun leven verdwijnen, maar het ergste is dat ik mezelf niet ben wanneer ik geil wordt van jongens, echt ik meen het, als ik mezelf kon beheersen daarin dat was dat allemaal niet gebeurd, en ik wil ze nooit in mijn leven kwetsen!! Ik heb tegen ze gezegd dat ik nu de zoon wil zijn die ze altijd al hebben gewild, dus met een meisje ooit gaan trouwen enzo… help mijjj

Ik kan echt niet tegen pijn meer, en ik stress me zoveel ik ben bang dat mijn hele gezin me nu gaat haten en nooit meer zoals eerst naar me gaat kijken als mn broer en zussen het weten, mijn coming out was ook niet echt bepaald goed verlopen namelijk. Ik wil alles achter me laten qua wat ik verkeerd heb gedaan, maar dat omegle en snap en strip geval zit zo erg op mn hart dat ik het moet zeggen vooral als mn neef het tegen hun zegt ooit, ik wil niet meer leven, en ik zit nu in examenjaar van school, ik kan het leven niet meer aan het wordt zo veel in mijn hoofd en er zit gewoon een duivel in mij, mensen heelppppp ik kan het niet meer aan mijn hoofd ontploft nog een keer

Ik ben zo diep gezonken dat ik niet eens meer verdien om van gehouden te worden, maar ik kan niet leven zonder de liefde van mijn gezin. Ik wil gwn dat ze alllesss weten en dat niemand boos wordt, en dan weer verder kunnen gaan en ik met een meisje ga en ik garandeer dat zoiets zieks wat ik heb gedaan in het verleden nooit meer gaat gebeuren en als het gebeurt seg ik het (wat niet gebeurt) maar dat gaat niet en weet ik ook wel en ik hoor een verdiende loon te krijgen maar ik ben daar veel te bang voor!!! 

Ik hou er vooral van als mijn moeder turks muziek luistert en meezintgt, ik moet daar altijd zo veel van huilen omdat ik me dan zo schuldig voel, ik huil nu ook als ik er al aan denk, ik ben klaar met me zo schuldig voelen. Ik verdraag het niet meer, ik ben trouwens turks.

Er is niemand en niemand anders waar ik meer van ga houden dan mijn ouders, echt waar, ze hebben zoveel rotte dingen meegemaakt in hun leven, en ze blijven maar vergeven en vergeven, ik wil vergeven worden maar ook weer niet omdat ik het zo zielig vind voor hun. 

Ik meen het echt en niemand gaat die liefde uit mij krijgen, het zit er in, vanaf mijn geboorte tot aan mijn dood zou ik houden van hun, en ik huil nu weer bij het schrijven en denken aan hun

Ik trek telkens mijn blauwe zachte vest aan die ik van mijn moeder heb gekregen (ik moet nu weer huilen van schuldgevoelens) en dan luister ik naar turkse muziek waar mijn moeder en ik zo erg van houden en dan knuffel ik mezelf een soort van, terwijl ik dat dan zo graag met mijn moeder wil doen

Hi Qwertyd,

Wat een lang verhaal:sweat_smile:  Maar ik begrijp het volledig! Aangezien je zo'n goede band hebt met je ouders is de beste oplossing om met ze aan tafel te zitten en precies te vertellen hoe je hier doet! Je kan dan alles eruit gooien en ik denk dat dat het beste is voor je om alles uit je te halen. En ik geloof dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, en dat het misschien niet zonder traan gaat, maar ik denk dat daarna zoveel rust geeft!

Groetjes,

Hoii, ja nou het probleem is dat ik daar zulke erge hartkloppingen van krijg en moet kotsen, ik heb het met m’n ma al eerst gedaan en ik voelde me zo rot dat ik me wilde verstoppen achter alles en toen met m’n ouders allebei heb ik al iets meer waarheid verteld, het erge is is dat ik bang ben dat het te veel voor ze wordt en dat ze mentaal niet meer goed zijn, ze hebben al zoveel mentale klappen gekregen de laatste tijden en vooral vanwege mijn vaders ziektebeeld nu. Dus dit gaat hun heel erg onderuit brengen dat weet ik zeker en daarnaast durf ik het ook echt niet. Ik durf het echt niet. Ben ik trouwens een erg mens?

Ik dacht dat het vertellen hiervan rust gaf maar nee hoor, het voelde alleen maar erger, aangezien ik zie hoe kut ze zich hiermee voelen, laat staan de rest er nog bij en dat wil ik ze niet aan doen. Ik wil ze niet zo’n rot beeld over mij geven en dat houden ze ook denk ik voor altijd voor zich, maar ik anders nu ook, dus ik doe liever de mentale pijn mezelf aan dan aan hen voor zo lang. Maar ik twijfel want ik kan ook lastig leven met geheimen in me die ik verberg voor hun maar echt verschrikkelijk is het, een oneindige marteling in m’n lichaam voelt het. Als ik iets voor ze verberg, ik heb ook geleerd aan andere dingen te denken zo lang het kan en maar te doen alsof het niks voorstelt. Misschien stelt het ook niet veel voor om dingen voor ze geheim te houden, iedereen heeft wel iets slechts gedaan maar moet je het ook altijd altijd vertellen, ik vind van wel maar toch. Het is niet dat het nog een schade maakt aan mijn leven later want ik was anoniem op snap en omegle en die andere apps, behalve dat van m’n achterneef. Trouwens mensen ik heb echt jullie hulp nodig ik weet dat het een super lastige situatie is maar ik heb het echt nodig please iemand nog.

Ik weet niet of je net als ik in België woont of in nederdalend .

Je kan hier in België  naar het CAW gaan daar hebben ze een dienst dat het JAC heet .

Ik zet hier een link https://www.caw.be/jac/over-het-jac/

Ik hoop voor je dat je daar hulp vind voor je vragen .

Reageer