Wat heftig zeg. Maar wat goed dat je het al aan vriendinnen hebt verteld. Je kunt er het beste niet alleen mee blijven zitten. Ik zou je ook willen adviseren om het aan een volwassene te vertellen. Dit kunnen je ouders zijn of je mentor, een ander vertrouwenspersoon op school, je huisarts of inderdaad anoniem aan iemand van de kindertelefoon. Volwassenen kunnen jou in deze situatie beter helpen dan leeftijdsgenoten. Ook zou ik serieus overwegen om aangifte te doen. Wat jou is gebeurt is echt niet ok en hij hoort daar niet mee weg te komen om vervolgens een nieuw slachtoffer te maken. Ook zou de berechting van de dader een gevoel van afsluiting kunnen geven na deze nare gebeurtenis. Een volwassene kan je in dit proces van aangifte goed helpen. Hoe eerder jij naar de politie stapt, hoe groter de kans dat het onderzoek succesvol is. Ook als je niet weet wie het was, kan het nog heel zinvol zijn om naar de politie te stappen.

Als je trouwens veel last hebt van die verwondingen, zou ik zeker even langs de huisarts gaan. Hij of zei (als je dat liever hebt, kan je bij het maken van een afspraak vragen om een vrouwelijke dokter) kan naar je verhaal luisteren, je advies geven over wat je verder zou kunnen doen, kijken of er vanbinnen iets beschadigd is en wellicht wat doen aan de pijn. Als je het eerst aan je ouders vertelt, kunnen zij natuurlijk ook mee naar de huisarts.

Dan lijkt het me verstandig dat je eerst eens een zwangerschapstest doet. Mocht je nou idd zwanger blijken te zijn, zal je erover na moeten denken of je het houdt of niet. Maar onder de zestien heb je wel toestemming van je ouders nodig voor abortus (tot 9 weken kan dat met de abortuspil). Maar zoals ik al in mijn eerdere bericht heb gezegd, lijkt het me sowieso handig om het met je ouders te delen. Ik weet niet of je dat al hebt gedaan maar ik zou daar iig niet lang mee wachten.