Hoi

Ik ben een jongen en ben transmeisje, tenminste dat gevoel heb ik en denk ik. Ik ben 13 en word over 2 maanden 14, zelf vind ik dat een beetje laat om te willen veranderen. Want dan heb je een heel soort geschiedenis gecreëerd als wie je nu bent.

Maar goed, ik wil dus een meisje worden. Ik weet niet hoe het komt en ik twijfel ook of ik in transitie moet gaan, ik heb in ieder geval besloten pas na de middelbare school te overwegen te veranderen.

Ik wil het wel zeggen tegen vrienden en mijn gezin, maar ze begrijpen me gewoon niet goed. Ik heb ook de angst dat mijn geheim misbruikt zal worden en dat ze me gaan pesten of doorvertellen. Nou is dat nu niet meer het probleem, want ik het nu tegen jullie vertel. Ik vertel het namelijk graag, maar dan tegen “vrienden” die ik vertrouw of “vrienden” waar ik niet zo’n goede band mee heb zodat ik ze kan vertellen. Maar als het dan soort van fout gaat, dat ik ze links kan laten liggen.

Ik vertrouwde eerst alleen goeie vrienden, maar sinds een vriend van mij er grappen over ging maken vertrouwde ik minder snel of gewoon niemand meer. Nou heb ik ook mijn zus toevertrouwd aan mijn geheim, maar zij werd verdrietig dat ik me niet kon uitspreken. Zo kwamen mijn ouders erachter. Zelf vind ik dus dat ik op de moeilijke manier het moest vertellen, en dat het soort van uit mij werd getrokken. Ik heb het geheim trouwens via een briefje mijn zus vertelt, stapje voor stapje rustig haar duidelijk laten maken wat ik bedoelde. En sindsdien weet mijn hele gezin mijn geheim.

Ik ben niet boos op haar dat ze om mij gaf, maar sinds ik door haar soort van het moest vertellen denkt ze dat ik boos op haar ben. Daardoor is onze band niet zo sterk meer. Toen ik het moest vertellen gingen we al binnenkort naar een psycholoog gespecialiseerd in gender. Ik kreeg later die maand te horen dat ik sinds mijn 6de al spullen van mijn zus wou, maar mijn ouders lieten het gaan omdat ze dachten dat het een “fase” was. Maar sinds mijn 8ste was ik er zelf ook van bewust wat ik voel.

Ik heb veel onderzoek gedaan, via quizzen en verhalen bekijken en lezen. Ik heb ook kleding van mijn zus aangetrokken, want ik me daarin goed en normaal voel. Maar alleen als niemand in huis was. Ook hoop ik dat op een dag ik eigenlijk gewoon rond zou kunnen lopen in meisjeskleding en dat iedereen dat normaal zou vinden, maar ik weet dat dat niet kan zolang ik in een jongens lichaam zit.

Ik weet ook niet hoe het zit met mij, want ik voel me ook goed in de lichaam die ik nu heb ( jongens lichaam ). Ik heb quizzen gedaan waar ik de uitslag kreeg, ik ben half half of ben een jongen met meisjesachtige trekjes of je bent toch net meer meisje of een of andere domme quiz waar die zei: “je bent een alien”. Nou dat geloofde ik al helemaal niet, ik heb ook een uitslag gekregen dat ik nog moet groeien, maar dat was ongeveer 2 jaar geleden.

Ik wil nog iets zeggen: Voor mij was het moeilijk, want ik heb autisme en snel angst en ben geadopteerd en het werd er soort van uitgetrokken. Maar ik hoop dat anderen die ook hetzelfde gevoel hebben zoals ik het wel gewoon kunnen zeggen en anders ( wat ik eerder in mij verhaal vertelde ) het via een briefje kan doen, want ik begrijp dat het moeilijk is om via mond op mond te doen. Daarom ( dat heb ik nog niet verteld ) heb ik het ook lang voor me gehouden en gezegd dat de “fase” over is zodat ik niet meer terug hoef naar die psycholoog.

Ik heb laatste nog over mijn gevoel gesproken alleen met mijn moeder, en ik zei dat ik het nog niet weet, maar dat ze het niemand mag vertellen. Zelfs mijn vader niet, totdat ik er klaar voor ben. Ik kreeg vroeger net na mijn onthulling te horen van mijn moeder dat iemand ook in transitie ging en er later niet blij mee was, en dat ze dat niet met mij ook wil laten gebeuren. Ze zei ook nog ( later na de psycholoog ) dat ze ook niet meer terug wil, want ze ook vond dat we er niks aan hadden.

Dat was het wel, sorry voor het lange verhaal. Maar ik wou het gewoon er allemaal even uitgooien en ik weet nog niet wat ik wil gaan doen, ik hou het allemaal nog voor me en ga door met onderzoeken. Bedankt voor het lezen, het betekent veel voor me en hopelijk begrijp je wat ik voel en hopelijk hebben anderen die ook hebben wat ik heb er ook iets aan hebben, zo heb ik van andere verhalen op deze website ook veel aan gehad en heb ik de lef gekregen om mijn eigen verhaal te delen.

Nog een laatste bedankje voor het lezen.