Hoi,
ruim 10 jaar geleden ben ik sexueel misbruikt door een jongen die toen die tijd ook 7/8 jaar was. Ik heb hier nooit over gepraat, met niemand. Ik wist dat het verkeerd was, en dacht dat ik gestraft zou worden als ik het zou zeggen. Ik voelde me schuldig terwijl ik het helemaal niet wilde en die jongen dat toen heb aangegeven (ondanks ik geen idee had wat hij nou aan t doen was, zeker voor die leeftijd)
4/5 jaar nadat dat was gebeurd, kreeg zijn zus met mijn broer. Ik bleef die jongen dus vaak zien en kwam ook nog bij hem thuis, en mee eten en hun bij ons. Ik dacht/denk elke dag over t feit wat er is gebeurd en heb ook veel flashbacks..-
het is nu ondertussen dus 10 jaar geleden en t wordt steeds zwaarder om voor me te houden. Ik heb weleens de realisatie gehad van goh sht ik ben misbruikt maar nooit erover gesproken. Gewoon weer weggestopt. Tot afgelopen zondag. Ik was met een vertrouwde volwassene aan het praten en heb het uitgesproken. Toen pas klonk het echt, het was geen “fabeltje” meer in mijn hoofd. Het is echt gebeurd. Rond m’n 11de heb ik sh als copings mechanisme ontwikkeld en doe dat nog steeds. (Ik ben nu 17). T feit dat ik deze nare gebeurtenis (de aanranding) niet kwijt kan bij familie omdat de aanhang van mijn broer, daar ook gevolgen van gaat hebben, en mogelijk gaat het heel m’n dorp door. K voel me vast en weet niet wat ik moet doen. Hierdoor versterkt t weer dat ik mezelf pijn doe. Het begint uit de hand te lopen, iemand tips? Ik spreek namelijk m’n hulpverlening over 2 weken pas weer(zij weet hier nog niet van) en m’n hoofd maakt me echt gek.
