Hey ik ben Kylian,
Kylian is niet mijn echte naam maar de naam die ik zou willen hebben als ik een jongen zou zijn.
ik heb een beetje een struggel met mezelf. ik voel me niet lekker in mijn lichaam, ik ben 14 jaar oud en zit vol in de pubertijd. ik krijg borsten, wordt ongesteld, krijg bredere heupen en ik heb het daar moeilijk mee. ik heb niet het gevoel dat ik in het lichaam hoor waar ik in ben geboren, maar ik vind het lastig om hier met mensen over te praten. ik krijg al snel een brok in mijn keel en begin dan met huilen. ik probeer mijn lichaam zo veel mogelijk te verbergen, ik draag wijde kleren zodat je mijn borsten en heupen niet ziet en zet een lagere stem op om mannelijker te klinken. ik durf me niet meer te vertonen in openbare toiletten omdat ik weet dat ik commentaar zal krijgen als 'Dit is de meisjes-wc he' of dat als ik op de wc zit ik mensen buiten hoor praten over 'Best wel raar he, een jongen op de meisjestoilet.' als ik zoiets hoor loop ik meestal strontchagerijnig de wc uit en schreeuw 'HET IS F***ING 2019, MENSEN HOEVEN NIET HET GESLACHT MEER TE ZIJN DAT ZE UITSTRALEN!' naar de mensen die over me aan het praten waren.
maar soms denk ik, misschien sta ik wel als jongen in de meisjestoiletten, maar dan met een lichaam die wel bij die toiletten horen. ik weet van mezelf dat ik me niet fijn voel in het lichaam wat ik nu heb.
maar het moeilijke is, is dat ik niet weet in welk lichaam ik me wel prettig zou voelen. laat ik het zo stellen, als ik nu geboren zou worden en je zou aan mij vragen welk geslacht ik zou willen hebben, zou ik op basis van hoe ik me nu voel jongen hebben gekozen. maar aangezien ik al als meisje ben geboren, weet ik niet zo goed wat ik moet doen. ik ben bang dat als ik zou beginnen aan een transitie dat ik na een tijdje spijt zal gaan krijgen, maar ik ben ook bang dat als ik nu niet ga beginnen, dat ik later spijt krijg dat ik zo laat ben begonnen. maar de ene dag voel ik me meer man, en de andere dag meer vrouw.
en ik zit ook vaak te denken dat ik misschien a-, of bigender ben, maar als ik dat denk moet ik vaak denken aan hoe mijn leven er dan later uit zou zien. 'hoe moet ik je dan aanspreken? hij of zij?' 'Je kan toch wel kiezen tussen twee geslachten?' 'Dus je bent transgender?' ik wil mezelf niet continu hoeven te verantwoorden dat ik niet hetzelfde ben als de meeste mensen. en ik weet dat dat sowieso wel gaat gebeuren als ik wel transgender blijk te zijn, maar omdat non-binary iets is waar nog niet veel mensen mee in contact zijn gekomen in hun leven, ben ik bang dat alle gesprekken die ik in mijn leven ga voeren over mij gaan en over hoe ik me dan voel als ik niet 100% één geslacht blijk te zijn en over ze me dan moeten aanspreken en over wanneer ik erachter kwam. en omdat al meer mensen het gebeuren met transgenders kennen, denk ik dat ik me daarvoor minder hoef te verantwoorden.
Ik zou graag willen weten of jullie dit herkennen? of dat jullie hier andere ervaringen hiermee hebben.
groetjes, Kylian...
Bladzijde 1 / 1
hey
je vind het lastig om er over te praten.
dat is niet meer dan normaal! iedereen die twijfelt of zeker weet blijven het (denk ik) lastig vinden. want je moet je moet je open stellen. en dat is gewoon echt lastig!
dat gepraat op de wc ken ik al te goed. als ik met familie ben moet ik van ze bij de meisjes. dus dan zeggen de mensen je zit bij de verkeerde.
vroeger durfde ik er niks over te zeggen. nu zeg ik wel eens wat een mooi compliment van je dat je me als een jongen ziet maar ik heb toch echt dit verdomme rot geslacht. en dan durven ze niet meer te praten
maar ff over het twijfelen. het is lastig om open te zijn als je niet weet wie je bent. maar probeer er met je vrienden er over te praten. zij accepteren je als meisje en als kylian
. met je vrienden kan je er over praten wat je voelt en wat je twijfels zijn. ik denk als je het met hun of 1 vriend(in) er over hebt dat dat helpt voor de duidelijkheid. je hoeft het ook niet face to face te vertellen je kan het ook via app doen of zo. zij snappen dan vast dat je het niet gewoon gezegd hebt. en huilen is niet erg! huilen is juist goed. dat helpt je om met je gevoel om te gaan.
groetjes
blue
je vind het lastig om er over te praten.
dat is niet meer dan normaal! iedereen die twijfelt of zeker weet blijven het (denk ik) lastig vinden. want je moet je moet je open stellen. en dat is gewoon echt lastig!
dat gepraat op de wc ken ik al te goed. als ik met familie ben moet ik van ze bij de meisjes. dus dan zeggen de mensen je zit bij de verkeerde.
vroeger durfde ik er niks over te zeggen. nu zeg ik wel eens wat een mooi compliment van je dat je me als een jongen ziet maar ik heb toch echt dit verdomme rot geslacht. en dan durven ze niet meer te praten
maar ff over het twijfelen. het is lastig om open te zijn als je niet weet wie je bent. maar probeer er met je vrienden er over te praten. zij accepteren je als meisje en als kylian
. met je vrienden kan je er over praten wat je voelt en wat je twijfels zijn. ik denk als je het met hun of 1 vriend(in) er over hebt dat dat helpt voor de duidelijkheid. je hoeft het ook niet face to face te vertellen je kan het ook via app doen of zo. zij snappen dan vast dat je het niet gewoon gezegd hebt. en huilen is niet erg! huilen is juist goed. dat helpt je om met je gevoel om te gaan. groetjes
blue
Hey Kylian
Je hebt twijfels rond je gender. Je voelt je eerder een jongen, maar weet het niet zo zeker. Soms denk je dat de term a- of bigender bij je past, maar dat lijkt je ingewikkeld in verband met het aanspreken. Hm, niet gemakkelijk.
Je vertelt te vrezen dat je na een eventuele transitie, spijt zal krijgen. Wel, voor zover ik weet, heb je eerst een hoop gesprekken met een gespecialiseerde hulpverlener over je gender en dergelijke. In die gesprekken wordt nagegaan of je "het echt wilt", en of de kans groot is dat je spijt zou krijgen. Met zo'n hulpverlener praten lijkt me sowieso opluchtend.
Ken je Jong&Out? Da's een veilige plek waar je over je gevoelens rond gender kan praten. Je kan er met anderen chatten, of een ontmoetingsmoment bijwonen.
'als ik zoiets hoor loop ik meestal strontchagerijnig de wc uit en schreeuw 'HET IS F***ING 2019, MENSEN HOEVEN NIET HET GESLACHT MEER TE ZIJN DAT ZE UITSTRALEN!'
Man, jij bent geniaal. Weinigen zouden zoiets waar en dapper durven zeggen.
Groetjes
Kenshin
Je hebt twijfels rond je gender. Je voelt je eerder een jongen, maar weet het niet zo zeker. Soms denk je dat de term a- of bigender bij je past, maar dat lijkt je ingewikkeld in verband met het aanspreken. Hm, niet gemakkelijk.
Je vertelt te vrezen dat je na een eventuele transitie, spijt zal krijgen. Wel, voor zover ik weet, heb je eerst een hoop gesprekken met een gespecialiseerde hulpverlener over je gender en dergelijke. In die gesprekken wordt nagegaan of je "het echt wilt", en of de kans groot is dat je spijt zou krijgen. Met zo'n hulpverlener praten lijkt me sowieso opluchtend.
Ken je Jong&Out? Da's een veilige plek waar je over je gevoelens rond gender kan praten. Je kan er met anderen chatten, of een ontmoetingsmoment bijwonen.
'als ik zoiets hoor loop ik meestal strontchagerijnig de wc uit en schreeuw 'HET IS F***ING 2019, MENSEN HOEVEN NIET HET GESLACHT MEER TE ZIJN DAT ZE UITSTRALEN!'
Man, jij bent geniaal. Weinigen zouden zoiets waar en dapper durven zeggen.
Groetjes
Kenshin
maar ff over het twijfelen. het is lastig om open te zijn als je niet weet wie je bent. maar probeer er met je vrienden er over te praten. zij accepteren je als meisje en als kylian
. met je vrienden kan je er over praten wat je voelt en wat je twijfels zijn. ik denk als je het met hun of 1 vriend(in) er over hebt dat dat helpt voor de duidelijkheid. je hoeft het ook niet face to face te vertellen je kan het ook via app doen of zo. zij snappen dan vast dat je het niet gewoon gezegd hebt. en huilen is niet erg! huilen is juist goed. dat helpt je om met je gevoel om te gaan.Thx voor je reactie,
ik heb 1 vriendin waar ik het vaak heb over dit onderwerp. zij helpt me heel goed door puur en alleen te luisteren, dat is heel fijn. maar aangezien zij niet echt bekend is in dit onderwerp vind zij het moeilijk om me te helpen. en ik wil het ook niet lastiger voor haar maken.
en andere vrienden die ik heb snappen om een of andere reden gevoelens niet ofz. ik kwam een tijdje geleden ervoor uit dat ik op meiden val en de meeste van mijn vrienden zijn of bi, of homo, maar zij maken om een of andere manier overal een grapje van en nemen het niet serieus als ik ergens echt een keer moeite mee heb.
voorbeeld: op een dag zat ik in een hoekje een beetje te huilen omdat ik dus dacht dat ik transgender ben, en ze wouden me graag helpen. maar het enige wat ik wou was gewoon iemand die ff zn arm over mijn schouder legde en even niks zei. geen vragen, geen opmerkingen, gewoon een simpele knuffel. maar toen ze erachter kwamen dat ik niks ging zeggen werden ze... boos. ze zeiden dan dingen als 'luister, we willen je alleen maar helpen. dus je gaat nu gewoon zeggen wat er aan de hand is of je moet je niet zo aanstellen en gewoon weer normaal doen.' dat soort reacties doen pijn. ik wou niet vertellen hoe ik me voelde, ik wou uithuilen met iemand naast me die gewoon voor een tijdje niks zei.
sindsdien durf ik niet meer over mijn gevoelens te praten naar hun toe, omdat ik zeker weet dat ze me niet begrijpen.
groetjes,
Kylian
Je vertelt te vrezen dat je na een eventuele transitie, spijt zal krijgen. Wel, voor zover ik weet, heb je eerst een hoop gesprekken met een gespecialiseerde hulpverlener over je gender en dergelijke. In die gesprekken wordt nagegaan of je "het echt wilt", en of de kans groot is dat je spijt zou krijgen. Met zo'n hulpverlener praten lijkt me sowieso opluchtend.
Ken je Jong&Out? Da's een veilige plek waar je over je gevoelens rond gender kan praten. Je kan er met anderen chatten, of een ontmoetingsmoment bijwonen.
bedankt voor je tips Kenshin,
ik zou graag met zo'n hulpverlener willen praten, maar ik zou dan waarschijnlijk ook veel gesprekken met mijn ouders moeten hebben hun kennende. ik weet dat ze me alleen maar willen helpen, maar ik ben bang dat ik op een of andere manier hun alsnog pijn ga doen ofzo. ik vind het ook moeilijk om hun over dit onderwerp aan te spreken, om richting zo'n hulpverlener te gaan uiteindelijk.
ik zal zeker weten op die website een kijkje nemen, nogmaal bedankt voor je hulp.
groetjes,
Kylian
hey
elke mensen is anders. iedereen wilt op een andere manier steun krijgen van mensen.
de een wilt een arm om zich heen en veder niks.
de ander wilt een luisterend oor en dat die gene niks zegt.
en de ander wilt er juist over praten dat de ander mee denkt en praat en zijn of haar mening geven
dus misschien moet je een keer met je vrienden uit spreken hoe ze je de volgende keer beter kunnen helpen.
jong & oud is echt fijn om lot genootjes te ontmoeten. ik heb er een goeie vriend aan over gehouden...
groetjes
blue
elke mensen is anders. iedereen wilt op een andere manier steun krijgen van mensen.
de een wilt een arm om zich heen en veder niks.
de ander wilt een luisterend oor en dat die gene niks zegt.
en de ander wilt er juist over praten dat de ander mee denkt en praat en zijn of haar mening geven
dus misschien moet je een keer met je vrienden uit spreken hoe ze je de volgende keer beter kunnen helpen.
jong & oud is echt fijn om lot genootjes te ontmoeten. ik heb er een goeie vriend aan over gehouden...
groetjes
blue
Wat jammer dat je vrienden je niet wisten te troosten op de manier waarop jij dat nodig had. Zoals Blue zei, zou het kunnen helpen om bij hen aan te geven welke "troostmethode" werkt voor jou.
Je zou zelfstandig naar de huisarts kunnen. De huisarts kan je doorverwijzen naar een hulpverlener, zodat je eerst al wat gesprekken achter de rug hebt, voordat je eventueel je ouders erbij haalt. Naast het praten over je gevoelens, kan de hulpverlener je helpen bij dingen als praten met je omgeving over wat er in je omgaat.
Gr. Kenshin
Je zou zelfstandig naar de huisarts kunnen. De huisarts kan je doorverwijzen naar een hulpverlener, zodat je eerst al wat gesprekken achter de rug hebt, voordat je eventueel je ouders erbij haalt. Naast het praten over je gevoelens, kan de hulpverlener je helpen bij dingen als praten met je omgeving over wat er in je omgaat.
Gr. Kenshin
ik zal het proberen, maar ik heb de laatste tijd niet meer echt een moment gehad dat ik echt moest huilen om de situatie. aangezien mijn vrienden niet echt extreem gevoelig zijn denk ik dat zij het raar gaan vinden dat ik over zo'n onderwerp opeens begin, en dat ze alsnog alle details willen weten over mijn leven die ik op dat moment niet wil vertellen.
Kylian
Je zou zelfstandig naar de huisarts kunnen. De huisarts kan je doorverwijzen naar een hulpverlener, zodat je eerst al wat gesprekken achter de rug hebt, voordat je eventueel je ouders erbij haalt. Naast het praten over je gevoelens, kan de hulpverlener je helpen bij dingen als praten met je omgeving over wat er in je omgaat.
ik heb afgelopen middag het met mijn moeder gehad over mijn gevoelens. Dus als ik een keer naar de huisarts zou willen gaan om het hier over te hebben hoef ik het niet voor iedereen geheim te houden. onze huisarts stuurt namelijk altijd een mail naar mijn ouders als ik bij de huisarts ben geweest. ik ga namelijk wel vaker zelf. maar als ik nu een keer ga, hoef ik niet te liegen over waarom ik ging, en dat is voor mij al een hele vooruitgang.
Kylian
Wat goed dat je je gevoelens met je moeder besproken hebt. Dat was dapper van je 
Reageerde ze positief? Alvast fijn dat het bezoekje aan de huisarts niet meer in het geheim hoeft te verlopen.
Gr. Kenshin
Reageerde ze positief? Alvast fijn dat het bezoekje aan de huisarts niet meer in het geheim hoeft te verlopen. Gr. Kenshin
wat fijn dat je niet in het geheim hoeft te gaan naar de huisarts en ook nog eens zou moeten liegen ook.
ik ben ook benieuwd hoe je moeder reageerde.
en ik vind het echt heel knap dat je dat hebt vertelt!
groetjes
blue
ik ben ook benieuwd hoe je moeder reageerde.
en ik vind het echt heel knap dat je dat hebt vertelt!
groetjes
blue
hey Blue en Kenshin,
toen ik het mijn moeder had verteld was ze niet verbaasd, maar ze vond het wel lastig wat ik zelf ook kan begrijpen. ze zei dat ze het eng vond dat als ik echt wat wil gaan veranderen dat ik mezelf dan in iets gooi wat mentaal en fysiek heel zwaar kan worden, maar dat ze er sowieso elke seconde voor me zou zijn.
persoonlijk was ik erg blij met de reactie. ik had niet verwacht dat ze slecht zou reageren, maar ik had geen idee wat ik wel zou verwachten. volgende week begint school weer voor mij dus ik ga dan proberen om een aantal van mijn vrienden op de hoogte te stellen. ook wil ik mijn vader (en misschien mijn zus) het gaan vertellen in een van de aankomende dagen. want ik merk dat ik van mezelf niet wijzer ga worden wie ik ben als ik het in mijn eentje probeer te doen.
groetjes,
Kylian
toen ik het mijn moeder had verteld was ze niet verbaasd, maar ze vond het wel lastig wat ik zelf ook kan begrijpen. ze zei dat ze het eng vond dat als ik echt wat wil gaan veranderen dat ik mezelf dan in iets gooi wat mentaal en fysiek heel zwaar kan worden, maar dat ze er sowieso elke seconde voor me zou zijn.
persoonlijk was ik erg blij met de reactie. ik had niet verwacht dat ze slecht zou reageren, maar ik had geen idee wat ik wel zou verwachten. volgende week begint school weer voor mij dus ik ga dan proberen om een aantal van mijn vrienden op de hoogte te stellen. ook wil ik mijn vader (en misschien mijn zus) het gaan vertellen in een van de aankomende dagen. want ik merk dat ik van mezelf niet wijzer ga worden wie ik ben als ik het in mijn eentje probeer te doen.
groetjes,
Kylian
hey
fijn dat je moeder positief en steunend reageerde!
zelf merk ik dat vertellen aan personen die je veel ziet in je leven het fijn is om het aan ze te vertellen.
toen ik het me beste vriend vertelde hielt ik het niet alleen bij hem. eerst een docent op schoot toen een 2de di docent toen al me vrienden en toen me ouders en nu zit ik het nog steeds uit te breiden. ben deze week nog 2x uit de kast gekomen. en wil het volgende week ook nog zwz aan een docent vertellen.
hoe meer je het aan personen vertelt hoe vrijer het van binnen voelt. hoe meer je zelf kan zijn!
groetjes
blue
fijn dat je moeder positief en steunend reageerde!
zelf merk ik dat vertellen aan personen die je veel ziet in je leven het fijn is om het aan ze te vertellen.
toen ik het me beste vriend vertelde hielt ik het niet alleen bij hem. eerst een docent op schoot toen een 2de di docent toen al me vrienden en toen me ouders en nu zit ik het nog steeds uit te breiden. ben deze week nog 2x uit de kast gekomen. en wil het volgende week ook nog zwz aan een docent vertellen.
hoe meer je het aan personen vertelt hoe vrijer het van binnen voelt. hoe meer je zelf kan zijn!
groetjes
blue
hey, ff een korte update.
mijn vader is er vandaag ook achter gekomen. ook hij reageerde erg positief. ik ben van plan het morgen ook te vertellen aan een goede vriendin (als ik haar dan zie want ze heeft een heel ander programma op school morgen).
ik heb het sinds ik er ben begonnen over te praten beter een plek in mijn hoofd gegeven en heb minder haast met mezelf ontdekken dan dat ik eerder had. ook heb ik in twee dagen het boek "Mijn broer heet Jessica" van John Boyne uitgelezen. het is erg mooi geschreven en ik heb me erdoor beter gerealiseerd wat ik wil en wie ik wil zijn.
ik hoop dat ik voor het einde van de maand september er met een specialist over kan praten om me verder te helpen.
groetjes,
Kylian
mijn vader is er vandaag ook achter gekomen. ook hij reageerde erg positief. ik ben van plan het morgen ook te vertellen aan een goede vriendin (als ik haar dan zie want ze heeft een heel ander programma op school morgen).
ik heb het sinds ik er ben begonnen over te praten beter een plek in mijn hoofd gegeven en heb minder haast met mezelf ontdekken dan dat ik eerder had. ook heb ik in twee dagen het boek "Mijn broer heet Jessica" van John Boyne uitgelezen. het is erg mooi geschreven en ik heb me erdoor beter gerealiseerd wat ik wil en wie ik wil zijn.
ik hoop dat ik voor het einde van de maand september er met een specialist over kan praten om me verder te helpen.
groetjes,
Kylian
GOUDE TIP: schrijf je alvast gewoon in bij het UMC want de lijst duurt 500 dagen dus denk dat je het rond die tijd wel weet. En probeer is het mannen toilet misschien vind je dat wel fijner
hey
fijn dat je vader goed reageerde!
fijn dat je het een beetje een plekje kan geven in ja hoofd. dat zal vast veel rust in je hoofd geven.
met een specialist er over praten kan best lastig zijn om te regelen. ik kon dat in iedergeval niet regelen.
je kan wel met een psycholoog gaan praten maar of zij dan gediscussieerd is in genderdyslhoria zou ik niet weten. ik praat met een persoon die na mijn eerste gesprek heel internet heeft af gelezen om een beetje mij te kunnen helpen. professional in gender of niet praten met een volwassen persoon buiten je omgeving kan al wonderen doen!
groetjes
blue
fijn dat je vader goed reageerde!
fijn dat je het een beetje een plekje kan geven in ja hoofd. dat zal vast veel rust in je hoofd geven.
met een specialist er over praten kan best lastig zijn om te regelen. ik kon dat in iedergeval niet regelen.
je kan wel met een psycholoog gaan praten maar of zij dan gediscussieerd is in genderdyslhoria zou ik niet weten. ik praat met een persoon die na mijn eerste gesprek heel internet heeft af gelezen om een beetje mij te kunnen helpen. professional in gender of niet praten met een volwassen persoon buiten je omgeving kan al wonderen doen!
groetjes
blue
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
