hoihoi, ik ben een meisje van 17 jaar oud. ik zit sinds dit jaar in mn eerste jaar van de opleiding kind en educatie.
ik heb eigenlijk zolang ik me al kan herinderen moeite met lezen en spellen. mn oude basisschool juf heeft het wel eens met mn ouders over dyslectie gehad, maar er is nooit een test ofz gedaan. toen ik in de eerste zat was ik 12/13 jaar oud, en ik had er soort van 'vrede’ mee dat ik sloom las en redelijk wat spelfouten maakte, maar aangezien er nooit op dyslextie is getest wist niemand ervan en heb ik het 3 jaar voor mij gehouden. tot dat ik in de derde begon met SE's maken. dat waren best grote toetsen vergeleken so's en proefwerken. ik merkte al gouw dat ik de toetsen met veel moeite en afgerafeld binnen de tijd klaar kreeg. op dat moment be ik met mn ouders gaan praten en hadden we een online test gedaan. daar kwam uit datde kans best groot was dat in dyslexie zou hebben.
mijn ouders hadden toen een mail naar mn mentor gestuurd en die zei dat het de pubertijd was en dat het door de pubertijd kwam dat ik niet snel las en spelfouten maakte, maar eigenlijk had ik het al door op de basisschool(groep 4/5 ong). maar ja ik geeloofde mn mentor en ging door met mijn leven en thuis hadden we het er niet echt meer over.
toen ik in de vierde kwam en examens moest maken was het echt een hel. ik had steeds heel veel stress over de tijd en heb uiteindelijk ook maar 2 examens binnen de tijd afgekregen.
en nu zit ik op het MBO en moeet ik veel voorlezen en uittypen voor de klas. eigenlijk durf ik het helemaal niet, maar ik durf het ook niet tegen mn mentor te zeggen dat ik denk dat ik dyslectie heb.
en ik ben nu 17 jaar en ben ik heel erg bang dat als ik het aangeef bij mn mentor dat ze dan zegt dat ik te laat ben om me officieel te testen.
wat zouden jullie doen? moet ik me wel of niet laten testen? en moet ik het tegen mijn mentor zeggen of moet ik het voor me houden en afwachten?
alle tips zijn welkom groetjes
