Ooit waren er vervelende jongens in de 1ste. Ik fietste langs hun en ze zeiden hoi tegen mij, ik zei hoi terug maar ze hoorden het niet en gingen zo van: “HIJ ZEGT HOI TEGEN JE”
Even later op die dag zei ik sorry tegen ze, sorry dat ik geen hoi zei.
Heel later zei 1 van ze “Je bent sorry voor dat je leeft”. Ook al troostte 1 van mijn vrienden van toen mij, het zit me niet lekker.
Dit zit me soms nog steeds achterna, ik vind het een stelletje vreselijke k-t jongens. Hun leidertje is bang als hij alleen is.
Ik heb al vreselijke gedachtes gehad om mezelf vreselijke dingen aan te doen, maar ik heb ook zo’n periode door dat gehad waar ik de hele tijd zei zo van “waarom besta ik?” “Sorry dat ik besta” “sorry dat im leef”.
Wou gewoon even mijn verhaal kwijt.